Σε διαρκή ύφεση βρίσκεται η ελληνική οικονομία, με τις προβλέψεις να είναι πιο δυσοίωνες από κάθε άλλη φορά, τόσο για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων όσο και για την κατανάλωση και την ανεργία.

Σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) σε συνεργασία με την εταιρεία Marc, που φέρνει στο φως η εφημερίδα “Realnews”, το τελευταίο τετράμηνο του έτους θα είναι “καυτό”, με χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν και χιλιάδες εργαζομένους να οδηγούνται στην ανεργία.

Όπως αναφέρει το συγκεκριμένο δημοσίευμα, 18.100 επιχειρήσεις εκτιμάται ότι θα κλείσουν το δεύτερο εξάμηνο του 2016, με συνέπεια να χαθούν 38.000 θέσεις εργασίας.

Επίσης, περίπου 45.000 επιχειρήσεις έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με κατασχέσεις ή δέσμευση λογαριασμών, ενώ 3 στις 10 επιχειρήσεις δεν θα ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας της ΓΣΕΒΕΕ, το 28,1% των επιχειρήσεων προτίθεται να μειώσει μισθούς ή ώρες εργασίας τους επόμενους μήνες, το 98% δεν θα προβεί σε οποιαδήποτε επένδυση μέχρι τον Δεκέμβριο.

Τέλος, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην Εφορία αγγίζουν τα 90 δισεκατομμύρια ευρώ, στα ασφαλιστικά ταμεία τα 26 δισ. ευρώ, στη ΔΕΗ τα 3 δισ. ενώ τα “κόκκινα” δάνεια υπολογίζονται στα 116 δισεκ. ευρώ.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, 4/9/2016]

Διαδικασίες-εξπρές για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων σε τρεις βασικούς κλάδους, τα τουριστικά καταλύματα, τη μεταποίηση τροφίμων και ποτών και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, εισάγει το νομοσχέδιο για το «Νέο θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και άλλες διατάξεις» του υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, το οποίο έθεσε χθες σε δημόσια διαβούλευση η υφυπουργός Βιομηχανίας Θεοδώρα Τζάκρη. Η διαβούλευση ολοκληρώνεται στις 29 Αυγούστου

Το νομοσχέδιο καταργεί μία σειρά από διαδικασίες και δικαιολογητικά, καθώς και τις περισσότερες άδειες λειτουργίας, αντικαθιστώντας τες με απλή γνωστοποίηση. Ταυτόχρονα καταργεί τους προληπτικούς ελέγχους, προ της έναρξης λειτουργίας μίας επιχείρησης και τους μεταθέτει για το χρονικό διάστημα αφού λειτουργήσει η επιχείρηση, υποχρεώνοντας τον επιχειρηματία να φυλάσσει τα σχετικά δικαιολογητικά.

Οι υποχρεώσεις για περιβαλλοντικές μελέτες και για λήψη οικοδομικής άδειας, όπου ισχύουν, δεν καταργούνται ούτε μεταβάλλονται.

Στην πλήρη του εφαρμογή οι γνωστοποιήσεις και η όλη διαχείριση του νέου αδειοδοτικού συστήματος θα γίνεται από ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα, το οποίο θα πρέπει να έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία ως το τέλος του 2018.

Μέχρι τότε, ως τις 31 Δεκεμβρίου του 2018 διαρκεί και η μεταβατική περίοδος από την ψήφιση νέου νόμου για την έκδοση όλων των υπουργικών αποφάσεων που απαιτούνται για την εφαρμογή του, συμπεριλαμβανομένων των εγκρίσεων για την υπαγωγή μίας οικονομικής δραστηριότητας στο νέο καθεστώς. Αν ως τη λήξη της προθεσμίας οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν εκδοθεί, τότε αυτομάτως καταργείται κάθε σχετική άδεια, βεβαίωση, πιστοποιητικό κ.λπ., που προέβλεπε το προηγούμενο πλαίσιο και με τον νέο νόμο καταργείται.

Η νέα νομοθετική πρωτοβουλία θα αποτελέσει τον οδηγό για την απλοποίηση των αδειοδοτικών διαδικασιών και σε άλλους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας.

Ας σημειωθεί ότι το νομοσχέδιο έχει καταρτιστεί με τη συνεργασία της Παγκόσμιας Τράπεζας και με βάση τις καλύτερες πρακτικές από διάφορες χώρες, επί της ουσίας εναρμονίζοντας -με μεγάλη καθυστέρηση- το αδειοδοτικό πλαίσιο με το καθεστώς που ισχύει στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη.

Για την κατάρτιση του νομοσχεδίου η υφυπουργός και το επιτελείο της είχαν συνεργαστεί με τους παραγωγικούς φορείς συγκροτώντας κοινές ομάδες εργασίας, ενώ οι βασικές αρχές του νομοσχεδίου έχουν εγκριθεί από το ΚΥΣΟΙΠ, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του υπουργείου ως τον Μάρτιο του 2017 θα είναι έτοιμες και οι νομοθετικές παρεμβάσεις που απαιτούνται για την απλοποίηση της αδειοδότησης στις εξορυκτικές δραστηριότητες.

[ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 10/8/2016]

Στην προσπάθεια αποτίμησης της πιθανής ευεργεσίας από τις μειώσεις των ορίων κατώτατων μισθών, συνήθως εξετάζονται δύο βασικά πράγματα:

Πρώτον, αν υπήρξε βελτίωση του δείκτη ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας και δεύτερον, αν δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας, εξαιτίας του πακέτου αποδοχών για νεοπροσλαμβανόμενους εργαζόμενους από επιχειρήσεις.

Ως προς το πρώτο, είναι αλήθεια δεν προέκυψε σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας λόγω μείωσης του εργατικού- υπαλληλικού κόστους, κάτι που έπρεπε ήδη να έχει κατευθύνει τις επιχειρήσεις στην αναζήτηση και ανάλυση και άλλων λόγων που επιδρούν επί του κριτηρίου της ανταγωνιστικότητας π.χ. καινοτομία, ποιοτική υπεροχή, νέες τεχνολογίες, branding κα, ώστε αντίστοιχα να αναπροσαρμοστούν και οι επιχειρησιακές στρατηγικές στην ανασχεδίαση αφενός, του μίγματος προϊόντος και στον αναπροσανατολισμό αφετέρου, των αγορών- στόχων εσωτερικού και εξωτερικού.

Η παραγωγικότητα, από την άλλη, ως συνέπεια της ανταγωνιστικότητας καταβαραθρώθηκε και όπως ήταν αναμενόμενο το κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος αυξήθηκε και επιβάρυνε περαιτέρω τη λειτουργία  της επιχείρησης.

Ως προς το δεύτερο, είναι γεγονός ότι επίσημα στοιχεία όσον αφορά τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας δεν υπάρχουν, ωστόσο πρέπει να επισημανθεί η συγκράτηση- διατήρηση των υπαρχουσών θέσεων εργασίας από απολύσεις οι οποίες βεβαιώνεται ότι, εξαιτίας της κρίσης, διατηρήθηκαν με πολύ “κόπο και αίμα” από πλευράς Επιχειρήσεων.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να παραμείνουν οι μισθοί σε επίπεδα ανεκτά και αξιοπρεπή σε σχέση πάντα με το μέσο κόστος εργασίας για τις επιχειρήσεις, καθώς τότε η ωφέλεια θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει “πολλαπλασιαστικά” τόσο για τους εργαζόμενους που θα κινητροδοτούνταν ώστε η παραγωγικότητά τους να ανέβαινε σημαντικά και το κόστος εργασίας ανά παραγόμενη μονάδα να απομειώνονταν, όσο και για την ίδια την ανταγωνιστικότητα, αφού θα γεννούσε «θύλακους» προβληματισμού για το Μάνατζμεντ της Επιχείρησης, ώστε να ξεφύγει από τη λογική του ”downsizing”, που συνιστά εξίσου σοβαρό κίνδυνο στο πλαίσιο της κρίσης και επιπλέον να προσανατολισθεί στην επιδίωξη αναζήτησης «έξυπνων», ανταγωνιστικών, εμπορευσίμων προϊόντων, ικανών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της διεθνούς ανταγωνιστικότητας.

Διαφορετικά, αν δεν αναζητηθούν λύσεις στο σχηματοποιημένο πλαίσιο των προηγούμενων προβληματισμών- ανησυχιών, κάποιες από τις επιχειρήσεις θα πιστεύουν ότι έχουν αρχίσει να κερδίζουν τη μάχη της ανταγωνιστικότητας, οι εργαζόμενοι θα τελούν σε εργασιακή “αφασία” και η Στρατηγική των επιχειρήσεων θα μονοδρομείται αλλοπρόσαλλα και εμμονικά, με ανυπαρξία Σχεδίου και Στόχου!!!

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/ , του Αντώνη Ζαΐρη, Αντιπροέδρου ΣΕΛΠΕ, 5/8/2016]

Σε συμφωνία για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων βωξίτη της Σαρδηνίας προχώρησε η εταιρεία ΕΛΜΙΝ Βωξίτες (μετονομασία της Ευρωπαϊκοί Βωξίτες μετά την απορρόφηση της από την ΕΛΜΙΝ). Όπως τονίζει η διοίκηση της εταιρείας, η συμφωνία με τους κρατικούς φορείς της Σαρδηνίας για τα συγκεκριμένα μεταλλεία είναι δεκαετούς διάρκειας και αναμένεται να αυξήσει τουλάχιστον κατά 15% την παραγωγή της ελληνικής εταιρείας. Στόχος της είναι να αξιοποιήσει ακόμη περισσότερα την καλή πορεία του βωξίτη στη διεθνή αγορά, με αύξηση των εξαγωγών της και άνοιγμα σε νέες αγορές. Εξάγει ήδη σε 20 χώρες και σε τέσσερις ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική). Το 2015 ΕΛΜΙΝ και Ευρωπαϊκοί Βωξίτες παρήγαγαν 1,2 εκατ. τόνους βωξίτη και για το 2016 οι εκτιμήσεις δείχνουν πως nσυνολική παραγωγή τους θα κινηθεί σε αντίστοιχα επίπεδα. Συμφωνά με τη διοίκηση, στους στόχους της εταιρείας για το 2016 περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η βελτίωση των οικονομικών της επιδόσεων, καθώς και η εξομάλυνση της επιχειρηματικής της δραστηριότητας.

Η εταιρεία ΕΛΜΙΝ Βωξίτες Α.Ε. (το σχήμα που προέκυψε από την απορρόφηση της Ευρωπαϊκοί Βωξίτες από την ΕΛΜΙΝ) διαθέτει μεταλλευτικές παραχωρήσεις στους νομούς Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Φθιώτιδας και Φωκίδας, με εξαιρετικό μεταλλευτικό δυναμικό και τέσσερα ιδιόκτητα λιμάνια (δύο από τα οποία είναι ενεργά). Βάσει της έκθεσης πεπραγμένων του ΣΜΕ, οι συνολικές επενδύσεις της εταιρείας για το έτος 2015 ανήλθαν συνολικά σε 14 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2016 αναμένεται να απορροφήσει 15 εκατ. ευρώ.

Συνάντηση στοΥΠΕΝ

Στο μεταξύ, στο πλαίσιο εξομάλυνσης του επιχειρηματικού έργου της ΕΛΜΙΝ Βωξίτες και της απρόσκοπτης υλοποίησης των επενδύσεων της εταιρείας, πραγματοποιήθηκε προχθές συνάντηση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη και του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας Λ. Πολυχρονόπουλου, παρουσία συνεργατών τους και υπηρεσιακών στελεχών του υπουργείου. Όπως επισημάνθηκε από την πλευρά του υπουργείου, πραγματοποιήθηκε εκτενής ενημέρωση από την εταιρεία για την παρούσα κατάσταση στις εκμεταλλεύσεις της, την υλοποίηση επενδύσεων, τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, τις συνθήκες εργασίας. Διαπιστώθηκε, επίσης, η ομαλή διεκπεραίωση αιτημάτων προς το υπουργείο για εργασίες σε νέες στοές . Όπως επεσήμανε ο κ. Σκουρλέτης για το υπουργείο έχουν εξαιρετική σημασία τα ζητήματα της τήρησης της νομοθεσίας στις μεταλλευτικές εργασίες, ειδικότερα σε ό,τι σχετίζεται με την ασφάλεια των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος. Στη βάση αυτή ζητήθηκε από την επιχείρηση η αυστηρή τήρηση της νομοθεσίας και η συμμόρφωση με τις υποδείξεις των υπηρεσιών . Επίσης τόνισε ότι δεν νοείται κανένας συσχετισμός ανάμεσα στους ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου και εργασιακές μεταβολές. Από την πλευρά της, η διοίκηση της εταιρείας τόνισε πως έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική διοίκηση. Όπως συμπληρώνουν στελέχη του χώρου, τόσο η χώρα όσο και ο κλάδος της εξορυκτικής βιομηχανίας δεν χρειάζονται άλλο ένα μέτωπο ανοιχτό στον συγκεκριμένο τομέα, με αρνητικές συνέπειες στο εσωτερικό επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά και στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις της Ελλάδας.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 29/07/2016]

Η εφαρμογή πολιτικών λιτότητας από την Ε.Ε., μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007 2008 και την κρίση χρέους του 2010, έχει οδηγήσει την ευρωπαϊκή οικονομία σε στασιμότητα, ενώ ταυτόχρονα η Ελλάδα έχει υποστεί μια άνευ προηγουμένου οικονομική συρρίκνωση και κοινωνική οπισθοδρόμηση. Η αποτυχία των πολιτικών αυτών καθιστά όλο και περισσότερο εύθραυστο το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον στην Ε.Ε. και παρεμποδίζει τη βελτίωση του κλίματος εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητο για την ανάκαμψη της οικονομίας της.

ΕΤΣΙ, ΣΤΑΔΙΑΚΑ έχει καταστεί σαφές ότι μόνο με την ανατροπή της στασιμότητας και την επαναφορά της ευρωπαϊκής οικονομίας σε ικανοποιητικούς ρυθμούς μεγέθυνσης μπορεί να αντιμετωπιστεί η παραπέρα αποσταθεροποίησή της, καθώς και οι νέες προκλήσεις που δημιουργήθηκαν (π.χ. Brexit, ενίσχυση ακροδεξιών κομμάτων, αστάθεια των ευρωπαϊκών τραπεζών, νέα δημοψηφίσματα κ.ά.). Ειδικότερα όσον αφορά την Ελλάδα, μόνο με την ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας κυρίως μέσω των νέων επενδύσεων, θα επανακάμψει η οικονομία της και θα είναι δυνατό να δρομολογηθεί ένα νέο μοντέλο, το οποίο θα στηρίζεται στην εξωστρέφεια και στην καινοτομία. Το νέο αυτό αναπτυξιακό εγχείρημα, μέσα από νέες επενδύσεις, προϋποθέτει την εξασφάλιση ικανοποιητικών χρηματοδοτικών πόρων, τόσο από εγχώριες πηγές (π.χ. νέα τραπεζικά δάνεια προς επιχειρήσεις Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων), όσο και από ξένους επενδυτές (π.χ. άμεσες διεθνείς επενδύσεις διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε., επενδυτικό πρόγραμμα Γιούνκερ κ.ά.). Επίσης το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού θα πρέπει να είναι συμβατό με την απόδοση των νέων επενδύσεων.

ΣΧΕΤΙΚΑ με τις δυνατότητεςχρηματοδότησης των νέων επενδύσεων από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, θα πρέπει να επισημανθούν οι αρνητικές συνέπειες της ύφεσης στην αποπληρωμή παλαιότερων δανείων προς τις τράπεζες (π.χ. τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια φτάνουν σήμερα τα 107 δισεκατομμύρια ευρώ ή 50% σε ποσοστό των συνολικών δανείων). Ακόμα, η δραματική μείωση των καταθέσεων (από 237 δισεκατομμύρια ευρώ σε 120 δισεκατομμύρια κατά την περίοδο 2009-2015) παρεμποδίζει τις ελληνικές τράπεζες να χρηματοδοτήσουν νέες επενδύσεις. Η μειωμένη αυτή ρευστότητα, σε συνδυασμό με τον αποπληθωρισμό λόγω της ύφεσης έχει ως αποτέλεσμα να παραμένουν τα πραγματικά επιτόκια σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με εκείνα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Τέλος είναι γνωστό ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων έχει υποστεί μεγάλες και διαδοχικές περικοπές και αδυνατεί να στηρίξει αποτελεσματικά τη συνολική επενδυτική προσπάθεια της χώρας.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, στη φάση αυτή η ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να στηριχθεί κυρίως στους πόρους των διαρθρωτικών ταμείων της Ε.Ε., στο επενδυτικό πρόγραμμα Γιούνκερ, στην ενίσχυση της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στην αναμενόμενη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ώστε να αποδεσμευτούν φορολογικοί πόροι και να ενισχυθεί το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Επίσης, εφόσον σταθεροποιηθεί πλήρως η οικονομία και αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, η Ελλάδα μπορεί να δεχτεί περισσότερες ξένες άμεσες επενδύσεις. Το επενδυτικό αυτό εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Κι αυτό επειδή οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν μειωθεί κατά 50% κατά την περίοδο 2007-2015. Ειδικότερα, το ποσοστό αυτό μειώθηκε από 23,4% (ή 30 δισεκατομμύρια ευρώ) κατά μέσο όρο την περίοδο 2009-2015 σε 11,6% (ή 21 δισεκατομμύρια) το 2015. Από μια πρόσφατη μελέτη που δημοσίευσαν πρόσφατα οι οικονομολόγοι της Τράπεζας Πειραιώς με επικεφαλής τον κ. Ηλία Λεκκό , προκύπτει ότι θα χρειαστούν 40 δισεκατομμύρια κατά μέσο όρο ετησίως την περίοδο 2016 2020 για νέες επενδύσεις (δηλαδή 201 δισεκατομμύρια συνολικά), ώστε ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας να φτάσει στο 2,2% κατά μέσο όρο την ίδια περίοδο. Το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού θα πρέπει να μειωθεί κατά 1,8% και το ΠΔΕ να αυξηθεί κατά 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα, οι καθαρέςχρηματοδοτήσεις των τραπεζών (δηλαδή η διαφορά μεταξύ αποπληρωμής παλαιών δανείων και νέων χρηματοδοτήσεων) θα πρέπει να φτάσουν τα 7,7 δισεκατομμύρια κατά μέσο όρο ετησίως την ίδια περίοδο.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ αυτοί είναι εφικτοί εφόσον δραστηριοποιηθεί τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας. Η απλοποίηση των διαδικασιών, η επίσπευση των δικαστικών εκκρεμοτήτων όσον αφορά τις επενδύσεις η έγκαιρη εκταμίευση και απορρόφηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων της Ε.Ε., του ΠΔΕ και του αναπτυξιακού νόμου αποτελούν μερικά μόνο προαπαιτούμενα για την επιτυχή έκβαση του επενδυτικού αυτού εγχειρήματος.

ΤΕΛΟΣ, η επενδυτική προσπάθεια θα πρέπει να επικεντρωθεί σε τομείς και δραστηριότητες γενικότερα που θα προωθούν την εξωστρέφεια, την καινοτομία, την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας ώστε να διορθωθούν οι στρεβλώσεις του παλαιού οικονομικού μοντέλου που οδήγησαν στην κρίση του 2010. Η ανάπτυξη της μεταποίησης όπως ο κλάδος των φαρμακευτικών προϊόντων, των πετρελαιοειδών, των μετάλλων, των μεταλλευτικών ορυκτών, των χερσαίων και θαλάσσιων μεταφορών, των έργων υποδομών στον τομέα των μεταφορών και της ενέργειας καθώς επίσης και της παροχής υπηρεσιών υψηλής ποιότητας (π.χ. υγείας παιδείας) αποτελούν μερικά παραδείγματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη ριζική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου του παρελθόντος.

[ΠΗΓΗ: REAL NEWS, του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, Ομότιμου Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην εκπρόσωπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ. 17/07/2016]