Ευτυχώς υπάρχει και το διαδίκτυο για να μαθαίνουμε τα νέα επιτεύγματα που πραγματοποιούνται παγκοσμίως.
Έτσι μέσα από τα διάφορα κοινωνικά δίκτυα μαθαίνει κανείς πχ. πως Νορβηγική εταιρεία υψηλής τεχνολογίας ανέπτυξε μία νέα μέθοδο επεξεργασίας/διαχωρισμού σπάνιων γαιών με την οποία (μέθοδο) παράγονται προϊόντα υψηλής καθαρότητας χωρίς να εκπέμπονται επικίνδυνοι ρύποι (emission free). Οι εγκαταστάσεις της εταιρείας βρίσκονται στην πόλη Herøya της Νορβηγία. Και ΟΧΙ, δεν ξεσηκώθηκε ο πληθυσμός της πόλης ενάντια στην επιχειρηματική επένδυση λόγω “οικολογικής” ευαισθησίας.
Μόλις πρόσφατα, στις 14 Δεκεμβρίου 2015, ο ΟΗΕ ανακοίνωσε την ετήσια παγκόσμια κατάταξη των χωρών σύμφωνα με τον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (Human Development Index-HDI). Σύμφωνα με τον δείκτη HDI η Νορβηγία κατατάσσεται πρώτη χώρα παγκοσμίως (η λίστα με τις χώρες εδώ).
Ποιός θα τολμήσει να αμφισβητήσει την ευαισθησία των Νορβηγών όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής τους; Μετά τους Σουηδούς λοιπόν, έρχεται η σειρά των Νορβηγών να καταδείξουν πως, ΝΑΙ, μπορεί να πραγματοποιηθεί η εκ-μετάλλευση/επεξεργασία των σπάνιων γαιών (και όχι μόνο: και άλλων ορυκτών) με όρους Βιώσιμης Ανάπτυξης-Αειφορίας: με σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Τα κάθε είδους επιχειρήματα ορισμένων ευαίσθητων Ελλήνων “οικολόγων” αρχίζουν σιγά-σιγά να καταρρέουν εκ των έξω. Να αποδομούνται ένα-ένα. Οι μονίμως κινδυνολογούντες φέρνουν πάντα ως κακό παράδειγμα την περιβαλλοντική καταστροφή στην Κίνα ξεχνώντας τα καλά παραδείγματα της Σουηδίας και της Νορβηγίας τα οποία καταδεικνύουν πως όταν ακολουθούνται ορθές πρακτικές, οι σπάνιες γαίες, και κάθε ορυκτό, μπορούν να εκ-μεταλλευθούν χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος με τη συναίνεση των τοπικών κοινωνιών οι οποίες τελικώς επιτυγχάνουν τη βέλτιστη ποιότητα ζωής.
Στην Ελλάδα δεν μπορούν να δημιουργηθούν αντίστοιχες εταιρείες; Το επιστημονικό προσωπικό το διαθέτουμε. Επίσης διαθέτουμε ικανότατους-πανέξυπνους επιχειρηματίες. Αν συνάμα διαθέτουμε αποδεδειγμένα οικονομικά εκμεταλλεύσιμα αποθέματα σπάνιων γαιών, τότε θα μπορούσαν αυτά να τροφοδοτήσουν την καθετοποιημένη παραγωγή “από-το-ορυχείο-στο-τελικό-προϊόν”.
Νεώτερες εκτιμήσεις θεωρούν πως ο παγκόσμιος τζίρος των καταναλωτικών τελικών προϊόντων τα οποία χρησιμοποιούν σπάνιες γαίες ίσως ξεπερνά τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η υπεραξία που μπορεί να προκύψει από την αξιοποίηση των σπάνιων γαιών είναι τεράστια. Η αναζήτηση συνεργειών (1+1=3) και η δημιουργία συνεταιρισμών μεταξύ Ευρωπαϊκών/Αμερικανικών επιχειρήσεων ώστε να δημιουργηθεί αλυσίδα παραγόμενης υπεραξίας (value chain) καθετοποιημένης παραγωγής, πώλησης/διακίνησης προϊόντων υψηλής τεχνολογίας με πρώτη ύλη τις σπάνιες γαίες είναι αναγκαία συνθήκη για την καταπολέμηση του Κινεζικού μονοπώλιου και την πλήρη επιστροφή της παραγόμενης υπεραξίας στις χώρες-παραγωγούς. Οι τελικοί χρήστες αυτών των προϊόντων (πχ. μεγάλες πολυεθνικές υψηλής τεχνολογίας) θα μπορούσαν να επενδύσουν σε αυτήν την αλυσίδα (value chain).
ΥΓ. Η Νορβηγική εταιρεία είναι η REEtec, θυγατρική της Scatec: αναφέρονται, όχι για διαφημιστικούς λόγους (άλλωστε δεν υπάρχει καμία σχέση του αρθρογράφου μαζί τους), απλά και μόνο για να μη νομίσουν οι αναγνώστες πως δεν είναι υπαρκτές. Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://scatec.no/#portfolio και εδώ: http://scatec.no/2015/04/17/forste-etappe-for-reetec/
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου, υπ. διδάκτορα Πολυτεχνείου Κρήτης, 21/12/2015]