Στην πραγματική οικονομία δεν γίνονται θαύματα, και ακόμη και αν γλιτώσουν προς το παρόν οι συντάξεις, η μείωση τους είναι θέμα χρόνου, όσο η ανάπτυξη θα συνεχίζει να βασίζεται τον τουρισμό, και όχι στις επενδύσεις, καθιστώντας αμφίβολο το φετινό στόχο του 2,1%.

Το πραγματικό πρόβλημα αυτής της οικονομίας, πίσω από τη συζήτηση για το αν θα περικοπούν ή όχι οι συντάξεις, βρίσκεται στην αδυναμία προσέλκυσης νέων κεφαλαίων, ελληνικών και ξένων, που σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, φέτος αναμένεται να αυξηθούν, με το σχεδόν μηδενικό… 0,8% έναντι ισχυρής ανόδου 11,1%, όπως προέβλεπε το Μεσοπρόθεσμο του Ιουνίου.

Τα παραπάνω μεταφράζονται στο αστείο ποσό των… περίπου 200 εκατ. ευρώ, αναδεικνύοντας το μεγάλο πρόβλημα της χώρας στην οποία, αφού δεν επενδύουν οι ίδιοι οι Έλληνες επιχειρηματίες, είναι παράλογο να το περιμένουμε από τους ξένους.

Σε τελικά νούμερα, αυτή η μηδενική αύξηση μεταφράζεται σε αύξηση των επενδύσεων από τα 22,2 δισ ευρώ του 2017, στα περίπου 22,4 δισ ευρώ φέτος, επιβεβαιώνοντας την κριτική ότι παρά τις προσδοκίες που είχαν αρχικά καλλιεργηθεί, τελικά θα πρόκειται για μια ακόμη χαμένη χρονιά στο συγκεκριμένο τομέα.

Το ενδιαφέρον ωστόσο ερώτημα είναι σε πόσο χαμένο ΑΕΠ, που θα μπορούσε να στηρίξει νέες δουλειές, μεταφράζονται οι επενδύσεις οι οποίες δεν θα γίνουν φέτος, διαψεύδοντας τις αρχικές εκτιμήσεις.

Αν οι επενδύσεις ύψους 22,2 δισ του 2017, αυξάνονταν φέτος με ρυθμό 11,1%, σύμφωνα με τη πρόβλεψη του Μεσοπρόθεσμου, η οποία δεν είναι υπερβολική ειδικά για χώρα εξερχόμενη από βαθιά ύφεση, τότε θα προστίθεντο περίπου 2,4 δισ. ευρώ στην οικονομία. Αφαιρώντας τα 200 εκατ. ευρώ της φετινής επίδοσης, προκύπτει ότι απωλέσαμε επενδύσεις, ύψους 2,2 δισ. ευρώ.

Πόσο θα μπορούσε να είναι το φετινό ΑΕΠ

Από εκεί και πέρα, για να υπολογίσει κανείς τη συμμετοχή των επενδύσεων στη μεγέθυνση του ΑΕΠ μιας χώρας, πρέπει να λάβει υπόψιν του ένα πολλαπλασιαστή, που σύμφωνα με τους οικονομολόγους ποικίλει ανάλογα με τη χρονιά και τη κατάσταση της κάθε οικονομίας, αλλά ένας μέσος όρος κινείται γύρω στο 1,3.

«Κάνοντας αυτή την άσκηση, προκύπτει ένα νούμερο γύρω στα 3 δισ ευρώ. Τόση, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η ανάπτυξη που χάθηκε από την αδυναμία της Ελλάδας να προσελκύσει για μια ακόμη χρονιά φρέσκο νέο χρήμα, εγχώριο ή από το εξωτερικό», όπως εξηγεί στο Liberal.gr, ο Κώστας Μελάς, καθηγητής Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στην πράξη, όπως ο ίδιος λέει, το φετινό ΑΕΠ που σύμφωνα με την πρόβλεψη της κυβέρνησης θα αυξηθεί 2,1%, και άρα θα κλείσει γύρω στα 191 δισ ευρώ, θα μπορούσε κάλλιστα να φτάσει στα 194 δισ. ευρώ.

Το χειρότερο είναι ότι η φετινή ανάπτυξη θα προέλθει και πάλι από τη μεγέθυνση της κατανάλωσης που συνεχίζει το καλύπτει το 70% του ΑΕΠ, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει υστέρηση των επενδύσεων, που αποτελούν φορείς τεχνολογίας και νέας συσσώρευσης κεφαλαίων, παράγοντες που τόσο πολύ έχει ανάγκη η χώρα για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, και για την οποία όλοι μιλούν, αλλά λίγα βλέπουμε.

Eurostat : Τελευταία η Ελλάδα μεταξύ των 28

Σαν εικόνα, η φετινή επίδοση στις επενδύσεις, είναι χειρότερη απ’ ότι του 2017, όπου αυτές είχαν αυξηθεί κατά 9,7%, δίχως ωστόσο να ξεκολλήσει η Ελλάδα από την τελευταία θέση της κατάταξης, όπως προκύπτει από τα τελικά στοιχεία της Eurostat που δημοσιεύτηκαν προ μερικών εβδομάδων.

Σε μια στιγμή που οι γείτονές μας, όπως Βουλγαρία και Ρουμανία, και άλλες χώρες της ΝΑ Ευρώπης συγκλίνουν ολοένα και περισσότερο με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, όπου οι επενδύσεις αντιστοιχούν στο 20,6% του ΑΕΠ, εμείς συνεχώς αποκλίνουμε.

Σύμφωνα με την Eurostat, η χώρα με τη χαμηλότερη πέρυσι συμμετοχή επενδύσεων ως προς το ΑΕΠ, ανάμεσα στις 28, ήταν η Ελλάδα με ποσοστό 11,7% του ΑΕΠ. Δηλαδή για κάθε 100 ευρώ παραγόμενου ΑΕΠ στην Ελλάδα, ούτε τα 12 ευρώ δεν προήλθαν από επενδύσεις, όταν σε άλλες χώρες το αντίστοιχο ποσοστό έφτασε τα 20 και τα 30 ευρώ (Ιρλανδία).

Στη γειτονιά μας, όλες σχεδόν οι χώρες αύξησαν την επενδυτική τους επίδοση με ρυθμούς πολύ μεγαλύτερους από τους ελληνικούς, με χαρακτηριστικές περιπτώσεις τη Σλοβενία (17,6% του ΑΕΠ), τη Βουλγαρία (18,6%), την Κροατία (19,6%) και τη Σλοβακία (21,20%).

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, του Γιώργου Φιντικάκη, 7/10/2018]

Το κλίμα στην οικονομία έχει χαλάσει και η κατάσταση θα επιδεινώνεται όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Θεόδωρο Φέσσα, ο οποίος αφήνει παράλληλα σαφείς αιχμές για τις ευθύνες που βαρύνουν τους μετόχους και τις διοικήσεις, επιχειρήσεων που πρωταγωνιστούν αρνητικά στην επικαιρότητα, δηλαδή της Foli Follie και της ΔΕΗ.

“Είτε η επιχείρηση ανήκει σε ιδιώτη, είτε στο κράτος και στο κοινό, όπως η ΔΕΗ, η ευθύνη είναι ίδια, βαρύνει τη διοίκηση”, απάντησε ο κ. Φέσσας σε ερώτηση του “Φ” κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή τη παρουσίαση έρευνας για το επιχειρηματικό περιβάλλον που διεξήχθη την περίοδο εξόδου της Ελλάδας από το 3ο Μνημόνιο από την MRB.

Σε ερώτηση αν θα χαρακτήριζε τη ΔΕΗ βιώσιμη, ο κ. Φέσσας απάντησε “υπό κάποιες προϋποθέσεις, ναι”, διευκρινίζοντας ότι θα έπρεπε να αποκτήσει “μια εντελώς άλλη διάρθρωση στη διοίκηση και στο επιχειρηματικό περιβάλλον”.

Σχετικά με το ζήτημα των κόκκινων δανείων, ο κ. Φέσσας απάντησε ότι οι τράπεζες θα έπρεπε να είναι πιο δυναμικές ως προς την αντιμετώπισή τους, τονίζοντας ότι επιχειρήσεις με σοβαρό πρόβλημα, θα έπρεπε να αναδιαρθρώνονται, με αλλαγή διοικήσεων, και όχι να τους γίνεται μια ρύθμιση στα δάνεια, κλωτσώντας ουσιαστικά το τενεκεδάκι πιο κάτω.

Σχολιάζοντας την πορεία της οικονομίας, ο κ. Φέσσας μίλησε για χαμηλές πτήσεις, εικόνα που δεν είναι ρόδινη, ρυθμούς ανάπτυξης 2% που δεν εγγυώνται έξοδο από τη κρίση, κλίμα που χαλάει ολοένα και περισσότερο καθώς έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο, και μια χώρα που συνεχίζει να μην πείθει τους επενδυτές, και τις αγορές, στους οποίους δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. “Η Ελλάδα δεν έχει φύγει από τα καντράν της αμφιβολίας των αγορών”, είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Η οικονομία όπως τόνισε, βρίσκεται «σε χαμηλή πτήση ανάπτυξης 2%» και «δεν αρκούν για να μοιραστούν χρήματα που δεν υπάρχουν».

Όσο το ΑΕΠ δεν θα αυξάνεται, τόσο οι δείκτες θα επιδεινώνονται, και θα μιλάμε για περικοπή συντάξεων, αντίθετα αν αυξηθεί το ΑΕΠ δεν θα χρειάζεται αυτές να μειωθούν να κοπούν ούτε οι συντάξεις, ούτε τίποτα. “Μπορεί στην Ελλάδα να βγήκαμε από το μνημόνιο, να είμαστε δεμένοι σε ένα σταθερό νόμισμα, να υπάρχει έδαφος για επενδύσεις, αλλά δεν εμπνέουμε εμπιστοσύνη και δεν δείχνουμε καμία σταθερότητα, αυτά δεν βελτιώνονται, και γίνονται πολύ πιο έντονα όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Οι επενδύσεις θέλουν κερδοφορία, και σταθερό περιβάλλον, εδώ στην Ελλάδα ακόμη δεν τα έχουμε”, σχολίασε ο κ. Φέσσας.

Αυξάνεται η διαφθορά και η αδιαφάνεια

Σύμφωνα με την έρευνα της MRB, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό επιχειρείν με αυξητικό ρυθμό, είναι η διαφθορά και η αδιαφάνεια, που πλήττει κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ένα μήνα μετά την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο,  ο επιχειρηματικός κόσμος απαντά στην ετήσια έρευνα της MRB ότι παρ’ ότι το συνολικό οικονομικό κλίμα βελτιώνεται, εντούτοις αυτό δεν επαρκεί, όπως δείχνει και η αποκλιμάκωση των μακροοικονομικών δυσκολιών για τις επιχειρήσεις, από το 7, στο 6,8, με χειρότερη επίδοση το 10. “Ο ασθενής παραμένει ασθενής, απλώς δείχνει κάποια σημάδια βελτίωσης, δίχως να σημαίνει ότι δεν παραμένει ασθενής, απλώς κουνάει τα βλέφαρα, δείχνει ένα παλμό”, όπως ανέφερε ο Δ.Μαύρος από την MRB.

Οι αβεβαιότητες υποχωρούν, εντούτοις παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το 43,7% των επιχειρηματιών θεωρεί ότι η Ελλάδα θα εξέλθει της κρίσης σε τέσσερα χρόνια, άποψη με την οποία συμφωνεί και το 78% του ευρύ κοινού. Σε κάθε περίπτωση, το ποσοστό όσων απαντούν ότι ελάχιστα έχουν αλλάξει και ότι η εικόνα παραμένει άσχημη είναι το 91,7%, παρά τη βελτίωση  κατά 7,1 μονάδες.

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, του Γιώργου Φιντικάκη, 4/10/2018]

Διαδοχικές συναντήσεις εργασίας με στελέχη των Bank of America, Merrill Lynch και στελέχη της Morgan Stanley είχε τις τελευταίες μέρες ο πρωθυπουργός στις ΗΠΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας, για περισσότερη από μία ώρα είχε συνάντηση με επενδυτές, τις οποίες συντόνισαν οι Bank of America/Merril Lynch. Στη συνάντηση τον πρωθυπουργό συνόδευαν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Δημήτρης Λιάκος.

“Τώρα είναι η ώρα για επενδύσεις που θα στηρίξουν τη δυναμική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, είναι το μήνυμα του Έλληνα πρωθυπουργού κατά τις επαφές του στη Νέα Υόρκη με τα κορυφαία τραπεζικά ιδρύματα των ΗΠΑ, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές”.

Ο ίδιος ανέβασε στο λογαριασμό του στο twitter το εξής σχόλιο: “Μετά από 8 δύσκολα χρόνια προτεραιότητά μας είναι η δημιουργία κλίματος για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.

Σε συναντήσεις που είχα σήμερα με επενδυτές, εξήγησα ότι τώρα είναι η στιγμή να στηρίξουν την ανάκαμψη της ελλην. οικονομίας…”.

Για τους περισσότερους Έλληνες μοιάζει αστείο ο κ. Τσίπρας να “γλείφει” με δουλικότητα εκεί που έφτυνε προκειμένου να εξασφαλίσει την κυβερνητική και πολιτική μακροημέρευση.

Για τους ξένους πολιτικούς και τραπεζίτες είναι η μεταστροφή του που θωπεύει τη ματαιοδοξία της ισχύος που διαθέτουν ή νομίζουν πως διαθέτουν.

Για τους ίδιους ο κ. Τσίπρας ειδικότερα και η Ελλάδα γενικότερα συνιστούν αφερέγγυους και ασύμφορους συντελεστές για οποιαδήποτε σοβαρή επένδυση, εκτός ενδεχομένως του τουρισμού που εμφανίζει μεν σημάδια κορεσμού αλλά κυρίως γιατί είναι εύκολο για τις υπηρεσίες που πωλούνται στην Ελλάδα σε ξένους να εισπράττονται χρήματα στο εξωτερικό σε περισσότερο φερέγγυες χώρες μακριά από το ελληνικό φορολογικό και τραπεζικό σύστημα.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Τσίπρας περισσότερο αλλά και οι περισσότεροι πρωθυπουργοί που έχουν περάσει από τη χώρα, είναι πως οι σοβαροί επενδυτές δεν παρατηρούν τι λες αλλά τι κάνεις…

Δε μπορείς να περιμένεις σοβαρές επενδύσεις όταν το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών και των φορολογικών βαρών ενός απλού στελέχους φτάνει το 60-70% του εισοδήματος που εισπράττει από την εταιρεία. Αυτός που είναι ικανός θα πάει να εργαστεί σε άλλη χώρα (όπως συμβαίνει) και αν η εταιρεία έρθει στην Ελλάδα δεν θα βρει τα στελέχη που χρειάζεται. Θα πάει στην Ιρλανδία, όπως και κάνουν…

Ο κ. Τσίπρας ειδικότερα και η Ελλάδα γενικότερα είναι εντελώς αφερέγγυοι για να προσελκύσουν οποιαδήποτε σοβαρή επένδυση. Μερικοί από τους λόγους αυτής της αφερεγγυότητας είναι οι παρακάτω:

α) Χώρα και κυβέρνηση απατεώνων

Μια ελληνική εταιρεία, η F.F., αποκαλύφθηκε πριν λίγες μέρες πως δημοσίευσε εντελώς εικονικά οικονομικά στοιχεία, εξαπατώντας, επενδυτές, τράπεζες και όσους συναλλάσσονταν. Μετά την απάτη των Greek Statistics του ελληνικού κράτους που οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010 έχουμε μια ελληνική εταιρεία να πράττει το ίδιο, χωρίς καμιά τράπεζα ή αρμόδια ελεγκτική αρχή να αντιλαμβάνεται τίποτα. Όπως καταγγέλλει ο βουλευτής Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος μάλιστα τον οικονομικό διευθυντή που υπέγραψε τους ισολογισμούς της απάτης η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα τον αντάμειψε με μια θέση στο Υπερταμείο να διαχειριστεί με διαφάνεια τη δημόσια περιουσία.  Η εικόνα που συνθέτουν τα παραπάνω γεγονότα είναι πως η Ελλάδα είναι μια χώρα απατεώνων, το ίδιο και οι κυβερνήσεις της…

β) Δικαιοσύνη Ουγκάντας…

Στην Ελλάδα για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση χρειάζονται 5-10 χρόνια όταν σε μια σοβαρή χώρα χρειάζεται το 10% του αντίστοιχου χρόνου το πολύ. Επίσης την προηγούμενη της επίσκεψης του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου προσπάθησε (ανεπιτυχώς μετά την κατακραυγή) να καθυστερήσει και να αλλοιώσει την έρευνα για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι μέσω της παρεμβολής της διορισμένης από την κυβέρνηση Επιθεώρησης της Δημόσιας διοίκησης…

Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη δικαιοσύνη είναι αμέτρητες και κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα δεσμεύσει τα χρήματά του σε μια χώρα που η δικαιοσύνη λειτουργεί όπως στην Ελλάδα.

Ακόμη και όταν μια επιχείρηση που προσφεύγει στη δικαιοσύνη δικαιώνεται όπως η Eldorado, η κυβέρνηση καθυστερεί να εκδώσει τις άδειες για λόγους εκβιασμού (ενδεχομένως και πίεσης για χρηματισμό) ή μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

Η Ελλάδα στη λίστα της διεθνούς διαφάνειας εμφανίζεται σαν η πλέον διεφθαρμένη χώρα της Δυτικής Ευρώπης.

γ) Η διένεξη με τον Στουρνάρα…

Οι δημοκρατικές χώρες ευημερούν οικονομικά γιατί διαθέτουν ισχυρούς θεσμούς και ανεξάρτητες αρχές που ελέγχουν την εξουσία. Η μοναδική ανεξάρτητη αρχή που έχει μείνει εκτός κυβερνητικής νομενκλατούρας είναι η Τράπεζα της Ελλάδος. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έχει μεταχειριστεί όλα τα είδη πιέσεων προκειμένου να οδηγήσει τον κ. Στουρνάρα σε παραίτηση. Μέχρι και μεθόδους “μαφίας” έχει χρησιμοποιήσει, βάζοντας χειραγωγούμενες φυλλάδες να εκβιάζουν τον κεντρικό τραπεζίτη και την οικογένειά του.

Αυτά παρατηρούν οι δυνητικοί επενδυτές και όχι τα παχιά λόγια…

δ) Η ασφάλεια…

Είναι δύσκολο να πείσεις οποιονδήποτε σοβαρό επενδυτή να επενδύσει στη χώρα σου, όταν η ανομία συνεχώς εξαπλώνεται και αιτιολογείται από επίσημα κυβερνητικά χείλη εν είδει κοινωνιολογικής μπαρουφολογίας.

Όταν ο κ. Παρασκευόπουλος καταλήγει σε πόρισμα πως η ανομία και η εγκληματική βία (που υποδύεται την πολιτική) είναι αδύνατο να παταχθεί στα πανεπιστήμια πως θα πείσεις τους τραπεζίτες να στείλουν τα στελέχη τους και τα κεφάλαια στην Ελλάδα.

Όταν η κυβέρνηση δίνει άδειες εξόδου σε έναν πολλάκις καταδικασμένο ισόβια τρομοκράτη με δεκάδες δολοφονίες είναι δύσκολo να πείσει πως νοιάζεται για την ασφάλεια και την επιβολή του νόμου και της τάξης.

Η Ελλάδα από το άκρο της άκρας του τάφου σιωπής της Χούντας διολισθαίνει συνεχώς στο άλλο άκρο τους χάους. Μερικοί το επιδιώκουν και πολιτικά αυτό…

ε) Η κυβέρνηση και η εξουσία…

Η σύζυγος του πρωθυπουργού εν μέσω της αθωότητας που εξασφαλίζει η παντελής άγνοια των βασικών κανόνων του γυμνασιακού μαθήματος της αγωγής του πολίτη, δήλωσε πρόσφατα σε μια συνέντευξή της πως έχουμε την “κυβέρνηση αλλά δεν έχουμε τη εξουσία…”. Η αντίληψη αυτή  είναι απομεινάρι λενινιστικών πεποιθήσεων και διακατέχει το σύνολο των στελεχών της κυβέρνησης. Το ίδιο ακριβώς πιστεύουν και οι ακροδεξιοί φασίστες, πως δηλ. ο ηγέτης και το κόμμα (η κλίκα του) πρέπει να έχουν δικαιοδοσία να αποφασίζουν για όλα χωρίς ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, ανεξάρτητες αρχές, κανόνες και συντάγματα.

Όσοι πιστεύουν σε αυτές τις αντιλήψεις είναι φασίστες και αυτοί που το γνωρίζουν και αυτοί που δεν το γνωρίζουν και νομίζουν πως είναι αντιφασίστες… Τα φασιστικά καθεστώτα προσελκύουν ολιγάρχες που χωρίς ανταγωνισμό πλουτίζουν σε βάρος της κοινωνίας, δεν προσελκύουν επενδυτές. Οι σοβαρές επιχειρήσεις με εταιρική διακυβέρνηση και διαφανείς διαδικασίες αποφεύγουν αυτές τις χώρες. Επίσης τα σοβαρά funds που χρηματοδοτούν τις σοβαρές επιχειρήσεις και επενδύσεις εκτός από αποδοτικά-οικονομικά κριτήρια θέτουν και κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά κριτήρια προκειμένου να επενδύσουν. Η κατάσταση της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, των ατομικών ελευθεριών, η οικονομική ελευθερία, η παιδική εργασία, οι διακρίσεις μεταξύ φύλων και φυλών είναι μεταξύ αυτών…

Στα περισσότερα κριτήρια η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το μέσον της διεθνούς κατάταξης…

Μια σοβαρή κυβέρνηση αυτά θα προσπαθούσε να τα διορθώσει πρώτα και μετά οι επενδύσεις θα έρθουν μόνες τους…

Επισκέψεις (σαφάρι) σαν αυτές του πρωθυπουργού και του υπουργού των οικονομικών για την προσέλκυση επενδύσεων πίσω από τα ευγενικά χαμόγελα μόνο θυμηδία προκαλούν σε αυτούς που απευθύνονται.

Η μοναδική χρησιμότητα είναι η καλλιέργεια προσδοκιών για εσωτερική κατανάλωση.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Κώστα Στούπα, 28/9/2018]

Ελεύθερη πτώση κατέγραψε τον Σεπτέμβριο το οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε σήμερα η Κομισιόν. Ο δείκτης υποχώρησε στις 101,3 μονάδες, επιστρέφοντας σε επίπεδα Δεκεμβρίου 2017, έναντι 105,2 μονάδων τον Αύγουστο και 105,3 μονάδων τον Ιούλιο.

Τα στοιχεία -που ενσωματώνουν και τις κυβερνητικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ αλλά και την πορεία της πραγματικής οικονομίας το τελευταίο διάστημα και τις προσδοκίες της αγοράς για το μέλλον- δείχνουν ότι δεν μπορεί η κυβέρνηση να “κεφαλαιοποιήσει” οικονομικά τα οφέλη από την έξοδο από τα μνημόνια.

Τα στοιχεία καταγράφουν σημαντική πτώση σε όλους τους επιμέρους δείκτες: στη βιομηχανία, στις υπηρεσίες, στο λιανεμπόριο, αλλά και στις κατασκευές. Ελαφρά βελτίωση καταγράφεται μόνο στον δείκτη των καταναλωτών.

Ουσιαστικά, το οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα επιδεινώνεται για δεύτερο συνεχή μήνα, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγει η Κομισιόν από τον ΙΟΒΕ.  Γεγονός που ανατρέπει τα επιχειρήματα της κυβέρνησης – όπως αποτυπώνονται στα ενημερωτικά δελτία που παρουσίασε και στους ξένους επενδυτές – για ενίσχυση της εμπιστοσύνης για την πορεία της οικονομίας.

Ο δείκτης Οικονομικού Κλίματος είναι ο λεγόμενος “πρόδρομος δείκτης” για την πορεία της οικονομίας. Αποτελεί την πρώτη ένδειξη για το πώς θα κινηθεί το ΑΕΠ (εν προκειμένω το 3ο τρίμηνο). Η κυβέρνηση έχει στηρίξει σε πολύ μεγάλο βαθμό στην επιτάχυνση του ΑΕΠ το β’ εξάμηνο τους στόχους για τον προϋπολογισμό  2019, αλλά και τις υπόλοιπες ελληνικές επιδιώξεις αναφορικά με τις συντάξεις, τα αντίμετρα και τη διαδικασία εξόδου της Ελλάδος στις αγορές.

Σημειώνεται ότι στην ΕΕ υπήρξε μεν πτώση αλλά οριακή στον ανάλογο δείκτη (από τις 112,2 στις 111,3 μονάδες), σημάδι ότι οι πιέσεις στην ελληνική οικονομία είναι πολύ πιο έντονες.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, της Δήμητρας Καδδά, 27/9/2018]

Σκιές στο αφήγημα των επενδύσεων που θα επιχειρήσει να «πουλήσει» ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στα ξένα funds του Λονδίνου επιμένουν να ρίχνουν οι «κολλημένες» πάνω από το 4% αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, το σίριαλ της Ελληνικός Χρυσός και μια σειρά από αποκρατικοποιήσεις.

Την ίδια στιγμή που ο υπουργός Οικονομικών θα απευθύνεται την Πέμπτη σε εκπροσώπους επενδυτικών οίκων, μιλώντας για ευκαιρίες και βελτίωση στο επιχειρηματικό κλίμα της χώρας, οι «γκρίζες ζώνες» της οικονομίας σε τρία μέτωπα θα θυμίζουν πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Το πρώτο αφορά την πορεία αποδόσεων του ελληνικού δεκαετούς που παραμένει καρφωμένο στο 4,07%, δείχνοντας πόσο μεγάλη απόσταση μας χωρίζει από χώρες σαν την Κύπρο, η οποία ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, άντλησε 1,5 δισ. από τις αγορές, επίσης μέσω 10ετούς ομολόγου, με επιτόκιο 2,4%.

Το δεύτερο μέτωπο λέγεται επενδυτές, και παρ’ ότι η ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ έγινε με το βλέμμα στραμμένο σε αυτούς, η εκκρεμότητα με την Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές Χαλκιδικής στοιχειώνει μονίμως το αφήγημα, στέλνοντας τα αντίθετα μηνύματα. Εν είδει προειδοποιητικής βολής, η Hellas Gold, θυγατρική της καναδικής Eldorado, υπέβαλε χθες εξώδικο αίτημα αποζημίωσης από το Ελληνικό Δημόσιο, ύψους 750 εκατ. ευρώ. Αφορά ζημιές που έχει υποστεί, όπως αναφέρει, από τις καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών για το project των Σκουριών, όπως δαπάνες και διαφυγόντα κέρδη. Στην πράξη, η ανακοίνωση «φωτογραφίζει» το ποσό που θα διεκδικήσει η εταιρεία, αν και εφόσον τα πράγματα οδηγηθούν ξανά στα δικαστήρια. Σενάριο όχι απίθανο, κρίνοντας από την απάντηση του αρμόδιου υπουργείου Περιβάλλοντος, ότι ακόμη η Ελληνικός Χρυσός δεν έχει προσκομίσει τις εγγυήσεις που ζητά το Δημόσιο για την παραγωγή καθαρών μετάλλων, οι οποίες αποτελούν βασική προϋπόθεση για τη χορήγηση άδειας στις Σκουριές.

Το τρίτο μέτωπο ονομάζεται αποκρατικοποιήσεις. Δεν είναι τόσο τα φετινά έσοδα, όπου δύσκολα θα επιτευχθεί ο στόχος των 2 δισ. αν δεν εγκριθεί ώς τα τέλη του έτους η συναλλαγή 1,1 δισ. για τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, όσο μια σειρά από ανακολουθίες, αντιδράσεις και δυσκολίες που πηγαίνουν πίσω άλλα μεγάλα projects.

Τέτοια είναι η περίπτωση της Εγνατίας Οδού, όπου η ολοκλήρωση του εν εξελίξει διαγωνισμού μετατίθεται ακόμη πιο βαθιά στο εκλογικό 2019, μετά και την απόρριψη από τη Γενική Διεύθυνση Μεταφορών της Κομισιόν (DG Move) της τιμολογιακής πολιτικής διοδίων που απέστειλε το καλοκαίρι το υπουργείο Υποδομών-Μεταφορών. Σε εκείνη την επιστολή, ο αρμόδιος υπουργός Χρ. Σπίρτζης, ζητούσε εξαίρεση των ελληνικών αυτοκινητόδρομων, όπως και της Εγνατίας, από τη νέα ευρωπαϊκή Οδηγία για επιβολή διοδίων στα φορτηγά άνω των 3,5 τόνων, ανάλογα με τους ρύπους που αυτά εκπέμπουν. Το σκεπτικό του αιτήματος εξαίρεσης ήταν ότι οι διαγωνισμοί για τους ελληνικούς οδικούς άξονες είχαν _ όλοι ξεκινήσει πριν ψηφιστεί η σχετική κοινοτική νομοθεσία. Ειδικά όμως για την Εγνατία, η Κομισιόν έκρινε ότι λόγω της παραχώρησης σε ιδιώτη επενδυτή, ο βορειοελλαδικός άξονας θεωρείται νέο έργο, επομένως πρέπει να ισχύσει η Οδηγία. Το γεγονός τινάζει την τιμολογιακή πολιτική διοδίων για τον αυτοκινητόδρομο στον αέρα, αφού θα πρέπει αυτή να γίνει από την αρχή. Το χειρότερο μάλιστα είναι, απ’ ό,τι λένε οι πληροφορίες, ότι οι Κοινοτικοί επιμένουν πως η νέα πολιτική ρύπων πρέπει να ισχύσει όχι μόνο στην Εγνατία, αλλά και σε κάθε νέο αυτοκινητόδρομο, όπως π.χ. στον βόρειο άξονα της Κρήτης. Έτερο ζήτημα αφορά στην πιστοποίηση με βάση τις νέες κοινοτικές οδηγίες των 17 σηράγγων του βορειοελλαδικού άξονα, όπου λέγεται πως με ευθύνη των κατά καιρούς διοικήσεων της Εγνατίας, δεν έχουν επικαιροποιηθεί οι μελέτες επικινδυνότητας.

Στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης

Στην πράξη, η ολοκλήρωση του διαγωνισμού της Εγνατίας θα βρεθεί στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, όπως άλλωστε και σειρά άλλων projects, από τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ έως την πώληση του 30% του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος». Καμία από όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις δεν προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί πριν από το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2019. Και επειδή σε προεκλογική περίοδο οι αποκρατικοποιήσεις συνήθως «παγώνουν», το πιθανότερο είναι όχι θα μείνουν «προίκα» στην επόμενη κυβέρνηση. Στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, η Επιτροπή Ανταγωνισμού αποφάσισε να διερευνήσει πιο βαθιά το deal με τη Shell για την εξαγορά από τη δημόσια επιχείρηση των ΕΠΑ και ΕΔΑ Αττικής. Στο σενάριο που εξαντληθεί η προβλεπόμενη από τον νόμο προθεσμία των 45 ημερών, τότε δύσκολα θα τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα προκήρυξης του διαγωνισμού πώλησης της ΔΕΠΑ Εμπορίας τον Νοέμβριο. Ακόμη όμως και να μη γίνει αυτό, η εμπειρία δείχνει ότι χρειάζονται 10-12 μήνες από την ημέρα που προκηρύσσεται ένας διαγωνισμός μέχρι αυτός να ολοκληρωθεί. Όχι νωρίτερα επομένως από το φθινόπωρο του 2019, δηλαδή πάνω στις επόμενες εκλογές, εφόσον η κυβέρνηση εξαντλήσει τη θητεία της.

Στην περίπτωση των ΕΛΠΕ, τα εμπόδια που συνάντησαν οι υποψήφιοι μνηστήρες Glencore και Vitol να επισκεφτούν τα διυλιστήρια, μεταθέτουν τον καθορισμό ημερομηνίας υποβολής προσφορών. Αντί για Οκτώβριο, αυτή θα οριστεί μάλλον τον Νοέμβριο, που σημαίνει ότι καλώς εχόντων των πραγμάτων, το κλείσιμο της συναλλαγής θα πρέπει να τοποθετείται το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2019. Διάστημα που ίσως παραταθεί περαιτέρω, εφόσον ο νικητής του διαγωνισμού χρειαστεί να υποβάλει, όπως απαιτεί η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, δημόσια προσφορά προς όσους από τους μικρομετόχους θελήσουν να του πουλήσουν τις μετοχές τους.

Ουδείς συζητά τέλος για πώληση των μειοψηφικών ποσοστών στα νερά, δηλαδή ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, για τα οποία τόσος ντόρος είχε γίνει παλαιότερα ότι ενδιαφέρονται οι Γάλλοι. Το ίδιο ισχύει και για το 17% της ΔΕΗ. Εκκρεμεί άλλωστε η πώληση των λιγνιτικών της μονάδων, για την οποία όχι μόνο θα δοθεί μικρή παράταση για την υποβολή προσφορών, έπειτα από σχετικό αίτημα ενός εκ των διεκδικητών τους, αλλά υπάρχει και έντονος προβληματισμός για τα τιμήματα, μετά την πρόσφατη εκτίναξη των τιμών ρύπων.

[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Γιώργου Φιντικάκη, 19/9/2018]