Μεγάλος διάλογος άνοιξε μετά τις δημόσιες τοποθετήσεις επιφανών επιχειρηματιών του ΣΕΒ και του ΕΒΕΑ υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα Κομμένου και από τα συγχαρητήρια που έδωσαν στον πρωθυπουργό για την έξοδο από τα μνημόνια. Υπάρχουν απόψεις που θεωρούν πως καλά κάνει ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ και πάνε με το «γκουβέρνο», που έλεγε και ο Μποδοσάκης. Υπάρχουν κι απόψεις που θεωρούν ότι η επιχειρηματική τάξη έπρεπε, αντί συγχαρητηρίων, να φέρει την κυβέρνηση προ των ευθυνών της για την υπερτριετή καταστροφική οικονομική πολιτική της. Είναι γεγονός πως από το 2015 οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι υποδέχθηκαν με θέρμη και στήριξαν από την πρώτη στιγμή την κυβέρνηση Τσίπρα Κομμένου, παρ’ όλες τις ακροβασίες του πρώτου εξαμήνου, το συγκρουσιακό σκηνικό Βαρουφάκη, το δημοψήφισμα, τα capital controls, τις δεύτερες εκλογές και το πέρασμα του τραπεζικού συστήματος σε αλλοδαπούς μετόχους. Οι όποιες επιχειρηματικές συγκρούσεις με το γκουβέρνο έγιναν για να αλλάξουν χέρια κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης, χωρίς όμως να διαταραχθούν οι υπόλοιπες δραστηριότητες των πολυσχιδών ομίλων. Η υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης αποτέλεσε από μόνη της όλα αυτά τα χρόνια το ανάχωμα απέναντι στην είσοδο ξένων επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα, γεγονός που πρόσφερε προστασία και ηρεμία στο εγχώριο επιχειρηματικό σκηνικό, καθώς δεν παρουσιάστηκαν άλλοι πρωταγωνιστές.
Παρουσιάστηκαν όμως ολοένα και περισσότερα προβλήματα και αντιξοότητες για όσους επιθυμούσαν να δουν την Ελλάδα ως επενδυτικό τοπίο, με κυρίαρχο παράδειγμα τα χρυσωρυχεία της Χαλκιδικής.
Οι μόνοι ξένοι επενδυτές ήταν αυτοί που εισήλθαν σε τομείς στους οποίους είτε δεν υπήρχε εγχώριο ενδιαφέρον, είτε δεν υπήρχε η απαραίτητη κεφαλαιακή υποδομή.
Ήμασταν μάρτυρες βέβαια και των διαττόντων αστέρων, οι οποίοι, αφού απογειώθηκαν από το καθεστώς Τσίπρα Κομμένου και το κρατικοδίαιτο τραπεζικό σύστημα, εξαφανίστηκαν, αφήνοντας πίσω τους σημαντικά ερείπια. Ίσως ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ να δυσαρεστήθηκαν με τις ομιλίες του προέδρου Μητσοτάκη. Μίλησε για καθαρά παιχνίδια, για τραπεζικές υποχρεώσεις που πρέπει να τακτοποιηθούν, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που μέσω των κόκκινων δανείων και των φορολογικών εκκρεμοτήτων κινεί τα νήματα και οριοθετεί ης ισορροπίες. Μίλησε για ξεκαθάρισμα των συμβάσεων, για τη διακοπή της κρατικής προστασίας και για τις δουλειές του Δημοσίου που θα πάψουν να είναι οι ευτραφείς αγελάδες των επιχειρηματικών ισολογισμών. Έφτασε η στιγμή του απογαλακτισμού της επιχειρηματικότητας από το γκουβέρνο και αυτό φαίνεται πως σε κάποιους δεν είναι αρεστό.
[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Κωνσταντίνου Χαροκόπου, 15/06/2018]