Δεν μιλιούνται οι εκπρόσωποι του τουρισμού της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο και από ποια πλευρά κρίνει κανείς, ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τι έχουν να χωρίσουν οι δύο περιοχές Ο διχασμός βλάπτει και τις δυο πλευρές… Η ανάγκη μίας ενιαίας και συντονισμένης προσπάθειας προβολής κάθε χρονιά του ελληνικού τουριστικού προϊόντος είναι μια χιλιοειπωμένη φράση, η οποία κατάντησε κλισέ. Προφανώς υπήρχαν και πάντα θα υφίστανται περιοχές, οι οποίες είναι πιο ευνοημένες τουριστικά, λόγω υποδομών, φήμης, φυσικού περιβάλλοντος κ.τ.λ. Το φαινόμενο του διχασμού μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής είναι παλαιό και δυστυχώς έχει πέσει λάδι στη φωτιά και από δηλώσεις παραγόντων της αυτοδιοίκησης που ποτέ δεν χώνεψαν πως η Χαλκιδική απορροφά τη πλειονότητα του εισερχόμενου τουρισμού στην περιοχή, ενώ το πολεοδομικό συγκρότημα της συμπρωτεύουσας είναι ο φτωχός συγγενής . Οι κακές σχέσεις μεταξύ των τουριστικών παραγόντων της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής έγιναν φανερές πολύ πρόσφατα στην 19η τουριστική έκθεση της Κωνσταντινούπολης, ΕΜΙΤΤ, που είναι η 3η μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά του Λονδίνου και του Βερολίνου και πραγματοποιήθηκε από τις 29 Ιανουαρίου έως τις 2 Φεβρουαρίου. Εκεί οι πληροφορίες λένε πως επιβεβαιώθηκε για ακόμη μία φορά το γεγονός πως δεν μιλιούνται οι εκπρόσωποι του τουρισμού της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο και από ποια πλευρά κρίνει κανείς, ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τι έχουν να χωρίσουν οι δύο περιοχές.
Τα συμφέροντα τους είναι κοινά, το μέλλον τους άρρηκτα δεμένο και η πορεία τους μπορεί σίγουρα να χαρακτηριστεί από περισσότερη συνεργασία. Ορισμένες επιμέρους προσωπικού χαρακτήρα διαφορές μεταξύ όσων ηγούνται των τουριστικών φορέων της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης μπορεί να υπάρχουν, αλλά αυτό δεν μπορεί να δηλητηριάζει την προοπτική της τουριστικής ανάπτυξης μέσα από ενιαία σχέδια και πρωτοβουλίες.
Ακόμη, καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως n Χαλκιδική είναι ο βασιλιάς του τουρισμού στη Βόρεια Ελλάδα, έχοντας ορισμένες από τις κορυφαίες παραλίες στη Μεσόγειο. Η υπεροχή του φυσικού περιβάλλοντος της δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τις αρχαιότητες και τα μνημεία της Θεσσαλονίκης, ό,τι και να γίνει.
Μέχρι εδώ έχουμε να κάνουμε με δεδομένα στοιχεία, που νομίζω κανείς καλοπροαίρετος και εχέφρων δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Άρα, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη μπορεί να ελπίζει πως θα είναι τυχερή, εάν καταφέρει να έρθουν να την επισκεφτούν με ημερήσιες εκδρομές και ξεναγήσεις, ορισμένοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες των τουριστών της Χαλκιδικής. Κάτι άλλο δεν μπορεί να συμβεί, ιδιαίτερα από τον Μάιο μέχρι και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, καθώς η Χαλκιδική είναι μαγνήτης και γι’ αυτό και δεκάδες χιλιάδες Θεσσαλονικείς διαθέτουν εκεί εξοχική κατοικία. Είναι παρήγορο το γεγονός πως στη Θεσσαλονίκη έρχονται πια περισσότεροι Ρώσοι, Τούρκοι, Πολωνοί και Ρουμάνοι, οι οποίοι συνέβαλαν στην αύξηση των διανυκτερεύσεων το 2013, σε σχέση με το 2012. Στη συμπρωτεύουσα, όπως επισήμανε και η Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, η μεγάλη συρρίκνωση του corporate (επαγγελματικού) τουρισμού έχει αντικατασταθεί από την αύξηση του leisure τουρισμού, δηλαδή του τουρισμού αναψυχής. Έτσι, παρόλο που περισσότερα άτομα διανυκτερεύουν στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει ταυτόχρονη μείωση στις πληρότητες των δωματίων (-2,09% σε σχέση με το 2012),αφού συνήθως οι τουρίστες ταξιδεύουν με συντροφιά, επιλέγοντας για τη διαμονή τους δίκλινα, τρίκλινα και τετράκλινα δωμάτια. Σύμφωνα με την ανάλυση των εθνικοτήτων της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, οι Έλληνες επισκέπτες διατηρούνται σταθερά στην πρώτη θέση παρά την κρίση, σημειώνοντας μάλιστα και διψήφια άνοδο στις διανυκτερεύσεις τους (10,02%) και αυτό είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο. Αλλά και πάλι η Θεσσαλονίκη δεν θα γίνει ποτέ Χαλκιδική. Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται προφανώς η Περιφέρεια να ξεπεράσει και να υπερκεράσει ης όποιες διαφορές και αντιπαλότητες μεταξύ των κάθε λογής φορέων και να επιβάλει μία κοινή γραμμή πλεύσης για την τουριστική ανάπτυξη της Κεντρικής Μακεδονίας. Τα προσωπικά συμπλέγματα κάποιων δεν μπορούν να είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη.
[ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 11/02/2014]