Η απόφαση 222/2016 ΣτΕ ήταν αυτή με την οποία καταρρίφθηκε η αίτηση ακύρωσης της έγκρισης των μελετών των φραγμάτων και των χώρων απόθεσης στις Σκουριές. Η συγκεκριμένη απόφαση, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ αποκαλύπτει σε όλο του το μεγαλείο το σαθρό σκεπτικό πάνω στο οποίο βασίζονται τα κατά καιρούς επιχειρήματα των πολέμιων της επένδυσης.
Στο άρθρο 13 αναφέρεται πως οι καταθέσαντες την προσφυγή ζητούν την ακύρωση της έγκρισης των μελετών φραγμάτων και των χώρων απόθεσης επειδή η έκταση του έργου των 1.670 στρεμμάτων δεν συμφωνεί με τα 1.062 στρέμματα που αναφέρεται στην ΜΠΕ πως θα καταλαμβάνουν οι εγκαταστάσεις αποβλήτων. Έτσι, σύμφωνα με την γνώμη τους έχουμε 600 στρέμματα εκτός περιβαλλοντικής αδειοδότησης.
Το ΣτΕ, όμως, προφανώς διαβάζοντας με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τα στοιχεία που προσκομίστηκαν, απαντά στο άρθρο 14 πως:
1) Από την έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων του έργου προκύπτει πως στις θέσεις Καρατζάς Λάκκος και Λοτσάνικο αδειοδοτήθηκαν εγκαταστάσεις απόθεσης αποβλήτων για το υποέργο Σκουριών συνολικής έκτασης 1.269 στρεμμάτων, και το ίδιο μέγεθος περιλαμβάνεται και στην συζητούμενη τεχνική μελέτη, άρα δεν υπάρχει ασυμφωνία.
2) Τα 1.670 στρέμματα που ανέσυραν οι antigold από την σελίδα 27 της τεχνικής μελέτης περιλαμβάνουν τη συνολική έκταση όχι μόνο των λεκανών απόθεσης αποβλήτων, αλλά όλων των εγκαταστάσεων διαχείρισης τελμάτων, στις οποίες περιλαμβάνονται και τα έργα περιμετρικής υδραυλικής προστασίας που απαιτούνται για την προστασία των επιφανειακών νερών της λεκάνης, αλλά και οι εγκαταστάσεις απόθεσης.
Συμπέρασμα; Άλλη μια πατάτα του «κινήματος», ή μια προσπάθεια παραπλάνησης της δικαιοσύνης προς ίδιον όφελος;