Κεφάλαια ύψους 700 εκατ. δολ. έχουν επενδυθεί μέχρι στιγμής στα Μεταλλεία Κασσάνδρας στη Χαλκιδική από την Ελληνικός Χρυσός, ενώ η συνολική επένδυση θα ξεπεράσει το 1 δισ. δολ. και κατά πληροφορίες θα φθάσει το 1,2 δισ. δολ.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε στο Thessaloniki Summit ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος, μέσα στην επόμενη 20ετία η Ελληνικός Χρυσός θα συνεισφέρει με 3 δισ. ευρώ σε φόρους και μισθούς εργαζομένων και με άλλα 2,5 δια. σε τοπικές επιχειρήσεις και προμηθευτές. Όταν τα μεταλλεία στη Β. Χαλκιδική θα βρίσκονται σε πλήρη αξιοποίηση, το 40% των εσόδων θα προέρχεται από τον χρυσό και το υπόλοιπο κυρίως από τον χαλκό.

Ο κ. Θεοδωρακόπουλος αναφέρθηκε και στις περιπέτειες της επένδυσης, τονίζοντας πως παρά την πολεμική που έχει δεχθεί, έχει κερδίσει 16 θετικές αποφάσεις στο ΣτΕ. «Οι αδειοδοτήσεις στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο πράγμα, ασχέτως κυβερνήσεων Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, n μεγαλύτερη επένδυση στη Βόρεια Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη»,συμπλήρωσε.

Η Eldorado, ο βασικός μέτοχος της Ελληνικός Χρυσός, διατηρεί εξορυκτική δραστηριότητα σε Κίνα και Τουρκία, ξεκινά την παραγωγή χρυσού σε Ρουμανία και Βραζιλία, ενώ έχει σε εξέλιξη ερευνητικά προγράμματα για μεταλλεία σε Σερβία, Ρωσία και Καναδά.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, τουΓιώργου Χατζηλίδη, 15/10/2016]

Το παιδί ενός μεταλλωρύχου από την Τουρκία με έμφυτο ταλέντο στη ζωγραφική έφτιαξε μια ομολογουμένως καταπληκτική ζωγραφιά για την εργασία του πατέρα του.

Μια ζωγραφιά που απεικονίζει ένα μεταλλωρύχο εν ώρα εργασίας να έχει αναμμένο το φακό στο κράνος του και με το φως που εκπέμπει ο φακός να φωτίζεται το σπίτι στο οποίο η σύζυγος ασχολείται με το νοικοκυριό της.

Την ίδια στιγμή, το παιδί κάθεται στο τραπέζι και τρώει το φαγητό, που ετοίμασε η μητέρα του.  Προφανώς και ο πατέρας λείπει από το σπίτι γιατί εργάζεται στο μεταλλείο.

Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για ένα μικρό έργο τέχνης, με το οποίο ο γιός του μεταλλωρύχου επιχειρεί να δείξει την ευγνωμοσύνη που νιώθει στον πατέρα του για το επίπεδο διαβίωσης που προσφέρει στην οικογένεια του με την εργασία του, όπως αναφέρει και στο σχόλιο που έγινε από τον ίδιο τον πατέρα βγάζοντας την ζωγραφιά στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.

Είναι βέβαιο ότι ανάλογα συναισθήματα νιώθουν όλα τα παιδιά του κόσμου, που οι γονείς τους έχουν δουλειά σε τόσο δύσκολους όσο και περίεργους καιρούς.

Ένα λόγο παραπάνω τα παιδιά των μεταλλωρύχων, που ναι μεν νιώθουν ευγνωμοσύνη για το ψωμί που φέρνει σπίτι ο πατέρα τους, αλλά και περηφάνια ταυτόχρονα, καθώς αυτή η εργασία είναι μια από τις δυσκολότερες, αν όχι η πιο δύσκολη.

Είμαστε σίγουροι πως αυτή η ζωγραφιά θα δώσει το ερέθισμα να δούμε ανάλογες ζωγραφιές και από παιδιά μεταλλωρύχων από τα Μαδεμοχώρια της ΒΑ Χαλκιδικής

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 19/8/2016]

Το ρήγμα Στρατωνίου-Βαρβάρας έχει κυρίαρχο γεωλογικό και μεταλλογενετικό ρόλο, αλλά αποτελεί κυρίως δημιουργικό σημείο αναφοράς με κοινωνική διάσταση και συμβολή στην ανάπτυξη. Με λίγο «φάλτσο» ανατολικό-δυτικό προσανατολοσμό ή το ανάποδο, φέρνει σε ασύμφωνη επαφή δύο γεωλογικούς σχηματισμούς με διαφορετική πετρογενετική προέλευση, ανόμοια  λιθοστρωματογραφικά χαρακτηριστικά και αλλοιώτικη γεωχημική σύσταση. Βόρεια του ρήγματος, στην ανώτερη/υψηλότερη πλευρά του, βρίσκεται ο σχηματισμός Κερδυλλίων που αποτελείται από βιοτιτικούς και πλαγιοκλαστικούς-μικροκλινικούς γνευσίους με ενστρώσεις οριζόντων μαρμάρου. Ο σχηματισμός Κερδυλλίων θεωρείται τμήμα του ηπειρωτικού φλοιού της λεγόμενης Ροδοπικής μάζας. Νότια του ρήγματος, στη κατώτερη/χαμηλότερη πλευρά του, βρίσκεται ο σχηματισμός του Βερτίσκου  που αποτελείται κυρίως από αμφιβολίτες, αμφιβολιτικούςγνευσιοσχιστόλιθους και υπερβασικά πετρώματα. Ο σχηματισμός Βερτίσκου περιλαμβάνει στη πλειοψηφία του τμήματα του ωκεάνιου φλοιού της Τηθύος θάλασσας. Η γεωλογική αυτή δυσαρμονία, μαζί με την παρουσία των ρηγμάτων, των μαρμάρινων στρωμάτων, του νεώτερης ηλικίας γρανοδιορίτη Στρατωνίου και λαμπροφυρικών φλεβών, δημιούργησε από την άλλη πλευρά  το μεταλλογενετικό πλεονέκτημα της περιοχής με αποτέλεσμα τα πλούσια κοιτάσματα και το μεγάλο μεταλλευτικό δυναμικό της περιοχής. Τα μεταλλοφόρα διαλύματα  χρησιμοποιούν τον ανοιχτό χώρο που τους προσφέρουν το ρήγμα Στρατωνίου-Βαρβάρας και άλλες ρηξιγενείς ζώνες/δομές, όπου κυκλοφορούν, μεταφέρουν, μοιράζουν και αποθέτουν μέταλλα με τη μορφή θειούχων ορυκτών, κυρίως, σιδήρου, μολύβδου και ψευδαργύρου. Η διαδικασία μεταλλόγενεσης εξελίσσεται από την επιφάνεια μέχρι τα βαθύτερα τμήματα του ρήγματος και διαφοροποιείται σε όλο του το μήκος που ξεπερνάει τα 10  χλμ.

Οι Μαύρες Πέτρες που συχνά εμφανίζονται στην επιφάνεια του ρήγματος είναι αποτέλεσμα υπεργενετικων διεργασιών που έχουν σαν αποτέλεσμα την οξείδωση του αρχικά αποτιθέμενου θειούχου μεταλλεύματος.  Συγκεκριμένα τα περιεχόμενα θειούχα ορυκτά σιδήρου (σιδηροπυρίτης), μολύβδου (γαληνίτης), ψευδαργύρου (σφαλερίτης), αρσενικού (αρσενοπυρίτης), μαγγανίου (αλαβανδίτης) και ανθρακικού μαγγανίου (ροδοχρωσίτης) σχηματίζουν χημικές ενώσεις οξειδίων (υδρο-) σιδήρου και μαγγανίου, με αυξημένες πάντα συγκεντρώσεις βασικών και πολύτιμων μετάλλων. Οι υπεργενετικές αυτές μαύρες αυτές πέτρες συνδέονται στο βάθος, σχεδόν πάντοτε, με πλούσια, συχνά χρυσοφόρα θειούχα κοιτάσματα όπως συμβαίνει και στο ομώνυμο ενεργό μεταλλείο κάτω από τη Στρατονίκη, στην πολυμεταλλική Ολυμπιάδα, αλλά και στη δυναμική Πιάβιτσα, που επίσης ελέγχεται μεταλλογενετικά από το ρήγμα Στρατωνίου-Βαρβάρας. Μέσα από την φυσική διεργασία της υπεργενέσης επιτυγχάνεται και απόλυτη αδρανοποίηση και εξουδετέρωση της θειούχου μεταλλοφορίας, αφού τα οξείδια που παράγονται είναι αδρανείς ενώσεις σε σύγκριση με τις αρχικές θειούχες χημικές ενώσεις που παρουσιάζουν δυναμικότερη αποπλυντική συμπεριφορά και πιο κινητική έκπλυση και διάχυση των περιεχόμενων μετάλλων.

Η  δυναμική τεκτονική λειτουργία του ρήγματος είχε σαν αποτέλεσμα την παραμόρφωση και αλλοίωση παλαιότερων πετρωμάτων της περιοχής, και το σχηματισμό καινούριων που μαζί τους έφεραν πληθώρα ορυκτών και μετάλλων. Για το λόγο αυτό προέκυψε πολύ γρήγορα οικονομικό ενδιαφέρον σε συνδυασμό με τις δυνατότητες αξιοποίησης τους σαν πρώτες ύλες. Η αξία και η ευρεία χρήση τους δημιούργησε κοντά και γύρω από το ρήγμα μικρότερες ή/και μεγαλύτερες κοινωνίες ανθρώπων. Πάνω και κατά μήκος και σε όλη την έκταση του ρήγματος. Στρατώνι, Στρατονίκη, Στάγειρα, Νεοχώρι, Παλαιοχώρι, Βάρβαρα, όλα τους χωριά που συνδεόμενα με το μεταλλοφόρο ρήγμα, έφτιαξαν μεταλλεία, δούλεψαν και δουλεύουν εκεί, και δεν αρνήθηκαν ποτέ να αποκαλούνται ξεχωριστά και όλα μαζί, Μαντεμοχώρια. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που εκμεταλλεύονται την παρουσία του ρήγματος κινδυνολογικά και καταστροφολογικά για να εμποδίσουν την αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων, να αποτρέψουν τη μεταλλευτική δραστηριότητα και να κλείσουν τα μεταλλεία. Να ανατρέψουν και να αντιστρέψουν δηλαδή τη διαχρονική και ιστορική σχέση που συνδέει αρμονικά ανθρώπους, γεωλογία και ορυκτό πλούτο. Ξεχνούν βέβαια και δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι είναι αυτό το ρήγμα που δημιούργησε τα μέταλλα, έφερε κοντά του τους ανθρώπους και τους έδωσε ζωή και ελπίδα. Για το λόγο αυτό πήγαν να ζήσουν δίπλα του, να φτιάξουν τα σπίτια τους στην «αγκαλιά» του, αλλά και να τρέξουν να το κάνουν φίλο και συνοδοιπόρο τους, αντί για αντίπαλο και εχθρό τους. Είναι για τον ίδιο λόγο που οι άνθρωποι ζουν και προοδεύουν στην ηφαιστειακή Ισλανδία, στη σεισμική Ιαπωνία, δίπλα στην εκρηκτική Αίτνα και πάνω στο ανήσυχο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα.

[ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, 20/5/2016, του Δρ Γεωλογίας Ν. Αρβανιτίδη]

Στην πρώτη παρέμβαση, «Χαλκιδική 1: Οι ορυκτές πρώτες ύλες κοντά στον άνθρωπο και την ανάπτυξη του-(δες εδώ)  », στην αρθογραφική σειρά που ξεκίνησε για τον πολυ-αναπτυξιακό  χαρακτήρα της Χαλκιδικής, γίνεται αναφορά στην διαχρονική συμβολή των ορυκτών πρώτων υλών στην ανάπτυξη και τον πολιτισμό του ανθρώπου ξεκινώντας από την αρχαιότητα. Η πρόοδος, η εξέλιξη, η διαβίωση και τελικά η ίδια η ζωή διατηρούν μόνιμη και στενή σχέση με την καθημερινή χρήση ορυκτών και μετάλλων.

Στην δεύτερη αρθογραφία, Χαλκιδική 2, αναδεικνύεται ο μεταλλογενετικός πλουραλισμός, η προέλευση και η δυναμική του ορυκτού πλούτου που προκύπτει, και η παρουσία πρότυπων μεθοδολογικών εργαλείων, με ευρύτερες σφαιρικά εφαρμογές στην κοιτασματολογική έρευνα. Το μεταλλοφόρο σύστημα που λειτούργησε στην περιοχή «νομοτελειοποιείται» γεωλογικά, και η τυπολογία του συγκεντρώνει μαζί με το οικονομικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Το μεταλλευτικό κέντρο Ολυμπιάδας-Στρατωνίου-Σκουριών γίνεται εξίσου σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο, με ιδιαίτερη παρουσία, συμβολή και αξία στην εκμάθηση, εξάσκηση και κατάρτιση νέων γεωεπιστημόνων, αλλά και σημείο  αναφοράς για τεκμηριωμένη και πραγματική ενημέρωση της κοινής γνώμης. Αυτός είναι και ο βασικός στόχος αυτής της 2ης παρέμβασης. Δηλαδή με όσο το δυνατόν απλό τρόπο να γίνει κατανοητό και στον πιο απλό, ανυποψίαστο, τελευταίο πολίτη της χώρας, η πολύπλευρη αναπτυξιακή και πλουραλιστική κοινωνικά αξία που προκύπτει από τον ορυκτό πλούτο της Χαλκιδικής.

Ο μηχανισμός που λειτούργησε στην διαδικασία σχηματισμού της μεταλλοφόρου εμφάνισης στο Ζέπκο αποτυπώνει και περιγράφει σε μεγάλο βαθμό το μεταλλογενετικό μοντέλο που ισχύει στην περίπτωση του συμπαγούς θειούχου μεταλλεύματος Ολυμπιάδας. Οι περιορισμένης κλίμακας δηλαδή αρχαίες μεταλλευτικές εργασίες, εκμεταλλεύσεις και στοές στο Ζέπκο και τη Βίνα, αφορούσαν στην εξόρυξη χρυσού από την εκμετάλλευση μικρών επιφανειακών και “ρηχών” μεταλλοφόρων σωμάτων τύπου Ολυμπιάδας. Ο “επιφανειακός” και ” μικρός” Ζέπκος δεν είναι παρά μόνο  μία μικρογραφία του μεταλλογενετικού συστήματος που έδωσε το πλούσιο σε χρυσό, άργυρο, μόλυβδο, ψευδάργυρο και χαλκό, κοίτασμα Ολυμπιάδας.

Πέρα από την σημασία που έχει η διαπίστωση αυτή στη κοιτασματολογικη έρευνα, ιδιαίτερα υψηλή είναι και η εκπαιδευτική αξία, τόσο στους σπουδάζοντες όσο και στους επαγγελματίες γεωεπιστήμονες. Συγκεκριμένα προκύπτει με απόλυτο και ξεκάθαρο τρόπο ο τεκτονικός, στρωματογραφικος και λιθολογικός έλεγχος κυκλοφορίας, αντίδρασης και παγίδευσης μεταλλοφόορων υδροθερμικών διαλυμάτων. Τα τελευταία έχοντας θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 300 βαθμών κελσίου, αφού βρήκαν διάδρομους στα βαθιά ρήγματα της περιοχής, είχαν καθοριστικό ρόλο στην συγκέντρωση, μεταφορά και απόθεση χρυσοφόρων θειουχων ορυκτών. Η παρουσία ανθρακικών πετρωμάτων συνέβαλε στην γεωμετρική επέκταση και ανάπτυξη της ιδιαίτερα ογκώδους αποθεματικής διάστασης που καταγράφεται.

Για τον έμπειρο και ικανό οικονομικό γεωλόγο/κοιτασματολόγο, χαρτογραφώντας τις περιοχές Βίνας και Ζέπκου, λίγα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της θέσης του μεταλλείου και του δημοτικού διαμερίσματος Ολυμπιάδας, και μελετώντας τις μεταλλοφόρες εμφανίσεις και αρχαίες στοές που υπάρχουν εκεί, το μεταλλογενετικό μοντέλο που προκύπτει είναι συγκεκριμένο και γίνεται σχετικά εύκολα αντιληπτό. Είναι γι’ αυτόν σαν να διαβάζει βουλωμένο γράμμα. Η συνέργεια και διαδραστική λειτουργία μεταξύ ρηξιγενών δομών, έντονης και δυναμικής υδροθερμικής δραστηριότητας, και παρουσίας οριζόντων ανθρακικών πετρωμάτων/μαρμάρων στη λιθοστρωματογραφία της περιοχής, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες στο σχηματισμό πλούσιων κοιτασμάτων τύπου Ολυμπιάδας. Συγκεκριμένα, υδροθερμικά διαλύματα (λιγότερο ή περισσότερο υφάλμυρα και με παρουσία θείου) από το «εσωτερικό» της γης, στην ανοδική τους πορεία μέσω σχεδόν κατακόρυφων ρηξιγενών ζωνών, εκχυλίζουν, εμπλουτίζονται και μεταφέρουν μέταλλα , που αποθέτουν με τη μορφή φλεβικών και κυρίως συμπαγών συγκεντρώσεων θειούχων ορυκτών στις τομές ρηγμάτων/διακλάσεων με ανθρακικά πετρώματα. Έχοντας λοιπόν σαν ερευνητικό εργαλείο το «μικρογραφικό» μοντέλο του Ζέπκου, ελέγχοντας τη γεωλογία της περιοχής και γνωρίζοντας την ανάπτυξη οριζόντων μαρμάρου/ανθρακικών πετρωμάτων σε βαθύτερα τμήματα του υποβάθρου, ο εντοπισμός δυναμικότερων και πλουσιότερων κοιτασμάτων είναι απόλυτα εφικτός και ρεαλιστικός στόχος. Με άλλα λόγια η πληροφορία που συλλέγει κάποιος στην επιφάνεια, σε συνδυασμό με συστηματική παρατήρηση, ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων αξιοποιείται στην περίπτωση αυτή, όπως και σε πολλές άλλες, στην κοιτασματολογική έρευνα βάθους και τον εντοπισμό οικονομικά εκμεταλλεύσιμων μεταλλευμάτων, τύπου Ολυμπιάδας.

Στα σημεία λοιπόν  επαφής και τομής τους με ανθρακικά πετρώματα και μέσα από μια δυναμική διαδικασία διεκδικητικών φυσικοχημικών αντιδράσεων, τα υδροθερμικά διαλύματα παγιδεύονται και αποθέτουν πολυμεταλλικά θειούχα ορυκτά που αντικαθιστούν και καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα και χώρους που οριοθετούν γεωμετρικά οι στρωματογραφικά δομημένοι ορίζοντες μαρμάρου. Σημειώνεται ότι μάρμαρα και ανθρακικά πετρώματα,  είναι λιθογεωχημικά απόλυτα ταυτόσημοι όροι. Η χρήση του ενός ή του άλλου όρου στο κείμενο γίνεται αποκλειστικά για λόγους αποφυγής της ίδιας κάθε φορά ονοματολογικής επανάληψης.

[ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, του Δρ. Γεωλογίας Ν. Αρβανιτίδη, 6/5/2016]

Η Χαλκιδική με την γνωστή γεωγραφική της ταυτότητα, την δεδομένη φυσιογνωμική πραγματικότητα, την διαχρονική εννοιολογική αναγνωρισιμότητα, αλλά και την μακρόχρονη ιστορική της διαδρομή, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα καλής πρακτικής στην δυναμική συνύπαρξη μιας πολυδιάστατης και αλληλλένδετης αναπτυξιακής διαδικασίας. Ο τουρισμός με τις ξενοδοχειακές μονάδες και τις άλλες υπηρεσίες. Οι καλλιέργειες  με τις ελιές/λάδι, το μέλι και το κρασί. Ο ορυκτός πλούτος με τα μεταλλεία και τις άλλες πρώτες ύλες. Η δασική και υλοτομική δραστηριότητα. Η γεωλογία με το αναμφίβολο φυσιογνωστικό και εκπαιδευτικό περιέχομενο και αξία. Η αρχαιολογική παρακαταθήκη και κληρονομιά. Η θρησκευτική θεματολογία και μοναδικότητα. Η λαϊκή παράδοση και έθιμα. Το φυσικό περιβάλλον και οι άνθρωποι. Οι καθαρές θάλασσσες και οι εντυπωσιακές ακτές. Τοπονύμια όπως τα αρχαία Στάγειρα, η Ολυμπιάδα, το Στρατώνι, το Άγιο Όρος, η Σιθωνία, τα λουτρά Αγίας Παρασκευής, η Γερακινή, η Άθυτος, η Αρναία, οι Καβουρότρυπες, και άλλα πολλά γνωστά και χιλιοειπωμένα ονόματα συνδέονται το καθένα ξεχωριστά ή και μαζί με κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω γνωρίσματα και δραστηριότητες. Και είναι γεγονός ότι σε καμία περίπτωση δεν έχει παρατηρηθεί μια αναπτυξιακή δραστηριότητα να εμποδίζει ή να λειτουργεί σε βάρος της εξέλιξης κάποιας άλλης. Γιατί στην πραγματικότητα ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Δηλαδή, τις περισσότερες φορές και αρκετά συχνά, όταν υπάρχει παραγωγική  ανάπτυξη σε κάποιο τομέα αυτό στηρίζει και επηρεάζει θετικά την πορεία και άλλων. Για παράδειγμα τα ενεργά μεταλλεία δημιουργούν καλύτερα εισοδήματα και μεγαλύτερες φορολογικές εισπράξεις γεγονός που δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες κατανάλωσης προϊόντων και τουριστικών εισοδημάτων.

Σε μια σειρά από επιμέρους παρεμβάσεις που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια θα δοθούν παραδείγματα της πολυ-αναπτυξιακής κουλτούρας που χαρακτηρίζει την Χαλκιδική, με σχετικά κείμενα και εικόνες, που συνδέονται και αναφέρονται σε διμερείς ή και πολυμερείς συμπορεύσεις και συνυπάρξεις ορισμένων από τις προαναφερόμενες οικονομικές και άλλες δραστηριότητες.

Χαλκιδική 1, λοιπόν και πάμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, γιατί οι αρχαίοι έλληνες της περιοχής λειτουργούσαν τα μεταλλεία τους κοντά και δίπλα στις πόλεις που ζούσαν; Και πιο συγκεκριμένα γιατί τα αρχαία μεταλλεία Κασσάνδρας είχαν τις στοές τους μια ανάσα από τα αρχαία Στάγειρα;

Τα μεταλλεία χρυσού, αργύρου, μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού και μαγγανίου της βόρειας Χαλκιδικής (Στρατώνι και Ολυμπιάδα) αποτέλεσαν τον κυρίαρχο «χρηματοδότη» του μακεδονικού βασιλείου και των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην περιοχή σώζονται περισσότερα από 300 πηγάδια και περίπου 200.000 κ.μ. αρχαίων μεταλλουργικών απορριμμάτων, των κοινών «σκουριών» από την εκκαμίνευση των μεταλλευμάτων. Με βάση ιστορικές πηγές και τα αποτελέσματα άμεσων και έμμεσων αναλύσεων και προσδιορισμών, που έχουν γίνει στις προαναφερόμενες σκουριές η έναρξη της δραστηριότητας εντοπίζεται στις αρχές της κλασσικής αρχαιότητας. Χαρακτηριστικό και απόλυτα βέβαιο είναι πλέον το γεγονός ότι η εξόρυξη και χρήση ορυκτών πρώτων υλών είχαν καθοριστική σημασία στην καθημερινότητα (π.χ. δομικοί λίθοι), τον πολιτισμό (π.χ. διακοσμητικά πετρώματα) και την οικονομία (π.χ. χρυσός, άργυρος, χαλκός) των αρχαίων Μακεδόνων. Αυτή η στενή και ανταποδοτική σχέση ήταν και ο βασικός λόγος που οι εργασίες εκμετάλλευσης και τα ορυχεία βρίσκονταν πάντα στο άμεσο περιβάλλον των αστικών τους κέντρο. Ζωντανό παράδειγμα οι αρχαίες στοές της Βίνας που βρίσκονται μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα αρχαία Στάγειρα και άλλες αρχαιότητες της περιοχής  (ΝΑ στο συνημμένο χάρτη). 

Όπως και τότε έτσι και σήμερα τα κοιτάσματα των μεταλλείων Κασσάνδρας  και της ευρύτερης (Ολυμπιάδα, Μαδέμ Λάκκος, Μαύρες Πέτρες, Πιάβιτσα, Βαρβάρα, Σκουριές) αποτελούν σημαντική  πλουτοπαραγωγική πηγή και μεταλλογενετικό κρίκο της Αλπικής ορογένεσης με ευρύτερη προοπτική αύξησης του αποθεματικού δυναμικού. Συγκεκριμένα δημιουργούνται μεταλλογενετικές συνθήκες έντονης υδροθερμικής δραστηριότητας που οδηγούν στον επιγενετικό σχηματισμό κοιτασμάτων χρυσοφόρων πολυμεταλλικών θειούχων τύπου Manto, και χρυσοφόρων θειούχων χαλκού τύπου Porphyry. Στο σύνολο του το μεταλλευτικό δυναμικό της περιοχής μεταξύ Ολυμπιάδας, Βαρβάρας, Σκουριών, Φισώκας και Στρατωνίου, με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο, είναι από τα πλουσιότερα της Ευρώπης και λογικά παραμένει ο βιωσιμότερος αναπτυξιακός στόχος για την μεταλλευτική βιομηχανία της χώρας. Παράλληλα αποτελεί από κάθε άποψη γεωεπιστημονική κοιτίδα έρευνας με πλειάδα από εκπαιδευτικές εφαρμογές και τεχνογνωσιακές πρακτικές.

[ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, του Δρ. Γεωλογίας Ν. Αρβανιτίδη, 2/5/2016]