Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

follow-your-dreamsΈνα απελευθερωμένο, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον απαιτεί λιγότερη γραφειοκρατία, αναγνώριση της αναλήψεως κινδύνων και ευνοϊκό ιδεολογικό κλίμα απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τον αναπτυξιακό της ρόλο. Οι συνθήκες αυτές είναι ανύπαρκτες στην Ελλάδα και ούτε είναι δυνατόν να υπάρξουν, καθ’ όσον αντίκεινται στον λαϊκισμό και την δήθεν προοδευτική ιδεολογία πού επικαλείται ή κυβέρνηση.

Είναι γνωστό πλέον, τόσον από θεωρητικής όσο και από πρακτικής πλευράς, ότι οι πολιτικές παρατάξεις πού εμπνέονται από ολοκληρωτικά θεωρητικά σχήματα (αντιφιλελεύθερα, ως εκ τούτου), ναι μεν στηρίζονται στην πολιτική εξαπάτηση και την πρώτη της ύλη, τον λαϊκισμό, όμως αισθάνονται και βαθύτατη αποστροφή προς την δημοκρατία και τον λαό τον όποιο, συνήθως, επικαλούνται για να δικαιολογήσουν ατοπήματα, βίαιες παραβιάσεις δικαιωμάτων και αυταρχικές μορφές διακυβερνήσεως. Ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό αυτών των πολιτικών σχηματισμών είναι ότι στηρίζονται σε ομάδες συμφερόντων, με τις όποιες μοιράζονται την εξουσία, εις βάρος των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Υπό αυτή την έννοια, ό δημόσιος τομέας είναι το βασικό στήριγμα της σημερινής εξουσίας, την οποίαν επίσης στηρίζουν κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα και έξωκυβερνητικές συντεχνίες. Κατά συνέπεια, είναι αυτονόητο ότι ή παρούσα κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να φροντίζει ιδιαίτερα την πολύτιμη πελατεία της, ή όποια βεβαίως είναι σε σημαντικό βαθμό αυτή πού δημιουργήθηκε από το πασοκικό κράτος.

Στην βάση αυτής της λογικής, λοιπόν, ή τελευταία σκοτούρα της κυβερνήσεως είναι οι άνεργοι και ή ανάπτυξη μέσω επενδύσεων. Ανάπτυξη και ριζική καταπολέμηση της ανεργίας προϋποθέτουν ισχυρές παραγωγικές επενδύσεις, οι όποιες πρέπει να έχουν βάθος χρόνου. Όμως, όταν γίνεται λόγος για παρόμοιες επενδύσεις. στοιχειώδης απαίτηση των επενδυτών είναι ένα σταθερό και απελευθερωμένο περιβάλλον σε όλα τα επίπεδα. Αυτού του τύπου το περιβάλλον, ωστόσο, όχι μόνον δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά ή κυβέρνηση δεν θέλει και να υπάρξει. Ένα απελευθερωμένο, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον απαιτεί λιγότερη γραφειοκρατία, αναγνώριση της αναλήψεως κινδύνων και ευνοϊκό ιδεολογικό κλίμα απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τον αναπτυξιακό της ρόλο. Οι συνθήκες αυτές είναι ανύπαρκτες στην Ελλάδα και ούτε είναι δυνατόν να υπάρξουν, καθ’ όσον αντίκεινται στον λαϊκισμό και την δήθεν προοδευτική ιδεολογία πού επικαλείται ή κυβέρνηση. Το δε επενδυτικό κλίμα είναι το χειρότερο δυνατό και δεν πρόκειται να βελτιωθεί.

Όπως επισημαίνεται από επιχειρηματικούς κύκλους, ή αθέτηση συμβάσεων και ή αδυναμία προστασίας όλων αυτών πού παρά το δυσμενές κλίμα επένδυσαν στην Ελλάδα προκαλεί σοβαρές ζημιές στην αξιοπιστία της χώρας και, βέβαια, ακυρώνει την όποια εμπιστοσύνη προς αυτήν. Για παράδειγμα, στο εβδομαδιαίο δελτίο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας, επισημαίνεται ότι ή ξαφνική επιβολή επί πλέον φόρων στα τυχερά παιχνίδια τού ΟΠΑΠ αποτελεί όχι μόνον αθέτηση σύμβασης, αλλά επιπλέον θα αποτύχει παταγωδώς να εξασφαλίσει στο κράτος τα έσοδα πού προσδοκά, όπως απέτυχαν και άλλες φοροϋπερβολές των τελευταίων ετών. Ή ζημιά επίσης πού υπέστη ή χώρα από την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη υπερβαίνει κατά πολύ τις απώλειες πού υπέστησαν όσες επιχειρήσεις εμπιστεύτηκαν το λιμάνι του Πειραιά και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και προστίθεται σε περιστατικά όπως της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός. Πάνω από όλα και πέραν της αναπόφευκτης ζημιάς πού θα υποστεί το Δημόσιο όταν τελεσιδικήσουν οι σχετικές αγωγές, ή χώρα χάνει ξανά την ευκαιρία να ανταμείψει όσους επένδυσαν κόντρα σε όσους τούς έλεγαν μην πλησιάζεις την Ελλάδα, θα χάσεις, και να διαψεύσει όσους αμφισβητούν την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας.

Από την άλλη πλευρά, ή πρόσβαση σε χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και ειδικά των ΜμΕ στην Ελλάδα χειροτέρευσε εκ νέου. σύμφωνα με την μηνιαία έκθεση της ΕΚΤ, ενώ και οι εξαγωγές χάνουν σταδιακά την δυναμική τους, εμφανίζοντας πλέον ρυθμούς μείωσης. Ή πορεία των εσόδων της γενικής κυβέρνησης τον Οκτώβριο εμφανίζει επίσης στοιχεία αποδυνάμωσης, αν εξαιρεθούν συγκυριακοί παράγοντες, πού όμως ισοσκελίζεται σταθερά από την μείωση δαπανών, κυρίως προμήθειας υλικού νοσοκομείων και πληρωμών για κοινωνικές παροχές, εκτός των συντάξεων. Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ιδιαίτερα ότι ή συνεχής αναζήτηση νέων φόρων για την κάλυψη των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς οι φιλόδοξοι στόχοι εσόδων διαψεύδονται συνεχώς σε μία οικονομία πού λυγίζει κάτω από το βάρος της υπέρ φορολόγησης, προσφέρει στην χώρα ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα: Η εμπειρία ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί! Πέρα από την υπερφορολόγηση της ενέργειας, των εισοδημάτων και της ακίνητης περιουσίας, ή φορολόγηση καπνών, ποτών, αναψυκτικών, της κινητής τηλεφωνίας και ό κωμικός φόρος πολυτελείας μας έχουν προσφέρει πανάκριβα και επώδυνα μαθήματα. Δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε! Και όμως, είναι αυτονόητο: Προηγείται ή διαμόρφωση συνθηκών δημιουργίας πλούτου πριν επιβληθεί μία (λογική) φορολόγησή του… Όταν όμως κύριο μέλημα της πολιτικής εξουσίας είναι ή διαιώνιση του συντεχνιακού πελατειακού κράτους και ή δημιουργία ευκαιριών πλουτισμού για όλους αυτούς πού το αξιοποιούν προς ίδιον όφελος, ή περί άνεργων και επενδύσεων συζήτηση καθίσταται περιττή. Ενδεχομένως να χρησιμοποιείται για την εκφώνηση πανηγυρικών και την δημιουργία εντυπώσεων, όμως κατά βάθος είναι ανύπαρκτη.

Συνεχίζεται έτσι για έβδομη χρονιά ό υφεσιακός δρόμος της οικονομίας και γίνεται πλέον ήλιου φαεινότερη ή περιφρόνηση προς τούς άνεργους νέους κυρίως. Καλά κάνουν δε οι πιο άξιοι και δυναμικοί από αυτούς, πού φεύγουν. Μήπως όμως αυτός είναι και ό πραγματικός στόχος των κυβερνώντων; Η ανάδυση μιας αδύναμης, γερασμένης και οπισθοδρομικής Ελλάδος, στην όποια εξουσία θα ασκούν οι επιτήδειοι και οι αδίστακτοι καιροσκόποι…

[ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ,  του Άθαν. Χ. Παπανδρόπουλου, Επίτιμου Προέδρου της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, 14/12/2015]