Έγινε χθες η παρουσίαση του βιβλίου της Εταιρείας Μελετών Λαυρεωτικής το οποίο αποτελεί την 10η έκδοσή της, ένα σημαντικό βιβλίο-λεύκωμα με τίτλο “Λαύριο, η βοή του χρόνου – Το Νεότερο Λαύριο της μεταλλείας και μεταλλουργίας”, ένα έργο των Κώστα Γ. Μάνθου (γενική επιμέλεια του φωτογραφικού αρχειακού υλικού και της έκδοσης) και Γιώργου Ν. Δερμάτη (επιστημονική επιμέλεια και συγγραφή των κειμένων της έκδοσης).

Η -σημαντικότατη και με μεγάλο κοινό- εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια κατάμεστη ιστορική αίθουσα, την αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”,   του αρχαιότερου πολιτιστικού συλλόγου της Αθήνας (ιδρύθηκε το 1865 ).

Πρόκειται για την ίδια αίθουσα που το 1890, πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, είχε δώσει μια γλαφυρή διάλεξη  για το Λαύριο, ο μεταλλειολόγος και συγγραφέας Ανδρέας Κορδέλλας (1836-1909)), ο εμπνευστής του νεότερου Λαυρίου..

Ήταν τότε  οι εκδηλώσεις των 25 χρόνων μετά την έναρξη δραστηριότητας του νεώτερου Λαυρίου και ο Κορδέλλας ήταν τότε καταξιωμένος πλέον Γενικός Διευθυντής της Εταιρείας Μεταλλουργείων Λαυρίου, πλην όμως είχε αγωνιστεί πάρα πολύ για να φτάσει εκεί.  Ο Α. Κορδέλλας ίσως ήταν ο μοναδικός έλληνας που στην εποχή του υποστήριξε με πάθος τη σκοπιμότητας επανεκμετάλλευσης του μεταλλευτικού πλούτου του Λαυρίου και την ανάπτυξης της μεταλλουργικής βιομηχανίας της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο που την ίδια χρονιά, το 1890, το Λαύριο ορίστηκε έδρα του νεοσύστατου δήμου Σουνιέων, ο οποίος μετονομάστηκε ένα χρόνο αργότερα σε δήμο Λαυρεωτικής, ο οποίος συνεχίζει τη λειτουργία του μέχρι σήμερα.

Σήμερα είναι επίσης σημαδιακό, βρισκόμαστε δυστυχώς 25 χρόνια μετά  από το οριστικό τέλος της δραστηριότητας (Η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου που αποτέλεσε και την μακροβιότερη μεταλλευτική-μεταλλουργική βιομηχανία της Ελλάδα λειτούργησε μέχρι το 1992).

Και το μόνο που κάνουμε είναι να καταγράφουμε και να αναπολούμε τα ιστορικά δεδομένα του τότε…Κάτι είναι κι αυτό.. Όμως την ιστορία την γράφουν οι δρώντες και όχι οι αναπολώντες..

Εννοείται πως η αποστροφή μου αυτή δεν έχει ουδεμία σχέση μα το εξαιρετικό έργο που παρουσιάστηκε χθες και το οποίο είναι μια ιστορική και πολιτιστική παρακαταθήκη για όλους. Παρακαταθήκη απαραίτητη  για να πάει κανείς έστω και ένα βήμα μπρος…

Ελπιδοφόρο προς την κατεύθυνση αυτή είναι το γεγονός ότι Προχωρά η δημιουργία του Μουσείου Μεταλλουργίας στο Λαύριο

[ΠΗΓΗ: http://elladitsamas.blogspot.gr/, του Πέτρου Τζεφέρη, 28/5/2017]

Στο σημερινό φύλλο της «Θεσσαλονίκης» δημοσιεύεται άρθρο του Ομότιμου καθηγητή Χημείας του Α.Π.Θ. και Προέδρου του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Γαλλικού – Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα Θεμιστοκλή Κουιμτζή, στο οποίο –για ακόμη μια φορά– καταρρίπτεται ο μύθος της σκόνης, του αμιάντου και άλλων κινδυνολογιών. Έχει ενδιαφέρον, διαβάστε το.

«Στις 10-2-1988 και στις 18-1-1996 είχα δημοσιεύσει στην έγκριτη εφημερίδα σας «Μακεδονία» δύο άρθρα σχετικά με τις απόψεις μου ως προς την εξόρυξη του χρυσού στην περιοχή Ολυμπιάδας και Σκουριές Χαλκιδικής. Στα άρθρα αυτά τόνιζα ότι είναι απαραίτητη η εξόρυξη χρυσού για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας. Σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των κατοίκων και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, η επιστήμη έχει όλες τις δυνατότητες να επιλύσει αυτό το πρόβλημα. Παράλληλα, πρότεινα και σε ειδικές συσκέψεις, που με κάλεσαν, να ενημερώσω τους κατοίκους της περιοχής ότι στη διαδικασία εκτέλεσης του έργου είναι απαραίτητη η δημιουργία μιας κοινωνικής επιτροπής ελέγχου όλων των σταδίων της εκτέλεσής του

Από τότε πέρασε πολύς καιρός και ακούστηκαν πολλές απόψεις και από ειδικούς και από μη ειδικούς. Τελικά κατέληξε να έχουμε προτάσεις και απόψεις, οι οποίες περισσότερο είχαν ιδεοληπτικές προεκτάσεις, παρά καθαρά επιστημονικά κριτήρια

Τελευταία, με αφορμή ένα συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη με τίτλο: «Σκουριές – Θεσσαλονίκη, ένας δρόμος αμίαντος» ήθελα να αναφερθώ στο μύθο που καλλιεργείται δυστυχώς και από επιστήμονες σε ό,τι αφορά τη μεταφορά ρύπων από την περιοχή των Σκουριών στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής και ακόμη περισσότερο στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι μία άποψη δυστυχώς ατεκμηρίωτη, αντιεπιστημονική και θα έλεγα είναι ένας μύθος. Και ο μύθος στηρίχτηκε στο ότι αφού έρχεται σκόνη από τη Σαχάρα στην Ελλάδα και τη Κεντρική Ευρώπη και αφού ήρθε ραδιενεργή σκόνη από το Τσερνομπίλ μέχρι την Ελλάδα, είναι δυνατόν να μην έρθει και σκόνη από τις Σκουριές μέχρι τη Θεσσαλονίκη; Μία απλοϊκή σκέψη, η οποία είναι καθαρά αντιεπιστημονική

Και εξηγούμαι: Όταν έρχεται σκόνη από τη Σαχάρα και καλύπτει όλη την Ευρώπη και ενδεχομένως φτάνει και μέχρι τη Νότιο Αφρική, δημιουργείται το εξής φαινόμενο. Οι αέρηδες στη Σαχάρα δημιουργούν σκόνη λεπτότατης άμμου, η οποία περιέχει και υπολείμματα φυτοπλαγκτού {από όταν η Σαχάρα ήταν θάλασσα), η σκόνη αυτή ανέρχεται σε ύψος πάνω από 5.000 μέτρα. Είναι γνωστό από τους ειδικούς της Φυσικής στην ατμόσφαιρα και μετεωρολόγους ότι πάνω από τα 5.000 μέτρα υπάρχουν ρεύματα αέρος που κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες, με εναλλασσόμενες κατευθύνσεις. Δηλαδή, σκόνη η οποία μπορεί να φτάσει σε αυτό το ύψος μπορεί ένα μέρος της να φτάσει στη Νότιο Αφρική και την επόμενη ώρα να κατευθυνθεί και να φτάσει μέχρι την Κεντρική Ευρώπη

Το ίδιο συνέβη και με το Τσερνομπίλ. Η έκρηξη στο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ δημιούργησε νέφος σκόνης, το οποίο ξεπέρασε τα 5.000 μέτρα. Έτσι η σκόνη αυτή, με αυτά τα αέρια ρεύματα που υπάρχουν σ’ αυτό το υψόμετρο, μετέφερε τη σκόνη από τη Σουηδία, Γερμανία, Ελλάδα κ.α. προς όλες τις κατευθύνσεις

Αντίθετα, οι βομβαρδισμοί στο Βελιγράδι, οι οποίοι δημιουργούσαν σκόνη μέχρι 1.000 – 1.500 μέτρα το πολύ και ενδεχομένως περιείχαν διοξίνες, δεν έφτασαν μακρύτερα από τα 50 χιλιόμετρα από το Βελιγράδι

Έτσι, όσοι υποστήριζαν τότε ότι με τους βομβαρδισμούς του Βελιγραδιού η Ελλάδα θα γέμιζε διοξίνες, έπεσαν σε μία επιστημονική ανακρίβεια, ενδεχομένως και ηθελημένη. Το Εργαστήριο Ελέγχου Ρύπανσης Περιβάλλοντος, με τις κατάλληλες μετρήσεις, σε συνεργασία με ειδικό Εργαστήριο του Βερολίνου, διαπίστωσαν ότι ουδεμία μεταφορά διοξινών έγινε από το Βελιγράδι

Επομένως, η δήλωση επιστήμονα της Μελισσοκομίας ότι όλη η Κεντρική Μακεδονία θα γεμίσει από σκόνη και ρύπους από τις Σκουριές ήταν ανεπιτυχής, δεν είχε καμία επιστημονική στήριξη και καμία πειραματική τεκμηρίωση, δεδομένου ότι στις Σκουριές το ύψος της σκόνης που δημιουργείται από διάφορες ανατινάξεις δεν ξεπερνάει τα 500 με 1.000 μέτρα και, λόγω της βαρύτητας των μεταλλευμάτων της περιοχής και των ορυκτών είναι ζήτημα εάν η σκόνη μεταφερθεί σε μερικά χιλιόμετρα. Επομένως, αδίκως ανησύχησαν οι ξενοδόχοι της περιοχής, οι οποίοι φοβήθηκαν ότι οι θάλασσές τους θα γέμιζαν με ρύπους από τις Σκουριές

Έτσι και η άποψη ότι εάν αποδειχθεί ότι υπάρχει καρκινογόνος αμίαντος στις Σκουριές (όλα τα είδη αμιάντου -άλατα του αργιλίου- δεν είναι καρκινογόνο), αυτός δεν θα φτάσει σε κατοικημένες περιοχές. Συνεπώς, θα πρέπει ο κόσμος να εμπιστεύεται τις επιστημονικές αναλύσεις και προτάσεις όταν είναι τεκμηριωμένες και πειραματικά αποδεδειγμένες

Σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση του χρυσού της Χαλκιδικής, πιστεύω ότι το έργο πρέπει να συνεχιστεί και παράλληλα να γίνουν (α) μία επιτροπή κοινωνικού ελέγχου από επιστήμονες, εκπροσώπους της πολιτείας και τοπικών κοινωνιών και της ενδιαφερόμενης εταιρείας, για να παρακολουθεί την εξέλιξη του έργου

(β) Σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση του περιβάλλοντος, θα πρέπει να δημιουργηθεί ειδικός λογαριασμός για αποταμίευση χρημάτων, τα οποία θα αποτελέσουν τη βάση για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος στην προτέρα κατάστασή του

Έτσι, με τη λήξη του έργου θα έχουμε επαναφορά στο αρχικό περιβάλλον.

Για πολλά χρόνια λειτουργούσαν τα μεταλλεία του Βάβδου και τα μεταλλεία της Γερακινής, τα οποία και εξακολουθούν να λειτουργούν. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα

Μήπως, επομένως, το πρόβλημα στις Σκουριές οφείλεται τόσο στην τεχνογνωσιοφοβία, η οποία καλλιεργείται για πολιτικούς και άλλους λόγους, έτσι ώστε να αποτραπούν επενδύσεις, τις οποίες έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα; Θα πρέπει να δηλώσω πως σε ό,τι αφορά τα οικονομικά στοιχεία της όλης σύμβασης στις Σκουριές, ως μη ειδικός, δεν μπορώ να εκφέρω άποψη».

Σχόλιο: Επιτέλους κι ένας επιστήμονας ο οποίος δηλώνει ευθαρσώς πως δεν τα γνωρίζει όλα… Διότι έχουμε γεμίσει «πανεπιστήμονες» στην Β.Α. Χαλκιδική…

[ΠΗΓΗ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, του Θεμιστοκλή Κουϊμτζή, Ομότιμου καθηγητή Χημείας Α.Π.Θ., 29/5/2017]

Το υψηλότερο επίπεδο σε διάρκεια περίπου τεσσάρων εβδομάδων άγγιξε χθες η τιμή του χρυσού , καθώς η πολιτικά αβεβαιότητα έστρεψε και πάλι τους επενδυτές στο ασφαλές ενεργητικό. Η τιμή spot του χρυσού στο Λονδίνο ενισχυόταν μία ποσοστιαία μονάδα, στα 1.267,74 δολάρια, στο υψηλότερο επίπεδο από την 1η Μαΐου.

Αναλυτές, ωστόσο, προβλέπουν ότι η τιμή του χρυσού θα συνεχίσει να κινείται σε στενό πλαίσιο διακύμανσης με στόχο τα 1.200 δολάρια σε ορίζοντα τριμήνου. Η τιμή αργύρου ενισχυόταν χθες 1,4%, στα 17,36 δολάρια, καταγράφοντας άνοδο 3,3% σε εβδομαδιαία βάση, που σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη εβδομαδιαία άνοδο από τις αρχές Ιανουάριου. Το παλλάδιο ενισχύθηκε 1%, στα 779 δολάρια, καταγράφοντας κέρδη (1,8%) σε εβδομαδιαία βάση για πρώτη φορά σε διάρκεια μηνός

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 27/5/2017]

Στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου, και όχι αναγκαστικά μόνο στα θαλάσσια οικόπεδα που περιλαμβάνονταν στο γύρο παραχωρήσεων του 2014, εστιάζεται το ενδιαφέρον για έρευνες υδρογονανθράκων των ExxonMobil, Total και ΕΛΠΕ, εκπρόσωποι των οποίων συναντήθηκαν την Παρασκευή με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη.

Οι τρεις εταιρείες είχαν αγοράσει από τη Νορβηγική PGS το «πακέτο» των δεδομένων που προέκυψε από τις σεισμικές έρευνες που προηγήθηκαν του διαγωνισμού, στο Ιόνιο και το Νότιο Κρητικό Πέλαγος. Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες και εκτιμήσεις, το κοινό ενδιαφέρον των τριών εταιρειών προέκυψε από την επαναξιολόγηση και ερμηνεία των δεδομένων αυτών αλλά και το συνδυασμό τους με τα δεδομένα που είχαν προκύψει από παλαιότερες έρευνες στην ευρύτερη περιοχή, όπως και τις συγκρίσεις που έγιναν με περιοχές που εμφανίζουν γεωλογική συνέχεια με την ελληνική επικράτεια, έχουν δηλαδή ανάλογα γεωλογικά χαρακτηριστικά.

Το επόμενο βήμα θα είναι η επίσημη εκδήλωση ενδιαφέροντος η οποία κατά τις ίδιες εκτιμήσεις δεν θα αργήσει, δεδομένου ότι το κλίμα τόσο στις συνεννοήσεις μεταξύ των εταιρειών όσο και στις συζητήσεις με την κυβέρνηση χαρακτηρίζεται ως πολύ καλό.

Στο μεταξύ, σημαντικές εξελίξεις στον τομέα των ερευνών για υδρογονάνθρακες αναμένονται από την ερχόμενη εβδομάδα με την υπογραφή των συμβάσεων για την έναρξη των εργασιών σε τρεις περιοχές, αλλά και την εκ νέου σεισμική διερεύνηση των θαλάσσιων περιοχών στο κεντρικό Ιόνιο και το νότιο Κρητικό πέλαγος.

Την προσεχή Πέμπτη πρόκειται να υπογραφούν οι συμβάσεις του Δημοσίου με τα Ελληνικά Πετρέλαια και την Energean για την παραχώρηση των περιοχών Άρτας-Πρέβεζας, Βορειοδυτικής Πελοποννήσου και Αιτωλοακαρνανίας αντίστοιχα. Οι διαπραγματεύσεις του Δημοσίου με τις εταιρείες ολοκληρώθηκαν και μετά την υπογραφή τους οι συμβάσεις θα κατατεθούν στη Βουλή για κύρωση.

Ήδη, υπενθυμίζεται, είναι σε εξέλιξη οι έρευνες στον Δυτικό Πατραϊκό κόλπο (ΕΛΠΕ-Edison), τα Ιωάννινα (Repsol-Energean) και το Κατάκολο (Energean), ενώ αναμένεται η υπογραφή των συμβάσεων για τις θαλάσσιες περιοχές 2 (Κέρκυρα, Κοινοπραξία Total, Edison, ΕΛΠΕ) και 10 (Κυπαρισσιακός κόλπος, ΕΛΠΕ) στο Ιόνιο.

Παράλληλα, η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) προχωρά σε νέες σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, «στοχευμένα» σε σημεία που φέρεται να παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στο Ιόνιο το πλεονέκτημα είναι ότι έχει ήδη ανακαλυφθεί κοίτασμα (στο Κατάκολο), ενώ για το νότιο Κρητικό πέλαγος η εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για περιοχή υψηλού ρίσκου και κόστους (λόγω του μεγάλου θαλάσσιου βάθους) αλλά και με μεγάλες αποδόσεις, εφόσον ανακαλυφθούν κοιτάσματα.

Στόχος της ΕΔΕΥ είναι να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των πετρελαϊκών εταιριών για τα ελληνικά «μπλοκ», παρέχοντας πρόσθετα στοιχεία από νέες σεισμικές έρευνες (πέραν αυτών που έγιναν από την PGS το 2013, στις οποίες βασίστηκε ο πρώτος διαγωνισμός για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα).

Στους επόμενους στόχους της ΕΔΕΥ είναι η διερεύνηση του πετρελαϊκού δυναμικού και στις χερσαίες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

[ΠΗΓΗ: http://www.huffingtonpost.gr , με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, 21/5/2017]

Η χρήση του χρυσού στην ιατρική ανάγεται στην αρχαιότητα οπότε οι πρόγονοί μας του απέδιδαν απίθανες ικανότητες, όπως την εξασφάλιση της αιώνιας ομορφιάς και της παντοτινής υγείας. Στη σύγχρονη ιατρική η βιο-συμβατότητά του και οι υποαλλεργικές ιδιότητες σε συνδυασμό με την εξαιρετική του αντίσταση στη διάβρωση και στα βακτήρια καθιστούν το χρυσό το κατεξοχήν υλικό που επιλέγεται ως ιδανικό για μια πλειάδα εφαρμογών.

Οδοντιατρική

Ο χρυσός χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική εδώ και περίπου 2.700 χρόνια με τη χρήση του να παραμένει σταθερή και ευρύτατα διαδεδομένη ως τις μέρες μας καθώς χρησιμοποιείται σε εμφυτεύματα, κορώνες και γέφυρες, συνήθως υπό μορφή κράματος με άλλα πολύτιμα μέταλλα.

Διάγνωση και επούλωση

Τα φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν ενώσεις χρυσού έχουν ήδη αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους στη θεραπεία ορισμένων μορφών καρκίνου όπως και κάποιων μορφών αρθρίτιδας, ρευματισμών και φλεγμονών. Σε πολλές ιατρικές συσκευές χρησιμοποιούνται σύμπλοκες ενώσεις χρυσού όπως πχ. στα καλώδια των βηματοδοτών και τα επιχρυσωμένα στεντς τα οποία να σταθεροποιούν τα αδύναμα αιμοφόρα αγγεία κατά την αντιμετώπιση των καρδιοπαθειών. Κάποια εμφυτεύματα επίσης, τα οποία εγκυμονούν μεγαλύτερο κίνδυνο λοιμώξεων, όπως του έσω ωτός, αξιοποιούν ενώσεις χρυσού λόγω της αυξημένης αντίστασης του μετάλλου στη βακτηριδιακή αποίκηση.

Οι έρευνες στον τομέα της νανοτεχνολογίας προσφέρουν πολλά υποσχόμενα περιθώρια για νέες εφαρμογές με χρήση χρυσού. Πράγματι, ο χρυσός διαθέτει πολλές ιδιότητες υπό μορφή νανοσωματιδίων ενώ διατηρεί εκείνες, όπως βιοσυμβατότητα ή αντίσταση στα βακτήρια, που είναι θεμελιώδεις για τη χρήση του στην ιατρική.

Λ.χ. αποτελεσματικά ως προς το κόστος και εύκολα μεταφερόμενα τεστ που περιέχουν νανοσωματίδια χρυσού βοηθούν στις μέρες μας τη διάγνωση θανατηφόρων νόσων. Στην περίπτωση της ελονοσίας οι δοκιμασίες ταχείας διάγνωσης (RDTs) περιέχουν λεπτή στρώση νανοσωματιδίων χρυσού που μεταβάλλει το χρώμα της, εντός ολίγων λεπτών, εφόσον τον αίμα του εξεταζόμενου φέρει τον ιό. Η ικανότητα ταχείας διάγνωσης παρομοίων νόσων σε άτομα που κατοικούν σε απομακρυσμένες περιοχές, οι οποίες διαθέτουν ελάχιστη υποδομή, είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να σωθούν έγκαιρα ζωές.

Λοιπές εφαρμογές περιλαμβάνουν τη χρήση νανοσωματιδίων χρυσού ως μέσου αποτελεσματικής χορήγησης του φαρμάκου σε περιοχές με νεοπλασίες ενώ αυτή τη στιγμή διενεργούνται στις ΗΠΑ κλινικές δοκιμές για το συγκεκριμένο είδος της εφαρμογής.

[ΠΗΓΗ: http://www.euromines.org, Euromines article in Mining Global Magazine – August 2014]