Tag Archives: Λαύριο

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΕΚΤΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ (ΔΕΣΟΛ);

Konichalcite – Olivenite – Zinkolivenite Fov 10mm Mine Ghristiana Kamariza Lavrio Photo Fritz Schreiber’s Collection Vasilis Stergiou

NEW MINERAL: Neodymium Agardite (Agardite-Nd) Type Locality MINE HILARION Kamariza Lavrio

 

Το 1986 τα ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ-NEWS ON MINERALS στην Ελλάδα είχαν δημιουργήσει την Διεθνή Ένωση Συλλεκτών Ορυκτών σε Σκουριές (International Association of Collectors of Slag Minerals – IACSM) ,αφού ήταν γνωστή η μεγάλη ποικιλία ορυκτών που είχαν βρεθεί στις αρχαίες μεταλλευτικές σκουριές του Λαυρίου.

Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα κυκλοφορούσε σε συνεργασία με την Νότια Αφρική και στην συνέχεια με την Γερμανία και ένα σχετικό ειδησεόγραμμα. Μετά την απώλεια του Horst Windisch από την Νότια Αφρική, ο οποίος συντόνιζε το ειδησεόγραμμα της IACSM , η κυκλοφορία του ειδησεογράμματος αυτού σταμάτησε .

Ο μεγάλος αριθμός ορυκτών που έχουν βρεθεί στο Λαύριο, έχουμε την γνώμη ότι δικαιολογεί την δημιουργία Διεθνούς Ένωσης Συλλεκτών Ορυκτών Λαυρίου ( International Association of Collectors of Lavrion minerals).

Το πιο σωστό θα ήταν Διεθνής Ένωση Συλλεκτών Ορυκτών Λαυρεωτικής (ΔΕΣΟΛ) (International Association of Collectors of Lavreotiki Minerals- IACLM).

Από την στιγμή που προτείνεται κάτι μέχρι την υλοποίησή του χρειάζεται χρόνος και πράγματι νομίζουμε ότι είναι θέμα χρόνου η δημιουργία της ΔΕΣΟΛ.

 

[ΠΗΓΗ: http://elladitsamas.blogspot.gr/, του Δημήτρη Μηνατίδη, από το ORYKTOLOGIKA NEA-NEWS ON MINERALS , March – April 2017, 28/6/2017]

700 ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΟΡΥΚΤΑ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ! (ΜΕΡΟΣ ΙΙ)

To ορυκτό Kapellasite ανακαλύφθηκε στο ορυχείο Νο 19 Σουνίου.

Ειδικότερα τα μεταλλευτικά ορυκτά, αποτελούν τη βάση της (εξαγωγικής) Μεταλλουργίας, δηλ. της παραγωγής μετάλλων και στηρίζουν από απλές βιομηχανίες μέχρι την Εθνική Οικονομία πολλών κρατών. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο σήμερα.

Εδώ και τουλάχιστον πέντε χιλιάδες χρόνια είχαν ήδη αναπτυχθεί απλές μέθοδοι εξαγωγικής μεταλλουργίας, πχ. για την εξαγωγή του χαλκού από τα ορυκτά που τον περιέχουν. Από τότε, η πρόοδος του βιοτικού μας επιπέδου αλλά και του πολιτισμού μας εξαρτήθηκε, σε μεγάλο βαθμό από την εξόρυξη και κατεργασία των ορυκτών.

Η ενεργή έκθεση με θέμα «Τα Ορυκτά και ο Άνθρωπος» στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, είναι κατατοπιστική κυρίως για τα χρήσιμα ορυκτά. Εντούτοις, τα περισσότερα από τα ορυκτά που έχουν ανακαλυφθεί δεν είναι «χρήσιμα» για τον άνθρωπο με την συνηθισμένη γενική έννοια της χρηστικότητας. Εχουν όμως μεγάλη αισθητική, ιστορική, πολιτιστική, μουσειακή αλλά και επιστημονική αξία. Τέτοια είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα ορυκτά του Λαυρίου που προαναφέρθηκαν.

Εξαιρούνται προφανώς τα μεταλλευτικά ορυκτά που εξορύχθηκαν επί αιώνες στην λαυρεωτική και τα οποία δεν είναι προφανώς συλλεκτικά, πλην όμως απετέλεσαν τη βάση της μεταλλευτικής και μεταλλουργικής δραστηριότητας στην περιοχή για την παραγωγή μολύβδου, ψευδαργύρου, αργύρου κλπ.

Τα ορυκτά δεν έχουν μόνο αισθητική και συλλεκτική αξία, έχουν και μεγάλη επιστημονική αξία. Η εξέταση των ορυκτών μας βοηθά-μεταξύ άλλων- να κατανοήσουμε την προέλευση της Γης, εφόσον αποθηκεύουν στο εσωτερικό τους χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το τι συνέβη στο γεωλογικό παρελθόν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα ορυκτά αποτελούν τη μνήμη του πλανήτη… Ειδικότερα, η επιστημονική αξία των ορυκτών του Λαυρίου είναι τεράστια αν αναλογιστεί κανείς την τεράστια διαχρονική ποικιλία τους. Ορισμένα (25 τουλάχιστον από αυτά τα οποία επίσης περιγράφονται στην ίδια λίστα) έχουν ιδιαίτερη σημειολογία ως χαρακτηριστικά για την περιοχή (TL). Ενδεικτικά λοιπόν αναφέρονται ορισμένα ακόμη πολύ σημαντικά type localities:

 

  • Ο Λαυριονίτης (Laurionite), ένα ιστορικό ορυκτό που ανακαλύφθηκε στις σκουριές των μεταλλείων της περιοχής θορικού Λαυρίου και ονομάστηκε έτσι το 1887 από τον Rudolf Koechlin.

 

Ο λαυριονίτης (αγγλ. laurionite) είναι ένυδρο χλωριούχο ορυκτό του μολύβδου.

  1. Ο Γεωργιαδεσίτης (Georgiadèsite), ο οποίος έχει βρεθεί στις σκουριές των σπηλαίων του Πασά-Λιμάνι και στην περιοχή Βρυσάκη. Πρόκειται για σπάνιο ανθρωπογενές ορυκτό σχηματιζόμενο από την επίδραση θαλάσσιου ύδατος σε μολυβδούχα απόβλητα μεταλλευτικών δραστηριοτήτων (σκουριές).Το όνομα του αποδόθηκε προς τιμή του τότε Διευθυντή της εταιρείας μεταλλείων Λαυρίου Μ. Γεωργιάδη,1896.
  2. Ο Αγαρδίτης (Nd) (Agardite-Nd), έχει βρεθεί στο ορυχείο Ιλάριον (Hilarion) του Λαυρίου, 2010.
  3. Ο Αττικαίτης (Attikaite), έχει βρεθεί στο Shaft No. 132 του ορυχείου Christiana Λαυρίου, 2006.
  4. Ο Ιλαριονίτης (Hilarionite), ο οποίος απαντάται στο ορυχείο Ιλάριον, περιοχή Καμάριζα Λαυρίου, 2011.
  5. Ο Καμαριζαΐτης (kamarizaite), ο οποίος απαντάται στην περιοχή Καμάριζα του Λαυρίου, όπου εντοπίστηκε από Ρώσους ορυκτολόγους, ενώ δεν έχει αναφερθεί η ανεύρεσή του σε άλλα σημεία της Γης μέχρι σήμερα, 2008.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net, του Πέτρου Τζεφέρη, 16/6/2017]

700 ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΟΡΥΚΤΑ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ! (ΜΕΡΟΣ Ι)

 Neodymium Agardite (Agardite-Nd) Type Locality MINE HILARION Kamariza Lavrio

Σε πρόσφατο άρθρο έγινε αναφορά σε ένα νέο ορυκτό που ανακαλύφθηκε στο Λαύριο και ταυτοποιήθηκε ως παγκοσμίως πρωτότυπο ορυκτό.

Katerinopoulosite: ένα ακόμη μοναδικό παγκοσμίως ορυκτό από το Λαύριο!

Επίσης αναφέρθηκαν και ορισμένα ακόμη ορυκτά (Voudourisite και Lazaridisite, που ανακαλύφθηκαν στο ορυχείο Esperanza αλλά και Kapellasite στο ορυχείο Νο 19 Σουνίου) τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικά ορυκτά για την περιοχή (TL). Η ένδειξη (TL) καταδεικνύει ότι το ορυκτό είναι χαρακτηριστικό για την εκάστοτε περιοχή (Type Locality).

ολλοί αναρωτήθηκαν ποιες είναι οι χρήσεις τους και τι συνιστά μια τέτοια ανακάλυψη για την Λαυρεωτική και γενικότερα τον τόπο μας. Ας δώσουμε λοιπόν ορισμένες επιπλέον πληροφορίες σχετικά με τα ορυκτά και ειδικότερα τα ορυκτά του Λαυρίου.

Καταρχάς δεν είναι μόνο τα 2-3 ορυκτά του Λαυρίου που αναφέρθηκαν στο παραπάνω άρθρο. Είναι και πολλά άλλα, σύνολο 562 ορυκτά που έχουν ταυτοποιηθεί μέχρι σήμερα από την περιοχή της Λαυρεωτικής (λίστα mindat.org, 2017). Εντούτοις η λίστα αυτή δεν είναι πλήρης, τα ορυκτά του Λαυρίου είναι αρκετά περισσότερα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου από τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, πάνω από 100 επιπλέον ορυκτά από την περιοχή έχουν επίσης ταυτοποιηθεί και θα ανακοινωθούν σύντομα σε έγκυρα διεθνή έντυπα, με αποτέλεσμα τα ορυκτά του Λαυρίου να πλησιάζουν τα 700.

Συνεπώς, από τα 5.470 είδη ορυκτών που έχουν μέχρι σήμερα καταγραφεί στη γη (τα 5.237 αναγνωρίζονται επίσημα από την Διεθνή Ορυκτολογική Ενωση (ΙΜΑ), ΙΜΑ Mineral List, Μάρτιος 2017) περίπου 700 προέρχονται από την περιοχή του Λαυρίου. Κάθε χρόνο ανακαλύπτονται και νέα ορυκτά από την περιοχή της Λαυρεωτικής τα οποία αναγνωρίζονται διεθνώς από την ΙΜΑ ως παγκοσμίως πρωτότυπα ορυκτά. Ετσι η Λαυρεωτική κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων περιοχών στον πλανήτη σε αριθμό καταγεγραμμένων ορυκτών.

Ο καμαριζαΐτης (αγγλ. kamarizaite) είναι ένυδρο αρσενικικό ορυκτό του σιδήρου.

Πράγματι, στα «εξοφλημένα» μεταλλεία της Λαυρεωτικής (Θορικού, Σουνίου, Καμάριζας, Πλάκας κλπ) έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα ανεκτίμητης αξίας ορυκτά. Δείγματα αυτών των ορυκτών είναι, ακόμη και σήμερα, περιζήτητα από συλλέκτες, καθώς απαντούν σε μοναδικούς σχηματισμούς, όπως ο αγαρδίτης, ο σερπιερίτης, ο θορικοσίτης, ο λαυριονίτης, ο καμαριζαΐτης, ο (χ)ιλαριονίτης, ο αττικαίτης κ. ά. Πολλά από τα ορυκτά αυτά εκτίθενται στο Ορυκτολογικό Μουσείο Λαυρίου και το Ορυκτολογικό-Μεταλλευτικό Μουσείο Καμάριζας Λαυρίου, ενώ άλλα συμπεριλαμβάνονται σε ιδιωτικές συλλογές.

Ορυκτά και κινητό

Ορισμένα από τα ορυκτά χαρακτηρίζονται ως «ανθρωπογενή», δεν θα υπήρχαν δηλαδή χωρίς την καταλυτική επίδραση του ανθρώπου τους τρεις τελευταίους 2-3 αιώνες και κυρίως την εξορυκτική και μεταλλουργική δραστηριότητα, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχουν δημιουργηθεί πολύ παλαιότερα όπως στα αρχαία ορυχεία του Λαυρίου. Εκτιμάται ότι από το σύνολο των ορυκτών παγκοσμίως, τα 208, δηλαδή το 3% περίπου, έχουν ανθρωπογενή προέλευση.

Για παράδειγμα, ο Νεαλίτης ή νεάλιθος (Nealite), που ονομάστηκε έτσι το 1980 προς τιμήν του αμερικανού δικηγόρου και συλλέκτη ορυκτών Leo Neal Yedlin, δημιουργήθηκε από την επίδραση του θαλασσινού νερού στις μεταλλουργικές σκουριές του Λαυρίου. Στην ίδια κατηγορία ανθρωπογενών ορυκτών ανήκουν επίσης ο λαυριονίτης, ο παραλαυριονίτης, ο φιντλερίτης, ο γεωργιαδεσίτης, ο σερπιερίτης, ο καπελασίτης, ο Κτενασίτης κλπ, περίπου 15 και πλέον ορυκτά που αποτελούν πλέον type localities για την περιοχή του Λαυρίου (βλ. R. Hazen et al ). Επισημαίνεται ότι ο κατάλογος του συνόλου των 5.470 ορυκτών δεν περιλαμβάνει τα χιλιάδες νέα συνθετικά υλικά που έχουν ιδιότητες των ορυκτών και τα οποία οι άνθρωποι παράγουν βιομηχανικά. Τα υλικά αυτά, σύμφωνα με τον καθηγητή R.Hazen, θα παραμείνουν στο διαχρονικό γεωλογικό «αρχείο» για τα επόμενα δισεκατομμύρια χρόνια ως υπόμνηση ότι κάποτε υπήρξαν άνθρωποι στη Γη.

Και ας έρθουμε στα εύλογα ερωτήματα των αναγνωστών. Ας μην ξεχνάμε ότι τα ορυκτά δεν αποτελούν απλώς δομικά συστατικά των πετρωμάτων που συνθέτουν το στερεό φλοιό της μητέρας Γης. Πολλά από αυτά είναι εξαιρετικά χρήσιμα και συνιστούν την κρυμμένη αξία της καθημερινότητάς μας, όπως φαίνεται και σε ορισμένα ενδεικτικά διαγράμματα που παρατίθενται. Σε όποιο μέρος της γης κι αν ζούμε, κάθε φορά που τρώμε, πίνουμε, πλένουμε ή πλενόμαστε, γράφουμε, ζωγραφίζουμε, μαγειρεύουμε, ταξιδεύουμε, ή απλά καθόμαστε στην εστία του σπιτιού μας, μεταχειριζόμαστε χρήσιμα ορυκτά που έχουν εξορυχθεί και υποστεί κατάλληλη επεξεργασία.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net/, του Πέτρου Τζεφέρη, 15/6/2017]

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΛΑΥΡΙΟ, Η ΒΟΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ – ΤΟ ΝΕΟΤΕΡΟ ΛΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ»

Έγινε χθες η παρουσίαση του βιβλίου της Εταιρείας Μελετών Λαυρεωτικής το οποίο αποτελεί την 10η έκδοσή της, ένα σημαντικό βιβλίο-λεύκωμα με τίτλο “Λαύριο, η βοή του χρόνου – Το Νεότερο Λαύριο της μεταλλείας και μεταλλουργίας”, ένα έργο των Κώστα Γ. Μάνθου (γενική επιμέλεια του φωτογραφικού αρχειακού υλικού και της έκδοσης) και Γιώργου Ν. Δερμάτη (επιστημονική επιμέλεια και συγγραφή των κειμένων της έκδοσης).

Η -σημαντικότατη και με μεγάλο κοινό- εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια κατάμεστη ιστορική αίθουσα, την αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”,   του αρχαιότερου πολιτιστικού συλλόγου της Αθήνας (ιδρύθηκε το 1865 ).

Πρόκειται για την ίδια αίθουσα που το 1890, πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, είχε δώσει μια γλαφυρή διάλεξη  για το Λαύριο, ο μεταλλειολόγος και συγγραφέας Ανδρέας Κορδέλλας (1836-1909)), ο εμπνευστής του νεότερου Λαυρίου..

Ήταν τότε  οι εκδηλώσεις των 25 χρόνων μετά την έναρξη δραστηριότητας του νεώτερου Λαυρίου και ο Κορδέλλας ήταν τότε καταξιωμένος πλέον Γενικός Διευθυντής της Εταιρείας Μεταλλουργείων Λαυρίου, πλην όμως είχε αγωνιστεί πάρα πολύ για να φτάσει εκεί.  Ο Α. Κορδέλλας ίσως ήταν ο μοναδικός έλληνας που στην εποχή του υποστήριξε με πάθος τη σκοπιμότητας επανεκμετάλλευσης του μεταλλευτικού πλούτου του Λαυρίου και την ανάπτυξης της μεταλλουργικής βιομηχανίας της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο που την ίδια χρονιά, το 1890, το Λαύριο ορίστηκε έδρα του νεοσύστατου δήμου Σουνιέων, ο οποίος μετονομάστηκε ένα χρόνο αργότερα σε δήμο Λαυρεωτικής, ο οποίος συνεχίζει τη λειτουργία του μέχρι σήμερα.

Σήμερα είναι επίσης σημαδιακό, βρισκόμαστε δυστυχώς 25 χρόνια μετά  από το οριστικό τέλος της δραστηριότητας (Η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου που αποτέλεσε και την μακροβιότερη μεταλλευτική-μεταλλουργική βιομηχανία της Ελλάδα λειτούργησε μέχρι το 1992).

Και το μόνο που κάνουμε είναι να καταγράφουμε και να αναπολούμε τα ιστορικά δεδομένα του τότε…Κάτι είναι κι αυτό.. Όμως την ιστορία την γράφουν οι δρώντες και όχι οι αναπολώντες..

Εννοείται πως η αποστροφή μου αυτή δεν έχει ουδεμία σχέση μα το εξαιρετικό έργο που παρουσιάστηκε χθες και το οποίο είναι μια ιστορική και πολιτιστική παρακαταθήκη για όλους. Παρακαταθήκη απαραίτητη  για να πάει κανείς έστω και ένα βήμα μπρος…

Ελπιδοφόρο προς την κατεύθυνση αυτή είναι το γεγονός ότι Προχωρά η δημιουργία του Μουσείου Μεταλλουργίας στο Λαύριο

 

[ΠΗΓΗ: http://elladitsamas.blogspot.gr/, του Πέτρου Τζεφέρη, 28/5/2017]

KATERINOPOULOSITE: ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΟΡΥΚΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΥΡΙΟ!

 

Ομάδα ερευνητών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ταυτοποίησε πρόσφατα ένα νέο ορυκτό προερχόμενο από τη Λαυρεωτική, το οποίο υποβλήθηκε για αναγνώριση στη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση (International Mineralogical Association, IMA – Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification).

Στις 19 Απριλίου 2017, η IMA αναγνώρισε το νέο ορυκτό. Μάλιστα, μετά από ομόφωνη πρόταση της ερευνητικής ομάδας και την έγκριση από τη Διεθνή Επιτροπή Ονοματολογίας, καθορίστηκε το όνομα του νέου ορυκτού: “Katerinopoulosite”, (NH4)2Zn(SO4)2·6H2O. Το όνομα δόθηκε προς τιμήν του καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Παν/μίου Αθηνών κ. Αθαν. Κατερινόπουλο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διηύθυνε το Μουσείο Ορυκτολογίας και Πετρολογίας του τμήματος και μάλιστα έχει καταγράψει στο ενεργητικό του πλήθος εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα η πλέον πρόσφατη επιμορφωτική δράση “Πρωινά Κυριακής στο Μουσείο Ορυκτολογίας“.

To νέο ορυκτό του Λαυρίου που ταυτοποιήθηκε πρόσφατα θα ονομαστεί κατερινοπουλοσίτης

Το ορυκτό ανακαλύφθηκε στο ορυχείο Esperanza του Λαυρίου από τον ορυκτο-συλλέκτη κ. Βασίλη Στεργίου και μέσω του Πανεπιστημίου Αθηνών και του προαναφερθέντος τμήματος εστάλη δείγμα προς την Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, η οποία και προχώρησε στην ταυτοποίηση. Σύντομα στο επόμενο τεύχος του European Journal of Mineralogy θα ανακοινωθούν τα επιστημονικά στοιχεία και οι ιδιότητες του νέου ορυκτού.

Συγχαρητήρια σε όσους Ελληνες και ξένους επιστήμονες συνέβαλαν στο εγχείρημα.

Εντούτοις, ας επιτραπεί μια θλιβερή διαπίστωση. Η απόλυτη άγνοια της επίσημης πολιτείας και των αρμοδίων εποπτευόμενων φορέων της για το όλο θέμα, μολονότι το ορυχείο Esperanza καθώς και όλα τα (πρώην) μεταλλεία του Λαυρίου ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο. Εχω πολλές φορές γράψει για το ζήτημα «σε ποιόν ανήκουν τα ορυκτά» και έχω πολλές φορές στηλιτεύσει τους κακόβουλους ή ιδιοτελείς ορυκτοθήρες από όπου κι αν προέρχονται.

Εντούτοις, περιπτώσεις όπως αυτή του κ. Στεργίου που λατρεύουν τα ορυκτά και στην ουσία υποκαθιστούν την πολιτεία υπό προϋποθέσεις, έρχεται να επιβεβαιώσει το ζήτημα της αδράνειας και αναποτελεσματικότητας της πολιτείας στα τόσο λεπτά ζητήματα ανάδειξης της γεωλογικής κληρονομιάς του τόπου μας.

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Δεκάδες ορυκτά του Λαυρίου παγκοσμίως μοναδικά έχουν αναγνωριστεί με ανάλογο τρόπο στο πρόσφατο παρελθόν. Με την ευθύνη ξένων επιστημόνων, κυρίως των πανεπιστημίων της Βιέννης και Μόσχας, την βοήθεια των Ελλήνων συναδέλφων τους και φυσικά την πλήρη άγνοια/ανοχή της πολιτείας ως προς την λήψη, μεταφορά και ταυτοποίηση των δειγμάτων.

Ενδεικτικά αναφέρονται τρία από αυτά: α) το ορυκτό Voudourisite, CdSO4 · H2O (προς τιμήν του καθηγητή ΕΚΠΑ κ. Π. Βουδούρη), ανακαλύφθηκε το 2012 από Γερμανούς ερευνητές στο ίδιο ορυχείο Esperanza και β) το ορυκτό Kapellasite, Cu3Zn(OH)6Cl2 (προς τιμήν του αποθανόντος συλλέκτη κι εμπόρου ορυκτών κ. Χ. Καπέλλα), ανακαλύφθηκε το 2005 από Γερμανούς ερευνητές στο ορυχείο Νο 19 Σουνίου γ) το ορυκτό Lazaridisite, (CdSO4)3 · 8H2O (προς τιμήν του επίσης αποθανόντα συλλέκτη κ. Ε. Λαζαρίδη), ανακαλύφθηκε το 2012 από Γερμανούς ερευνητές στο ίδιο ορυχείο Esperanza.

Θα μου πείτε, τί θα μπορούσε να προσφέρει η εμπλοκή της πολιτείας σε μια τέτοια διαδικασία; H -με άλλα λόγια- θα βάλουμε στεγανά και «κρατικούς» φραγμούς στην επιστήμη; Οχι φυσικά, μολαταύτα τα ορυκτά δεν ανήκουν από νομική άποψη στην …επιστήμη αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση του Λαυρίου αποτελούν δημόσια περιουσία. Ο ιδιοκτήτης της εκάστοτε περιουσίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους, αποφασίζει πως θα την διαχειριστεί, πως θα την αναδείξει, τι όνομα θα της δώσει και σε τελευταία ανάλυση αυτός αναλαμβάνει και την ευθύνη για την ορθότητα ή όχι των επιλογών του. Ειδικότερα, όταν πρόκειται για δημόσια περιουσία, η ευθύνη όλων μας απέναντι στον νόμο και τον ελληνικό λαό καθίσταται μεγάλη.

Τι πρέπει να γίνει; Πρέπει το δημόσιο να πράξει το αυτονόητο, να αναγνωρίσει και να διαφυλάξει την περιουσία του. Και μετά να την αξιοποιήσει αναλόγως είτε μέσω της αδειοδότησης και προώθησης δράσεων για ερευνητικούς/επιδεικτικούς/συλλεκτικούς σκοπούς με τη συνδρομή των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων είτε μέσω γενικότερων δράσεων ανάδειξης της γεω-μεταλλευτικής κληρονομιάς αιώνων της Λαυρεωτικής.

Το Λαύριο φέγγει για όλους μας! Ας το κρατήσουμε ως ιστορική και εκπαιδευτική παρακαταθήκη στη νέα γενιά, ως ένα μνημείο γεω-μεταλλευτικής κληρονομιάς, η οποία χρήζει σεβασμού και περαιτέρω έρευνας στις μέρες μας.

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net/, του Πέτρου Τζεφέρη, 21/5/2017]

photo : Βασίλης Στεργίου