Ημερίδα με θέμα «Τα ορυκτά και ο άνθρωπος: εξορυκτική δραστηριότητα, κοινωνία και περιβάλλον τον 21ο αιώνα» θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 29 Ιανουάριου στο Μουσείο Γουλανδρή με οργανωτή τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων.

Η ημερίδα σχετίζεται με τη θεματική της έκθεσης «Τα ορυκτά και ο άνθρωπος», η οποία φιλοξενείται ήδη στο μουσείο και σε αυτή θα ξεναγηθούν περίπου 260 μαθητές γυμνασίου και λυκείου και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το θέμα της ημερίδας είναι τέτοιο, ώστε να περιέχει διάφορες πτυχές της εξορυκτικής δραστηριότητας από την ιστορική πορεία της αξιοποίησης των ΟΠΥ (ορυκτών πρώτων υλών) και της αναγκαιότητάς τους στην καθημερινή ζωή μέχρι μοντέρνες τεχνολογίες, ρομποτική, βιώσιμη ανάπτυξη, προστασία περιβάλλοντος και λειτουργία στο μέλλον.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26/01/2019]

Διορία δύο μηνών από την Κομισιόν για επιστροφή 136 εκατ. ευρώ των παράνομων κρατικών ενισχύσεων, με την απειλή ότι διαφορετικά θα παραπέμψει ξανά την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Στα χέρια των επόμενων πρόκειται να σκάσει μια ακόμη «καυτή πατάτα», αυτή της ΛΑΡΚΟ, για την οποία χθες η Κομισιόν έδωσε διορία δύο μηνών στην κυβέρνηση να επιστρέφει τα 136 εκατ. ευρώ των παράνομων κρατικών ενισχύσεων, απειλώντας ότι διαφορετικά θα παραπέμψει ξανά την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Στη χθεσινή εξέλιξη, που δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, αφού έχουμε ήδη καταδικαστεί για το συγκεκριμένο θέμα από τον Νοέμβριο του 2017, δίχως έκτοτε να ληφθεί η παραμικρή πρωτοβουλία, το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας σκοπεύει να αντιδράσει με την ίδια ακριβώς συνταγή, δηλαδή αγοράζοντας μερικούς μήνες χρόνο.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όταν στις αρχές Απριλίου παρέλθει η δίμηνη διορία των Βρυξελλών -σημειωτέον ότι το ταμείο της ΛΑΡΚΟ είναι άδειο- το ΥΠΕΝ θα επικαλεστεί κάποια νέα δικαιολογία προκειμένου να κερδίσει από αυτές ακόμη λίγο χρόνο, τόσο όσο χρειάζεται για να παραδώσει το πρόβλημα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης.

Αυτό εξάλλου προκύπτει από τα όσα διαμήνυαν χθες πηγές του ίδιου του ΥΠΕΝ, εξηγώντας όχι δεν υπάρχει κάποια επίσημη γραμμή πάνω στο θέμα της νικελοβιομηχανίας, παρά μόνο να μη βάλει λουκέτο στα δικά τους χέρια.

Άλλωστε εδώ και πάρα πολλά χρόνια η ζημιογόνος ΛΑΡΚΟ αγοράζει χρόνο με «έξοδα» της ΔΕΗ, προς την οποία χρωστά σήμερα πάνω από 300 εκατ. ευρώ, δίχως ωστόσο η τελευταία να της κατεβάζει τον διακόπτη, λόγω του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται να μείνουν χωρίς δουλειά οι περίπου 1.200 εργαζόμενοι στους νομούς της χώρας όπου αυτή δραστηριοποιείται (Φθιώτιδα, Εύβοια, Βοιωτία, Κοζάνη, Καστοριά και Αττική).

Στο σενάριο που οι κοινοτικές υπηρεσίες αποφασίσουν παρ’ όλα αυτά τον Απρίλιο να παραπέμψουν την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα είναι η επόμενη κυβέρνηση που θα αναγκαστεί να θέσει τη ΛΑΡΚΟ σε εκκαθάριση και να ξεκινήσει εκ νέου τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, και όχι η παρούσα.

Πριν από μερικές πάντως εβδομάδες, η ΔΕΗ έδωσε ένα ακόμη «φιλί ζωής» στη νικελοβιομηχανία, καταλήγοντας μαζί της σε μια νέα συμφωνία για την ηλεκτροδότησή της, η οποία λέγεται ότι θα πάρει τη μορφή σύμβασης έως τις 31 Ιανουαρίου.

Στην ουσία, η ΛΑΡΚΟ αποδέχεται να περιορίσει την παραγωγή της σε ποσοστό περίπου 20%, ώστε να μειωθεί αντίστοιχος το μηνιαίο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας από τα σημερινά 5,5 εκατ. ευρώ, στα 4,1 εκατ. ευρώ, ποσό που η βιομηχανία θεωρεί όχι μπορεί να αποπληρώσει. Δεσμεύτηκε μάλιστα για την εκχώρηση του ποσού ίων 4,1 εκατ. ευρώ από εισροές πελατών της στη ΔΕΗ, καθώς επίσης και για την παροχή εγγυήσεων προς τη ΔΕΗ σε περίπτωση αύξησης του κόστους ενέργειας κατά το αναλογούν ποσό.

Τα παραπάνω φυσικά δεν αρκούν για να καταστήσουν βιώσιμη τη μεταλλευτική βιομηχανία, που λόγω υψηλού κόστους παραγωγής και χαμηλής χρηματιστηριακής τιμής του νικελίου (στα επίπεδα των 11.000 δολαρίων/τόνο) λέγεται ότι μπαίνει μέσα κατά 40 έως 60 εκατομμύρια ετησίως.

Το σχέδιο του 2014

Τελευταία φορά που επιχειρήθηκε να βρεθεί ένα σχέδιο διάσωσης για τη ΛΑΡΚΟ ήταν το 2014, όταν κατόπιν έγκρισης της Κομισιόν αποφασίστηκε η μερική ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας. Το σχέδιο εκείνο, που τελικά δεν περπάτησε, προέβλεπε τη δημιουργία μιας νέας εταιρείας με περιουσιακά στοιχεία το εργοστάσιο της Λάρυμνας και τα μεταλλεία του Αϊ-Γιάννη και την εν συνεχεία πώληση της από το ΤΑΙΠΕΔ, που ελέγχει το 55,2%. Παράλληλα, η υφιστάμενη ΛΑΡΚΟ μέσω διαγωνισμού θα διέθετε προς πώληση τα μεταλλεία σε Εύβοια, Καστοριά και Σερβία, για να καταλήξουν μέσω δημοπρασίας στον πλειοδότη της νέας ΛΑΡΚΟ, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της εταιρείας.

Το 2015 η τωρινή κυβέρνηση ακύρωσε το σχέδιο, προτάσσοντας τότε το σύνθημα «δημόσια και ισχυρή ΛΑΡΚΟ», παρ’ όλο που δεν διαφαινόταν καμία προοπτική βιωσιμότητας. Έκτοτε, τα χρέη της ΛΑΡΚΟ προς τη ΔΕΗ εκτινάχθηκαν, και από 200 εκατ. ευρώ στα τέλη του 2015 ανέρχονται πλέον στα 300 εκατ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 50%.

Καμία αναγκαία και δύσκολη απόφαση δεν ελήφθη υπό το κρατικό μάνατζμεντ, όπως άλλωστε είχε συμβεί και τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να συσσωρεύει εκ νέου ζημιές και χρέη προς κάθε κατεύθυνση.

Η τελευταία φορά που η βιομηχανία δημοσίευσε ισολογισμό ήταν το 2015. Τότε η ΛΑΡΚΟ είχε εμφανίσει ζημιές 79,3 εκατ. ευρώ, με μέση τιμή πώλησης του νικελίου στα 11.886 δολάρια τον τόνο, όταν το εμπορικό της κόστος ήταν 16.627 δολάρια ο τόνος. Δηλαδή, για κάθε τόνο που παρήγε, η βιομηχανία κατέγραφε ζημιά

[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Γιώργου Φιντικάκη, 25/01/2019

Ένα βήμα πριν το ναυάγιο, έφτασε χθες η υποβολή των δεσμευτικών προσφορών για τον λιγνίτη, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να δώσει νέα παράταση στο διαγωνισμό μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου, προκειμένου να διαπραγματευτεί με καλύτερους όρους για τους επενδυτές, την συμφωνία για την πώληση των δύο λιγνιτικών επιχειρήσεων σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη.

Η υποβολή δεσμευτικών προσφορών ήταν προγραμματισμένη για σήμερα. Ωστόσο κρίθηκε επιβεβλημένο να δοθεί περισσότερος χρόνος, πριν κυβέρνηση και ΔΕΗ αναγκαστούν να προχωρήσουν στην λήψη άλλων αναγκαστικών μέτρων. Μέχρι αργά χθες το απόγευμα, τα μηνύματα που έστελναν τα φαβορί του διαγωνισμού, δεν άφηναν καμία ελπίδα για αίσιο τέλος στη διαγωνιστική διαδικασία, η οποία σέρνεται από τον περασμένο Οκτώβριο με αλλεπάλληλες παρατάσεις.

Ο ένας μετά τον άλλο, οι ενδιαφερόμενοι δήλωναν αποφασισμένοι εφόσον τηρηθεί η σημερινή καταληκτική ημερομηνία, να μην συμμετάσχουν στην επόμενη φάση του διαγωνισμού, κρίνοντας αβέβαιη την βιωσιμότητα των μονάδων με τους όρους που προβλέπει η σύμβαση αγοραπωλησίας της ΔΕΗ.

Επενδυτές όπως οι Κινέζοι και ο όμιλος Κοπελούζου εμφανίζονταν απρόθυμοι να υποβάλλουν προσφορά, αμφισβητώντας οποιαδήποτε πρόοδο σχετικά με την τροφοδοσία της Μελίτης αλλά και τα στοιχεία περί κερδοφορίας των μονάδων που έχει ανακοινώσει η ΔΕΗ.

Το ίδιο και οι Τσέχοι, οι οποίοι επιμένουν στην υιοθέτηση μέτρων που έχει απορρίψει η ΔΕΗ (π,χ μηχανισμό επιμερισμού ζημιών-κερδών) αλλά και η εταιρεία Μυτιληναίος, η οποία έχει κρατήσει σαφείς αποστάσεις από το όλο εγχείρημα.

Οι επενδυτές, αναρωτιούνται με ποιο “μαγικό” τρόπο, οι ζημιές στο πρώτο επτάμηνο του 2018 (Ιανουάριος-Ιούλιος) που όπως αναφέρουν, για την Μελίτη ήταν 14,3 εκ. ευρώ και για την Μεγαλόπολη 21,8 εκ. ευρώ, έχουν μετατραπεί σε κερδοφορία. «Πως μπορούμε να υποβάλλουμε προσφορά με ένα έγγραφο που αποτυπώνει κάποια νούμερα για τις λιγνιτικές μονάδες, χωρίς να έχουμε το χρόνο να τα αξιολογήσουμε και να τα ελέγξουμε», παρατηρούσε στέλεχος της αγοράς που παρακολουθεί από πολύ κοντά τον διαγωνισμό.

Υπενθυμίζεται ότι στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας, η διοίκηση της ΔΕΗ επικαλέστηκε έγγραφο της Deloitte, βάσει του οποίου η μεν Μελίτη είχε περιορίσει τις ζημιές στο τελευταίο τρίμηνο του έτους, στις 900.000 ευρώ, από ζημίες 5 εκ. ευρώ ενώ η Μεγαλόπολη εμφάνιζε μηδενικά κέρδη έναντι ζημιών 3 εκ. ευρώ.

Στους πρόσθετους λόγους που οι υποψήφιοι εμφανίζονταν αρνητικοί ως προς την πορεία του διαγωνισμού είναι το θολό τοπίο με τα λιγνιτικά ΑΔΙ αλλά και με την τροφοδοσία της μονάδας της Φλώρινας. Φαίνεται ότι η έναρξη της διαπραγμάτευσης που επικαλέστηκε πρόσφατα ο κ. Μανόλης Παναγιωτάκης με τον ιδιώτη που διαχειρίζεται το ορυχείο της Αχλάδας, προκειμένου να περιοριστεί το κόστος του λιγνίτη (από τα 23 ευρώ τον τόνο στα 18 ευρώ) δεν έχει αποδώσει καρπούς. Αντιθέτως, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, την περασμένη Παρασκευή ανέβηκε στο VDR του διαγωνισμού έγγραφο, με το οποίο διατυπώνεται απαίτηση 5 εκατ. ευρώ από την Μελίτη. Όπως τονίζουν, η σύμβαση με το ορυχείο περιλαμβάνει επίσης όρο για 5ετή παράταση της σύμβασης που επίσης καταγράφεται στα αρνητικά σημεία του διαγωνισμού.

Η νέα παράταση για την αποεπένδυση του λιγνίτη, συμπίπτει με το προγραμματισμένο για αύριο ραντεβού Σταθάκη με υψηλόβαθμα στελέχη των θεσμών και είναι αβέβαιο εάν θα λύσει τελικά το γόρδιο δεσμό του διαγωνισμού.

Κατά την συνάντηση, η πορεία του διαγωνισμού αναμένεται να βρεθεί ψηλά στην ενεργειακή ατζέντα με τους θεσμούς, ειδικά σε μια περίοδο που η θέση της ΔΕΗ στην αγορά παραμένει πολύ ισχυρή και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας αποτελεί μία από τις κυριότερες μνημονιακές υποχρεώσεις. Όμως το υπουργείο θα πρέπει -αν δεν το έχει κάνει ήδη- να επεξεργαστεί plan Β στο ενδεχόμενο μιας αποτυχημένης προσπάθειας του διαγωνισμού, που αποδεικνύεται μεγάλο αγκάθι και για την κυβέρνηση αλλά και για την ΔΕΗ.

[ΠΗΓΗ: http://www.perivolos.gr/, από newmoney.gr, 24/1/2019]