Η επέκταση των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ στο ορυχείο της Ποντοκώμης και της Μαυροπηγής στην Κοζάνη έφερε στο φως έναν σπάνιο νεολιθικό οικισμό, που χρονολογείται γύρω στο 6500 π.Χ.

Ο οικισμός φαίνεται ότι έχει ιστορία από το 6500 έως το 6000 π.Χ. και αποτελούσε μόνιμο σημείο κατοίκησης των προϊστορικών ανθρώπων. Τα σπίτια ήταν πασσαλόπηκτα, με πηλό και ξερά φύλλα, αλλά, όπως αναφέρουν και οι αρχαιολόγοι, φαίνεται ότι ο οικισμός καταστράφηκε από φωτιά. Η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κοζάνης και επικεφαλής της ανασκαφής Αρετή Χονδρογιάννη σημείωσε ότι «με βάση τα ευρήματα που έχουμε, πρόκειται για έναν οργανωμένο οικισμό που οι κάτοικοι του ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι, καλλιεργούσαν τη γη και έτρεφαν κοπάδια με αιγοπρόβατα».

Μια σφυρίχτρα

«Πολλές φορές στις αρχαιολογικές ανασκαφές, ειδικά την εποχή που εμείς διερευνούμε, η Ιστορία γράφεται από ταπεινά αντικείμενα που έρχονται στο φως» τόνισε η Αρετή Χονδρογιάννη και ανέφερε τη σφυρίχτρα που είναι κατασκευασμένη από οστό ζώου, καθώς και άλλα ευρήματα τα οποία αποδεικνύουν ότι οι κάτοικοι είχαν αρχίσει να εξερευνούν και τη μουσική τέχνη.

Οι προϊστορικοί κάτοικοι της Ποντοκώμης είχαν πολύ καλά λίθινα και οστέινα εργαλεία και είχαν αναπτύξει τρίχρωμη κεραμική στα αγγεία τους. Τα στοιχεία που διαθέτουν οι αρχαιολόγοι τούς κάνουν να πιστεύουν ότι έχουμε τεχνική που ανέπτυξε τοπικό εργαστήριο της εποχής . 0 διευθυντής του ορυχείου Καρδιάς Κώστας Μαχτής δήλωσε ότι «για τις ανασκαφές έχουν διατεθεί από τη ΔΕΗ 20.000.000 ευρώ», ενώ «για τις ανασκαφές στο ορυχείο του Αμυνταίου και στη Φλώρινα, 40.000.000 ευρώ».

[Σχόλιο: Να υποθέσω πως άμεσα θα βγει ο σύλλογος αρχαιολόγων Ελλάδας, ο ίδιος που φωνάζει για τις «αρχαιότητες στις Σκουριές» και θα απαιτήσει να σταματήσει κάθε επέκταση των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ στο ορυχείο της Ποντοκώμης και της Μαυροπηγής. Έτσι δεν είναι;]

[ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10/12/2016]

Θα ‘μουνα δέκα χρονών. Το καλοκαίρι, όταν τέλειωνα το σχολείο κατέβαινα στο ισόγειο δικηγορικό γραφείο του πατέρα μου, όπου και με έβαζαν να αντιγράφω δικόγραφα. Για τις τέσσερις σελίδες χωρίς περιθώριο, πληρωνόμουν μια δραχμή.

Καθισμένος σ’ ένα από τα γραφεία των βοηθών χάζευα πού και πού τους πελάτες, κάθε λογής, πού μπαινόβγαιναν.

Ένα πρωινό ήρθε ένας λεβεντόγερος με κάτασπρη φουστανέλλα. Οι φουστανελλάδες ακόμη τότε δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο. Είδα τους βοηθούς δικηγόρους να σηκώνονται και να του κάνουν μιαν ιδιαίτερα θερμή υποδοχή.

Ο πρώτος βοηθός που φαίνεται να τον γνώριζε καλά, έπιασε κουβέντα μαζί του. Και μια στιγμή τον ρωτάει: «Και τώρα, μπάρμπα Μήτρο, πόσων χρόνων είσαι;» Και ο μπάρμπα Μήτρος, με τ’ όνομα Δημήτριος Μαλαμούλης που είχε εν τω μεταξύ στρογγυλοκαθίσει, του απαντάει μονολεκτικά… «Δύο». Δηλαδή εκατόν δύο. Από τα εκατό είχε αρχίσει νέα αρίθμηση.

Βγήκε εν τω μεταξύ ο πατέρας μου. Τον οδήγησε στο μέσα γραφείο τα είπανε με αυτόν και το γιο του, ένα λεβέντη εβδομηνταπεντάρη, και όταν βγήκαν στο δωμάτιο που βρισκόμουν και εγώ, πρώτα με σύστησε και ύστερα μου ανήγγειλε ότι θα πάμε την Κυριακή να επισκεφθούμε τον Μαλαμούλη στο χειμαδιό του, κάπου στον Ωρωπό.

Από κουβέντα δεν έπαιρνε ο μπάρμπα Μήτρος. Λίγα λόγια, μετρημένα, βαριά. Τους βοηθούς τού πατέρα μου κι εμένα είχα το αίσθημα ότι μας έβλεπε σαν μικρό κοπάδι αρνάκια. Μικρό, διότι o Μαλαμούλης είχε απάνω από 3000 αρνιά και κατσίκια, στα Άγραφα το καλοκαίρι και τον χειμώνα στα ορεινά της Αττικής.

Την Κυριακή, όταν φθάναμε στον τόπο όπου είχε στήσει τα τσαντήρια του, των παιδιών, των εγγονών και των δισεγγόνων του, ρίχτηκαν οι καθιερωμένες μπαταριές και μετά μαζευτήκαμε στο μεγάλο τσαντήρι του Γέρου. Είχα μαζί μου, νέο εικοσάχρονο, τον δάσκαλό μου Basset, αυτόν που έκανα πρόσωπο στους «Διαλόγους σε μοναστήρι». Αυτός που δεν χόρταινε να θαυμάζει.

Σε λίγο σταύρωσε ο Γέρος το πρώτο ψωμί. Και οι γυναίκες, αμίλητες και φασαρεμένες μοίραζαν τα κοψίδια, αρνάκι, κατσικάκι, όλα τα αγαθά. Θυμάμαι ακόμη τις βεδούρες τα γιαούρτια. Ο γέρο Μαλαμούλης, στη μέση καθισμένος σταυροπόδι, μέσ’ στις άσπρες βελέντζες, τα επόπτευε όλα και έδινε στις γυναίκες και στους παραγιούς προσταγές.

Όταν λίγο μεγαλύτερος διάβασα «Οδύσσεια» τον γέρο Μαλαμούλη τον ταύτιζα μέσ’ στη φαντασία μου με τον Νέστορα, όταν δέχονταν τον Τηλέμαχο.

Καθώς ήμουν καθισμένος πλάι στον πατέρα μου τον ρώτησα ψιθυριστά: «Qu’est-il ce vieux;». «C’est un grand seigneur» μου απαντάει o πατέρας μου και αυτός ψιθυριστά. Και γυρίζοντας αργότερα το λόγο στα ελληνικά: «Να καταλάβεις τι είναι αρχοντιά».

Ήταν το πρώτο μάθημά μου για το μέγα τούτο ηθικό αγαθό: την αρχοντιά.

Αργότερα, μεγάλος σ’ ένα πελοποννησιακό χωριό, γνώρισα έναν άλλο πιο νέο, σχεδόν μεσόκοπο, χωρικό. Στο πρόσωπό του ξανασυνάντησα αυτό που είχα γνωρίσει παιδί στο πρόσωπο του Μαλαμούλη: την αρχοντιά. Το σταύρωμα του καρβελιού από αυτόν ήταν μια ιεροπραξία.

Η αρχοντιά δεν είναι συνώνυμο με την αριστοκρατικότητα, δεν σημαίνει καμιά ταξική διαφορά ή μια διαφορά πλούτου. Αλλά δεν είναι και ένα ηθικό απλώς γνώρισμα. Είναι μια σύνθεση υπερηφάνειας, ευπρέπειας, αυτοπεποίθησης, μεγαλοψυχίας. Άρχοντες βρίσκεις εγκατεσπαρμένους σε όλα τα είδη ανθρώπων. Ο άρχοντας δεν γίνεται ποτέ μάζα, σε όποια τάξη και αν ανήκει, μένει πάντα πρόσωπο. Δεν μπορώ — ίσως αδυναμία μου — με μια φράση να την ορίσω την αρχοντιά. Αλλά όταν συναντώ κάποιον που έχει αυτό το σύμπλεγμα των αρετών που την απαρτίζουν, τότε την αναγνωρίζω. Λέω μέσα μου: Αυτός είναι άρχοντας. Ανήκει σε αυτή την εκλεκτή κατηγορία ανθρώπων.

Έχομε άρχοντες κατά την νομικήν έννοια, που δεν έχουν αρχοντιά. Έχομε όμως χειρώνακτες που έχουν αρχοντιά. – (Κωνσταντίνος Τσάτσος (1899-1987)

[ΠΗΓΗ: http://antikleidi.com/]

Η είδηση που δημοσιεύτηκε χτες είναι πράγματι εντυπωσιακή: Τα αγάλματα του περίφημου Πήλινου Στρατού της Κίνας μπορεί να επηρεάστηκαν από την αρχαιοελληνική γλυπτική, οι δε ντόπιοι να διδάχτηκαν τον τρόπο κατασκευής τους από Έλληνες τεχνίτες που έφτασαν στην περιοχή τον 3ο αιώνα π. Χ. Πόσο πιθανή, όμως, είναι μια τέτοια ερμηνεία;

“Πριν από δέκα χρόνια δεν πίστευα στην εκδοχή της δυτικής επιρροής. Τα τελευταία χρόνια, όμως, γίνονται έντονες συζητήσεις σχετικά με τις επαφές Δύσης και Ανατολής όσον αφορά στις πήλινες μορφές του Τσιν και η δική μου μελέτη έχει αρχίσει να επικεντρώνεται στο θέμα αυτό. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα ως προς την αναζήτηση αδιάσειστων στοιχείων για την τεκμηρίωση μιας τέτοιας επαφής, όπως η εύρεση ελληνικών ονομάτων ή ανθρώπινων σκελετών”, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Λι Σιουζέν (LiXiuzhen), αρχαιολόγος στο Μουσείο του Μαυσωλείου του Αυτοκράτορα Τσιν ΣιΧουάνγκ, με μεγάλη εμπειρία στις ανασκαφές πεδίου, όπως η έρευνα στη θέση όπου βρέθηκαν οι πήλινοι στρατιώτες του 221 π. Χ.

“Η πιθανότητα μιας τέτοιας επαφής με απασχόλησε σε πρόσφατη ομιλία μου, όπου εστίασα κυρίως στον παραδοσιακό πολιτισμό και στην κινέζικη τέχνη. Στην κινέζικη παράδοση, οι άνθρωποι παρήγαγαν μικρά πήλινα αγαλματίδια ως υποκατάστατα της ανθρώπινης θυσίας, ωστόσο οι πήλινοι στρατιώτες, οι ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα της περιόδου Τσιν (221-206 π. Χ.) είναι μοναδικά, συγκρινόμενα τόσο με τις προηγούμενες όσο και με τις μεταγενέστερες πήλινες μινιατούρες που χαρακτηρίζουν την κινεζική τέχνη” συμπληρώνει.

Η ίδια, σε πρόσφατη δημοσίευσή της στο περιοδικό “Journal of AnthropologicalArchaeology”, υποστήριξε ότι οι ντόπιοι αγγειοπλάστες που έφτιαξαν τις πήλινες μορφές είχαν τη τάση να χαράζουν σε αυτά τα ονόματά τους. Ως σήμερα, όμως, δεν έχουν βρεθεί χαραγμένα ονόματα Ελλήνων ή άλλων Δυτικών στους πήλινους στρατιώτες. Τι συμπέρασμα μπορεί να συναχθεί από αυτή την παρατήρηση; “Οι πήλινοι στρατιώτες του Τσιν και οι ακροβάτες (τα αγάλματα που συνόδευαν τον Πρώτο Αυτοκράτορα, Τσιν ΣιΧουάνγκ, στη μετά θάνατο ζωή του) εμφανίστηκαν στην Κίνα ξαφνικά, σε ένα πλαίσιο που σχετίζεται με τη στρατιωτική κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και την Ελληνιστική Περίοδο που ακολούθησε. Επίσης, σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα, ο Πρώτος Αυτοκράτορας του Τσιν συνάντησε τους ‘γίγαντες’ στα δυτικά σύνορα πολύ σύντομα μετά την ενοποίηση της Κίνας. Αν και δεν έχουν βρεθεί ελληνικά ονόματα, ο ρεαλισμός και η λεπτομέρεια των μυών στους πήλινους στρατιώτες και ακροβάτες προκαλούν υπόνοιες επαφής” σημειώνει η LiXiuzhen.

Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π. Χ., κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, μέρος της Ασίας διατήρησε επαφή και εμπορικές σχέσεις με τη Δύση. Το βασίλειο του Τσιν στα δυτικά ήταν το μεγαλύτερο από τα επτά βασίλεια της σημερινής Κεντρικής και Ανατολικής Κίνας κι αυτό που κατέκτησε και ενοποίησε τα υπόλοιπα βασίλεια, οδηγώντας στην ενοποίηση της Κίνας το 221 π. Χ. Την ίδια χρονολογία ο Τσιν ΣιΧουάνγκ, αφού ενοποίησε τη χώρα, αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας, ο Πρώτος Αυτοκράτορας της Κίνας.

Ο Πήλινος Στρατός βρίσκεται στο μαυσωλείο του, στα ανατολικά της πόλης Χσιάν. Το συγκρότημα του τύμβου του Τσιν ΣιΧουάνγκ έχει έκταση περίπου 56 τ. χ., από τα οποία έχει ανασκαφτεί μόνο ένα μικρό τμήμα.

Ο λάκκος με τα χιλιάδες πήλινα αγάλματα, σε ανθρώπινο μέγεθος, ανακαλύφθηκε τυχαία το 1974 όταν Κινέζοι αγρότες προσπάθησαν να ανοίξουν πηγάδι στην περιοχή τους, ο δε λάκκος με τους ακροβάτες το 1999. Οι έρευνες συνεχίζονται.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, 13/10/2016]

Ένας σημαντικός πολιτισμικός πλούτος περιμένει τον επισκέπτη στα μοναδικά στο είδος τους, μουσεία της περιοχής μας

Μουσείο Υφαντικής Τέχνης Αρναίας

Ολόκληρη η υφαντική ιστορία, η τέχνη και η παράδοση της Αρναίας θα «παρελάσει» μπροστά σας, καθώς θα επισκέπτεστε το Μουσείο Υφαντικής, στο παραδοσιακό κτίριο του «ιστού» της πόλης, που αναστηλώθηκε σχετικά πρόσφατα για να στεγάσει τον τρόπο ζωής ολόκληρων γενιών. Πραγματικά, η ιστορία των χειροποίητων χαλιών της Αρναίας χάνεται στο βάθος του χρόνου : σχέδια κλασικά γεωμετρικά, όπως «η κρικέλα», «ο ψαλιδωτός ήλιος» αλλά και άλλες τεχνικές, που καταγράφονται στην υπόλοιπη Μακεδονία και Θράκη, όπως τα «θηλωτά» και «με το νύχι», κυριαρχούν στους πολύχρωμους χώρους. Κυρίαρχο σχέδιο όμως είναι τα «καλλιγραφικά» αρνιώτικα χαλιά, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται (κυρίως) στη διακόσμηση των τοίχων.

Ο εκθεσιακός χώρος του Μουσείου Υφαντικής αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα :

Στο ισόγειο μπορείτε να δείτε τη διαδικασία μετατροπής των πρώτων υλών, όπως π.χ. το μαλλί που γίνεται νήμα. Στις προθήκες προβάλλονται αντικείμενα και εργαλεία που σχετίζονται με τη διαδικασία προετοιμασίας του νήματος, ενώ θα δείτε ακόμη και μεγάλα κιλίμια ή χαλιά. Στον επάνω όροφο παρουσιάζονται τα «καλλιγραφικά» αρνιώτικα χαλιά, καθώς και άλλα είδη υφαντών.

Για να περιηγηθείτε το μουσείο πρέπει να τηλεφωνήστε στο 2372050121 ή στο 2372050130 και να κλείστε ραντεβού με τον υπεύθυνο. Η είσοδος είναι ελεύθερη και οι εντυπώσεις που θα αποκομίσετε συγκλονιστικές!

Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο Αρναίας

Εδώ θα συναντήσετε έναν κόσμο βγαλμένο από μια άλλη, παλαιότερη εποχή. Στο ανακαινισμένο πετρόκτιστο Αρχοντικό Ιατρού, το ονομαστό «Γιατράδικο» έχουν συγκεντρωθεί τα καθημερινά εργαλεία των ανθρώπων του βουνού και του κάμπου.

Στο ισόγειο υπάρχει έκθεση αγροτικών εργαλείων, εξοπλισμού και σκευών για την παρασκευή του ψωμιού, ειδών μελισσοκομικής, εξοπλισμού ξυλουργικής και οικοδομικής.

Στον ημιώροφο υπάρχουν εργαλεία επεξεργασίας ξύλου, εργαλεία υποδηματοποιών, είδη παρασκευής του καφέ, αλλά και το πρώτο ραδιόφωνο που ήρθε το 1941 στο χωριό.

Στον όροφο υπάρχουν ενότητες με τον υφαντουργικό εξοπλισμό, εργαλεία και είδη καθημερινής οικιακής χρήσης, καθώς και εξαιρετικού ενδιαφέροντος πυροσβεστική αντλία 200 ετών που βασίζεται στην πυροσβεστική αντλία που εφευρέθηκε από τον Κτησίβιο (285-220 π.Χ.). Παράλληλα, μεγάλη έμφαση έχει δοθεί και στο φωτογραφικό υλικό από τη ζωή του χωριού στο παρελθόν, το οποίο κοσμεί κάθε γωνιά του μουσείου.

Στο ψηλότερο δωμάτιο του αρχοντικού υπάρχει, επίσης, μια αίθουσα διαμορφωμένη σε παλιό οντά με όλα τα έπιπλα και τα αντικείμενα που υπήρχαν σε τέτοια δωμάτια στα παραδοσιακά σπίτια της Αρναίας.

Ανοικτό από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. Είσοδος: 2€, τηλ.: 23723 50100

Ο Πύργος του Προσφορίου στην Ουρανούπολη

Το πρώτο που αντικρίζει ο επισκέπτης, καθώς πλησιάζει από μακριά προς την Ουρανούπολη, είναι ο γραφικός πύργος του Προσφορίου, δίπλα στο κύμα. Ο πύργος ανήκε ήδη από το 1018 μ.Χ. στο μετόχι της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου, που λεγόταν Προσφόριον. Στην ανατολική πλευρά και κολλητά στον πύργο βρίσκεται ο μπαρμπακάς, δηλαδή ο οχυρός του περίβολος που ανήκει στην εποχή της πρώιμης Τουρκοκρατίας. Στη βορειοδυτική του πλευρά είναι ο αρσανάς του πύργου, που χτίστηκε στο 1865. Εκεί υπήρχε και αποβάθρα, η οποία καταστράφηκε. Στον ημιυπόγειο χώρο του αρσανά φυλασσόταν η λέμβος του μετοχίου, ενώ στο ημιανώγειο υπήρχαν αποθήκες. Ο επάνω όροφος κατοικούνταν.

Ο πύργος πιθανόν να πυρπολήθηκε το 1821 μετά την κατάπνιξη της επανάστασης στη Χαλκιδική, αλλά το 1858 άρχισαν εκτεταμένες επισκευαστικές εργασίες, που έδωσαν στον πύργο τη σημερινή του μορφή. Σήμερα έχει αποκατασταθεί πλήρως από τη 10η εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και λειτουργεί ως μουσείο. Στους ορόφους του πύργου εκτίθενται πολλά ευρήματα της αρχαιότητας από τον Άθωνα, την Ιερισσό, τη Βαρβάρα, τη Μεγάλη Παναγία, το Παλαιοχώρι και τα Σιδηροκαύσια. Επίσης εκτίθενται σημαντικά ευρήματα της Μονής Ζυγού, που βρίσκεται στα σύνορα του Αγίου Όρους.

Λειτουργεί καθημερινά από τις 10 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι, Είσοδος : 2€, τηλ. 2377071651, 2310285163

Το Άλσος του Αριστοτέλη

Είναι το μοναδικό οργανωμένο θεματικό πάρκο της Χαλκιδικής! Βρίσκεται ψηλά, στους λόφους των Σταγείρων, δίπλα στα απομεινάρια του Μαχαλά, της πρωτεύουσας των Μαντεμοχωρίων, και είναι περιστοιχισμένο από ένα υπέροχο φυσικό τοπίο. Έχει πανοραμική θέα σε ολόκληρο τον κόλπο της Ιερισσού και στον Άθωνα, που υψώνεται στο βάθος σαν περήφανος γίγαντας που αναδύεται από το Αιγαίο. Εκεί θα δείτε το άγαλμα του μεγαλύτερου φιλόσοφου της ιστορίας, του Αριστοτέλη, του ανθρώπου που γέννησε η γη μας για να σηματοδοτήσει την ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας και των επιστημών του κόσμου!

Όργανα φυσικής μέσα στο πάρκο φανερώνουν ότι η ενασχόληση του Αριστοτέλη με τη συγκεκριμένη επιστήμη συνέβαλε στην ανακάλυψη επιτευγμάτων και σπουδών, με τρόπο καθοριστικό. Το Άλσος Αριστοτέλη αποτελεί ένα υπέροχο υπαίθριο μουσείο, το οποίο προσφέρει γνώση, θέαμα και ψυχαγωγία! Λειτουργεί ολόκληρη την ημέρα, Είσοδος : 1€

[ΠΗΓΕΣ: Μεταλλευτικά Νέα Μάιος 2016, , http://www.dimosaristoteli.gr/, http://neikoptelema.blogspot.com, http://www.mountathosarea.org/]

Τα προβλήματα, τις αγωνίες, τα οράματα αλλά και τους στόχους των αθλητικών, πολιτιστικών και γυναικείων συλλόγων της ευρύτερης περιοχής των Μαδεμοχωρίων μοιράστηκε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος με εκπροσώπους τους.

Η συνάντηση δυο πλευρών έγινε χθές το μεσημέρι στο πανέμορφο χωριό της Βαρβάρας, όπου μέσα σε ένα θερμό κλίμα ο Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος επανέλαβε στους εκπροσώπους των συλλόγων,πως η Ελληνικός Χρυσός ανεξάρτητα από τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την μεριά της στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, δεν πρόκειται να σταματήσει να στηρίζει δράσεις που προάγουν τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την ευγενή άμιλλα στους κόλπους της τοπικής κοινωνίας.

Τα λόγια του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ελληνικός Χρυσός γέμισαν με ικανοποίηση τους παριστάμενους, καθώς οι σύλλογοι τους χάρη στην συνεχή στήριξη της εταιρείας έχουν τη δυνατότητα, είτε να βάλουν πλώρη για υψηλές διακρίσεις, είτε να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια στους τομείς που δραστηριοποιούνται.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, από ergoliptesxalkidikis, 11/10/2016]