Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Σε μια Ελλάδα που κυριαρχεί η κατήφεια και η μιζέρια στην συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της εξαιτίας της ατελείωτης πνευματικής και οικονομικής κρίσης, υπάρχουν και κάποιοι που διαφέρουν.

Διαφέρουν γιατί έχουν εργασία και προοπτική. Είναι οι εργαζόμενοι των Μεταλλείων Κασσάνδρας που κάθε μέρα δίνουν πραγματικό και έντιμο αγώνα στις σήραγγες του Στρατωνικού Όρους. Ένας αγώνας που μετουσιώνει τον ιδρώτα τους σε άρτιο επιούσιο για εκείνους και τις οικογένειες τους. Ένας  κοινός αγώνας επιβίωσης που ενώνει τους μεταλλωρύχους κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.

Οι φωτογραφίες της ανάρτησης μας αποτυπώνουν την συναδελφική ατμόσφαιρα που επικρατεί και στη στοά 216 στο Μάντεμ Λάκκο.

Αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν επίσης κάτω από ποιες συνθήκες σφυρηλατείται η αλληλεγγύη και η ενότητα στις τάξεις αυτών των παραγωγικών ανθρώπων.

Αξίζει η μέγιστη ηθική αναγνώριση σ’ αυτούς τους εργαζόμενους που συμβάλλουν τα μέγιστα για την ανάκαμψη της οικονομίας μας αλλά και στη διατήρηση των προνομίων παρασιτικών καταστάσεων και μορφωμάτων του παθογενούς Ελληνικού δημοσίου.

Αυτοί και οι 2.000 συνάδελφοι τους δίνουν μια τιτάνια μάχη για να ολοκληρώσουν το κατασκευαστικό κομμάτι της μεγαλύτερης επένδυσης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Όσοι τυχόν δεν πιστεύουν ότι στην παρούσα φάση υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, αυτή της ανάπτυξης, της δημιουργίας, της παραγωγής και της προόδου δεν έχουν παρά να επισκεφτούν τα εργοτάξια των Μεταλλείων Κασσάνδρας.

Όσοι ιδεοληπτικά αρνούνται αυτή την “εξαίρεση”, ας μην φθονούν αυτούς τους εργαζόμενους. Απλά, ας προσπαθήσουν να γίνουν και εκείνοι παραγωγικοί όχι μόνο για τους εαυτούς τους, αλλά και για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 8/11/2015]