Σε πλήρες αδιέξοδο βρίσκεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, καθώς γύρω της τα σύννεφα πυκνώνουν σε όλους τους τομείς. Στην οικονομία, στην πολιτική, στις σχέσεις της με τους δανειστές, αλλά και στις γενικότερες ευρωπαϊκές εξελίξεις, τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, με αποτέλεσμα η προσφυγή στις κάλπες, αν και διαψεύδεται, αν γίνεται όλο και πιο πιθανή.
Η σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές έχει περιέλθει σε αδιέξοδο. Οι πιστωτές μας σκληραίνουν καθημερινά τη διαπραγματευτική τους θέση, παρουσιάζονται όλο και πιο ανελαστικοί. Καμία παραχώρηση στα πρωτογενή πλεονάσματα, ούτε καν μια λεκτική παραχώρηση στην ελάφρυνση του χρέους, συνεχείς πιέσεις για εφαρμογή του μνημονίου με συνέπεια, είναι οι άκαμπτες θέσεις του κουαρτέτου. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί κάνει εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη, την ολοκλήρωση της αξιολόγησης εντός του 2016, με αποτέλεσμα να πηγαίνει όλο και πιο πίσω, χρονικά, η όποια ελπίδα για λιγοστό φως στην άκρη του κατασκότεινου τούνελ.
Η συμπεριφορά των δανειστών είναι εύκολα εξηγήσιμη: Κάθε μέρα που περνά, πιστεύουν όλο και λιγότερο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου θα τα καταφέρει. Το «καρότο» των κυβερνώντων, ότι δηλαδή είναι οι μόνοι που μπορούν να προωθήσουν τα μέτρα του μνημονίου, χωρίς ο κόσμος να κατακλύζει καθημερινά τους δρόμους με απεργίες και διαδηλώσεις, σκιάζεται από την αδυναμία της Αθήνας να αντιληφθεί τις θέσεις των δανειστών και να τις υλοποιήσει. Αυτό αξιώνουν οι πιστωτές, ανεξαρτήτως αν οι απόψεις τους είναι σωστές ή όχι, επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα ή όχι.
Στο εσωτερικό, η πολιτική επικαιρότητα γίνεται εφιαλτική για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ: Οι δημοσκοπήσεις συγκλίνουν στο ότι η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία διευρύνεται, πράγμα που δημιουργεί εντυπώσεις, φτιάχνει κλίμα, υπονομεύει τις απαραίτητες ρήξεις, που θα μπορούσαν να διασώσουν μια κυβέρνηση όπως η σημερινή. Η προοπτική έστω μιας μικρής βελτίωσης της οικονομίας γίνεται άπιαστο όνειρο. Η υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες εξελίχθηκε από μεγάλο όπλο της κυβέρνησης σε μπούμεραγκ, με απροσδιόριστες ακόμα συνέπειες.
Την ίδια ώρα η Ευρώπη βλέπει ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της αυξάνονται και πληθύνονται, ενώ το 2017 θα είναι έτος εκλογικής δοκιμασίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το τελευταίο που θέλουν είναι μια Ελλάδα που θα συνεχίσει, για έβδομη χρονιά, να αποτελεί παράγοντα αστάθειας και ύφεσης. Το πολιτικό κεφάλαιο του Σόιμπλε ενδυναμώνεται, όχι μόνο στο πλαίσιο του Eurogroup, αλλά και στο εσωτερικό της Γερμανίας. Παγίως τα τελευταία δυο χρόνια, μετά την «ένδοξη» περίοδο Βαρουφάκη, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποστηρίζει μια «εθελούσια έξοδο» της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ, η οποία θα συνοδεύεται από σειρά μέτρων στήριξης της ελληνικής οικονομίας κατά την πρώτη διετία εκτός ευρώ.
Είναι, λοιπόν, πιθανό –έως πολύ πιθανό…- να επικρατήσει τελικά η λύση της εσπευσμένης προσφυγής στις κάλπες, αφού προηγουμένως δοθεί αφορμή για να κατασκευάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα στοιχειωδώς πειστικό πολιτικό αφήγημα, με σκοπό να κρατήσει τη διαφορά του από τη ΝΔ εντός διαχειρίσιμων πλαισίων και να έχει ρόλο ως δεύτερο κόμμα στις μετεκλογικές εξελίξεις.
Στο βάθος του πίνακα, εμφανίζεται καθαρά πλέον το ενδεχόμενο –μετά από μονές ή διπλές εκλογές, εάν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση ανάμεσά τους- του «μεγάλου συνασπισμού» Νέας Δημοκρατίας- ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαφορά, βέβαια, είναι ότι τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αποδείξει την αδυναμία τους να οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, μέσα από ρήξεις και δομικές ανατροπές του μεταπολιτευτικού κατεστημένου. Συνεπώς, καμία ελπίδα με τους παρόντες πολιτικούς σχηματισμούς…
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Μάριου Πομερσί, 3/11/2016]