Tag Archives: Σιθωνία

Ο ΔΗΜΟΣ ΣΙΘΩΝΙΑΣ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ

Την κήρυξη του Δήμου Σιθωνίας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λόγω της σημερινής θεομηνίας ζητά από τον αντιπεριφερειάρχη Χαλκιδικής και το τμήμα Πολιτικής Προστασίας, ο Δήμος Σιθωνίας.

Από τα έντονα καιρικά φαινόμενα προκλήθηκαν εκτεταμένες ζημιές σε δημόσιες υποδομές, όπως σε δρόμους και δίκτυα, ενώ ζημιές υπάρχουν και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και αυτοκίνητα.

Από νωρίς το πρωί ολόκληρος ο μηχανισμός του Δήμου Σιθωνίας βρίσκεται στις πληγείσες περιοχές, ενώ ο δήμαρχος Ιωάννης Τζίτζιος επισκέφθηκε μία μία τις περιοχές που δέχτηκαν το χτύπημα της κακοκαιρίας.

Η αναλυτική καταγραφή των ζημιών θα γίνει τις επόμενες ημέρες από κλιμάκιο του Δήμου.

Φωτό: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.gr

 

ΓΕΩ-ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΣΙΘΩΝΙΑ: ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΤΟ ΓΡΑΝΙΤΗ

56127efa-d362-4282-ae69-b0e46785c2ec_lΟι γρανίτες δημιουργούνται και σχηματίζονται στο γεωτεκτονικό περιβάλλον σύγκλισης και σύγκρουσης λιθοσφαιρικών πλακών.

Συγκεκριμένα εντοπίζονται στην πλευρά της πλάκας που «δέχεται» την σύγκρουση και όχι στη βυθιζόμενη. Εκεί διαμορφώνονται ευνοϊκότερες από κάθε άποψη συνθήκες, κυρίως σε σχέση με την παρουσία ρηξιγενών ζωνών που διευκολύνουν την ανοδική μεταφορά λιωμένης μάζας της πλάκας που βυθίζεται, σε βάθη με θερμοκρασίες τήξης.

Στην Ελλάδα εδώ και περίπου 50 εκ. χρόνια, αμέσως μετά το κλείσιμο του ωκεανού της Τηθύος, που υπήρχε στην περιοχή για περισσότερα από 150 εκ. χρόνια, λειτουργεί το γεωτεκτονικό καθεστώς σύγκλισης και βύθισης της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από την ευρασιατική.

Στη ζώνη επαφής και σύγκλισης των δύο πλακών, που τοποθετείται νότια της Κρήτης, η πρώτη βυθίζεται με ταχύτητα περίπου 4,5 εκατοστών το χρόνο.

Η Β. Ελλάδα λοιπόν είναι τμήμα της ευρασιατικής πλάκας όπου, όπως αναφέρεται παραπάνω, είναι γεωλογικά απόλυτα αναμενόμενος και φυσιολογικός ο σχηματισμός  ηφαιστειακών και γρανιτικών πετρωμάτων με διαχρονική παρουσία εδώ και περίπου 50 εκ. χρόνια.

Στην πρώτη ομάδα γρανιτών, με ηλικία μεγαλύτερη των 40 εκ. χρόνων, ανήκει και ο γρανίτης Σιθωνίας, όπως και αυτός της Ιερισσού.

Η γεωλογία χαρακτηρίζει και αναδεικνύει σε μεγάλο βαθμό την μορφολογία, το υπόβαθρο και γενικά τη φυσιογνωμία ενός τόπου.

Στη Σιθωνία η σχέση αυτή είναι περισσότερο από εμφανής. Ο γρανίτης και η γεωλογική  παρέα του βρίσκονται παντού. Στην αρχή, στο κέντρο, στα πλάγια και στις άκρες της χερσονήσου.

Φτιάχνει βουνά, ομαλές πλαγιές, βραχονησίδες και αμμουδιές. Χτίζει σπίτια, στρώνει δρόμους, και τεχνοτροπεί δημιουργώντας γλυπτά καλλιτεχνήματα. Και όλα μέσα από μια άναρχη και συχνά βίαιη γρανιτένια σχέση με τη θάλασσα, την βιοποικιλότητα και τον άνθρωπο. Με τις διάσημες και δημοφιλείς ακτές, το γνωστό διεθνώς κρασί και τα χωριά της. Είναι στη Σιθωνία που μάλλον ταιριάζει στην καθομιλούμενη, «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου». Και όλα αυτά λόγω της γεωλογίας.

Γιατί η Σιθωνία είναι ο γρανίτης της και χωρίς αυτόν δεν θα ήταν ποτέ η ίδια. Και βέβαια αν και δυναμικός και γεωλογικά πάντα απαιτητικός και διεκδικητικός, ο γρανίτης έδωσε σκληρή μάχη με τα παλαιότερα πιο «γέρικα» και κάπως ταλαιπωρημένα πετρώματα, πήρε τον χώρο και τον όγκο που χρειαζότανε και τελικά επικράτησε με κυριαρχικό τρόπο.

Μια επεισοδιακή αντιπαράθεση που ξεκίνησε με όχι και τόσο φιλικές διαθέσεις και προθέσεις, αλλά που στη συνέχεια έγινε αρμονικότερη φέρνοντας το γρανίτη σε διακριτική επαφή με σχηματισμούς και πετρώματα που τα περισσότερα αποτελούν διαρρηγμένα, κατακερματισμένα και τεκτονικά απωθημένα τμήματα ωκεάνιου φλοιού της Τηθύος.

Ο γρανίτης λοιπόν, πιο «νέος» και  δυνατός, αλλά και πιο συνεκτικός και διεισδυτικός, λόγω της γεωλογικής του προέλευσης, σπρώχνει συχνά για να περάσει με την έπαρση ενός ιμπεριαλιστή κατακτητή. Γιατί ο γρανίτης όταν πάρει φόρα παίρνει και παρασέρνει ότι βρει μπροστά του και στο δρόμο του. Δεν τον σταματά τίποτα. Με άλλα λόγια επιβάλλει και επιβάλλεται.

Στην περίπτωση της Σιθωνίας αυτό βγήκε βέβαια σε καλό γιατί είναι αυτός που κάνει τα πράγματα διαφορετικά και τελικά προσθέτει την τουριστική αξία που έχει η περιοχή.  Γιατί  λόγω αυτής της συμπεριφοράς του, αναπτύσσονται και εμφανίζονται εντυπωσιακές δομές και κάθε είδους λιθολογικές επαφές που χαρακτηρίζουν και ανάγονται στη γεωλογική ιστορία και εξέλιξη της περιοχής.

Με τα πετρώματα αυτά στο υπέδαφος της, αλλά και τον γρανιτογενή εδαφολογικό της πλούτο η Σιθωνία ξεχωρίζει τόσο για τις ιδιαίτερες φυσικές ομορφιές που χαρίζει ο γρανίτης, όσο για παράδειγμα και τους αμπελώνες της, καθώς και τα περίφημα κρασιά που αυτοί παράγουν.

Λίγοι είναι οι Έλληνες, αλλά και πολλοί ξένοι, που δεν γνωρίζουν τις Καβουρότρυπες, τη Τορώνη και το κάστρο της, το Μαρμαρά, τον Αρμενιστή, τον παραδοσιακό Παρθενώνα. Το Πόρτο Καρράς και τα γειτονικά κρασιά.

Και βέβαια ακόμη και κοιτασματολογικά ο γρανίτης Σιθωνίας είναι ένας από τους καλύτερους διακοσμητικούς γρανίτες στην Ελλάδα, και φιλοξενεί στο εσωτερικό του πετρώματα με βιομηχανικά ενδιαφέροντες αστρίους.

ΠΗΓΗ:  greenminerals.blogspot.gr, του δρ. Ν. Αρβανιτίδη

ΤΑ ΜΑΔΕΜΟΧΩΡΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

images

Οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής απασχολούνταν ως επί το πλείστον στα μεταλλεία. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Χαλκιδική (κυρίως την Κασσάνδρα και τη Σιθωνία), η περιοχή των Μαδεμοχωρίων αναπτύχθηκε από τη μεταλλευτική δραστηριότητα.

Σε διάφορες χρονικές φάσεις η αντίστοιχη ακμή και παρακμή της μεταλλευτικής δραστηριότητας επηρέασε και διαμόρφωσε τη ζωή αυτών των κατοίκων και κατ’ επέκταση και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα δεδομένα της κάθε εποχής. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι ως προς τις καταστάσεις που βίωσαν και καθόρισαν την κουλτούρα τους αρκεί να αναφέρουμε τα εξής:

Η ονομασία «Μεταλλεία Κασσάνδρας» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1893 λόγω του γεωγραφικού προσδιορισμού που είχε δοθεί αρχικά στη χερσόνησο της Χαλκιδικής από την τότε Ελληνική Πολιτεία. Αυτή η ονομασία έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Το 1901 η Γάλλο-Οθωμανική εταιρεία που διαχειρίζεται τα μεταλλεία αρχίζει την επιφανειακή εκμετάλλευση του κοιτάσματος σιδηροπυρίτη στο μεταλλείο του «Μαντέμ Λάκκου». Το 1927 τη διαδέχεται η «Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων» (ΑΕΕΧΠ&Λ), ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η πλειοψηφία των μετοχών της περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη Αθανασιάδη, ο οποίος με τη δραστηριότητά του, δίνει ιδιαίτερη ώθηση στο μεταλλευτικό κλάδο. Επίκεντρο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της εταιρείας γίνεται το Στρατώνι, το οποίο γνωρίζει μεγάλη άνθιση. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν χαρακτηριστικά κάτοικοί του «ήταν το πρώτο και το μόνο χωριό εκείνης της εποχής που είχε ηλεκτρικό ρεύμα.»

im (3)

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η ΑΕΕΧΠ&Λ κατασκευάζει στην παραλία του Στρατωνίου το εργοστάσιο εμπλουτισμού και ξεκινάει την παραγωγή και επεξεργασία μικτών θειούχων συμπυκνωμάτων. Ενώ, από το 1972 αρχίζει η εκμετάλλευση του μεταλλείου μικτών θειούχων της Ολυμπιάδας. Παράλληλα, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους η αλιευτική, η αγροτοκτηνοτροφική και η τουριστική δραστηριότητα, σε οργανωμένες δομές. Οι νέες ελπιδοφόρες παραγωγικές δραστηριότητες αφορούσαν κυρίως τους κατοίκους του παραλιακού μετώπου, όπως αυτό συντίθεται από τους οικισμούς της Ιερισσού, των Νέων Ρόδων, της Ουρανούπολης και της Αμμουλιανής. Οι εξελίξεις της εποχής δε μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορες την Ολυμπιάδα και τα Πυργαδίκια.

im (2)

Ωστόσο, η εξέλιξη των πραγμάτων απέδειξε ότι η αλιεία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός, λειτουργούσαν ως πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος. Η μεταλλευτική συνέχισε να αποτελεί την κύρια πηγή εισοδήματος για την πλειοψηφία των κατοίκων. Αυτό αποτέλεσε κίνητρο μετακίνησης ενός μεγάλου μέρους πληθυσμού από άλλα μέρη της Ελλάδας, το οποίο έφτασε στη Χαλκιδική εκείνη την εποχή και ενσωματώθηκε πλήρως στην τοπική κοινωνία.

Το Δεκέμβριο του 1995, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των Μεταλλείων Κασσάνδρας και το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων περιέρχονται στην TVΧ Hellas. Για τα επόμενα οκτώ χρόνια η μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης και συγκρούσεων με κορύφωση τη ματαίωση του επενδυτικού σχεδίου το 2003, μετά από την απόρριψή του από το Συμβούλιο της Επικρατείας, και το πάγωμα των εργασιών των μεταλλείων.

Η νεολαία της περιοχής εγκατέλειψε μαζικά τον τόπο, αναζητώντας αλλού επαγγελματικές διεξόδους. Τη θέση αυτών των ανθρώπων πήρε η ερήμωση και ο οικονομικός μαρασμός.

Τον Ιανουάριο του 2004 η ανάληψη ευθύνης επαναλειτουργίας των μεταλλείων από την «Ελληνικός Χρυσός» σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για τα μεταλλεία και την περιοχή και επαναφέρει την ελπίδα στους κατοίκους της. Μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία κατάθεσης και έγκρισης ενός ολοκληρωμένου επενδυτικού σχεδίου το Μάρτιο του 2012 ξεκίνησε η υλοποίησή του με τετραπλασιασμό του εργατικού δυναμικού σε ένα μόλις χρόνο.

Για ακόμα μια φορά η μεταλλευτική δραστηριότητα γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης, μόνο που τώρα η έκβαση είναι διαφορετική αφού δικαιώθηκε και αναγνωρίστηκε η προσφορά της σε όλους τους Έλληνες πολίτες μέσα από την ανώτερη αρχή της πολιτείας. Στις 17 Απριλίου 2013 το Συμβούλιο της Επικρατείας επισφραγίζει τη νομιμότητα των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων της επένδυσης. Σήμερα οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία Κασσάνδρας είναι χίλιοι επτακόσιοι και μαζί με τις οικογένειές τους αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της ΒΑ Χαλκιδικής. Πλέον η πλειοψηφία των κατοίκων αναγνωρίζει ότι δημιουργείται προοπτική ανάπτυξης και οικονομικής σταθερότητας στην περιοχή. Βλέπουν ότι ευνοείται η επιστροφή των οικονομικών μεταναστών στην πατρογονική γη τους και μπορούν και πάλι να ελπίζουν και να ονειρεύονται ότι έρχονται καλύτερες μέρες για όλους.

[ΠΗΓΗ: ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ, τεύχος ΝΟΕΜΒΡΗ-ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2013]