Όπως αναμενόταν, στα μαλακά έπεσαν οι κατηγορούμενοι της χθεσινής δικάσιμου. Αθώοι κρίθηκαν από το μονομελές πλημμελειοδικείο Πολυγύρου οι τρεις από τους τέσσερις κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής μέλη του «κινήματος» ενάντια στην επένδυση χρυσού στη Χαλκιδική, που δικάζονταν χθες γα γεγονότα που έγιναν το 2013 στην Ιερισσό. Ο τέταρτος κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε τέσσερις μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή και 200 ευρώ χρηματική ποινή με αναστολή, για κατοχή φωτοβολίδων. Οι τέσσερις κατηγορούνταν για τα πλημμελήματα της παράνομης κατοχής κυνηγετικού όπλου, παράνομης κατοχής κροτίδων και για παραβάσεις του νόμου περί ρυθμίσεων ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Είχαμε και απρόοπτα, αφού συνελήφθησαν δύο αλλοδαπές γυναίκες δημοσιογράφοι, μια Αμερικανίδα και μια Ιταλίδα, που βιντεοσκοπούσαν τη δίκη έξω από τη δικαστική αίθουσα. Και οι δύο οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο και αναμένεται να οριστεί δικάσιμος.

Ισχυρή έκρηξη βόμβας σημειώθηκε τα ξημερώματα της Τρίτης στα γραφεία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), στην οδό Ξενοφώντος, στο Σύνταγμα.

Η έκρηξη σημειώθηκε περίπου στις 3:35 τα ξημερώματα, προκαλώντας μόνο υλικές ζημιές στην είσοδο των γραφείων του ΣΕΒ, καθώς και στο παρακείμενο ξενοδοχείο «Αμαλία». Της έκρηξης προηγήθηκαν προειδοποιητικά τηλεφωνήματα στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και την Εφημερίδα των Συντακτών. Αμέσως ειδοποιήθηκε η Αστυνομία και η περιοχή αποκλείστηκε από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και πυροτεχνουργούς του Τμήματος Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών (ΤΕΕΜ). Προληπτικά εκκενώθηκε μετά τα τηλεφωνήματα το ξενοδοχείο «Αμαλία».

Τραυματίες δεν υπήρξαν, καθώς ο χώρος αποκλείστηκε έγκαιρα.

Επί τόπου βρίσκεται και διεξάγει έρευνες η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Υπό εξέταση βρίσκονται και οι κάμερες ασφαλείας που υπάρχουν στην περιοχή για να διαπιστωθεί εάν έχουν καταγράψει κάποια ύποπτη κίνηση.

Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το χτύπημα στο ΣΕΒ σχετίζεται με τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης και πως με τον τρόπο αυτό οι δράστες θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα πως υπάρχει συνέχεια στο «αντάρτικο πόλης». Επίσης, η αστυνομία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η έκρηξη να σχετίζεται με το κάλεσμα Ρωμανού, εν όψει και της επετείου της 6η Δεκεμβρίου. Εάν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί, για παράδειγμα με την προκήρυξη ανάληψης ευθύνης για την επίθεση, ουσιαστικά η ΕΛ.ΑΣ. θα τεθεί σε κατάσταση συναγερμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2010 η οργάνωση «Μηδενική Ανοχή» είχε χτυπήσει με εμπρηστική επίθεση τα γραφεία του ΣΕΒ.

[ΠΗΓΗ: in.gr, 24/11/2015]

Επανεμφάνιση στη δημόσια σκηνή για την κα Ιγγλέζη, σε ραδιοφωνική εκπομπή. Στο «Κόκκινο» και τον Διονύση Ελευθεράτο , σε πλήρη συντονισμό με την πρόσφατη ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Χαλκιδικής του κόμματος, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμανε ότι θα πρέπει εμπράκτως να ληφθούν υπόψη οι εκθέσεις των Επιθεωρητών, απαίτησε πρόστιμα, «επειδή το Δημόσιο χρειάζεται πρόστιμα»!!!, και για να μην παρεξηγηθεί, διευκρίνισε: «Δεν ισχυρίζομαι ότι κάποιος μπορεί να ρυπαίνει, να καταστρέφει μια περιοχή, εάν πληρώνει, αλλά η καταβολή προστίμων είναι το πρώτο και το ελάχιστο που πρέπει να του επιβάλλεται».

Μετά η κα Ιγγλέζη μη έχοντας τι άλλο να επιχειρηματολογήσει προσπάθησε να μας πείσει πως όλο το θέμα είναι η μεταφορά συμπυκνωμάτων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ενώ έπρεπε να φεύγουν από το Στρατώνι! Μας είπε και πως δεν γίνεται αποκατάσταση!!! Δεν πέρασε βέβαια από το μυαλό του δημοσιογραφίσκου να ρωτήσει αν αυτός είναι ο λόγος που θέλουν να κλείσει η επένδυση…

Σε μια “τυχαία” (και καθόλου σπεκουλιάρικη) ερώτηση του… ουδέτερου δημοσιογράφου, το πώς εξηγεί η βουλευτής το γεγονός ότι η ΝΔ ταυτίζεται πλήρως με την εξόρυξη στη Χαλκιδική, μολονότι στελέχη της σε άλλες περιοχές έχουν ταχθεί εναντίον παραπλήσιων «εγχειρημάτων» (όπως π.χ. ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης στην εκλογική του περιφέρεια, τη Θράκη), η κα Ιγγλέζη, απάντησε: «Η διαφορά είναι ότι στη Χαλκιδική υπάρχουν ήδη εργαζόμενοι», χαρακτηρίζοντας όμως έωλη την απόπειρα εκμετάλλευσης της αγωνίας των απασχολούμενων, δοθέντος ότι, όπως υπενθύμισε, ο κόσμος απασχολείται κατά βάση στα υπάρχοντα μεταλλεία, «των οποίων η λειτουργία δεν απειλείται άμεσα»… (δηλαδή απειλείται έμμεσα;), και «έχουν κάνει πολύ μεγάλη καταστροφή στο περιβάλλον ήδη»!!!. Εκεί έσπευσε ο στρατευμένος συριζαίος  δημοσιογράφος να συμπληρώσει «δηλαδή αυτά που διαβάζουμε για αρσενικό στο νερό, ε;»!!!!

Είχαμε και ειδήσεις: Πολύ σύντομα θα δούμε κινήσεις από το υπουργείο, απείλησε η κα Ιγγλέζη… Και επικαλέστηκε τις πάγιες θέσεις «του υπουργού Ενέργειας & Περιβάλλοντος, και του ίδιου του πρωθυπουργού»…. «Η Χαλκιδική έχει ήδη επιβαρυνθεί, δεν αντέχει περισσότερο» τόνισε η βουλευτής, σημειώνοντας ότι περαιτέρω επιβάρυνση θα έπληττε την ίδια την ανάπτυξη και την απασχόληση στην περιοχή, καθώς θα κατέστρεφε τα πλεονεκτήματά της (φυσικό κάλλος, δάση, τουριστική ελκυστικότητα, κλπ). Μια από τα ίδια, δηλαδή, της Ιγγλέζιας λογικής…

Αλλά μην στεναχωριέστε συμπολίτες μου… Η κα Ιγγλέζη μετά τα φασολάκια Χαλκιδικής βρήκε την οριστική λύση για την ανάπτυξη…. Το 2016, λέει, κλείνουν 2.400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλη, η UNESCO θα ανακηρύξει «έτος Αριστοτέλη και αυτό αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για την αρχή μιας νέας ανάπτυξης»!!!! (Ε; Τι είπατε;) Άλαλα τα χείλη των ασεβών….

Αν δεν με πιστεύετε, ακούστε τα και με τα ίδια σας τα αυτιά, εδώ, στο κάτω μέρος της σελίδας…

Διεθνείς έρευνες και συγκεκριμένες εμπειρίες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η οικονομική πρόοδος μιας χώρας και το επίπεδο κοινωνικής της ανάπτυξης συναρτάται, μεταξύ άλλων, και της κυρίαρχης ιδεολογίας στο πολιτιστικό της περιβάλλον.

Ο Ρίτσαρντ Χιλ πολύπειρος και πολύγλωσσος φίλος, σύμβουλος επιχειρήσεων, στη μάλλον περιπετειώδη καριέρα του πρέπει να έχει πάρει μέρος ως εισηγητής σε περισσότερα από 10.000 σεμινάρια. Έχει δε κάνει εισηγήσεις σε 51 χώρες, στις πέντε ηπείρους. Γνωρίζει έτσι πολύ πρακτικά πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, νοοτροπίες, ήθη, έθιμα, συμπεριφορές.

Στην Ελλάδα έχει έλθει ως εισηγητής έξι φορές και η τελευταία ήταν το 2001. Μετά από αυτή την επίσκεψή του, μοy έστειλε μία επιστολή η οποία συνόδευε το βιβλίο του «We… Europeans» (Εμείς… Ευρωπαίοι) και στην οποία, με απλά και πρακτικά λόγια, εξηγούσε γιατί «η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη θα ήταν και η αφετηρία για τη μετέπειτα χρεοκοπία της χώρας».

«Τα στελέχη των επιχειρήσεων με τα οποία είχα την ευκαιρία να ανταλλάξω απόψεις είναι πολύ καλού επιπέδου. Διαθέτουν μία εντυπωσιακή αυτοσχεδιαστική ευφυΐα, όμως είναι απομακρυσμένα από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Το αντιμετωπίζουν εξάλλου με έναν πρωτόγνωρο μακιαβελισμό, που με κάνει να πιστεύω ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στην Ελλάδα και τις επιχειρήσεις της. Η οικονομική και νομισματική ένωση είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα και οι χώρες που δεν θα το καταλάβουν θα χρεοκοπήσουν. Αναρωτιέμαι πώς θα ανταποκριθεί η Ελλάδα στις δεσμεύσεις της ΟΝΕ, όταν βλέπει κανείς στη χώρα αμέτρητα μισοτελειωμένα σπίτια, μισοτελειωμένους δρόμους, βουνά από μπάζα και σκουπίδια και μία οικονομία με σχεδόν μηδενική εξωστρέφεια στην εποχή της παγκοσμιοποίησης», συνέχιζε ο Ρίτσαρντ Χιλ.

Λίγους μήνες μετά την παραπάνω επιστολή, συναντούσα στην Αθήνα τον καθηγητή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ, Τζορτζ Σ. Λοντζ, συγγραφέα επίσης του βιβλίου «Ιδεολογία και Εθνική Ανταγωνιστικότητα». Ο Αμερικανός καθηγητής ήταν ξεκάθαρος: «Η ανάπτυξη μιας χώρας δεν είναι μόνο θέμα πόρων. Σε μεγάλο βαθμό είναι και συνάρτηση της κυρίαρχης ιδεολογίας που επικρατεί και των νοοτροπιών που αυτή διαμορφώνει. Στην Ελλάδα, αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο φόβος των επιχειρήσεων απέναντι στον ανταγωνισμό. Πρόκειται για νοοτροπία που φαλκιδεύει κάθε προσπάθεια εξωστρέφειας και θα έχει τελικά υψηλό κόστος. Η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά είναι μεγάλη ευκαιρία για τις ελληνικές επιχειρήσεις, αρκεί να επενδύσουν στις εξαγωγές και την προώθηση επώνυμων προϊόντων σε τομείς όπου έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Κρίσιμη είναι επίσης και η ορθολογική αξιοποίηση των κλιματικών και γεωγραφικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει τεχνολογικό και πολιτιστικό Hub στην Ευρώπη, με περιοχές όπως η Κρήτη και η Αχαΐα, για παράδειγμα, να ανταγωνίζονται τη Σίλικον Βάλεϊ».

Οι απόψεις αυτές του καθηγητή Τζορτζ Σ. Λοντζ ανταποκρίνονται σε μία πραγματικότητα, αλλά την εποχή εκείνη ελάχιστοι ήσαν οι πρόθυμοι να τις ακούσουν. Έτσι, η Ελλάδα έμπαινε στο ναρκοπέδιο της ΟΝΕ, εμφορούμενη από μία ιδεολογία σχεδόν διαμετρικά αντίθετη με το ιστορικό εγχείρημα. Και αυτό πληρώνει πανάκριβα σήμερα, θυσιάζοντας στον βωμό της ιστορικής ακινησίας και τις επόμενες γενιές.

«Η ελληνική κοινωνία δεν θέλει να εκσυγχρονιστεί», τονίζει ο Παναγ. Γεννηματάς, επίτιμος διεθνής αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και συγγραφέας του βιβλίου «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή» (εκδ. Ροές). Αυτός είναι και ο λόγος που αντιτάσσει σθεναρές αντιστάσεις στις περιοδικές απόπειρες για άνοιγμα της κοινωνίας και της οικονομίας στον οικονομικό και πολιτισμικό ανταγωνισμό. «Οι αντιστάσεις αυτές προσέλαβαν ιδιαίτερα έντονες και διάστροφες μορφές κατά την τελευταία περίοδο της Μεταπολίτευσης (1990-2009).

Κατά την περίοδο αυτή, ο ευρωπαϊκός εκσυγχρονισμός της χώρας, νοούμενος ως συμβατοποίηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας προς το δυτικοευρωπαϊκό περιβάλλον, μέσα στο οποίο εκλήθη ιστορικά να προσαρμοστεί, αποτέλεσε την επίσημη πολιτική προγραμματική ατζέντα των πολιτικών κομμάτων εξουσίας. Η εν λόγω όμως προγραμματική συναίνεση δεν απήλλαξε, παρά ταύτα, την υποτιθέμενη εκσυγχρονιστική διαδικασία από εκσυγχρονιστικούς φενακισμούς και εξοργιστική καρκινοβασία. Δικαιούμαστε, ως εκ τούτου, να αποκαλέσουμε αυτή την εκσυγχρονιστική συναίνεση εκ των υστέρων φαινομενική», προσθέτει.

Πολλοί από τους μελετητές της νεοελληνικής ιστορίας συμφωνούν με την άποψή του, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο -στο μέτρο, βέβαια, που δεν ανήκουν στον αντιφιλελεύθερο εθνικιστικό χώρο.

Κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, όταν η χώρα βρέθηκε χαριστικά μέσα στην ΟΝΕ και τα δύο κόμματα εξουσίας (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ), ευθυγραμμιζόμενα προφανώς με τις κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στον εκσυγχρονισμό αλλά και με την κατά βάθος αδιαφορία των διευθυντικών ομάδων τις κοινωνίας απέναντι στην αναγκαία επιτάχυνση τις εκσυγχρονιστικής διαδικασίας, αποκλιμάκωσαν με ανακούφιση τις προσπάθειες για υλοποίηση τις εκσυγχρονιστικής ατζέντας, η οποία κατά το διάστημα 1993-2000 είχε εμφανώς επιταχυνθεί. Το αποτέλεσμα τις ανακοπής των προσπαθειών βιώνεται σήμερα ζοφερά από ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

«Οι έντονες αντιστάσεις απέναντι στον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό που παρατηρούνται κατά το διάστημα τις τελευταίας εθνικά κρίσιμης εικοσαετίας, σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης συνιστούν μορφές αυτοάμυνας συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων και κοινωνικών δομών που έχουν οικοδομηθεί μεταπολεμικά και στο έπακρον ισχυροποιηθεί μεταπολεμικά από τον πελατειακό προστατευτισμό τις διανεμητικού κράτους. Πέραν τις των γενετικών τις σχέσεων με συγκεκριμένες κρατικές λειτουργίες (προστατευτισμός-πελατειακότητα-επιδοτήσεις), οι αντιστάσεις αυτές έχουν και αυτοτελή ιστορικά ριζώματα στο διαχρονικό πολιτισμικό υπόβαθρο τις νεοελληνικής ιστορικής ζωής.

Τα ριζώματα αυτά τρέφονται, βλασταίνουν και αναπαράγονται πάνω σε σύστοιχες πολιτισμικές υποδομές βαθύτερης ανατολικο-μεσογειακής γενεαλογίας. Οι πολιτισμικές αυτές υποδομές είναι ταυτόσημες με την ιστορική εθνογένεση και κοινωνιογένεση του μεταβυζαντινού νεοελληνισμού. Ακριβέστερα, ανάγονται στην απώτερη βυζαντινοχριστιανική καταγωγή του νεοελληνικού κοινωνικού και ιδεολογικού μορφώματος (11^ος–15^ος αιώνας). Είναι όντως εντυπωσιακό να διαπιστώνει κανείς πόσο ανθεκτικά το πνεύμα μιας τόσο μακροχρόνιας παράδοσης εξακολουθεί να ανθίσταται και να επιβιώνει», τονίζει ο Παν. Γεννηματάς.

Προσφέρει έτσι ένα πολύ σοβαρό ερμηνευτικό κλειδί για όσους θέλουν να καταλάβουν ποια είναι η πραγματικότητα. Αυτή από την οποία ήδη 300.000 νέοι επιστήμονες και άλλοι πολλοί έχουν αφήσει πίσω τις, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Τις ακολουθούν δε και κάπου 60.000 επιχειρήσεις-μετανάστες, για τις οποίες το μέλλον στη χώρα του κρατισμού είναι άδηλον.

[ΠΗΓΗ: http://www.euro2day.gr/, του Αθανάσιου Παπανδρόπουλου, 20/11/2015]