Την έντονη δραστηριότητα της Ελληνικός Χρυσός στο χώρο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης αναλύει ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος σε συνέντευξή του στη FREE SUNDAY. Παράλληλα, υπογραμμίζει τη σημασία της μεταλλευτικής, διαχρονικά, για την Ελλάδα.
Πρόσφατα η Ελληνικός Χρυσός βραβεύτηκε από το Ινστιτούτο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Μιλήστε μας γι’ αυτή τη βράβευση:
Η βράβευση δεν είναι αυτοσκοπός. Εκείνο που επιδιώξαμε κι εδώ και χρόνια κάνουμε στην περιοχή είναι κάποια πράγματα, κάποιες εισφορές, δωρεές και έργα, τα οποία θεωρούμε λογικά και απαραίτητα για την ανάπτυξη μιας επένδυσης σε ένα χώρο όπως η βορειοανατολική Χαλκιδική. Όταν αναπτύσσεσαι σαν εταιρεία οε ένα χώρο, είναι λογικό και δίκαιο, επειδή ακριβώς χρησιμοποιείς κομμάτι της περιοχής, να το επιστρέψει, όχι ως χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς – άλλωστε κι εμείς εκεί ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Είναι κάτι που θεωρούμε λογικό για την ανάπτυξη της περιοχής. Αυτό, λοιπόν, που τόσα χρόνια κάναμε, σιωπηλά και με αξιοπρέπεια, κάποια στιγμή αποφασίσαμε να το αναδείξουμε, να φανεί ότι η Ελληνικός Χρυσός δεν είναι ο… μπαμπούλας και καταστροφέας, αλλά κάνει κι άλλα πράγματα. Έτσι, λοιπόν, το υποβάλαμε στο Ινστιτούτο και είχαμε τη χαρά να βραβευτούμε με κάτι. Εμείς , πάντως, θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, το πιστεύουμε και θα βελτιωθούμε κι άλλο.
Ποιες ήταν οι δραστηριότητες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της Ελληνικός Χρυσός;
Περιλαμβάνουν μεγάλη γκάμα: αρχίζουν με έργα που γίνονται στα χωριά του Δήμου Αριστοτέλη. Η κάθε κοινότητα υποβάλει αιτήσεις με τη θετική γνώμη των ΟΤΑ και εμείς επιλέγουμε, αξιολογούμε ανάλογα και με την οικονομική δυνατότητα, και τα κατασκευάζουμε. Είναι έργα κοινής ωφέλειας και μπορούν να αφορούν σε ύδρευση, πεζοδρομήσεις, βελτίωση φωτισμού… Κάθε χρόνο το ποσό για τα έργα αυτά είναι 3 εκατ. ευρώ, ενώ είχε ξεκινήσει απόπερίπου 1,5 εκατ. το 2006. Αυτά τα χρήματα κατά 50% πηγαίνουν ως μετρητά στους ΟΤΑ, υπό την έννοια ότι τα αποδέχονται σαν εισφορά με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, και τα υπόλοιπα γίνονται έργα. Πέραν αυτών, κάνουμε κι άλλα πράγματα γενικότερα στη Βόρεια Ελλάδα, όπως επιδιορθώσεις ιστορικών ναών του 18ου και 19ου αιώνα, βοήθεια προς σχολεία, προς δημόσιους φορείς. Είναι πολυποίκιλη η μορφή των παρεμβάσεών pas, ενώ τα τελευταία χρόνια δεν δίνουμε χρήματα ή οποιαδήποτε ενίσχυση επειδή πρέπει να τα δώσουμε, αλλά επειδή πρέπει να γίνει κάτι και να το βλέπουμε να υλοποιείται, όπως, για παράδειγμα, το νέο δίκτυο ύδρευσης, μήκους έξι χιλιομέτρων, προς το Στρατώνι, από την περιοχή του Κρυονερίου, απ’ όπου αντλούν νερό η Ιερισσός και η Ουρανούπολη.
Θα ήθελα επίσης να μου πείτε για τη συμμετοχή σας στο Δ.Σ. του ΣΒΒΕ. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχετε:
Ναι. είναι η πρώτη φορά Αποφασίσαμε να μπούμε σαν εταιρεία και στον ΣΕΒ και στον ΣΒΒΕ, διότι δεν παύουμε να είμαστε κομμάτι της ελληνικής βιομηχανίας. Ως Μεταλλεία Κασσάνδρας ήμασταν μέλη, εν συνεχεία υπήρξε ένα κενό και από τη στιγμή που ανέλαβα αποφασίσαμε να είμαστε μέλη σε αυτούς τους συνδέσμους, διότι πρέπει να μας μάθει και ο επιχειρηματικός κόσμος.
Ποιοι είναι οι στόχοι της συμμετοχής σας στον ΣΒΒΕ, δεδομένου και του προβλήματος αποβιομηχάνισης που αντιμετωπίζει η Βόρεια Ελλάδα;
Δεν υπάρχει κάποιος στόχος, υπό την έννοια ότι έχουμε κάποιο ιδιαίτερο συμφέρον: θέλουμε κι εμείς να είμαστε κομμάτι του συνόλου, ίσοι μεταξύ ίσων.
Πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις της Ελληνικός Χρυσόςs με τη νέα κυβέρνηση;
Κατ’ αρχάς, να πούμε ότι η εταιρεία μας αυτή τη στιγμή εξορύσσει μόλυβδο και ψευδάργυρο. Ο χρυσός είναι κάτι που εξορύσσεται και σήμερα, αλλά δεν παράγεται ως τελική μορφή προϊόντος, αυτό θα το δούμε κατά το 2022-2023, όταν θα έχουμε καθετοποιημένη παραγωγή. Εγώ κατανοώ απόλυτα αυτό που συμβαίνει με την κυβέρνηση, υπό την έννοια των όσων γίνονται γύρω μας: αυτή τι στιγμή γίνεται μια διαπραγμάτευση που κρατάει μήνες και δεν θα ήταν δυνατό να είμαστε εμείς το επίκεντρο. Από κει και πέρα, καταλαβαίνω ότι έπρεπε να ελεγχθούν κάποια πράγματα, –υποχρέωση του κράτους είναι να ελέγχει μια δραστηριότητα, δεν είμαστε ανεξέλεγκτοι–, όμως εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι ο έλεγχος αυτός να μη γίνεται εις βάρος της δραστηριότητας ή, όταν διεκπεραιώνεται και όλα είναι καλά, να ξεκινά η δραστηριότητα. Παρ’ όλα αυτά, επειδή υπήρξε μια καθυστέρηση και δεν συμφωνούμε με κάποιο πράγματα, για κάποιες από τις ενέργειες έχουμε προσφύγει στο ΣτΕ, από το οποίο περιμένουμε τιs αποφάσεις. Εκδικάστηκαν όλα στις 3 Ιουνίου και περιμένουμε. Αυτή m στιγμή έχουμε σαν άμεσο πρόβλημα ένα χώρο υλοτομίας στις Σκουριές, ο οποίος έχει σταματήσει, όπου θα απασχολούσαμε 10 άτομα, και, βεβαίως, την άδεια για να χτιστεί το εργοστάσιο εμπλουτισμού στις Σκουριές, το οποίο επίσης έχει καθυστερήσει. Αν αυτό ξεκολλήσει μέσα στο επόμενο τρίμηνο, θα προσληφθούν άλλα 400 άτομα.
Γενικότερα, κατά την άποψη σας, στην Ελλάδα είναι επωφελής η μεταλλευτική δραστηριότητα; Υπάρχει τέτοιος ορυκτός πλούτος;
Δυστυχώς, κατ’ εμέ, το ελληνικό κράτος ποτέ δεν έχει ασκήσει εθνική πολιτική πάνω στο θέμα του ορυκτού πλούτου. Υπάρχουν δύο σχολές που βγάζουν μηχανικούς για τα μεταλλεία και τρεις σχολές γεωλόγων: αυτό σημαίνει ότι παράγονται κάθε χρόνο 140 νέοι μηχανικοί και 220 γεωλόγοι, και παράγονται για να ασκήσουν το επάγγελμα που σπούδασαν. Από τότε που τελείωσα το Πολυτεχνείο, το 1986, θυμάμαι όλου τους καθηγητές μας να μιλούν ξεκάθαρα για τις δυνατότητες που έχει η χώρα. Και είναι ένας από τους βασικούς πρωτογενείς τομείς, μαζί με m γεωργία και την κτηνοτροφία. Μάλιστα, για εμάς τους Έλληνες η δραστηριότητα αυτή αποτελεί επιστροφή στις ρίζες. Η μεταλλευτική ήταν αναπτυγμένη στην αρχαία Ελλάδα, γι’ αυτό και αναπτύχθηκε ο πολιτισμός της: και η μεταλλευτική, και η ναυτιλία, και η γεωργία, και η κτηνοτροφία. Δυστυχώς, έχουμε ξεχάσει τις ρίζες μας και πρέπει, σιγά-σιγά, με υπερηφάνεια να τις ξαναβρούμε. Και βέβαια επειδή πλέον ζούμε στον 21ο αιώνα με δύο ακόμα βασικούς παράγοντες: προστασία του περιβάλλοντος και εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Το θέμα είναι ότι, καλώς ή κακώς, επειδή τα Μεταλλεία Κασσάνδρας πέρασαν την κρίση του 1993 και του 2003, όταν τα μεταλλεία έκλειναν και δεν έβρισκαν αγοραστή, η ελληνική αγορά περιορίζεται ή φοβάται να επενδύσει στη μεταλλευτική, γιατί είναι μια υψηλού ρίσκου και ιδιαίτερα μακροχρόνια επένδυση. Κατ’ εμέ, αυτό που κάνουν οι μεταλλευτικές εταιρείες είναι ηρωικό, καθώς βλέπουν μακριά και επενδύουν στο μέλλον. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς: τα 400-500 εκατ. που έχει ρίξει η Eldorado, από όταν μας ανέλαβε, το 2012, είναι χρήματα που ήρθαν «ζεστά» και «cash» στην Ελλάδα. Τα έργα που έχουν γίνει και στις Σκουριές και στην Ολυμπιάδα και η ανακατασκευή του χώρου απόθεσης και η βελτίωση των υπογείων στη Μαύρη Πέτρα έγιναν από ανθρώπους ντόπιους, με πολλή προσπάθεια και μελέτη, αλλά απαιτούσαν χρηματοδότηση, την οποία κυρίως έφερε η μητρική εταιρεία. Έχουμε την τεχνογνωσία Δυστυχώς, το χρήμα ήταν εκείνο που έλειπε.
FREE SUNDAY, 28/06/2015