Ισχνή ανάπτυξη κατά 0,1% κατέγραψε η ελληνική οικονομία το τέταρτο τρίμηνο του 2017, σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Το ίδιο διάστημα, το ΑΕΠ στην ευρωζώνη και στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 0,6%. Σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του 2016, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,9% στην Ελλάδα, έναντι αύξησης 2,7% στην ευρωζώνη και 2,6% στην ΕΕ.

Τα κράτη μέλη που κατέγραψαν τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης το τέταρτο τρίμηνο του 2017 είναι η Εσθονία (2,2%), η Σλοβενία (2%) και η Λιθουανία (1,4%). Αντίθετα, η χαμηλότερη αύξηση του ΑΕΠ καταγράφηκε στην Ελλάδα και στην Κροατία (0,1%), στην Ιταλία και τη Λετονία (0,3%).

Το 2017 το ΑΕΠ στην ευρωζώνη αυξήθηκε κατά 2,3% (έναντι 1,8% το 2016), καταγράφοντας ένα από τα υψηλότερα επίπεδα ανάπτυξης την τελευταία δεκαετία. Το 2017 το ΑΕΠ στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 2,4% έναντι 2% το 2016.

Για να δείτε τα στοιχεία της Eurostat πατήστε εδώ.

[ΠΗΓΗ: http://www.huffingtonpost.gr/, από ΜΠΕ-ΑΠΕ, 7/3/2018]

Απαραίτητη χαρακτηρίζει την εποπτεία μετά τη λήξη του ελληνικού προγράμματος ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα Declan Costello, ο οποίος έθεσε ζήτημα “κινδύνου μη εφαρμογής” μεταρρυθμίσεων στη χώρα από τον Αύγουστο και μετά.

Ειδικότερα, μιλώντας στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο D. Costello είπε πως “νομίζω ότι υπάρχει κίνδυνος μη εφαρμογής. Η δημόσια διοίκηση έχει κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν είναι ακόμη ικανή μόνη της να τις κάνει (τις μεταρρυθμίσεις). Είναι μία διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρέπει να υπάρξει εποπτεία υπό τη σωστή μορφή”.

“Φοβάμαι για την εφαρμογή, για το ότι το δημόσιο δεν είναι τόσο ισχυρό, για το ότι υπάρχουν τόσα πολλά κατεστημένα συμφέροντα”, είπε. “Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε εδώ για πάντα. Δεν μπορεί να μείνει σε πρόγραμμα για πάντα η Ελλάδα. Πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ιδιοκτησία μεταρρυθμίσεων”, ανέφερε στη δευτερολογία του.

Πρόσθεσε ότι  δεν υπάρχουν αυταπάτες για τις προκλήσεις που παραμένουν και ότι η Ελλάδα εισέρχεται σε μία νέα φάση, στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. “Οι μεταρρυθμίσεις που έχει εφαρμόσει η Ελλάδα είναι εντυπωσιακές, αλλά και οι προκλήσεις μεγάλες. Τώρα το ζήτημα είναι η εφαρμογή. Από εκεί θα φανεί αν θα υπάρξει success story σε 3 ή 4 χρόνια”, είπε χαρακτηριστικά.

Ο D. Costello σημείωσε πως “όλα τα κράτη μέλη βρίσκονταν σε εποπτεία”, ενώ εκτίμησε πως “δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, η επιτήρηση θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα”.

Πιο συγκεκριμένα, σχετικά με τη μορφή που θα πάρει η εποπτεία, ο Declan Costello παρατήρησε πως υπάρχει ένα έντονο debate το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα για το αν θα υπάρξει πιστοληπτική γραμμή στήριξης ή κάποια άλλη μορφή. “Αυτό είναι ένα ζήτημα, αλλά το πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι θα πρέπει να σκεφτούμε μία αναπτυξιακή πολιτική, ποιες μεταρρυθμίσεις θα εφαρμόσει η Ελλάδα μακροπρόθεσμα”.

“Όλοι ξέρουν τι πρέπει να γίνει”, είπε. “Τώρα πρέπει να σιγουρευτούμε ότι θα εφαρμοστούν”. Ο D. Costello σημείωσε πως “χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο εποπτείας που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να συνεχίσει την εφαρμογή αυτών των δύσκολων μεταρρυθμίσεων”.

Μιλώντας για την επόμενη μέρα του προγράμματος, ο D. Costello επισήμανε τα προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα όσον αφορά το δημόσιο χρέος, το εξωτερικό ισοζύγιο και τα NPLs . “Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι για να λυθούν τα προβλήματα στο ισοζύγιο, χρειάζεται πολύς χρόνος” είπε χαρακτηριστικά, εκτιμώντας ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι το εάν η Ελλάδα θα καταφέρει να αποκτήσει βιώσιμη ανάκαμψη σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να γίνει η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική, ο αξιωματούχος της ΕΕ σημείωσε πως έχει υπάρξει μεγάλη πρόοδος, καθώς όλα τα προαπαιτούμενα έχουν υιοθετηθεί. Ωστόσο, όσον αφορά σε βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, είπε, “έχουμε ορίζοντα  χρόνου 5 ή 10 ετών. Επομένως, η εφαρμογή είναι σε σχετικά πρώιμο επίπεδο”.

Ο D. Costello ανέφερε πως τώρα ξεκινάμε να βλέπουμε τις τράπεζες να κάνουν βήματα για τη μείωση των NPLs, ενώ στη βιωσιμότητα του χρέους, τα επόμενα 3-4 χρόνια είναι που έχουν σημασία. Από εκεί θα εξαρτηθεί το αν τα μέτρα θα είναι επιτυχημένα, ή όχι”, συμπλήρωσε. “Αυτές οι διαδικασίες θα πάρουν πολύ χρόνο”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, της Σοφίας Κουτάνη, 4/3/2018]

Πρόσκληση στους Έλληνες επιχειρηματίες να στηρίξουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δείχνοντας εμπιστοσύνη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και επιστρέφοντας τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες απηύθυνε πριν από λίγο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στην εκδήλωση της Eurobank και της Grant Thornton “Growth Awards”. Συζητώντας με τον πρόεδρο της Eurobank, Νίκο Καραμούζη και τον διευθύνοντα σύμβουλο της Grant Thornton Βασίλη Καζά ο κ. Μητσοτάκης τόνισε τη σταθερή δέσμευσή του να προωθήσει ένα τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων προκειμένου να επανέλθουν οι επενδύσεις στη χώρα.

“Πριν όμως απευθυνθούμε στους ξένους πρέπει να απευθυνθούμε στους Έλληνες. Πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη για την ανάκαμψη της χώρας. Για παράδειγμα θα ήθελα πρώτα οι Έλληνες επιχειρηματίες να επιστρέψουν τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες. Καλώ το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο να επενδύσει στην Ελλάδα με αίσθηση ασφάλειας και πατριωτισμού”, είπε ο κ. Μητσοτάκης, προσθέτοντας πως θα ήθελε το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο να στηρίξει και την καινοτόμα νεανική επιχειρηματικότητα, λειτουργώντας ως angel investor.

Ερωτηθείς για το αν το πρόγραμμα του ιδίου έχει τη συναίνεση των στελεχών του κόμματός του, σημείωσε ότι στόχος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος –όπως είπε είναι αδιαπραγμάτευτος και δεν πρόκειται να ανεχθεί επ’ αυτού εσωτερικές διαφωνίες- είναι να στηριχθεί ένα πρόγραμμα τολμηρών μεταρρυθμίσεων.

“Χρειάζεται να συνεχίσουμε ένα μεταρρυθμιστικό σοκ με μεγάλες αλλαγές στην ελληνική ιδιοκτησία καθώς το πρόγραμμα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται προς το τέλος του και μετά η Ελλάδα θα είναι εκτεθειμένη στα σκαμπανεβάσματα των αγορών. Για να έχουμε αξιοπιστία πρέπει να προωθήσουμε αλλαγές που να τις αγκαλιάσει και η ελληνική κοινωνία. Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα και εμείς δεν αρκεί μόνο να περπατάμε”.

Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε για μια ακόμη φορά στον καταστροφικό για την επιχειρηματικότητα συνδυασμό υψηλής φορολογίας και εισφορών, λέγοντας ότι από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησής του θα είναι η προώθηση ενός νέου φορολογικού νόμου κι ενός νέου αναπτυξιακού νόμου “για το ξεκαθάρισμα της γραφειοκρατίας και την προσέλκυση των επενδύσεων”. Όπως είπε, το μείζον είναι πριν να αναζητήσουμε νέες επενδύσεις να ξεμπλοκάρουμε αυτές που έχουν ξεκινήσει αλλά ουσιαστικά μπλοκάρονται σε έναν κυκεώνα πολιτικά κατευθυνόμενης γραφειοκρατίας (πχ. Ελληνικό, σκουριές).

“Σε επίπεδο πολιτικού συμβολισμού θα έδειχνα ότι κάποιες εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν διότι απαιτούνται ιδιωτικοί πόροι και ιδιωτικό μάνατζμεντ σε αυτές”. Ο κ. Μητσοτάκης αποκάλυψε επίσης ότι η ΝΔ επεξεργάζεται μια τολμηρή πρόταση για το ασφαλιστικό σύστημα καθώς οι φορολογικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων και οι εισφορές του μη μισθολογικού κόστους προκαλούν ασφυξία στις επιχειρήσεις και διώχνουν εργαζόμενους στο εξωτερικό.

“Στενοχωριέμαι ιδιαίτερα όταν ακούω όχι απλά ανέργους, αλλά ανθρώπους που έχουν εργασία στην Ελλάδα να φεύγουν στο εξωτερικό γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους”. Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα είπε ότι θα δώσει έμφαση στην προσέλκυση κατοίκων του εξωτερικού να έρθουν στην Ελλάδα ως μόνιμοι φορολογικοί κάτοικοι. “Άλλες ανταγωνιστικές χώρες της Νοτίου Ευρώπης κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση και δεν θα αφήσω την Ελλάδα απ’ έξω” είπε.

Ερωτώμενος για τη σταθερότητα των θεσμών και τη συνέχεια του κράτους που απαιτούν οι επενδύσεις και για το εάν πιστεύει ότι υπάρχει πολιτική συναίνεση για κάτι τέτοιο, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε χαρακτηριστικά: βλέποντας όλη τη δημιουργικότητα μέσα σε αυτή την αίθουσα και αντιπαραθέτοντάς την με την τοξικότητα και τη νοσηρότητα του πολιτικού κλίματος, ιδίως των τελευταίων ημερών, θα σας έλεγα το εξής: από τη φύση μου είμαι ήπιος πολιτικός. Η συναίνεση χρειάζεται απ όλες τις πλευρές και δεν την έχουμε δει. Όταν η πολιτική ζωή βουλιάζει στη σκανδαλολογία και στις επιθέσεις, συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει.

Τέλος, ο κ. Μητσοτάκης συνεχάρη τις επιχειρήσεις που άντεξαν και παρέμειναν στην Ελλάδα στην κρίση και τόνισε ότι “εμένα και τη Νέα Δημοκρατία η επιχειρηματική κοινότητα μπορεί να μας εμπιστεύεται. Είναι δέσμευσή μας να μειώσουμε την φορολογία, να ενθαρρύνουμε το περιβάλλον για επενδύσεις, να καλέσουμε τις τράπεζες να δώσουν περισσότερη ρευστότητα στις επιχειρήσεις, ζητώντας σε αντάλλαγμα από αυτές (τις επιχειρήσεις) φροντίδα για την κοινωνία και το περιβάλλον”.

Δεν εστίασε σε συγκεκριμένους μεγάλους κλάδους όπου θα δοθεί η έμφαση για επενδύσεις καθώς ανέφερε ότι πρώτιστος στόχος του θα είναι η απελευθέρωση της υγιούς επιχειρηματικότητας η οποία θα είναι και σε κλάδους μη προβλέψιμους. “Δεν είμαι τόσο θιασώτης συγκεκριμένων κλάδων. Θέλω να στηρίξω τις νέες επιχειρήσεις και τις μικρές επιχειρήσεις. Πρέπει να αναδείξουμε την επιχειρηματική αριστεία χωρίς κόμπλεξ”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, της Νένας Μαλλιάρα, 6/2/2018]

Μαύρο φίδι που τους έφαγε κάτι ΙΟΒΕδες… ή ΣΕΒητες… έτσι και δουν λιγότερη ανάπτυξη από αυτή που διατάσσει το κόμμα. Θα γίνει της ΕΛΣΤΑΤ…

Τα είδαμε χθες τα “ρεζιλίκια” της ΕΛΣΤΑΤ. Είχε το “θράσος” να μιλήσει για ανάπτυξη 1,3% στο τρίτο τρίμηνο (που δεν βγάζει, με σιγουριά, το 1,6% όπως διέταξε το κόμμα… για το 2017). Και τα άκουσε τα σχολιανά της…

Βιάζεστε… τους κατσάδιασε το κόμμα (μέσα από τις “πηγές” του υπουργείου Οικονομικών). Άστε να φτάσουμε στο τέλος του χρόνου (τους σκυλόβρισε…) και θα δεις 1,6%, για το 2017, που θα τρίβεις τα μάτια σου… Άσε που και για το δεύτερο εξάμηνο μας λέγατε 0,8% αλλά τώρα τα κάνατε γαργάρα…

Γι αυτό, ας προσέξουν κάτι “εξυπνάκηδες” μελετητές. Ειδικά οι ΙΟΒΕδες, που ψιθύριζαν τις προάλλες, σε εκπομπές, πως δεν αποκλείεται να δούμε την ανάπτυξη κάτω και από 1,6 %, κοντά στο 1,5% ή και λιγουλάκι παρακάτω.

Αν τους βαστάει ας βγουν να δικαιώσουν την ΕΛΣΤΑΤ. Τα ξεφωνητά των “πηγών” και των “κύκλων” του κόμματος (αλίμονο αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα, μιλούσε ευθέως και όχι από διαρροές…) θα φθάσουν μέχρι τον ΟΟΣΑ.

Τον άθλιο ΟΟΣΑ που μας έκανε ρεζίλι των σκυλιών “απονέμοντας” στην Ελλάδα το “Οσκαρ” υπερφορολόγησης (ανάμεσα στις 33 χώρες μέλη του) επειδή, το 2016, αύξησε τα φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα κατά 2,2% και τα πήγε στο 38,6% από το 36,4% που τα είχε το 2015, έναντι του 0,3% των μελών του Οργανισμού.

Ας το πάρουμε χαμπάρι. Ανάπτυξη βλέπει το κόμμα; Ανάπτυξη διατάζει το Μαξίμου; Ανάπτυξη με έκρηξη βλέπει ο Τσίπρας…; Ανάπτυξη θα παπαγαλίζουμε και εμείς.

Και πείτε μου εσείς τώρα… Έχουμε υπόψη μας άλλη κυβέρνηση (σε Ευρώπη ή πολιτισμένη χώρα) να κουνάει το δάκτυλο στη Στατιστική Υπηρεσία της γιατί το κόμμα διαφωνεί στους υπολογισμούς της. Να την ξεφωνίζει δημοσίως και να την αποκαλεί, περίπου, προχειράντζα…;  

Αυτά για το περιτύλιγμα της ταμπακιέρας… Και ας μιλήσουμε για την ταμπακιέρα της ανάπτυξης, με ένα ναι ή ένα όχι στα εξής ερωτήματα.

Μέσα στο 2018 θα έχουν περάσει, ναι ή όχι, στα “χέρια Τραπεζίτη” και “κορακιών” (γνωστά και ως funds) πάνω από 500.000 μικρά και μεγάλα ακίνητα μαζί με ό,τι άλλο λέγεται χωράφι, οικόπεδο, αποθήκη, μάντρα ή και πλαγιά της Πίνδου;

Το 2017 φεύγει, ναι ή όχι, μαζί με λουκέτα χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων γιατί οι λιανικές πωλήσεις είναι κάτω από το μηδέν και η ρευστότητα ανύπαρκτη;

Το 2018 κλείνουμε, ναι ή όχι, 8ετία από τότε που άρχισε να μειώνεται το εισόδημα του μέσου εργαζόμενου για να χαθεί τελικά το 25-30% (κατά περίπτωση) χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα κάτι που θα το συμπληρώσει;

Το 2018 θα περάσουν, ναι ή όχι, (οριστικά και τελεσίδικα) οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και την θέση τους παίρνουν και επισήμως οι “ελαστικές μορφές εργασίας” γνωστές και ως 360 ευρώ καθαρά, ή μαύρη δουλειά, τρίωρα, τετραήμερα ή αντικατάσταση των ρεπό;

Το 2018 οι 1.300.000 άνεργοι (το κόμμα τους έβγαζε το κατακαλόκαιρο… – που δούλευαν γκαρσόνια και καθαρίστριες- κάτι λιγότερο από 1.000.000) θα μάθουν, ναι ή όχι, ότι δουλειά δεν θα βρουν μέχρι το 2023 (και ακόμη παραπέρα) γιατί το κόμμα υπέγραψε πλεονάσματα 3,5% μέχρι τότε;

Και είναι, ναι ή όχι, γνωστό, παγκοσμίως, ότι οι επενδύσεις (και οι θέσεις εργασίας) δεν είναι απλά αρνητικές αλλά απαγορευτικές σε χώρα που βγάζει τα πλεονάσματά της (3,5%) μόνο από φόρους και όχι από μείωση του κράτους μαζί με αύξηση της εθνικής παραγωγής και των εξαγωγών της;  

Εσείς λοιπόν, σύντροφε, που οργισθήκατε με την ΕΛΣΤΑΤ (γιατί βιάστηκε και δεν βρήκε το 1,6% της ανάπτυξης του 2017) αισθάνεσθε ανάπτυξη; Και αν την αισθάνεσθε (χωρίς εντολή του κόμματος) πείτε μας πότε θα περάσει και στην τσέπη, όσων δεν τρέφονται από το κράτος…; Γιατί οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι μας λένε άλλα. Πως αποκλείεται να αισθανθούμε το παραμικρό πριν το 4-5% (πραγματική) ανάπτυξη. Και εμείς ξέρουμε ότι νούμερα σαν αυτά (στην Ελλάδα) μόνο σε ντοκιμαντέρ θα τα δούμε πριν το 2030. Αν, βεβαίως, είμαστε έξω από τα μνημόνια μιας και το τέταρτο βροντάει την πόρτα μας…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 5/12/2017]

Συνηθίζουμε να ακούμε ότι «η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα». Στην καλύτερη περίπτωση όταν δεν φτάνουμε σε αυτόν τον επικίνδυνο μηδενισμό, θα ακούσουμε, θα λέμε και θα αναπαράγουμε άκριτα την άποψη ότι «η Ελλάδα είναι μία αγροτική χώρα». Μάλιστα, γίνεται, αν όχι επικίνδυνο, τουλάχιστον παράξενο και ενοχλητικό, όταν αυτή την άποψη αναπαράγουν σε κάθε ευκαιρία οι βουλευτές και οι κυβερνώντες μας. Οι άνθρωποι δηλαδή που έχουμε εκλέξει για να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της χώρας και να τη βοηθήσουν να αναπτυχθεί και να προχωρήσει στο μέλλον σε ένα πολύ ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον. Όταν όμως ούτε αυτοί οι ίδιοι δεν γνωρίζουν τα προβλήματα αλλά και τα πλεονεκτήματα της χώρας μας, πώς περιμένουμε να δώσουμε λύσεις για τα πρώτα και να βασιστούμε στα δεύτερα για την επιτυχημένη ανάπτυξή μας;

Το σχετικό παράδειγμα που δίνω στους φοιτητές μου είναι το εξής: αν εγώ προσωπικά (που αν με ακούσετε θα καταλάβετε ότι δεν έχω καθόλου ταλέντο στο τραγούδι) πιστεύω ότι είμαι πολύ καλός τραγουδιστής και προσπαθήσω να κάνω καριέρα σε αυτό, θα αποτύχω. Όσο και αν προσπαθήσω, όσα χρήματα και αν ξοδέψω για μαθήματα και σπουδές στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ποτέ δεν θα γίνω καλός και η καριέρα μου θα είναι προβληματική. Όσο δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα (η έλλειψη ταλέντου) ποτέ δεν θα καταφέρω να βρω κάτι άλλο στο οποίο είμαι πραγματικά καλός και όπου θα μπορέσω να κάνω μια αποδοτική και ανταγωνιστική καριέρα. Το ίδιο συμβαίνει και με την χώρα μας.

Θυμάμαι ακόμα από την εποχή που πήγαινα στο σχολείο, να ακούω από τους καθηγητές μου για την αγροτική Ελλάδα με την γεωργία και την κτηνοτροφία της. Είναι διάχυτη η άποψη ότι η Ελλάδα είναι αγροτική χώρα. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Είναι η Ελλάδα αγροτική χώρα; Πόσο σημαντικός είναι τελικά ο πρωτογενής τομέας στην οικονομία μας;

Για να δούμε λοιπόν ποια είναι η πραγματικότητα. Και θα το δούμε όχι διαισθητικά και με βάση τι ακούμε και πιστεύει ο κόσμος, αλλά με αριθμούς και στατιστικά στοιχεία.

Η Πλευρά της Παραγωγής: το ΑΕΠ

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), μετρά το σύνολο των αγαθών που παράγεται μέσα στην χώρα στην διάρκεια ενός έτους. Το ΑΕΠ το διακρίνουμε σε προϊόν του: α) πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία κλπ.), β) δευτερογενή τομέα (βιοτεχνία, βιομηχανία) και γ) τριτογενή τομέα (υπηρεσίες). Τα δεδομένα για για το ΑΕΠ στην χώρα μας, ανά τομέα παραγωγής και για τα έτη 2010 (πριν την κρίση) και 2014 (μέσα στην κρίση) φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.

Πηγή: Ελληνική Στατιστική Αρχή

Τι παρατηρούμε από τον πίνακα αυτό:

• Το ΑΕΠ μας μειώθηκε στα τέσσερα πρώτα χρόνια της κρίσης κατά 16,6%, μία πολύ σημαντική μεταβολή για τα διεθνή δεδομένα σε περίοδο ειρήνης.
• Παρόλες τις αλλαγές που έχουν γίνει με την εμφάνιση της κρίσης, παρατηρούμε ότι το ΑΕΠ που παράγεται από κάθε τομέα της οικονομίας μας δεν μεταβλήθηκε σημαντικά ως ποσοστό του συνολικού ΑΕΠ. Ο πρωτογενής τομέας παρέμεινε σταθερός στο 3,3%, ο δευτερογενής μειώθηκε από 15,2% στο 12,0% και το τριτογενής αύξησε την συμμετοχή του από 81,5% σε 84,6%.
• Ο πρωτογενής τομέας αποτελεί μόλις το 3,3% του ΑΕΠ μας. Δηλαδή, από τα €100 παραγωγής και εισοδήματος που δημιουργούνται στην ελληνική οικονομία, μόλις τα €3,30 προέρχονται από τον πρωτογενή τομέα. Άρα, κάθε άλλο παρά αγροτική μπορεί να είναι μία χώρα με αυτό το μέγεθος του πρωτογενή τομέα. Υπενθυμίζεται ότι ο τομέας αυτός εκτός από την γεωργία και την κτηνοτροφία, περιλαμβάνει την αλιεία, την δασοκομία, τα ορυκτά, κλπ.
• Η βιομηχανία και βιοτεχνία (δευτερογενής τομέας) είναι το 2010 μεγαλύτερος κατά 4,6 φορές του πρωτογενή και 3,6 φορές το 2014.
• Ο τομέας των υπηρεσιών είναι αντίστοιχα το 2010 και το 2014 μεγαλύτερος κατά 24,6 και 25,6 φορές του πρωτογενή.

Η Ελλάδα είναι μια δυναμική οικονομία και έτσι τα παραγωγικά της δεδομένα καθώς αναπτύσσεται αλλάζουν σημαντικά στην διάρκεια του χρόνου. Η διαχρονική εξέλιξη της συμμετοχής του κάθε τομέα παραγωγής στην ελληνική οικονομία παρουσιάζεται στο παρακάτω διάγραμμα για την περίοδο από το 1970 μέχρι το 2016.

Το 1970 ο πρωτογενής τομέας ήταν ο σημαντικότερος της ελληνικής οικονομίας και αντιπροσώπευε το 14% του ΑΕΠ. Οι υπηρεσίες ήταν δεύτερες με 10% και η μεταποίηση τρίτη με 9%. Οι κατασκευές στην τέταρτη θέση με 7% και διάφορες άλλες βιομηχανίες (παραγωγή ρεύματος, νερού, ορυχεία, λατομεία, κλπ.) είχαν ένα 2%. Ακόμα και τότε όμως το σύνολο του δευτερογενή τομέα (άθροισμα της μεταποίησης συν κατασκευές συν υπόλοιπη βιομηχανία) έφτανε το 18%. Επομένως ακόμα και 50 σχεδόν χρόνια πριν η Ελλάδα ήταν περισσότερο βιομηχανική παρά αγροτική χώρα. Από τότε ο πρωτογενής τομέας γνώρισε σημαντική μείωση και το 1975 τόσο η μεταποίηση όσο και οι υπηρεσίες τον ξεπέρασαν ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο τομέας των υπηρεσιών περιλαμβάνει υπηρεσίες όπως: μεταφορές, εμπόριο, τραπεζικές, ασφαλιστικές, δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς, τουρισμό, κλπ.
Επιπλέον, αν συνδυάσουμε το παραγόμενο προϊόν του πρωτογενή τομέα με την απασχόληση σε αυτόν τα στοιχεία δείχνουν ότι διαχρονικά το παραγόμενο προϊόν ανά εργαζόμενο (παραγωγικότητα) υπολείπεται σημαντικά των άλλων τομέων της ελληνικής οικονομίας. Αυτό φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα.

Η Πλευρά των Εξαγωγών

Ας δούμε τώρα και την πλευρά των εξαγωγών. Το ΑΕΠ δείχνει τα παράγουμε μέσα στην χώρα μας, ενώ οι εξαγωγές δείχνουν ποια από τα προϊόντα που παράγουμε στην Ελλάδα έχουν ζήτηση από το εξωτερικό και προφανώς είναι ανταγωνιστικά στην διεθνή αγορά. Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζεται η κατάταξη των 20 σημαντικότερων εξαγώγιμων προϊόντων της Ελλάδας κατά το 2015.

[Με σκίαση παρουσιάζονται τα βιομηχανικά προϊόντα και χωρίς σκίαση τα προϊόντα του πρωτογενή τομέα.]

Παρατηρούμε ότι:

• Το 82,17% των εξαγωγών μας είναι βιομηχανικά προϊόντα όπως προϊόντα πετρελαίου, φάρμακα, κινητά τηλέφωνα, τάμπλετς και υπολογιστές, σωλήνες τσιγάρα, κλπ.
• Τα «εμπιστευτικά προϊόντα» του πίνακα αποτελούν προϊόντα υψηλής τεχνολογίας που έχουν να κάνουν με την στρατιωτική βιομηχανία, τις τηλεπικοινωνίες και άλλα προϊόντα που δεν κατονομάζονται αναλυτικά για διάφορους λόγους.
• Το προϊόντα του πρωτογενή τομέα είναι το 17,83% των συνολικών εξαγωγών μας. Μάλιστα, πολλά από αυτά δεν είναι καθαρά προϊόντα του τομέα αυτού καθώς έχουν υποστεί σημαντική επεξεργασία στην βιομηχανία, όπως τα καπνά, τα ροδάκινα σε κομπόστα, τα τυριά, το βαμβάκι, κλπ.
• Μια περεταίρω ανάλυση των δεδομένων δείχνει ακόμα ότι εξάγουμε 431% περισσότερα προϊόντα υψηλής και μέσης τεχνολογίας και 162% περισσότερα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας από ότι αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.

Συμπέρασμα

Επομένως σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, σήμερα κάθε άλλο παρά αγροτική χώρα είναι η Ελλάδα. Έπαψε να είναι αγροτική σχεδόν 50 χρόνια πριν και πλέον σύμφωνα με όλες τις διεθνείς κατατάξεις (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα) είναι μία «αναπτυγμένη βιομηχανική οικονομία». Δεν είναι ούτε αγροτική και ούτε φυσικά και υπανάπτυκτη ή αναπτυσσόμενη. Καλό θα ήταν βέβαια να το γνωρίζουμε αυτό και εμείς αλλά και κυρίως οι κυβερνήσεις μας.

[ΠΗΓΗ: http://elladitsamas.blogspot.gr/, από http://www.huffingtonpost.gr/, του Περικλή Γκόγα, Αναπληρωτή Καθηγητή Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, 26/10/2017]