Στα 13 εκατομμύρια ευρώ ανέρχονται, σύμφωνα με την εταιρεία Ειρηνικός Χρυσός , τα ανταποδοτικά δώρα της προς το Δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής, από το 2006 μέχρι σήμερα. Ο Σάκης Αποστολάκης της Ελευθεροτυπίας κάτι έχει να πει και γι’ αυτό… Υπάρχει λέει πρόβλημα, διότι η ανταποδοτικότητα αυτή «δεν είναι θεσμοθετημένη». Δεν προβλέπεται λέει από το νόμο, παρά από ένα μνημόνιο μεταξύ δήμου και εταιρείας. Και ο πρώην δήμαρχος Αριστοτέλης και νυν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, Μιχάλης Βλαχόπουλος, μας ενημερώνει ότι «ο νόμος δεν προβλέπει να καταβάλλουν ανταποδοτικά τέλη οι μεταλλευτικές εταιρείες, ούτε ορίζει κάποιο ποσοστό επί του τζίρου τους ως ανταποδοτικό τέλος. Αυτό ισχύει μόνο για τις λατομικές επιχειρήσεις».

Σιγά παιδιά!… Για να καταλάβω κάτι: Η Ελληνικός Χρυσός δίνει χρήματα για κοινωφελή έργα στις περιοχές που δραστηριοποιείται και οι αντιδρώντες στην επένδυση στραβώνουν; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η ηλιθιότητα;

Να δούμε τι έγιναν αυτά τα 13 εκατομμύρια; Λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος αυτών πήγαν σε έργα υποδομής, όπως π.χ. γεωτρήσεις, αποχετευτικά συστήματα, εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, πεζοδρομήσεις, ανακαινίσεις κτηρίων κ.ά., για τα χωριά Στρατώνι, Στρατονίκη, Στάγειρα, Μεγάλη Παναγία, Παλαιοχώρι, Νεοχώρι, Αρναία, Βαρβάρα, Στανό, Ολυμπιάδα κ.ά. Πέραν αυτού, η «Ελληνικός Χρυσός» υποστηρίζει οικονομικά πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους της ευρύτερης περιοχής. Για το Δήμο Αριστοτέλη πήγαν σε έργα υποδομής 5 εκατ. ευρώ, για δρόμους, σχολεία, εκκλησίες, κοινωφελή δίκτυα, πλατείες, μνημεία, παιδικές χαρές. Άλλες 277.000 ευρώ δόθηκαν μέχρι σήμερα για μελέτες έργων του δήμου. Η εταιρεία δίνει ετησίως στο Δήμο Αριστοτέλη 3 εκατ. ευρώ και υπόσχεται ότι το ποσό θα αυξηθεί κατά πολύ. Από το 2012 το ποσό που αποδίδεται στις τοπικές κοινότητες του δήμου για την κάλυψη έργων και αναγκών κοινής ωφέλειας αυξήθηκε από το 1 εκατ. ευρώ στα 3 εκατ. ευρώ ετησίως. Το 2016, όταν θα ξεκινήσει η παραγωγή στην Ολυμπιάδα και στις Σκουριές, το ποσό αυτό μπορεί να φτάσει στα 8 εκατ. ευρώ το χρόνο, εξαρτώμενο από τις τιμές των μετάλλων και το ύψος της παραγωγής. Και δεν τα λέμε εμείς αυτά, αλλά η ίδια η εταιρεία.

Τι δεν κατάλαβες λοιπόν Σάκη και κε Βλαχόπουλε; Γιατί ξυνίσατε; Θα τα ζητήσει η εταιρεία πίσω, αν ο «τίμιος αγώνας» σας δικαιωθεί και η επένδυση φύγει; Ή μήπως τσούζει το ότι έτσι αποκτά η εταιρεία λαϊκό έρεισμα και σας χαλάει τη συνταγή για περισσότερη συκοφάντηση εναντίον των… «χρυσοθήρων που ήρθαν να λεηλατήσουν τη γη μας»;

Ο λαός της Χαλκιδικής δεν είναι χαζός… Βλέπει και το συμφέρον του και το παιχνίδι με τα συμφέροντα άλλων που γίνεται πάνω στην πλάτη του… Αλλά μην στεναχωριέστε, για άλλους οι δημοτικές εκλογές και για άλλους οι αποφάσεις της δικαιοσύνης είναι ΚΟΝΤΑ!

Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, πιστή στη γραμμή που επέλεξε να ακολουθήσει όσον αφορά την επένδυση χρυσού στην Χαλκιδική, δημοσιεύει ένα επικού λαϊκισμού άρθρου, στο γνωστό μοτίβο της δημοσιογράφου που πηγαίνει στις Σκουριές, μιλά με τα παιδιά του κτηνοτρόφου, τη γιαγιά κάτοικο, τον Γιάννη που εδώ μάζευε μανιτάρια κ.λπ., κ.λπ., και την πιάνουν τα… κλάματα μπροστά στα κομμένα δέντρα (ναι, αυτά που κόβονται με άδεια από τις αρχές στα πλαίσια της  εγκεκριμένης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων). Η ευαισθητοποιημένη δημοσιογράφος ακολουθεί τα βήματα της κας Ελίζαμπεθ Μέι, της Καναδού αργηγού των Πράσινων, η οποία επισκέφθηκε την περιοχή με την συνοδεία μελών του κόμματος των Ελλήνων και Βούλγαρων(!) Οικολόγων Πράσινων.

Πάνω στον λογοτεχνικό της οίστρο η καλλιτέχνιδα της πέννας σημειώνει: «Αποκαλύπτεται μόλις η σκόνη από τις εκσκαφές, που σηκώνει αμμοθύελλα(!) στο δάσος, κατακαθίσει. Στο σημείο αυτό, το καρδιογράφημα που σχηματίζουν οι κορυφές των πανάρχαιων δέντρων –για να μετρήσεις τους κορμούς τους με το μάτι, πρέπει να εστιάσεις στο βάθος του φαραγγιού και να υψώσεις το βλέμμα στον ουρανό– δείχνει ευθεία γραμμή. Γυμνή μπροστά μας η καρδιά του δάσους. Μια πλαγιά χωρίς ίχνος ζωής. Ωστόσο, η καταστροφή, μπορεί να ανατραπεί αν σταματήσει τώρα , είπε άλλος κάτοικος. Δες εκεί, παλεύει να αναγεννηθεί! Μικρές πράσινες φούντες πετάγονται σαν άριες σε ένα συνεχόμενο φάλτσο. Όσο ξεριζώνονται δέντρα τόσο ριζώνει το μίσος μεταξύ των κατοίκων λόγω της διαφωνίας τους για το ορυχείο». Να μας εξηγήσει η γράφουσα πως θα μπορούσε να γίνει εκκαθάριση βλάστησης χωρίς μπουλντόζες και εκσκαφείς και να σταματήσει να χρησιμοποιεί το κλισέ «πανάρχαιο δάσος», γιατί το θέμα το έχουμε λύσει… Επίσης να θυμίσω για τους αμετανόητους αμνήμονες, συνολικά το ποσοστό των εκτάσεων που πρόκειται να αποψιλωθούν (3.238,28 στρέμματα) αντιστοιχεί στο 0,44% της ευρύτερης περιοχής μελέτης (740.000 στρέμματα), τα είδη δε που πρόκειται να θιγούν είναι κατά βάση δρυοδάση, σε ποσοστό 0,01% του συνόλου της έκτασης που καταλαμβάνουν στην ευρύτερη περιοχή μελέτης, δάση οξιάς, σε ποσοστό 2,2% και εκτάσεις αείφυλλης πλατύφυλλης και σκληροφυλλικής βλάστησης, σε ποσοστό 0,29%, ενώ ουδεμία επέμβαση προβλέπεται στα δάση καστανιάς. Στην περιοχή του Στρατωνίου δεν πλήττονται οικότοποι με υψηλή οικολογική αξία, ενώ οι αναδασώσεις με ξενικά κωνοφόρα και τα δάση αριάς με χαρακτηριστικά μακκίας βλάστησης μπορούν να επαναδημιουργηθούν χωρίς δυσκολία.

Τέλος μην χρησιμοποιούμε λέξεις που δεν ξέρουμε πως χρησιμοποιούνται, ή τι σημαίνουν… Ο όρος άρια περιγράφει ένα αυτόνομο μουσικό φωνητικό κομμάτι με συνοδεία οργάνων και ολοκληρωμένης ορχήστρας. Η άρια αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της όπερας, μαζί με το ρετσιτατίβο, ενώ συναντάται και σε ορατόρια ή καντάτες. Η έκφραση «σαν άριες σε ένα συνεχόμενο φάλτσο» είναι μια μνημειώδης μπαρούφα, τη στιγμή που και κάποιος που εκτελεί μια άρια μπορεί κάλλιστα να είναι φάλτσος…

Η δημοκρατική και αντικειμενική δημοσιογράφος-δασολόγος-μηχανικός-μουσικός  ενοχλείται από τον ιδιωτικό φύλακα που «μαγνητοσκοπούσε τις κινήσεις μας στο δάσος» – μετά τα κάθε λογής έκτροπα από διάφορους κουκουλοφόρους επισκέπτες του δάσους, από κάψιμο εγκαταστάσεων μέχρι πυροβολισμούς αστυνομικών. Που είναι το περίεργο; Μάλιστα η Καναδή βουλευτής, ενοχλημένη μπήκε κατ’ ευθείαν στο αυτοκίνητο. Η ευαίσθητη δημοσιογράφος τελειώνει το άρθρο της «Η σκέψη θα καλέσω το 100 εδώ δεν έχει νόημα. Το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα, αυτό της Ιερισσού, έχει εκκενωθεί, επιβεβαιώνοντας την απουσία εφαρμογής του νόμου, με τη βούλα της πολιτείας και της κυβέρνησης». Παρακαλώ να ενημερώσει κάποιος την αδιάβαστη δημοσιογράφο ότι το αστυνομικό τμήμα Ιερισσού το λεηλάτησαν και το έκαψαν οι  “αγωνιστές” κατά της επένδυσης, ας ανοίξει καμιά παλαιότερη εφημερίδα να διαβάσει…