Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της και για άλλη μια φορά καλούμαστε να επιχειρήσουμε ένα απολογισμό για του τι πετύχαμε αυτόν τον χρόνο.

Μμμμμμμμμμμ…. Δύσκολο για φέτος…. Κοιτάζω τους περυσινούς και προπέρσινους «απολογισμούς» και δεν βλέπω κάτι να άλλαξε, τουλάχιστον προς το καλύτερο. Αναφέρομαι στην ΒΑ Χαλκιδική βέβαια, και στον μικρόκοσμο του δήμου μας. Η αλήθεια είναι πως δεν καταφέραμε και πολλά σαν κοινωνία… Το μόνο θετικό ήταν η αποκάλυψη της ανικανότητας της μη εκλεγμένης δημοτικής αρχής και η περαιτέρω συρρίκνωση του λεγόμενου «αντιμεταλλευτικού κινήματος».

Έχουμε ακόμα προβλήματα συνεννόησης, επικρατεί ακόμα διχόνοια, είμαστε χωρισμένοι σε στρατόπεδα, οι θέσεις εργασίας και η επένδυση στα μεταλλεία κινδυνεύουν, οι εργαζόμενοι βάλλονται πανταχόθεν, η δημοτική αρχή αδιαφορεί γενικώς και παίζει το πολιτικό της παιχνίδι, οι βουλευτές της περιοχής το ίδιο, και η πολιτική διελκυστίνδα στις πλάτες των μεταλλείων και των εργαζομένων συνεχίζεται.

Τι να ελπίζει κανείς για τη νέα χρονιά;

Από τη μία οι νεράιδες με τα μαγικά ραβδιά έφυγαν ανεπιστρεπτί μαζί με την παιδική μας αθωότητα, οπότε μην περιμένετε θαύματα, αλλά από την άλλη δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα να επανέλθει η ομαλότητα που τόσο βίαια εκδιώχθηκε από τον τόπο μας.

Αν πρέπει να κάνουμε ευχές για το νέο έτος ως είθισται, εσείς τι θα ευχόσασταν; Εμείς θα ευχόμασταν:

Είθε να κλείσει μια για πάντα η υπόθεση με τα μεταλλεία και να προχωρήσει η επένδυση.

Είθε να δούμε ΟΛΟΙ το δρόμο για την αειφορική ανάπτυξη του τόπου

Είθε να εκλείψουν επιτέλους οι ψυχοφθόρες αντιπαλότητες μεταξύ συντοπιτών

Ειλικρινά, δεν θα ήθελα τίποτα παραπάνω για τον ταλαιπωρημένο τόπο μας…

Καλή χρονιά ! Και σε προσωπικό επίπεδο υγεία και ψυχική δύναμη! Και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν…