Είναι Κυριακή 21 Ιουλίου 2019. Η κυβέρνηση έχει αλλάξει, και ο πρωθυπουργός έχει ήδη κάνει προγραμματικές δηλώσεις περί ανάπτυξης, προσέλκυσης επενδύσεων, οικονομικής ανάτασης κ.λπ.

Παρακολουθώ (τυχαία, μην παρεξηγηθώ…) την εκπομπή «Αντιδραστήριο» της ΕΡΤ3, όπου ο δημοσιογράφος Πάνος Κάσαρης, αν δεν κάνω λάθος,  έχει στήσει συζήτηση με ντόπιους κάπου στην Β. Ελλάδα, καλλιεργητές, έναν αγωνιζόμενο της ΒΙΟΜΕ, κ.λπ… Δεν πρόλαβα την εκπομπή από την αρχή για να σας πω την τοποθεσία και άλλες λεπτομέρειες.

Με έκπληξη διαπιστώνω πως η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα εκπληκτικά «καλά» που θα φέρει η… αποανάπτυξη (!!!), τα άσχημα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης (!!!), τι καλά που είναι οι επιχειρήσεις να αυτοδιοικούνται από τους εργαζόμενους (!!!), και άλλα τέτοια φανταστικά…

Μετά θυμήθηκα πως είναι η εκπομπή που συμ-παρουσιάζει ο «αγωνιστής δημοσιογράφος» Στέλιος Νικητόπουλος και κατάλαβα….

Η εκπομπή είχε σήμανση «Κατάλληλη για όλους», ευτυχώς είχε δίπλα και το «απαιτείται η γονική συναίνεση»…

Εντάξει, καλή η πλάκα, καιρός δεν είναι να σταματήσουν αυτές οι εκπομπές-εκτρώματα; Ειδικά από κρατικά κανάλια; Αυτούς πληρώνουμε στο τέλος υπέρ ΕΡΤ στο λογαριασμό του ρεύματος; 

Υ.Γ. Ο κος Κάσαρης ως εργασιακός εκπρόσωπος στην ΕΡΤ3 έχει δηλώσει πέρυσι το Νοέμβριο πως «οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ 3 δημιούργησαν ένα άλλο μοντέλο δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, όχι κρατικής αλλά κοινωνικής. Η “επιστροφή στην κανονικότητα” οδήγησε στην υποβάθμιση των συμμετοχικών διαδικασιών, όμως οι σπόροι της αυτοδιαχείρισης δεν πέθαναν. Όσο για την κοινωνία, το τι πιστεύει ότι δεν θέλει να χάσει έχει συνάφεια με το τι πιστεύει ότι πρέπει να διεκδικήσει». 

Ευχαριστώ κε Κάσαρη, δεν θα πάρω ούτε συμμετοχικές διαδικασίες, ούτε σπόρους αυτοδιαχείρισης… Προτιμώ την επιστροφή στην κανονικότητα.

Ακούγονται πολλά για την επερχόμενη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ· για σοσιαλδημοκρατικοποίηση που δεν πρέπει να είναι ΠΑΣΟΚοποίηση, για εξημέρωση και εκλογίκευση, για αγώνες στους δρόμους και αγώνες στη Βουλή, για τη χαμένη ανανεωτική παράδοση, τους αριστεριστές και τους σοσιαλίζοντες. Είναι ενδιαφέρουσα η συζήτηση, αν κάποιος δεν έχει τι να κάνει. Πρέπει όμως να ξεκινήσει με τη σαρκαστική ερώτηση που έκανε πριν από χρόνια ο κωμικός Fred Allen σε έναν ασυνάρτητο συνομιλητή του: «Τι έχετε στο μυαλό σας, αν μου επιτρέπετε την υπερβολή;».

Η ερώτηση προκύπτει αβίαστα διαβάζοντας το άρθρο του πρ. βουλευτή κ. Γιώργου Κυρίτση στην τελευταία σελίδα της «Αυγής», με το οποίο προτρέπει τους συντρόφους του «Ελληνικό και Σκουριές: τα μάτια μας δεκατέσσερα» (18.7.2019). Στο άρθρο αναπτύσσεται ένα πολύπλοκο, έως ασυναρτησίας, σκεπτικό. Αντιγράφουμε: «Στο μεν μέτωπο των Σκουριών η βασική θετική εξέλιξη ήταν η κατάρρευση του κατηγορητηρίου και η αθώωση των συμμετεχόντων στο κίνημα κατά της επένδυσης χρυσού». Δεν θα το σχολιάσουμε, απλώς πρέπει να επισημάνουμε ότι, όπως και στη Μαρφίν, η καταδρομική επιχείρηση 40 κουκουλοφόρων το 2013 έμεινε ανεξιχνίαστη. Να σημειώσουμε ότι οι «αγωνιστές» ξυλοκόπησαν, έδεσαν και περιέλουσαν με βενζίνη τους φύλακες της εισόδου, έβαλαν φωτιά στις εγκαταστάσεις καίγοντας τρία φορτηγά, ένα γκρέιντερ, εκσκαφείς, δύο τζιπ, δύο γεννήτριες και τα κοντέινερ όπου στεγάζονται τα γραφεία. Αλλά η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τη νομιμότητα είμαι μικρότερη από εκείνη του φάντη με το ρετσινόλαδο.

Πιο ενδιαφέρον είναι το «στο πολιτικό πεδίο» σκεπτικό. «Με βάση», λέει, «τις δεσμευτικές δικαστικές αποφάσεις που ήταν υπέρ της εταιρείας, αυτό που μπορούσε να γίνει και εν πολλοίς έγινε ήταν μια περιοριστική πολιτική αυστηρής υπεράσπισης της νομιμότητας, η οποία από μόνη της παρήγαγε αποτελέσματα. Η εταιρεία δεν μπόρεσε να προχωρήσει με τον βαθμό ασυδοσίας που επιθυμούσε και η επένδυση παραμένει υπό αίρεση». Με άλλα λόγια, τη νομιμότητα δεν την υπερασπιζόταν η Δικαιοσύνη (μέχρι το ΣτΕ έφτασαν οι υποθέσεις) αφού δικαίωνε την εταιρεία αλλά την υπερασπιζόταν η κυβέρνηση. Πώς; Προφανώς με τα γραφειοκρατικά καψόνια που έκανε ο κ. Πάνος Σκουρλέτης, για να παραμείνει η επένδυση υπό αίρεση και να τραβήξουν οι επενδυτές προς Τουρκία.

Το χειρότερο όλων είναι πως ο κ. Κυρίτσης –ως πρώην διευθυντής σύνταξης της «Αυγής»– γράμματα γνωρίζει. Μπορούμε να φανταστούμε την επάρκεια των υπολοίπων και τις θέσεις που θα αναπτύξουν όταν κληθούν σε σώμα για να αποφασίσουν τη φυσιογνωμία του κόμματος, την αντιπολιτευτική τους στάση, και το μέλλον των επενδύσεων στη χώρα. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, αν και όταν υπάρξει, θα είναι μάλλον ολίγη από βράσε όρυζα…

[ΠΗΓΗ: https://www.kathimerini.gr/, του Πάσχου Μανδραβέλη, 19/7/2019]

«Είμαστε αποφασισμένοι να αξιοποιήσουμε κάθε “πηγή” εμπειρίας, τεχνογνωσίας και ιδεών, στην προσπάθεια για την προκοπή και την πρόοδο του Δήμου Αριστοτέλη. Και είμαι βέβαιος πως το Επιμελητήριο Χαλκιδικής θα είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος.»

Αυτό τόνισε ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στέλιος Βαλιάνος, αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής κ. Γιάννη Κουφίδη, τον οποίο επισκέφθηκε στο πλαίσιο σειράς συναντήσεων αμφίδρομης ενημέρωσης και διαμόρφωσης πλαισίου συνεργασίας με σειρά παραγόντων και της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.

Στη διάρκεια της συνάντησης συμφωνήθηκε η δρομολόγηση μιας τακτικής συνεργασίας των δύο πλευρών, για την ενίσχυση επιχειρηματικότητας στον Δήμο Αριστοτέλη, με έμφαση στη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των νέων που αναζητούν δημιουργική διέξοδο στο επιχειρείν.

Μεταξύ άλλων, οι κ.κ. Βαλιάνος και Κουφίδης συμφώνησαν να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο συνεργασίας:

• Για την κατάρτιση και υποβολή κοινής πρότασης αναπτυξιακής δράσης, προς ένταξη για χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους.
• Για την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου στον Δήμο Αριστοτέλη, με έμφαση στην ορεινή Χαλκιδική.
• Για την ενίσχυση του συνεδριακού και θρησκευτικού τουρισμού.
• Για την σύμπραξη με εμπορικούς συλλόγους και επαγγελματικά σωματεία σε δράσεις προώθησης  τοπικών προϊόντων , μέσω συμμετοχής σε εθνικές και διεθνείς εκθέσεις.

Ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος κ. Στέλιος Βαλιάνος δεν παρέλειψε να επαναλάβει τη προεκλογική του δέσμευση για μείωση ή ακόμα και απαλλαγή δημοτικών τελών για πέντε χρόνια, σε επιχειρήσεις που θα συστήνονται από νέους έως 30 ετών με έδρα τον Δήμο Αριστοτέλη επισημαίνοντας: «Η οριστική απόφαση, για το ύψος της μείωσης ή την ενδεχόμενη απαλλαγή, θα ληφθεί αφού θα έχουμε πλήρη εικόνα της οικονομικής κατάστασης και των υποχρεώσεων του Δήμου, μετά την ανάληψη των καθηκόντων μας. Σε κάθε περίπτωση όμως, ό, τι έχουμε πει προεκλογικά, ισχύει μέχρι κεραίας.»

[ΠΗΓΗ: http://aetoshal.blogspot.com/, 19/7/2019]

Τάξη σε έναν δαιδαλώδη κρατικό μηχανισμό ο οποίος λόγω και της πολυνομίας έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη υπόσχεται να βάλει η Κυβέρνηση. Πώς; Με την απλοποίηση του περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις προκειμένου να μειωθεί η γραφειοκρατία. “Με διαδικασίες που θα επιταχύνουν τις διαδικασίες για την αδειοδότηση κάθε είδους επένδυσης, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη”, έχει αναφέρει κατ’ επανάληψη τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνις Γεωργιάδης.

Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάζεται να θεσπιστούν ρητές προθεσμίες στις διαδικασίες αδειοδότησης, οι οποίες όταν δεν τηρούνται, η αρμοδιότητα θα μεταβιβάζεται σε μια υπερκείμενη Αρχή, σε επίπεδο υφυπουργού. Επίσης προωθείται η πλήρης ανάπτυξη της ψηφιακής υποδομής για τις αδειοδοτήσεις. Η απλοποίηση της αδειοδοτικής διαδικασίας με επανεξέταση της κατηγοριοποίησης ανά επίπεδο όχλησης και ολοκλήρωση της νομοθεσίας περί επιθεωρήσεων. Η επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδοτήσεων από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ), ώστε η εξυπηρέτηση να γίνεται με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο. Αλλά και η “αξιοποίηση των υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα σε συνεργασία με το δημόσιο τομέα ώστε να προχωράνε οι έλεγχοι των φακέλων και οι έλεγχοι των αιτήσεων ακόμα γρηγορότερα χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις στην ουρά”, ανέφερε χθες από το βήμα του συνεδρίου του Economist ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η βελτίωση της λειτουργίας των επιχειρηματικών πάρκων ώστε να αποτελέσουν αδειοδοτικούς φορείς, δηλαδή να λειτουργούν ως ενδιάμεσοι φορείς έκδοσης άδειας εγκατάστασης και άδειας λειτουργίας, προκειμένου να μην απαιτείται ξεχωριστή αδειοδότηση κάθε επιχείρησης που θα λειτουργεί σε ένα πάρκο και να αρκεί η αδειοδότηση μόνο του ίδιου του πάρκου.

Η επιτάχυνση των αδειοδοτικών διαδικασιών και η μείωση της γραφειοκρατίας αποτελούν βασικές κυβερνητικές προτεραιότητες και σε αυτές εστιάζει το πρώτο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που θα θέσει σε δημόσια διαβούλευση μέσα στις επόμενες ημέρες το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων, προκειμένου το νομοσχέδιο αυτό να ψηφιστεί το αργότερο έως το τέλος Αυγούστου.

Απώτερος στόχος, να σταλεί το μήνυμα στους επενδυτές, εγχώριους και ξένους, ότι η Κυβέρνηση υλοποιεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. “Όποιος θέλει να κάνει επένδυση, να ξέρει ότι δεν θα βρει το κράτος απέναντι του, τη γραφειοκρατία εμπόδιο, αλλά το σύνολο του κράτος στη διάθεσή του”, είπε το βράδυ της Τετάρτης ο κ. Γεωργιάδης από το βήμα του συνεδρίου του Economist.

Τι είναι όμως η γραφειοκρατία, πόσο πραγματικά κοστίζει στην ελληνική οικονομία και πως τη βιώνουν οι επιχειρήσεις; Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας IBR της Grant Thornton, η γραφειοκρατία συνεχίζει να αποτελεί τη μεγαλύτερη τροχοπέδη για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, η πλειοψηφία των Ελλήνων επιχειρηματιών τάσσεται υπέρ αυτής της άποψης καθώς το 55% των ερωτηθέντων ανέφερε ως εμπόδιο τους κανονισμούς και τη γραφειοκρατία.

Αν και το ποσοστό κατέγραψε μείωση κατά 37 μονάδες, σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο, παραμένει ιδιαίτερα υψηλό σε αντιπαραβολή με τα ποσοστά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του παγκόσμιου μέσου όρου.

Αρκεί να αναφέρουμε πως τα δικαιολογητικά, τα πιστοποιητικά και οι βεβαιώσεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί μια απλή μεταβίβαση ακινήτου ανέρχονται στα 10, όταν ο μέσος όρος εγγράφων σε χώρες μέλη του ΟΟΣΑ κυμαίνεται στα 4. Αρκεί να αναφέρουμε ότι Έλληνας επιχειρηματίας που θέλησε κάποια στιγμή στα χρόνια της κρίσης να επεκτείνει υπάρχον κατάστημα  χρειάσθηκε 7 χρόνια για να λάβει όχι μόνο την άδεια λειτουργίας αλλά μια απλή απάντηση θετική ή αρνητική από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Εξίσου σημαντικό είναι και το κόστος για την ελληνική οικονομία; Οι απώλειες στις ελληνικές εξαγωγές από τη γραφειοκρατία υπολογίζονται στα 4 δισ. ευρώ ετησίως. Τι θα γίνει αν μειωθεί η γραφειοκρατία και εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον εξαγωγικό κλάδο προκειμένου η χώρα να συγκλίνει με το μέσο επίπεδο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ; Οι εξαγωγές θα μπορούσαν να αυξηθούν έως και 33% που σημαίνει συνεισφορά στο ΑΕΠ από 3% έως 5%, αναφέρει μελέτη για τις ελληνικές εξαγωγές που εκπόνησε η EY Ελλάδος για λογαριασμό του ΕΒΕΑ.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με την Κομισιόν, το ελληνικό φορολογικό σύστημα παρουσιάζει σημαντικό πρόβλημα, όχι μόνο στο ύψος των φορολογικών συντελεστών, αλλά και στον χρόνο που δαπανούν οι επιχειρήσεις προκειμένου να είναι τυπικά εντάξει στις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Ενδεικτικό της κατάστασης που βιώνουν οι επιχειρήσεις είναι πως δαπανούν κατά μέσο όρο 193 ώρες προκειμένου να εκπληρώσουν τυπικές φορολογικές υποχρεώσεις, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών είναι 161 ώρες. Την ίδια στιγμή δαπανά κατά μέσο όρο 78 ώρες προκειμένου να συμμορφώνεται με τις τυπικές υποχρεώσεις του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι μόλις 35 ώρες στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, της Αλεξάνδρας Γκίτση, 18/7/2019]

Θα µπορούσε κάποιος να ισχυριστεί µε απόλυτη σιγουριά ότι η ιδιαιτέρως κρίσιµη και δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η ΔΕΗ αποτελεί την πλέον “καυτή πατάτα” που έχει να διαχειριστεί η νέα κυβέρνηση, τουλάχιστον στο κοµµάτι των κρατικών επιχειρήσεων. Άλλωστε, η “µαύρη τρύπα”, οι ζηµίες, οι υπέρογκες οφειλές προς αυτήν, τα “ναυάγια” σε µια σειρά από επιχειρηµατικά σχέδια κ.λπ. οδήγησαν τη δηµόσια εταιρεία στο όριο να καταστεί “συστηµικός κίνδυνος”. Πλέον, η νέα πολιτική ηγεσία καλείται να βρει λύσεις, δραστικές και άμεσες, όσο αυτό είναι εφικτό.

Ωστόσο, όπως λένε στην αγορά, µπορεί η ΔΕΗ να αποτελεί την πιο “δύσκολη” περίπτωση κρατικής επιχείρησης, πλην όµως, υπάρχουν προβλήµατα και “γκρίζες ζώνες”, αλλά και “ανοιχτά µέτωπα” που χρήζουν διαχείρισης και σε άλλα “δηµόσια µαγαζιά”. Σε άλλες επιχειρήσεις η κατάσταση έχει φτάσει στο… απροχώρητο και στην “κόψη του ξυραφιού”, σε άλλες υπάρχουν σοβαρά ζητήµατα προς διευθέτηση, άλλες παραµένουν “προβληµατικές και οικονοµικά µη βιώσιµες”, άλλες “ακέφαλες διοικητικά”.

Για ποιες λένε ήδη, µεταξύ άλλων, στην αγορά;

Τα ΕΛΤΑ που εμφανίζουν, κάθε μήνα, έλλειμμα της τάξης των 8 εκατ. ευρώ, με την ετήσια δαπάνη μισθοδοσίας να ανέρχεται σε 220 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που ο κύκλος εργασιών δεν ξεπερνάει τα 300 εκατ. ευρώ. Σε αναμονή της έγκρισης του πλάνου εξυγίανσης της εταιρείας, η υφιστάμενη διοίκηση έχει προχωρήσει σε διακοπή λειτουργίας 40 καταστημάτων, ενώ έχουν αποχωρήσει περίπου 500 άτομα. Σύμφωνα με όσα ανέφερε, πρόσφατα, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ηλίας Αθανασίου, τα μεγέθη του 2019 εμφανίζουν βελτίωση, με το EBITDA να είναι βελτιωμένο κατά 14 εκατ. ευρώ ή 50%.

Στον ΟΑΣΑ η κατάσταση θα μπορούσε να αντιστραφεί ευκολότερα, λόγω της πλήρους εφαρμογής του ηλεκτρονικού εισιτηρίου που έχει τονώσει σημαντικά τα έσοδα.

Η ΛΑΡΚΟ, που αποτελεί µια διαχρονική προβληµατική εταιρεία που παράγει ζηµίες και χρέη, ενώ η θέση της επιδεινώθηκε δραματικά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ πριν από μερικά χρόνια είχε εκδηλωθεί υπό όρους επενδυτικό ενδιαφέρον, σήμερα έχουν αποσυρθεί όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Η προηγούμενη κυβέρνηση αποπειράθηκε να εφαρμόσει πλάνο εξυγίανσης, ωστόσο η διοίκηση απέτυχε να μειώσει τα κόστη όπως είχε προβλεφθεί. Επιπλέον κόντρα στις εισηγήσεις της εταιρείας συμβούλων Oliver Wyman, η υπό αποπομπή διοίκηση επιχείρησε πριν αλλά και μετά τις εκλογές να εγκρίνει νέα ειδική συλλογική σύμβαση εργασίας που αυξάνει κατά 3 εκατ. ευρώ το εργασιακό κόστος. Το πρόβλημα της εταιρείας αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν έχει δημοσιευτεί ισολογισμός από το 2015 ενώ προ μηνών αποχώρησαν από το ΔΣ αρκετά μέλη υπό το φόβο ενδεχόμενων κυρώσεων.

Ο ΟΣΕ παρέμεινε ζημιογόνος και το 2018, εμφανίζοντας καθαρές ζημιές 283,5 εκατ. ευρώ, ενώ τα αναγκαία έργα προχωρούν με ρυθμούς χελώνας.

Ιδιαίτερα προβληματική είναι και η κατάσταση στον ΟΑΣΘ, που έχοντας επανακρατικοποιηθεί, βρίσκεται σε καθεστώς εκκαθάρισης, με τον στόλο λεωφορείων της εταιρείας -δεν ξεπερνούν τα 300 οχήματα όσα είναι σε λειτουργία- να εμφανίζει σοβαρά προβλήματα. Ως αποτέλεσμα, μέρος του συγκοινωνιακού έργου της εταιρείας έχει μεταφερθεί στο ΚΤΕΛ.

Η ΕΒΖ, η οποία έχει ουσιαστικά καταρρεύσει ως βιομηχανία και έχει μειώσει την παραγωγή της και υποκαθιστώντας την με εισαγωγές, αδυνατεί να εφαρμόσει το πλάνο εξυγίανσης, το οποίο προβλέπει δύσκολες αποφάσεις και κινήσεις προσαρμογής. Σε περίπτωση οριστικής κατάρρευσης του εγχειρήματος παραμένει ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο βίαιης ρευστοποίησης με δεδομένο ότι οι συνολικές υποχρεώσεις της φτάνουν τα 246,73 εκατ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, στην ΕΥΔΑΠ η νέα διοίκηση θα πρέπει να διορθώσει τα κακώς κείμενα που δημιούργησε η απελθούσα διοίκηση με επικεφαλής τον Γιάννη Μπενίση.

Πλέον, η νέα κυβέρνηση καλείται να δώσει λύσεις, να αποφύγει την κατάρρευση ιστορικών επιχειρήσεων, όπου υπάρχουν τέτοιες ανησυχίες, να “κλείσει μέτωπα” σε μεγάλες επιχειρήσεις, να διαχειριστεί χρόνιες παλινωδίες και καθυστερήσεις που “έκρυψαν τα προβλήματα κάτω από το χαλί”, να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις προς όφελος των εταιρειών, των εργαζομένων και της ελληνικής οικονομίας. Να µη σκεφτεί το “πολιτικό κόστος”, πάντα όμως κοιτάζοντας προς την πλευρά των εργαζομένων και της κοινωνίας.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, των Χάρη Φλουδόπουλου, Δημήτρη Δελεβέγκου, 18/7/2019]