Η νίκη Μακρόν επί της Λεπέν δίνει μεγάλη ανάσα ανακούφισης στη δημοκρατική Γαλλία και στην Ευρώπη.
Οποιοσδήποτε άλλος από τους Φιγιόν ή Μελανσόν εάν περνούσε στο δεύτερο γύρο, θα αύξανε τη σχετική πιθανότητα η Γαλλία να αποκτούσε μια ακροδεξιά Πρόεδρο. Με τον Μακρόν ως αντίπαλο της Λεπέν, η δυνατότητα συσπείρωσης ενός ευρύτατου μετώπου ψηφοφόρων (από την κεντροδεξιά μέχρι την αριστερά) υποστήριξης του δημοκρατικού υποψηφίου είναι πλέον πολύ υψηλή.
Είναι ίσως οι πρώτες προεδρικές εκλογές στις οποίες οι επίσημοι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων (γκωλικοί/ ρεπουμπλικανοί και σοσιαλιστές) δεν κατάφεραν να περάσουν στο δεύτερο γύρο. Ο αντισυστημικός εθνικολαϊκισμός της Λεπέν έχει κάτι από την ωμότητα του σωβινισμού του Τραμπ, αλλά είναι σαφές ότι τρέφεται από τις αποτυχίες και ανεπάρκειες των ως τώρα εθνικών ηγεσιών, τόσο στο μέτωπο της μεταρρύθμισης της γαλλικής οικονομίας όσο και στην αναμόρφωση της Ευρωζώνης.
Στο πρόσωπο του Προέδρου Μακρόν, η Γαλλία δεν θα έχει μόνο έναν υπερασπιστή της ανοικτής κοινωνίας, αλλά και έναν πεπεισμένο ευρωπαϊστή, που θα μπορεί να συνεργαστεί με τη Γερμανία και με άλλες πολιτικές δυνάμεις για να επιταχύνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη. Και αυτό θα είναι καλό για τη Γαλλία και για την Ευρώπη.
[ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr , του Γιώργου Παγουλάτου καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 24/4/2017]