ΠΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΡΑΒΔΟΙ ΧΡΥΣΟΥ

Gold bars

Gold bars

Ανακύκλωση χρυσού γίνεται μέσω κλιβάνων επαγωγής. Τα κομμάτια του χρυσού που φυσικά έχουν διάφορες προσμίξεις, τοποθετούνται σε ειδική χοάνη από γραφίτη. Εντός του κλιβάνου επαγωγής, το υλικό θερμαίνεται και φτάνοντας στους 1064 βαθμούς κελσίου , τήκεται. Με τη διαφορά επίπλευσης λόγω διαφοράς σημείων τήξης μετάλλων που περιέχονται στο κράμα, απομακρύνεται ένα μεγάλο μέρος των μη πολύτιμων προσμίξεων, Στη συνέχεια λαμβάνεται ένα μικρό δείγμα με τη χρήση μιας γυάλινης ράβδου η οποία βυθίζεται στο κέντρο της χοάνης. Αυτό το δείγμα μεταφέρεται στο εργαστήριο για να γίνει η ανάλυση της ακριβούς καθαρότητας χρυσού.

Έχει έρθει πλέον η ώρα για να χυθεί το λιωμένο μέταλλο. Χρησιμοποιείται ένα ήδη ζεστό καλούπι γιατί εάν το καυτό μέταλλο ερχόταν σε επαφή με ένα κρύο μεταλλικό υλικό, θα δημιουργούν έκρηξη λόγω της διαφοράς στη θερμοκρασία. Το καυτό λοιπόν μέταλλο, αφού έχει τοποθετηθεί στο καλούπι, αφήνεται να κρυώσει, έπειτα αναποδογυρίζεται και δημιουργείται έτσι μια ράβδος χρυσού. Αυτή όμως η ράβδος, δεν αποτελείται ακόμα από καθαρό χρυσό ή ασήμι, καθώς περιέχει ακόμα κάποια από τα μέταλλα των αρχικών κραμάτων και συνήθως περιέχει καθαρό χρυσό σε ποσοστό μεταξύ 58% και 65%. Το υπόλοιπο ποσοστό συνήθως αποτελείται από τα βασικά μέταλλα, όπως ο χαλκός και ο ψευδάργυρος, μαζί με πολύτιμα μέταλλα όπως το ασήμι, η πλατίνα και το παλλάδιο, ανάλογα με το είδος και την προέλευση του αρχικού κράματος .

Το επόμενο βήμα είναι να ραφιναριστεί ακόμα περισσότερο ο χρυσός. Για το βήμα αυτό, υπάρχουν πολλές τεχνικές , ωστόσο η πιο διαδεδομένη και μάλιστα παλαιότερη, είναι η διαδικασία χλωρίωσης του Miller.Η διαδικασία περιλαμβάνει αφρίζον τοξικό χλώριο σε αέρια μορφή το οποίο διαχέεται στο λιωμένο μέταλλο και αφαιρεί από αυτό το ασήμι καθώς και τα βασικά μέταλλα. Συγκεκριμένα, συγκεντρώνονται πολλές ράβδοι χρυσού από την προηγούμενη φάση παραγωγής τους και τοποθετούνται εντός χοάνης. Οι ράβδοι τήκονται δημιουργώντας σημαντική ποσότητα ρευστού. Το αέριο χλώριο, εισέρχεται με ορμή στο μείγμα υγρού μετάλλου και αναγκάζει το ασήμι και τα βασικά μέταλλα να αναδυθούν στην επιφάνεια.

Το υγρό μέταλλο που απομένει, χύνεται έπειτα σε ένα νέο καλούπι και η χρυσή ράβδος που βγαίνει από αυτό, θεωρείται πλέον «Επενδυτικής ποιότητας», παρόλο που είναι μόνο μεταξύ 99,5% και 99,7% καθαρός χρυσός. Τα μοναδικά εναπομείναντα μέταλλα σε αυτόν τον στάδιο είναι πολύτιμα, πιθανώς λίγο ασήμι μαζί με πλατίνα και/ή παλλάδιο. Για να φτάσουμε στο επίπεδο καθαρότητας της τάξης του 99,9% απομένει ένα ακόμα στάδιο ραφιναρίσματος

Το τελευταίο βήμα είναι η ηλεκτρολυτική διαδικασία του Wohlwill που μπορεί να εφαρμοστεί μονάχα σε χρυσό καθαρότητας τουλάχιστον 98,5%. Αυτή η τελική διαδικασία που γίνεται με χρήση υδροχλωρικού οξέος, μέσω μιας ηλεκρολυτικής διαδικασίας θα αφαιρέσει όση πλατίνα, παλλάδιο ή ασήμι έχει απομείνει στη ράβδο και χρειάζεται τουλάχιστον 24 ώρες για να ολοκληρωθεί. Πλέον ο χρυσός που μένει, είναι καθαρός σε ποσοστό 99,9%. Τώρα μπορεί να λιώσει για τελευταία φορά και να χυθεί σε καλούπια του 1 kg. Κάθε ράβδος που βγαίνει είναι μαρκαρισμένη με έναν μοναδικό αριθμό και θεωρείται ράβδος του “London Good Delivery”, πιο πιστοποιημένη δηλαδή ράβδος καθαρού χρυσού με ποσοστό 99,9% και βάρος 1 kg ακριβώς.

Όταν οι ράβδοι κρυώσουν, θα τοποθετηθούν σε ένα θησαυροφυλάκιο πιθανότατα στο υπόγειο κάποιας τράπεζας όπου κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα δουν το φως της ημέρας. Αυτές οι χρυσές ράβδοι θα αλλάζουν ιδιοκτήτες δύο ή τρεις φορές την ημέρα, καθώς θα ανταλλάσσονται διαρκώς στις διεθνείς αγορές ακόμη και στις χώρες. Μπορεί τη μία στιγμή να ανήκουν στην τράπεζα Lloyds του Λονδίνου και την επόμενη στην Κίνα, αλλά θα παραμείνουν πάντα ασφαλισμένες στο θησαυροφυλάκιο στο οποίο κατέληξαν μετά το ραφινάρισμα. Από τη στιγμή όμως που μια ράβδος θα φύγει από το θησαυροφυλάκιο, θα χάσει την πιστοποίησή της ως ράβδος «London Good Delivery» και για να την αποκτήσει εκ νέου και να μπορέσει να ανταλλαχθεί ξανά, θα πρέπει να περάσει πάλι από τη διαδικασία τήξης και ανάλυσης.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, “Χρυσός: Ιστορία, τέχνη, επιστήμη, οικονομία, περιβάλλον”, 2013