Η όξυνση ξεκίνησε το 1974 προοδευτικά. Κατάργηση μονόδρομων, κίνηση οχημάτων στα πεζοδρόμια, ρύπανση κτιρίων και αγαλμάτων, καταλήψεις (συμβολικές πάντα!), επιδρομές κουκουλοφόρων, βρισιές και μούντζες από αγανακτισμένους , εμπρησμοί, προπηλακισμοί πολιτικών. Τώρα η όξυνση κορυφώνεται. Όλο και συχνότερα απαντούν σε δημοσιογραφικά κείμενα οι λέξεις διχασμός και εμφύλιος . Και όχι άδικα. Εσχάτως μάλιστα γράφτηκε ότι η κυβέρνηση καλλιεργεί την εντύπωση πως οι απέναντί της επιδιώκουν νέο εμφύλιο. Μπορεί να καλλιεργεί ό,τι θέλει η κυβέρνηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι στη συγκρουσιακή τραχιά βρίσκεται η ίδια και τα δυο κόμματα που τη στηρίζουν. Ο μεν πρωταθλητής στην ανομία ΣΥΡΙΖΑ, με μπροστάρη τον καταληψία κ. Τσίπρα, έγραφε στην Αυγή , ήδη από την εποχή του Δεκέμβρη 2008, στιχάκια όπως «η Βουλή είν’ ένα ντου». Ο δε κ. Κομμένος προέτρεπε πολίτες να λιντσάρουν τον δήμαρχο Χρήστο Πάχτα, πράγμα για το οποίο ο Άρειος Πάγος ζήτησε την άρση της ασυλίας του. Στη μία πλευρά του διχασμού υπάρχουν όσοι ανησυχούν για τη σταθερότητα στην οικονομία, για την τύχη των περιουσιών τους, για την αξιοπρεπή επιβίωσή τους και όσοι είναι προσκολλημένοι στις αρχές της δημοκρατίας και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν σε μία εβδομάδα αποσύρονται καταθέσεις 5 δισ. σε ποσά 10 έως 30 χιλιάδες, που δείχνουν μικρο καταθέτες, αυτό είναι η πραγματική δημοσκόπηση και αυτή είναι η αρχή του διχασμού. Στην άλλη πλευρά υπάρχει το μαύρο κεφάλαιο, μαζί με τους αιθεροβάμονες βολονταριστές κομμουνιστές, τις συντεχνίες, τους επιβήτορες του Δημοσίου, τους εθισμένους στις συνήθειες της καθ’ ημάς Ανατολής. Με μια επιδέξια αντιστροφή της πραγματικότητας παρουσιάζουν τους ευρωπαϊστές ως λαμόγια . Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Τα λαμόγια είναι που επιδιώκουν να απαλλαγούμε από τον έλεγχο των Ευρωπαίων για να πολλαπλασιάσουν τα χρήματα που έχουν στο εξωτερικό. Τo ίδιο επιζητούν και πολλά μέλη της κυβέρνησης. Μόνο χωρίς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς μπορούν να εφαρμόσουν μεθόδους Τσάβες, Πούτιν και Κιμ Γιονγκ Ουν, που ακόμα και εκείνος απολαμβάνει της συμπάθειας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ είναι Βαλκάνια. Και οι εμφύλιοι είναι το αγαπημένο σπορ. Πώς ξεπερνιέται ο διχασμός Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με τον οποίο με χωρίζουν πολλά, αλλά για τον οποίο ο υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι είναι ένας άνθρωπος σοφός , απεφάνθη ότι υπάρχει κάτι που μας ενώνει: η κοινή ευρωπαϊκή προοπτική . Ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως γερμανοτσολιάς. Ας αναλάβει λοιπόν ο κ. Μπαλτάς να πείσει τους συναδέλφους του υπουργούς, καθώς και τους 49 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν να βάλουμε μονομερώς φέσι στους δανειστές μας, ότι την ευθύνη του διχασμού θα τη φέρουν αυτοί, αν καταψηφίσουν το νέο κυοφορούμενο αριστερό μνημόνιο. Την ίδια ευθύνη θα φέρουν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης αν το καταψηφίσουν. Ας μη φέρει πρόσχημα o κ. Σαμαράς ότι είναι ανάλγητο και αντιαναπτυξιακό. Είναι. Αλλά και το δικό του μνημόνιο δεν ήταν πολύ καλύτερο.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24/06/2015, του Διονύση Γουσέτη