Tag Archives: εθνικής σημασίας επενδύσεις

ΣΟΒΑΡΟΙ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ

bg_oil-rigs

Στο www.capital.gr έχει αναρτηθεί ένα ενδιαφέρον άρθρο του Χάρη Φλουδόπουλου με τίτλο «Αν θέλουμε πετρέλαιο, να ξεχωρίζουμε μεταξύ σοβαρών και ανύπαρκτων», όπου επιστείται η προσοχή στις δημόσιες υπηρεσίες μας όσον αφορά τους υποψήφιους μνηστήρες για την περίφημη εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και γενικότερα για τις μεγάλες, εθνικής σημασίας επενδύσεις.

«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και η αγορά υδρογονανθράκων βρίσκεται ακριβώς σε αυτήν την αρχή, όπου θα καθορίσει τη συνολική πορεία του εγχειρήματος. Άλλωστε υπάρχουν πολλά και διαφορετικά παραδείγματα αγορών πετρελαίου: από τη Νορβηγία και τη Βρετανία, μέχρι τη Νιγηρία. Η κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει -και σωστά- την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στους τομείς εκείνους που θα παίξουν ρόλο-κλειδί για την μελλοντική αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Τώρα λοιπόν είναι η κρίσιμη στιγμή καθώς οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα κάνουν τη διαφορά.

Σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχει σοβαρή βιομηχανία έρευνας και παραγωγής πετρελαίου, οι διαγωνισμοί έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά: από τις εταιρείες που συμμετέχουν ζητείται να αποδειχθεί η οικονομική αλλά και η τεχνική τους επάρκεια. Δε μιλάμε για τυπικούς ελέγχους κάποιων δεικτών αλλά για σοβαρή και σωστή τεκμηρίωση.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Τα πετρέλαια είναι μια από τις πιο απαιτητικές δουλειές. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο και απαιτείται επένδυση εντάσεως κεφαλαίου. Άρα το πρώτο ζητούμενο είναι ο επενδυτής να έχει τα χρήματα που χρειάζονται για να προχωρήσουν οι έρευνες. Ταυτόχρονα οι γεωτρήσεις είναι μια περίπλοκη τεχνικά διαδικασία που γίνεται ακόμη δυσκολότερη όταν αφορά σεγεωτρήσεις. Γι’ αυτό και υπάρχει το ζητούμενο της τεχνικής εμπειρίας. Μάλιστα στους πιο σοβαρούς διαγωνισμούς ζητείται να υπάρχει όχι μόνο εμπειρία αλλά η εταιρεία να διαχειρίζεται κοίτασμα σε παραγωγή.

Είπαμε, δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική, αλλά να αντιγράψουμε ό,τι γίνεται στην… Αμερική, τη Βρετανία ή τη Νορβηγία, προσαρμόζοντάς το στην ελληνική πραγματικότητα.

Και επειδή εδώ στη χώρα μας είχαμε οδυνηρές εμπειρίες από εταιρείες που άφησαν τις τρύπες ανοιχτές και έφυγαν ή χρησιμοποίησαν τις παραχωρήσεις για ύποπτα χρηματιστηριακά παιχνίδια, πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί.

Εντός των επόμενων μηνών αναμένεται η προκήρυξη του νέου γύρου παραχωρήσεων. Είναι σαφές λοιπόν ότι το δημόσιο πρέπει να διασφαλίσει ότι σε αυτούς τους διαγωνισμούς θα συμμετάσχουν εταιρείες που έχουν αποδεδειγμένη εμπειρία σε δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες (όπως είναι οι offshore περιοχές) και δυνατότητα να επενδύσουν. Διότι στην αγορά του πετρελαίου δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εταιρειών που παίζουν χρηματιστηριακά παιχνίδια και όχι μόνο. Και μέχρι τώρα είναι αλήθεια ότι το ΥΠΕΚΑ και οι άνθρωποι που χειρίζονται την υπόθεση “Υδρογονάνθρακες” έχουν επιδείξει τη δέουσα σοβαρότητα. Διότι κάποια κρούσματα υπήρξαν. Στους πρόσφατους διαγωνισμούς έκαναν την εμφάνισή τους εταιρείες με μετοχικό κεφάλαιο 1 εκατομμύριο ευρώ, εταιρείες ειδικού σκοπού χωρίς … «βιογραφικό» στην αγορά ή εταιρείες που προσκόμισαν ανύπαρκτα τεκμήρια εμπειρίας. Η ενασχόληση με τις προσφορές αυτών των εταιρειών όχι μόνο οδήγησε σε απώλεια χρόνου αλλά έπληξε και την εικόνα της χώρας, ιδιαίτερα όταν στην γειτονική Αλβανία έδινε το παρών η Shell ή στην Κύπρο η ENI και η Total. Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε ότι τα θέματα αυτά αντιμετωπίστηκαν εν τέλει με τη δέουσα σοβαρότητα.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων εάν ο πλούτος των κοιτασμάτων είναι τέτοιος που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την οικονομική δυσκολία και να φέρει ανάπτυξη. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα αξίζει να προσπαθήσει να ανοίξει μια αγορά που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα φέρει έσοδα και ανάπτυξη. Υπό τον όρο ότι αυτό θα γίνει σωστά, οργανωμένα και με κανόνες.

Ζητούμενο λοιπόν, είναι να υπάρξει μεγάλη προσοχή στο νέο γύρο για το ποιες εταιρείες θα μπουν στο παιχνίδι. Πλέον η κυβέρνηση έχει την εμπειρία να ξεχωρίζει ποιός μπορεί και ποιός είναι… αέρας. Καταστάσεις τύπου Regal, της εταιρείας που ανακοίνωνε το 2003 εκατοντάδες εκατομμύρια βαρέλια στον Πρίνο μόνο και μόνο για να φουσκώσει τη χρηματιστηριακή της αξία, δεν πρέπει να επαναληφθούν.»