Πριν από λίγες μέρες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την πρότασή της για τον Μηχανισμό της Δίκαιης Μετάβασης, ο οποίος επί της ουσίας αποτελεί το χρηματοδοτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Ο μηχανισμός περιλαμβάνει το Ταμείο της Δίκαιης Μετάβασης με προϋπολογισμό 7,5 δισεκ. € και πρόβλεψη για 100 δισεκ. € από άλλους χρηματοδοτικούς πόρους (InvestEU και Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων), με στόχο τη στήριξη ενός νέου και βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου για τις υψηλής έντασης άνθρακα βιομηχανικές περιοχές της Ευρώπης.

Η κατανομή των κονδυλίων του ταμείου δεν είναι εύκολη: καθορίζεται από έναν πολύπλοκο μαθηματικό τύπο, σύμφωνα με τον οποίο η Πολωνία θα λάβει 2 δισεκ. €, η Γερμανία 877 εκατ.€, η Ρουμανία 757 εκατ. €,η Τσεχία 581 εκατ. €,η Βουλγαρία 581 εκατ. € ακόμη και η Γαλλία 402 εκατ. €, χώρα η οποία δεν εξαρτάται από το κάρβουνο για την ηλεκτροπαραγωγή της. Η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι αποφάσισε την εμπροσθοβαρή απολιγνιτοποίηση με στόχο την απόσυρση 4,4 GW εγκατεστημένης λιγνιτικής ισχύος σταδιακά μέχρι το 2023, θα λάβει μόλις 294 εκ.€, τα οποία με τη μόχλευση θα ανέλθουν περίπου στο ποσό των 4 δισεκ.€, ποσό που εξακολουθεί να θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλό, δεδομένου του βαθμού εξάρτησης της χώρας μας από τον λιγνίτη και του περιορισμένου χρόνου που έχει για να πετύχει την πλήρη απολιγνιτοποίηση.

Για την εκταμίευση των κονδυλίων θα πρέπει τα κράτη μέλη να καταθέσουν στην Κομισιόν στρατηγικά σχέδια μετάβασης, τα οποία θα πρέπει να είναι συμβατά με τα Εθνικά Σχέδια για την Ενέργεια και το Κλίμα. Πρόκειται δηλαδή για μια νέα αρχιτεκτονική που αφορά την ευρύτερη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πλήρη απανθρακοποίηση της οικονομίας της μέχρι το 2050. Ωστόσο, δεν επιβάλλει συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα απανθρακοποίησης ή και τα αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών.

Από μια πρώτη ανάγνωση, φαίνεται πως το ταμείο από τη μια μεριά, ενισχύει χώρες που δεν έχουν υιοθετήσει φιλόδοξους κλιματικούς στόχους, με σκοπό την ήπια ώθησή τους να μπουν στην ίδια πορεία με τις υπόλοιπες που ήδη έχουν δεσμευτεί για κλιματική ουδετερότητα. Επιπλέον, από την άλλη μεριά, φαίνεται πως αυτή η πριμοδότηση δεν επιβραβεύει όπως θα έπρεπε χώρες, όπως η Ελλάδα, με φιλόδοξο σχεδιασμό για την απολιγνιτοποίηση.

Σε κάθε περίπτωση, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους και τους κατοίκους των λιγνιτικών περιοχών. Είναι μια εθνική οφειλή προς τις κοινωνίες που τόσες δεκαετίες θυσίαζαν την υγεία και την οικονομική ευρωστία τους στον βωμό του εξηλεκτρισμού της χώρας. Παράλληλα, αποτελεί μια εθνική πρόκληση που απαιτεί ευρεία κινητοποίηση πόρων, μιας και αφορά το ενεργειακό, οικονομικό και περιβαλλοντικό μέλλον της Ελλάδας.

Η Ελλάδα και οι νέες προκλήσεις

Το 2020 αποτελεί μια χρονιά με πολλά ορόσημα, κρίσιμες διαπραγματεύσεις και προκλήσεις τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την Ελλάδα, με μεγαλύτερη την απολιγνιτοποίηση. Η χώρα μας, και κυρίως οι περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, εγκλωβίστηκαν για δεκαετίες στη μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη, ενώ η εμμονή της Ελλάδας στα ορυκτά καύσιμα επέφερε ένα κόστος πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αναγράφεται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Τα νούμερα μάς το επιβεβαιώνουν:

Μόνο για το 2019 σύμφωνα με έκθεση του διεθνούς ινστιτούτου Carbon Tracker, οι ζημιές της ΔΕΗ από τη λιγνιτική δραστηριότητα ανήλθαν στα 596 εκατ.€.

Τα τελευταία περίπου 15 χρόνια, και σύμφωνα με έκθεση του WWF Ελλάς, η λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή έλαβε πάνω από 5 δισεκ.€ σε άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις, ενώ την ίδια ώρα το φυσικό αέριο ενισχύθηκε με περίπου 4,3 δισεκ. €.

Εκτός όμως από τις επιδοτήσεις, πληρώσαμε και τη ρύπανση. Η ατμοσφαιρική ρύπανση που προκαλείται από τις υπερβάσεις των ορίων εκπομπών των υφιστάμενων λιγνιτικών σταθμών, σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Παγκόσμιου Οργανισμού Περιβάλλοντος, προκαλεί κάθε χρόνο οικονομικές ζημιές που εκτιμώνται σε 92-583 εκατ. € .

Την ίδια στιγμή, η απολιγνιτοποίηση του χαρτοφυλακίου της ΔΕΗ αποτελεί το στοίχημα της επόμενης ημέρας που πρέπει να κερδηθεί. Ήδη από την ανακοίνωση της απολιγνιτοποίησης, η μετοχή της δημόσιας επιχείρησης κατέγραψε το τελευταίο εξάμηνο του 2019, για πρώτη φορά και μετά από αρκετά εξάμηνα ζημιών, κερδοφορία που ξεπερνάει το 120%, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο, ποιο είναι το ενεργειακό μέλλον.

Το 2020 είναι η χρονιά που θα κρίνει το μέλλον των λιγνιτικών περιφερειών. Με ορόσημα την ολοκλήρωση του τριλόγου (τριμερείς διαπραγματεύσεις Ευρωκοινοβουλίου, Επιτροπής και Συμβουλίου) για τον κανονισμό για τον Μηχανισμό Δίκαιης Μετάβασης, των διαπραγματεύσεων για το νέο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, της αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, αλλά και τη Συνδιάσκεψη για το Κλίμα (COP 26), η χώρα μας έχει την ευκαιρία να κάνει τη μετάβαση πραγματικά δίκαιη και να φέρει ζωντάνια και καινοτομία στις ταλαιπωρημένες λιγνιτικές περιφέρειες. Θα πρέπει να διεκδικήσει και να εξασφαλίσει περισσότερα κονδύλια για τις λιγνιτικές περιοχές, να παρουσιάσει πιο φιλόδοξους στόχους και να προωθήσει την καθαρή ενέργεια, αναπτύσσοντας ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο μακριά από τα ορυκτά καύσιμα.

Είναι γεγονός ότι η ανακοίνωση της απόσυρσης των λιγνιτικών μονάδων το 2023 χωρίς να έχει προηγηθεί η εκπόνηση ενός στρατηγικού σχεδίου για τη μετάβαση, μπορεί να εκτροχιάσει τη συζήτηση από το βασικό ζητούμενο που είναι η άρση του οικονομικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού αδιεξόδου που προκαλεί ο λιγνίτης. Ωστόσο, οι επόμενοι μήνες θα κρίνουν το μέλλον των λιγνιτικών περιφερειών. Εδώ δεν χωρούν διχαστικές λογικές, αλληλοπεριχαράκωση και άρνηση της πραγματικότητας. Απαιτείται από όλους μας ομοψυχία και συστράτευση για τη διεκδίκηση περισσότερων πόρων, τεχνικής βοήθειας και οργανωτικής υποδομής, έτσι ώστε η μετάβαση να είναι πραγματικά δίκαιη και να επιτρέψει στις λιγνιτικές περιφέρειες να σχεδιάσουν το μέλλον τους με οδηγό τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Το WWF Ελλάς έχει από το 2016 καταθέσει κοστολογημένη πρόταση ως οδικό χάρτη για τη δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή. Σύμφωνα με την έκθεση, επενδύσεις της τάξης των 2,35 δισεκ. € σε 12 κατηγορίες υγιών οικονομικών δραστηριοτήτων (ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, επενδύσεις σε ΑΠΕ, κυκλική οικονομία, επανεκπαίδευση εργαζομένων, αξιοποίηση της βιομηχανικής κληρονομιάς, αποκατάσταση των ορυχείων, στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων) θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη δημιουργία 11.595 νέων θέσεων εργασίας και τοπικού εισοδήματος ύψους 2,48 δισεκ. €.

[ΠΗΓΗ: https://www.kozanilife.gr/, της Θεοδότας Νάντσου, Επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής, WWF Ελλάς και του Σταύρου Μαυρογένη, υπεύθυνου τομέα ενεργειακής και κλιματικής πολιτικής, WWF Ελλάς, 28/1/2020]

Η απλοποίηση και επίσπευση των διαδικασιών αδειοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αποτέλεσε το αντικείμενο ειδικής ενημέρωσης, που πραγματοποιήθηκε χθες για τα μέλη του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας, από εκπροσώπους του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, σύμφωνα με ανακοίνωση του επιμελητηρίου, ο προϊστάμενος της Γενικής Διεύθυνσης Βιομηχανίας και Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος Αναστάσιος Μητιακούδης, η προϊσταμένη τμήματος Απλοποίησης Αδιειοδότησης Οικονομικών Δραστηριοτήτων Ελένη Φέρτη και η προϊσταμένη Δ/νσης Αδειοδότησης Επιχειρήσεων και Επιχειρηματικών Πάρκων Ειρήνη Πιττταρά, αναφέρθηκαν στις ενέργειες που υλοποιεί το υπουργείο Ανάπτυξης, προκειμένου να υπάρξει ενιαία δομή στην αδειοδότηση όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων στη χώρα.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια νέα μεταρρύθμιση που δρομολογεί το υπουργείο Ανάπτυξης, κεντρικός άξονας της οποίας είναι ο Ν. 4442/16 και η οποία σύμφωνα με τα υψηλόβαθμα στελέχη, στηρίζεται σε τρεις άξονες:

-Απλοποίηση της αδειοδότησης. Οι αρμόδιες υπηρεσίες, έχουν πλέον ως στόχο, πρώτα να αδειοδοτούν και στη συνέχεια να ελέγχουν τις επιχειρήσεις, με βάση την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Ο έλεγχος, διενεργείται εκ των υστέρων σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που η αδειοδότηση τους έχει χαμηλό ρίσκο για το δημόσιο συμφέρον.

Για πρώτη φορά, υπάρχει ενιαία δομή αδειοδότησης για μεταποιητικές επιχειρήσεις, κέντρα αποθήκευσης και διανομής, επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, τουριστικά καταλύματα, ορυχεία – μεταλλεία, ενώ τον Ιούνιο θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για την χρήση ενιαίων πιστοποιητικών σε δραστηριότητες, για την ασφάλεια τροφίμων και την προστασία του περιβάλλοντος. Με αυτό τον τρόπο, οι επιχειρηματίες έχουν την δυνατότητα να γνωρίζουν τι πιστοποιητικά πρέπει να έχουν, για να ξεκινήσουν την δραστηριότητά τους.

Σημειώνεται, ότι τα δικαιολογητικά που απαιτούνται, είναι διαφορετικά στις περιπτώσεις των επιχειρήσεων που είναι απαραίτητη η έγκριση της εγκατάστασης και σε δεύτερο στάδιο, η λειτουργία της επιχείρησης.

-Εξορθολογισμός ελέγχου. Επιτρέποντας σε κάποιες οικονομικές δραστηριότητες να κάνουν έναρξη ηλεκτρονικά και στη συνέχεια να ελεγχθούν για τα πιστοποιητικά που διαθέτουν, οι επιχειρηματίες δεν χάνουν πλέον πολύτιμο χρόνο. Σύμφωνα με την κυρία Φέρτη, “με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται απελευθέρωση του προσωπικού, προκειμένου να πάνε στις επιχειρήσεις και να ελέγξουν τα πιστοποιητικά που είναι απαραίτητα να διατηρούνται στο χώρο άσκησης της δραστηριότητας”. Σημειώνεται, ότι υπάρχουν αναρτημένα στην ηλεκτρονική σελίδα της γενικής γραμματείας Βιομηχανίας, όλα τα απαιτούμενα έντυπα που πρέπει να έχουν οι επιχειρηματίες. Ο έλεγχος, γίνεται με την χρήση ειδικών φύλλων ελέγχου, του συστήματος διαχείρισης καταγγελιών, αλλά και τη χρήση μοντέλου ενεργειών συμμόρφωσης.

-Ψηφιοποίηση διαδικασιών. Προωθείται η δημιουργία ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος, για την καταγραφή και των έλεγχο όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, 28/1/2020]

Το Τμήμα Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΙΓΜΕ μετά την μετεξέλιξή του σε Ελληνική Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ). Από τον Οκτώβριο του 2018 το Τμ. Γεωλογίας ΑΠΘ είχε εκφράσει τη διαφωνία του για βασικές αρχές της μετεξέλιξης αυτής, έχοντας προειδοποιήσει ότι θα άλλαζε το χαρακτήρα και θα συρρίκνωνε το ΙΓΜΕ, το οποίο αποτελούσε για δεκαετίες τον κρατικό φορέα για τη γεωλογική μελέτη της χώρας, την έρευνα και την αξιολόγηση των ορυκτών πρώτων υλών και των υπόγειων νερών. 

Ειδικότερα το Τμ. Γεωλογίας ΑΠΘ είχε ήδη επισημάνει ότι η αλλαγή θα είχε ως συνέπεια:

•  Την αδυναμία κάλυψης από τη νέα δομή των τομέων έρευνας υποδομής και εφαρμοσμένης έρευνας που κάλυπτε το ΙΓΜΕ ως Ινστιτούτο σε καθεστώς ΝΠΙΔ.

•  Την απώλεια της λειτουργικής και οικονομικής ευελιξίας που είχε το ΙΓΜΕ ως ερευνητικός φορέας, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα ανάληψης και διαχείρισης ερευνητικών προγραμμάτων για τη βασική και εφαρμοσμένη γεωλογική έρευνα της χώρας μας.

•  Την αλλαγή του ερευνητικού χαρακτήρα του επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού (αξιολόγηση, διαδικασίες κρίσης, επιμορφώσεις, κίνητρα κ.α.) και τη μετατροπή του σε αρχή, με σχεδόν αποκλειστικά ρυθμιστικό, εποπτικό και ελεγκτικό ρόλο.

•  Και κυρίως: Την απώλεια της «άυλης» αξίας (brand name) του ονόματος του ΙΓΜΕ, το οποίο για δεκαετίες ήταν συνώνυμο της γεωλογικής και μεταλλευτικής έρευνας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η αλλαγή αυτή υποβάθμισε το προσωπικό του ΙΓΜΕ, σε μία εποχή που είχε ήδη διαπιστωθεί σοβαρή έλλειψη επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού. Η συρρίκνωση του ΙΓΜΕ με την μετεξέλιξή του σε ΕΑΓΜΕ, συρρίκνωσε περαιτέρω τις δυνατότητες επαγγελματικής απασχόλησης των αποφοίτων των τριών τμημάτων Γεωλογίας της χώρας μας.

Είναι προφανές ότι τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει την κατάσταση σε αδιέξοδο: Ο ΕΛΚΕ της ΕΑΓΜΕ δεν έχει λειτουργήσει, οι νέες διοικήσεις διαπίστωσαν ότι η ΕΑΓΜΕ (ως ΝΠΔΔ) είναι αδύνατο να καλύψει τους τομείς της έρευνας υποδομής και εφαρμοσμένης έρευνας που κάλυπτε το ΙΓΜΕ, η έλλειψη μεταβατικών διατάξεων έχει μπλοκάρει τη νέα αρχή, η οποία λειτουργεί μόνο λόγω της ετήσιας παράτασης για την οικονομική λειτουργία της ΕΑΓΜΕ που χορηγήθηκε από το αρμόδιο Υπουργείο.

Το Τμήμα Γεωλογίας θεωρεί ότι είναι απαραίτητο ένα νέο θεσμικό καθεστώς, που θα επανασυστήσει το ΙΓΜΕ, ώστε να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου Ερευνητικού φορέα και να συνεχίσει αδιάλειπτα να ανταποκρίνεται στο ρόλο του τεχνικού συμβούλου της πολιτείας σε θέματα γεωεπιστημών, αλλά και στη βασική του αποστολή που ανέλαβε και υπηρέτησε υπεύθυνα και αποτελεσματικά από 1952 για την γεωλογική έρευνα και μελέτη της Ελλάδας, καθώς και την έρευνα και την αξιολόγηση των ορυκτών πρώτων υλών και υπόγειων νερών. Σε μία εποχή που τα θέματα της γεωλογικής και μεταλλευτικής έρευνας, αλλά και του γεωπεριβάλλοντος συγκεντρώνουν την προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να είναι πρακτικά η μοναδική χώρα του Ευρωπαϊκού χώρου (και από τις λίγες παγκοσμίως) που δεν έχει Geological Survey, δηλαδή ένα σύγχρονο Γεωλογικό Ινστιτούτο, αλλά μόνο μία συρρικνωμένη και αδρανοποιημένη Γεωλογική Αρχή.

[ΠΗΓΗ: http://syndikatoigme.blogspot.com/, 27/1/2020]

Την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου στις 5 το απόγευμα, στο Πολιτιστικό Κέντρο Μεγάλης Παναγίας Χαλκιδικής, ο Δήμαρχος Αριστοτέλη Στυλιανός Βαλιάνος και εκπρόσωποι του Cluster του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής παρουσιάζουν στους επαγγελματίες της Ανατολικής Χαλκιδικής το σχέδιο δημιουργίας Τοπικής Σύμπραξης μεταξύ των παραγωγών πρωτογενούς τομέα και των εμπλεκομένων στο χώρο του τουρισμού και της εστίασης.

[ΠΗΓΗ: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.com/, 27/1/2020]

Στη Βιέννη για να προωθήσει τον θρησκευτικό τουρισμό της ανατολικής Χαλκιδικής, μεταβαίνει ο δήμαρχος Αριστοτέλη Χαλκιδικής Στέλιος Βαλιάνος, έχοντας δρομολογήσει μια σειρά από δράσεις τη μια μετά την άλλη, για να αναδείξει τα θεματικά τουριστικά προϊόντα της περιοχής. Αρχής γενομένης από το ταξίδι στη Βιέννη, όπου την Τρίτη το απόγευμα θα συναντηθεί (μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής) με 28 αυστριακούς εκπροσώπους Τύπου και εξειδικευμένους τουριστικούς πράκτορες, ο κ. Βαλιάνος θέτει σε λειτουργία το στρατηγικό σχέδιο που εκπονήθηκε το 2019 και αφορά 18 τουριστικά πρότζεκτ, όπως είπε.

“ Όταν μιλάμε για θρησκευτικό και προσκυνηματικό τουρισμό, εκτός από το Άγιον Όρος το οποίο είναι παγκόσμιο σύμβολο Ορθοδοξίας και τα άτομα το προσεγγίζουν με ευλάβεια για να προσκυνήσουν, υπάρχουν πολλά σημεία θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Ο Άγιος Στέφανος στην Αρναία, μια μοναδική εκκλησία που ουσιαστικά μας έδειξε ότι η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια, καθώς όταν το 2005 ο ναός κάηκε ολοσχερώς, φανερώθηκαν από τις ανασκαφές της αρχαιολογικής υπηρεσίας άλλοι τρεις ναοί που βρίσκονταν από κάτω και άνηκαν σε τρεις διαφορετικές χρονολογικές περιόδους”, ανέφερε ο δήμαρχος Αριστοτέλη και πρόσθεσε: “ Σημαντικό επίσης είναι και το προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας, ένας ναός που προσφάτως εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ και θα ανακαινισθεί σε ένα έργο περίπου 700.000 ευρώ. Αποτελεί μοναδική προσκυνηματική εμπειρία. Όπως και η Μονή Ζυγού, το μοναδικό μοναστήρι έξω από την Αθωνική πολιτεία και μια σειρά άλλων προσκυνημάτων τα οποία συνθέτουν ένα μοναδικό παζλ, που δείχνει πώς έχει επηρεάσει η ζωή του Αγίου Όρους και το πλέγμα των προσκυνημάτων, τη ζωή του κόσμου, την γαστρονομία, τις λαϊκές γιορτές και τα πανηγύρια. Μέσα από όλα αυτά μπορεί κανείς να γευτεί μια σπουδαία λαογραφία”.

Στην εκπνοή του μήνα, στις 31 Ιανουαρίου, ο δήμαρχος Αριστοτέλη αναμένεται να ανακοινώσει άλλη μια πρωτοβουλία που αφορά, όπως είπε, τη δημιουργία του πρώτου δικτύου (cluster) για τη σύνδεση παραγωγών και τουριστικών επιχειρήσεων που από το 2021 θα έχει και νομική μορφή. “ Στόχος μας είναι να εντάξουν οι τουριστικές επιχειρήσεις σας στα μενού τους, τα τοπικά παραδοσιακά και βιολογικά προϊόντα και να δημιουργηθεί μια συνεργασία που θα ενισχύσει το τουριστικό προϊόν”, τόνισε ο κ.Βαλιάνος. Λίγες μέρες μετά, στις 2 Φεβρουαρίου, στη Γιορτή του Αμπελουργού θα γίνει η παρουσίαση της οινικής διαδρομής που συνδέει τα τέσσερα επισκέψιμα οινοποιεία της περιοχής και πώς αυτό θα ενισχύσει το τουριστικό αφήγημα του τόπου.

[ΠΗΓΗ: https://olahalkidiki.blogspot.com/, 27/1/2020]