Το διαχρονικό μήνυμα της Ανάστασης είναι καλά φυλαγμένο στην καρδιά κάθε ορθόδοξου Χριστιανού. Απλά, αυτές τις ημέρες του Πάσχα , η ενθυμητική επανάληψη του θείου δράματος ενισχύει τις αντοχές μας στις αντιξοότητες της ζωής και μας δίνει ελπίδες για το μέλλον.

H μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης έχει και προσωπικό νόημα για τον κάθε έναν από εμάς, διότι –πριν μας λυτρώσει μέσα από την Ανάσταση–, διαπραγματεύεται βαθιά υπαρξιακά θέματα όπως ο πόνος, η δυστυχία, και ο θάνατος. Μας δίνει έτσι την ευκαιρία να κάνουμε την ενδοσκόπησή μας, να ρίξει ο καθένας μια διεισδυτική ματιά στον εσωτερικό του κόσμο και να αναλογιστεί για την πορεία του, τις αξίες του και τους στόχους του. Η Εβδομάδα των Παθών που καταλήγει στην Ανάσταση έχει ένα βαθύτερο νόημα: το πέρασμα από τα πάθη στη λύτρωση και τον εορτασμό της ανανέωσης και της ανάτασης. Εξ’ άλλου, το Πάσχα συμπίπτει με την Άνοιξη, που η φύση ξυπνά από τη νάρκη του χειμώνα και περνά στην περίοδο της γονιμότητας και της ευφορίας.

Οι αναποδιές, οι απογοητεύσεις, οι δυσκολίες, ο θάνατος είναι το καθημερινό τοπίο μέσα στο οποίο ζει ο άνθρωπος. Οι στιγμές της ευτυχίας είναι σαν την Ανάσταση, ακολουθούν τις δυσκολίες, σαν ανταμοιβή, σαν λύτρωση.

Ειδικά αυτούς τους χαλεπούς καιρούς όμως, που τα προβλήματα συσσωρεύονται σταδιακά σε προσωπικό, τοπικό, περιφερειακό, εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, η εξύψωση που θα μας προσφέρει η Ανάσταση του Κυρίου θα λειτουργήσει σαν βάλσαμο και θα χαλυβδώσει θέληση και καρδιά. Είναι τόσα τα προβλήματα που μας κατακλύζουν που πολλοί από εμάς παραμελούμε να σκύψουμε και να συμπάσχουμε πνευματικά. Μας διαφεύγει το νόημα του Πάσχα, δεν κατανοούμε τη διαδρομή μέχρι την υπέρτατη θυσία που έγινε για εμάς. Μένουμε στους τύπους, τα έθιμα και τις ευχές.

Κάπου διάβασα πως ο Ντοστογιέφσκι, στο βιβλίο του «Αδελφοί Καραμαζώφ» γράφει: «Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται». Σε αντίθεση, η γιορτή του Πάσχα δηλώνει σε κάθε τόνο «Με το Θεό, όλα είναι δυνατά».

Είναι ένα παντοτινό μήνυμα ελπίδας που ξεπερνάει τους περιορισμούς μας και μπορεί να μας πάρει από το χέρι και να μας βγάλει από τη σημερινή στενωπό. Και σαν ανθρώπους, και σαν Έλληνες, και σαν ξεχωριστά άτομα τον καθέναν από εμάς.

Αυτό είναι το πραγματικό νόημα του Πάσχα.

Καλή Ανάσταση να έχουμε!

 

Υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά τα οποία συνθέτουν την ανθρώπινη φύση: η λογική, η θέληση και η αγάπη

Τις άγιες μέρες του Πάσχα, η νηστεία, ο εκκλησιασμός, αλλά και τα έθιμα που χαρακτηρίζουν τη μεγάλη αυτή γιορτή της χριστιανοσύνης έρχονται πάλι στο προσκήνιο. Ταυτόχρονα, διαφαίνονται και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και αξίες του καθενός, ανάλογα με το πώς επιλέγει να γιορτάσει το Πάσχα.

Πώς όμως αντιμετωπίζει το ζήτημα της πίστης στον Θεό ο σύγχρονος άνθρωπος;

Παρόλο που στη σύγχρονη εποχή οι άνθρωποι παραπονιούνται για έλλειψη χρόνου και αποξένωση, ωστόσο πάντα βρίσκουν χρόνο για να βρεθούν με τους δικούς τους και να επικοινωνήσουν με αγαπημένα τους πρόσωπα με αφορμή τις γιορτινές μέρες.

Με αυτό τον τρόπο, ακολουθούν μια βαθύτερη παράδοση πίστης στο Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί, ενώ μπορεί να μη δείχνουν σημάδια πίστης τον υπόλοιπο χρόνο -με την έννοια του να είναι ενεργά αναμεμιγμένοι με την εκκλησία- ωστόσο εκδηλώνουν την πίστη τους με έργα.

Ακόμα και το κεράκι που θ’ ανάψει κανείς αποτελεί ένδειξη πίστης, με την έννοια μιας βαθύτερης πεποίθησης ότι υπάρχει κάτι πέρα και πάνω από τον άνθρωπο, κάτι μεγαλύτερο, ανώτερο και καλύτερο.

«Παναγιά μου βόηθα», «Χριστέ μου», «Για τ’ όνομα του Θεού», είναι μόνο μερικές από τις εκφράσεις ή τις επικλήσεις που καθημερινά χρησιμοποιούν εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας, αλλά και -σε παρόμοιες μορφές- σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η έννοια του Θεού και της πίστης σε αυτόν είναι βαθιά ριζωμένη στη γλώσσα, κάτι που δεν είναι απλώς σχήμα λόγου, αλλά επίσης αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου: να πιστεύει σε κάτι ανώτερο από τον ίδιο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και τα άτομα που δεν πιστεύουν ή πιστεύουν περισσότερο από παράδοση παρά από συνειδητή πίστη, στις δύσκολες στιγμές τους επικαλούνται τον Θεό.

Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: τις εκκλησίες που γεμίζουν τις άγιες αυτές μέρες από άτομα όλων των ηλικιών και κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων, που συνήθως δεν επισκέπτονται τακτικά την εκκλησία.

Γιατί όμως οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό;

Σύμφωνα με μια άποψη, οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν στο Θεό διότι αισθάνονται μόνοι και ανήμποροι σε έναν ξένο κόσμο. Η πίστη αυτή αναπτερώνει το ηθικό και τις ελπίδες του ανθρώπου και τον βοηθάει να αισθανθεί ότι όλα είναι βάσει κάποιου σχεδίου και κάποιας ανώτερης λογικής την οποία δεν αντιλαμβάνεται, αλλά η οποία τον έχει λάβει υπόψιν της και τον φροντίζει.

Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό από την αίσθηση της ανθρώπινης αδυναμίας του και του πεπερασμένου της φύσης τους και χρειάζονται τον Θεό να τους συντροφεύει, να τους παρηγορεί και να τους στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.

Εδώ δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά τα οποία συνθέτουν την ανθρώπινη φύση: η λογική, η θέληση και η αγάπη.

Τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά προβάλλονται και στην εικόνα του Θεού, όπου η λογική γίνεται η άπειρη γνώση του και οι άνθρωποι τον θεωρούν παντογνώστη, η θέληση γίνεται άπειρη βούληση και η αγάπη γίνεται άπειρη αγάπη για τον κάθε άνθρωπο, που βέβαια είναι δεκτός στους κόλπους της εκκλησία.

Η πίστη αποτελεί μέρος της ατομικής ταυτότητας του καθενός και συχνά περιλαμβάνει ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και ηθικών αρχών. Η ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σχετίζεται με την ανάγκη του να ζει σε οργανωμένη κοινωνία που διέπεται από εσωτερικούς κι εξωτερικούς κανόνες.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα θρησκευτικά διδάγματα, όπως είναι οι 10 Εντολές εμπεριέχουν αξίες και νόμους που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει ομαλά μια κοινωνία.

Ένας άλλος βασικός λόγος της πίστης είναι ότι αυτή χαρακτηρίζει την εθνική ή συλλογική ταυτότητα ενός λαού και αποτελεί μέρος της παράδοσής του. Έτσι, οι άνθρωποι γαλουχούνται σε ένα κλίμα πίστης και αυτό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους.

Η καταγωγή της εικόνας του Θεού

Η καταγωγή και η φύση της εικόνας του Θεού εξακολουθεί ν’ αποτελεί σημαντικό θέμα μελέτης της θρησκείας. Η ψυχαναλυτική άποψη, που ξεκινάει από τις θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ, κυριαρχεί στη θεωρία και την έρευνα σχετικά με την εικόνα του Θεού.

Ο Φρόιντ είδε την εικόνα του Θεού σαν μια ιδανική πατρική μορφή η οποία προέρχεται από το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, η πατρική φιγούρα εσωτερικεύεται στον άνθρωπο όταν έρχεται η λύση του οιδιπόδειου συμπλέγματος στην παιδική ηλικία και αυτή η εικόνα στη συνέχεια προβάλλεται στους ουρανούς σαν ένας προστατευτικός, παντογνώστης και γεμάτος αγάπη πατέρας.

Άλλοι θεολόγοι ερευνητές επισημαίνουν ότι η εικόνα του Θεού έχει και πολλά στοιχεία που θυμίζουν και τη μητέρα, ενώ υπάρχουν και κάποιοι άλλοι ερευνητές που θεωρούν ότι η θεϊκή εικόνα έχει και στοιχεία από τις φιγούρες του παππού και της γιαγιάς.

Ο Καρλ Γιουνγκ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην εικόνα του Θεού και την εικόνα του ανθρώπου, οι οποίες έχουν πολλές ομοιότητες, αφού θεωρεί ότι οι άνθρωποι βλέπουν τον Θεό σαν τον εαυτό τους, κρατώντας μόνο τα προτερήματα κι όχι τα ανθρώπινα ελαττώματα.

Πίστη και γιορτές

Η θρησκευτική πίστη εκδηλώνεται εντονότερα τις μέρες των γιορτών, οι οποίες αποτελούν μια καλή ευκαιρία για τον καθένα να βρει λίγο χρόνο στο πολυάσχολο πρόγραμμά του και να κοιτάξει εντός του, εξετάζοντας όχι μόνο την πίστη του, αλλά κυρίως τον εαυτό του και τις αξίες του.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.in.gr, της Δρ Λίζας Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας, επιστημονικής συνεργάτιδας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, 5/4/2018,]

Ήρθε άλλο ένα Πάσχα, εν μέσω οδυνών και δυσκολιών… Αλλά αυτός είναι και ο συμβολισμός της Χριστιανικής αυτής εορτής: Παρακολουθώντας το θείο δράμα συμμετέχουμε στον αέναο κύκλο του θανάτου και της γέννησης. Γολγοθάς, μαρτύριο, κάθαρση, Ανάσταση…

Πάσχα θα πρέπει να είναι η αλλαγή στη ζωή μας, η απαλλαγή –η ανάστασή μας–, από τα πάθη και τις κακίες που μας κατατρέχουν. Δεν έχει κανένα νόημα να ανταλλάσσουμε ευχές για το Πάσχα κι εμείς να μην είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας… Το Πάσχα άλλωστε σηματοδοτεί τη συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: «Θανάτω θάνατον πατήσας…»

Το Πάσχα είναι μια αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών, αλλά και των κοινωνιών. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια να κυριαρχεί στις ψυχές μας…. Να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού και να στρεφόμαστε εναντίον λαών, υπολήψεων, συνειδήσεων, συνανθρώπων, του πλησίον, αδελφού μας…

Έχοντας όλοι επίγνωση των δύσκολων καταστάσεων που βιώνουμε ως έθνος, ως πολίτες, ως κοινωνία, ως εργαζόμενοι, ας κάνουμε μια υπέρβαση να απλώσουμε το βλέμμα πέρα από το δάκτυλό μας και να δούμε βαθειά μέσα στην ουσία των πραγμάτων, υπό το πρίσμα των Αγίων ημερών της χριστιανικής αγάπης. Είθε η πραγματική και συμβολική Ανάσταση να μας αγκαλιάσει και να μας απαλλάξει από κάθε οδύνη.

Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση και καλό κουράγιο σε ΟΛΟΥΣ.