Ηρεμία επικρατεί σε όλα τα μέτωπα στην ΒΑ Χαλκιδική ενόψει της τριμερούς συνάντησης της 2ας Ιουνίου. Το ΥΠΑΠΕΝ σταμάτησε να βγάζει ανακοινώσεις, ο Λαφαζάνης δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει στις διαμαρτυρίες των εργαζομένων που τους αποκάλεσε όργανα της εταιρείας, η εταιρεία περιμένει υπομονετικά, οι μεταλλωρύχοι στράφηκαν στην Αγία Βαρβάρα, η κα Ιγγλέζη άφαντη, ο Τόλης ασχολείται κυρίως με το Περού… Είναι άραγε η ηρεμία πριν την καταιγίδα, ή –όπως θα έπρεπε–, όλοι σκέφτονται και μετράνε τι θέση θα κρατήσουν την επόμενη Τρίτη; Ο χρόνος όλων τελειώνει. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να διαιωνίζεται μέσα στην Ελλάδα της κρίσης. Η τριμερής συνάντηση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να τοποθετηθούν τα πρώτα χαλικάκια ώστε σύντομα να οικοδομηθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη κράτους-επενδυτή, η οποία κατάρρευσε με την έλευση ΣΥΡΙΖΑ.
Εμείς, σαν κάτοικοι της περιοχής (για τους πραγματικούς κατοίκους μιλάμε, έτσι;), μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να παρέμβουμε σε αυτή τη συζήτηση, αλλά απαιτούμε λύσεις και άμεσα. Ο αντίκτυπος κάθε απόφασης μας αφορά και πρέπει να φροντίσουμε τόσο τη δική μας επιβίωση όσο και το μέλλον των παιδιών μας.
Θέτουμε το κάθε μέρος απέναντι των ευθυνών του, και περιμένουμε αποτελέσματα. Φτάνει πια το κρυφτούλι και οι υπεκφυγές. Φτάνουν τα μικροκομματικά και ψηφοθηρικά παιχνίδια, και κυρίως φτάνει η καραμέλα των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, είδαμε τι έκανε και με τις άλλες του δεσμεύσεις… Ρεαλιστικές λύσεις εδώ και τώρα… Καιρός να πάμε μπροστά…