ΜΠΡΟΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ;

980-chess-strategic-board-game-for-two-players-picture

Προχθές συμπληρώθηκαν τέσσερις μήνες από τις εκλογές. Η «νέα» κυβέρνηση κυβερνά επί εκατόν είκοσι ημέρες. Ο απολογισμός αυτού του διαστήματος δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικός. Πέρα από μερικά νομοσχέδια, για ικανοποίηση αιτημάτων της κομματικής πελατείας, στο κρισιμότερο των πεδίων πολιτικής, αυτό της οικονομίας, νεότερο ουδέν. Όλη η προσοχή του οικονομικού επιτελείου έχει επικεντρωθεί στην διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Με αποτελέσματα, επι της ουσίας, μηδενικά.

Στο ίδιο διάστημα η αγορά βρίσκεται σε διάλυση και τα οικονομικά μεγέθη επιδεινώνονται συνεχώς. Ήδη έχει καταγραφεί ένα τρίμηνο με αρνητική ανάπτυξη και όλες οι ενδείξεις δείχνουν πως βαδίζουμε ολοταχώς σε ένα δεύτερο επίσης αρνητικό. Κανένα από τα προεκλογικά, μεγαλεπήβολα σχέδια ανάπτυξης δεν έχει ψηφιστεί, πολύ δε περισσότερο μπει σε εφαρμογή.

Για να αναπτυχθεί μία οικονομία απαιτούνται επενδύσεις. Τόσο ιδιωτικές όσο και δημόσιες. Σε μια χώρα όμως που, όπως η Ελλάδα, αντιμετωπίζει δημοσιονομικό πρόβλημα, οι δεύτερες είναι από δύσκολες έως αδύνατες. Επομένως το βάρος και ο σχεδιασμός πρέπει να είναι στις πρώτες. Έκανε κάτι η κυβέρνηση σε αυτούς τους τέσσερις μήνες που να τις ευνοεί; Υλοποίησε έστω ένα από τα πολλά που πρέπει να γίνουν ώστε να πραγματοποιηθούν επενδύσεις στην χώρα; Κατηγορηματικά όχι. Ούτε καν προσπάθησε να υλοποιήσει κάποια από τα τραγελαφικά «αναπτυξιακά» σχέδια που έλεγε προεκλογικά πως έχει. Ξέρετε, εκείνα που είχε έτοιμα αλλά δεν έλεγε για να μην τα μάθουν οι αντίπαλοι.

«Μα η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά, για μας». Σωστά. Ας παρακάμψουμε αυτό το «για μας» για την ώρα που θα έρθει ο λογαριασμός. Και ας ρωτήσουμε απλά πως τα πηγαίνει στην διαπραγμάτευση. Μήπως εκεί έχουμε κάποια αποτελέσματα; Μέχρι την Παρασκευή το απόγευμα τα πάντα ήταν θολά. Οι διάφορες φήμες και τα πολλά σενάρια που φρόντιζε να γνωστοποιηθούν ο κομματικός/κυβερνητικός μηχανισμός, είχαν αποπροσανατολίσει και μπερδέψει σχετικά με το τι συνέβαινε πραγματικά και τι όχι.

Ευτυχώς όμως, την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, υπήρχε η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής. Εκεί όπου η Ελληνική κυβέρνηση ανέμενε «πολιτική συμφωνία». Αντί όμως «πολιτικής συμφωνίας» είχαμε «τον βασιλιά να μένει γυμνός».

Τόσο η Γερμανίδα Καγκελάριος όσο και ο Γάλλος Πρόεδρος ήταν κρυστάλλινοι. Το ίδιο και η κυρία Lagarde, από το μακρινό Ρίο. Χαρακτηριστική η φράση της κυρίας Merkel: «αλλά το καταληκτικό αποτέλεσμα πρέπει να βρεθεί με τους τρεις θεσμούς και πρέπει να υπάρξει πολύ, πολύ εντατική εργασία». Σε απλά λόγια, η όποια συμφωνία θα περιλαμβάνει απαραίτητα το Δ.Ν.Τ  και πολιτική συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρξει συμφωνία στα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις. Για να φτάσουμε δε εκεί, χρειάζεται να γίνει πολύ, πολύ δουλειά.

Ποια ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης; Έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά ώστε να καλύψει τον χαμένο χρόνο; Όχι φυσικά. Προχώρησε κανονικότατα στην προγραμματισμένη διήμερη κομματική μάζωξη της Κεντρικής Επιτροπής.  Όπου και κυριάρχησαν οι κορώνες περί μη υπογραφής «μνημονιακής συμφωνίας», μη πληρωμής του Δ.Ν.Τ. τον Ιούνιο και για τα καλά της εξόδου από το ευρώ! Σιγά μην διστάσουμε να διχάσουμε την χώρα ή να την διαλύσουμε, το μήνυμα δηλαδή. Ό,τι να ‘ναι, αρκεί να πείσουμε τους ιθαγενείς και να θριαμβεύσει το κόμμα.

Τώρα όμως πια, οι ιθαγενείς ξέρουν. Το καράβι πλέει στα πιο δύσκολα νερά που έπλευσε ποτέ. Δύσκολα μεν, διάφανα πλέον δε. Γεμάτα υφάλους και παγίδες αλλά η πορεία ξεκάθαρη. Η κυβέρνηση επιλέγει το κομματικό από το γενικό συμφέρον. Προσωπικά το μόνο που ελπίζω είναι όλοι να θυμηθούν πού οδηγεί αυτή η στρατηγική που εφαρμόστηκε τα τελευταία 193 χρόνια, που η Ελλάδα είναι ανεξάρτητο κράτος. Πριν είναι πιο αργά από ό,τι είναι ήδη…

capital.gr, του ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΖΟΥ