Είχα βάλει χθες στοίχημα πως σε 12 ώρες από την ανακοίνωση του ατυχήματος στα ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος στη Βραζιλία, στο antigold Παρατηρητήριο θα εμφανιστεί άρθρο που θα σπεκουλάρει με το θέμα και θα το συνδέει με την επένδυση στη Χαλκιδική… Και φυσικά το κέρδισα…
Δύο φράγματα συγκράτησης αποβλήτων του μεταλλείου σιδήρου Samarca, που ανήκει σε μια κοινοπραξία της Αυστραλιανής BHP Billiton και της Βραζιλιάνικης Vale κατέρρευσαν μάλλον από σεισμό και δυστυχώς υπήρξαν νεκροί διότι στα κατάντη τους υπήρχαν χωριά.
Το γεγονός είναι αναμφισβήτητα λυπηρό, όσο λυπηρό ήταν και το ατύχημα με την πτώση του αεροπλάνου με τους προσκυνητές από το Σινά. Βγήκε κανείς να πει να σταματήσουν οι αεροπορικές μεταφορές; Όταν βυθίζεται ένα πλοίο και έχουμε εκατοντάδες νεκρούς φωνασκεί κανένας να σταματήσει η ναυπήγηση πλοίων και η ναυσιπλοΐα;
Σε κάθε τραγικό δυστύχημα οι λογικές φωνές απαιτούν περισσότερη ασφάλεια, περισσότερους ελέγχους, περισσότερες δικλείδες ασφαλείας. Είναι γελοίο όταν γίνεται ένα ατύχημα στη Βραζιλία να βγαίνουν κάποιοι στην Ελλάδα να φωνάζουν πως δεν θέλουν την επένδυση στην Χαλκιδική διότι περιλαμβάνει και αυτή φράγματα… Αλλά δεν είναι καθόλου περίεργο να τα ακούμε αυτά από ανθρώπους που δεν διστάζουν να υποστηρίζουν τερατώδη ψέματα και ανακρίβειες για να δείξουν (σε ποιους άραγε;) πως έχουν δίκιο… Θυμηθείτε την σκόνη που θα πνίξει τη Θεσσαλονίκη, τους καρκίνους που θα μας γεμίσουν φέρετρα, τον φονικό τρεμολίτη που καραδοκεί στα έγκατα της γης και τα τοξικά απόβλητα που θα αφανίσουν κάθε ζωντανό οργανισμό!!!
Άρα, στο ερώτημα αν η σπέκουλα έχει όρια, η απάντηση είναι: Ασφαλώς και όχι, διαβάστε και το antigold.org να το διαπιστώσετε…
(photo: REUTERS/Ricardo Moraes)