Ενδιαφέρουσες αναμφισβήτητα οι γενικές και οι στοχευμένες παρεμβάσεις που ανακοινώθηκαν για τη στήριξη της αγοράς και της οικονομίας.
Αρκετά από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν μπορούν να κάνουν “διαφορά”, να ανακουφίσουν δηλαδή σε έναν βαθμό. Είναι ωστόσο ξεκάθαρο ότι αποτελούν μέτρα που στόχο έχουν να συνδράμουν σε ορισμένο χρόνο και με ορισμένο τρόπο. Για να κριθεί συνολικά το εύρος της κρατικής παρέμβασης για τη στήριξη και αναδιοργάνωση και ανάκαμψη της οικονομίας, θα πρέπει να δούμε και τα όσα θα ισχύσουν μετά από την περίοδο αυτή μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου. Καθώς εκεί θα έχει γίνει μία πρώτη αποτίμηση της αποτελεσματικότητας όσων σήμερα λαμβάνονται, αλλά και θα υπάρχει πιο ξεκάθαρη εικόνα και για το εύρος της ζημιάς στην ελληνική οικονομία, αλλά και για τον ορίζοντα σε υγειονομικό επίπεδο. Κάτι που θα καταστήσει ευχερέστερη την αποκρυστάλλωση του μοντέλου της οικονομικής πολιτικής για την μετά κορονοϊό εποχή και το σχέδιο ενίσχυσης της αναπτυξιακής διαδικασίας στη χώρα.
Το αν λοιπόν τα μέτρα επαρκούν για να επουλώσουν πληγές και να δώσουν τα πρώτα ουσιαστικά στηρίγματα, είναι κάτι που θα φανεί στην πράξη. Και θα υπάρξει ακόμα καλύτερη εικόνα όταν κάποια πράγματα για τα οποία ακόμα υπάρχουν μελέτες και μικρές ασάφειες, θα αποδοθούν με περισσότερες λεπτομέρειες. Ευχή όλων είναι να αποδειχθούν και επαρκή και καίρια και αποτελεσματικά. Άλλωστε δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα σε ύψος. Και η αλήθεια είναι ότι η εξίσωση που καλείται η κυβέρνηση να λύσει με επιτυχία, είναι πολύ δύσκολη. Έχει να αντιμετωπίσει μία κοινωνική καταστροφή, μία επιχειρηματική καταστροφή, αλλά και το γεγονός ότι οι πόροι της δεν είναι ανεξάντλητοι – κάθε άλλο. Σε κάθε περίπτωση το μίγμα των μέτρων δείχνει την πρόθεση να καλυφθεί όλο το φάσμα των επιπτώσεων από την πανδημία.
Ωστόσο, επειδή στο τέλος της ημέρας το ζητούμενο είναι να υπάρξει συνδρομή, αλλά και να ξεκινήσει και πάλι η αναπτυξιακή μηχανή της οικονομίας, παρά την θετική κατεύθυνση, το τωρινό πακέτο δεν είναι βέβαιο ότι δίνει επαρκείς λύσεις στις επείγουσες ανάγκες του συνόλου του επιχειρηματικού κόσμου. Οι φορολογικές παρεμβάσεις που είναι και το μέγα ζητούμενο για την αγορά, λόγω ακριβώς της στοχευμένης διάστασης αλλά και του προσωρινού χαρακτήρα που ανακοινώθηκε, απέχουν από το να μπορεί να θεωρηθούν ως σημαντικός μοχλός ανάπτυξης. Οι βασικές φορολογικές υποχρεώσεις παραμένουν δυσβάσταχτες, η ανταγωνιστικότητα δεν ενισχύεται μέσω του πακέτου για όλη την επιχειρηματικότητα, ενώ προβληματισμός υπάρχει σε πρώτη ανάγνωση και για την αφαίμαξη της ρευστότητας ως συνέπεια των περιορισμένων φορολογικών ελαφρύνσεων.
Βεβαίως και τα μέτρα που αφορούν τη στήριξη των θέσεων εργασίας και οι ελαφρύνσεις στα εργοδοτικά θα λειτουργήσουν θετικά, όμως πλέον βρισκόμαστε σε έκτακτες συνθήκες που προκαλούν μακροπρόθεσμες συνέπειες και η αντιμετώπισή τους απαιτεί πολύ γενναίες παρεμβάσεις. Η επιχειρηματικότητα σε όλα τα επίπεδα, από την ατομική μέχρι τους μεγάλους ομίλους βιώνει μία πρωτοφανή ύφεση. Για να μπορέσει να οδηγήσει και πάλι τη χώρα σε ανάπτυξη και να διασωθεί μέσω αυτής μακροπρόθεσμα η οικονομία, χρειάζεται να πέσει στις επιχειρήσεις “χρήμα από το ελικόπτερο” με βάση προφανώς τα μέτρα και τα σταθμά κάθε χώρας. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση προχωρά, με μία δυναμική που εξελίσσεται, σε παρεμβάσεις που δείχνουν και τις προθέσεις αλλά και τη φιλοσοφία της να στηρίξει την επιχειρηματικότητα. Αντίθετα με την προηγούμενη κυβέρνηση, η σημερινή πιστεύει και ποντάρει στην ανάπτυξη και την άνθηση της επιχειρηματικότητας. Όμως όσο και αν αυτό σε πολλούς μπορεί να φαντάζει πρόωρο καθώς η κρίση είναι ακόμα σε εξέλιξη, ο επιχειρηματικός κόσμος ιδιαίτερα με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί προσδοκά γενναίες μεταρρυθμίσεις στα φορολογικά για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα και να αναπτυχθεί. Και θέλει να δει από τώρα το στίγμα…
Είναι κατανοητή η ανάγκη να υπερασπιστεί και να καλύψει κάθε κυβέρνηση τις ανάγκες μίας πληγωμένης κοινωνίας και να συνδράμει οικονομικά, αλλοίμονο… Αλλά από την άλλη πλευρά αν η επιχειρηματικότητα δεν ενισχυθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό, η κρίση δεν θα τελειώσει με το τέλος της πανδημίας αλλά θα μείνει για καιρό. Η σημερινή κρίση μπορεί να λειτουργήσει και σαν καταλύτης για την επίσπευση πολιτικών που θα οδηγήσουν τη χώρα σε μία φυγή προς τα εμπρός. Όμως θα πρέπει οι δυνάμεις που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε νέους αναπτυξιακούς ρυθμούς, να τύχουν της μέγιστης ενίσχυσης, ακόμα και αν αυτό προσωρινά μπορεί να κοστίζει ακριβά…
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 21/5/2020]