Tag Archives: ΔΕΘ

Σ’ ΑΝΑΖΗΤΩ ΣΤΗΝ ΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΑΤΑΙΩΣ…

Για τον Αλέξη Τσίπρα το στοίχημα της Θεσσαλονίκης ήταν τριπλό: Να πείσει το 80% περίπου των συμπολιτών μας που πιστεύουν ότι το τέλος του μνημονίου δεν σημαίνει τέλος της λιτότητας και ότι τίποτε δεν θα αλλάξει άμεσα στην ζωή τους, πως κάνουν λάθος. Να το κάνει (υποσχόμενος «παροχές» ή «μέτρα ελάφρυνσης») χωρίς να ξεπεράσει τα όρια, χωρίς να ερεθίσει τις αγορές και το Βερολίνο σε μια κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης για ένα θέμα ζωής και θανάτου, δηλαδή εκλογικής επιβίωσης: να μην κοπούν οι συντάξεις πριν τις επόμενες εκλογές. Και, τέλος, να αποδείξει πως, παρά την διαχειριστική και επικοινωνιακή ήττα στο Μάτι και παρά την πίεση του «Μακεδονικού», ο ίδιος παραμένει «ζωντανός και κλωτσάει», στο δρόμο για τις εκλογές που, όπως είπε, θα γίνουν τον Οκτώβριο του 2019, εκτός εάν γίνουν νωρίτερα. Διατύπωση, που μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι μάλλον θα γίνουν νωρίτερα.

Αλλά αυτά ήταν πολιτικά στοιχήματα του πρωθυπουργού, του επιτελείου του, του κόμματός του. Η Φώφη Γεννηματά, αντίστοιχα, έχει σήμερα τα δικά της στοιχήματα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το άλλο Σαββατοκύριακο, τα δικά του. Σε μια εβδομάδα, το δράμα Θεσσαλονίκη θα έχει ρίξει αυλαία. Όσοι ενδιαφέρονται για τα πολιτικά στοιχήματα θα κάνουν τότε συγκρίσεις και αναλύσεις. Θα κάνουν «ταμείο». Στο μεταξύ, τα πιο ενδιαφέροντα- για εμάς τους υπόλοιπους- στοιχήματα, τα πραγματικά ερωτήματα, παραμένουν εκτός συζήτησης. Στην Θεσσαλονίκη- ή αλλού.

Τρία παραδείγματα, που προτείνω ως μέτρο για να κριθούν οι από Θεσσαλονίκης μονόλογοι των πολιτικών αρχηγών.

Θέμα 1ο: Όλοι συμφωνούν ότι μια χώρα που υπέστη την βαθύτερη ύφεση και την μεγαλύτερη απομείωση εισοδήματος που έχει υποστεί ποτέ χώρα του αναπτυγμένου κόσμου σε καιρό ειρήνης, μεγαλύτερη και από εκείνη των ΗΠΑ μετά το κραχ του 1929, πρέπει να κόψει δρόμο, να επιτύχει πολύ γρήγορα πολύ ψηλούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης. Όχι μόνον για την ευημερία των κατοίκων της. Αλλά και για την επιβίωση της δημοκρατίας της.

Όλοι συμφωνούν, επίσης, ότι αυτό απαιτεί μια έκρηξη επενδύσεων. Και επειδή η εσωτερική αποταμίευση έχει σχεδόν μηδενιστεί, οι επενδύσεις δεν μπορεί παρά να είναι ξένες επενδύσεις. Όλοι μιλούν γι αυτές. Αλλά μιλούν σαν να προσεύχονται. Όχι σαν να σχεδιάζουν. Και, προπάντων, μιλούν σαν να αγνοούν ότι η Ελλάδα είχε πρόβλημα, τεράστιο πρόβλημα προσέλκυσης επενδύσεων και πριν την χτυπήσει ο κεραυνός της κρίσης, πολύ πριν βιώσει την ζωή εν μνημονίω.

Όλοι ξέρουμε τις αιτίες του κακού. Το πολυπλόκαμο, απρόβλεπτο και αδιαφανές, βραδυπορούν και διεφθαρμένο σύστημα δημόσιας διοίκησης. Το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, που μπορεί να αποφυλακίσει έναν βαρυποινίτη με πλαστά δικαιολογητικά σε χρόνο ρεκόρ, αλλά χρειάζεται μια δεκαετία κατ’ ελάχιστο για να κρίνει μια αστική διαφορά, που αφορά μια επένδυση. Το δαιδαλώδες και κρυπτικό φορολογικό σύστημα που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, πολλές φορές το χρόνο, συχνά με μια νυχτερινή τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο. Έχετε ακούσει ως τώρα, από την Θεσσαλονίκη των εγκαινίων ή από άλλο βήμα, ένα ολοκληρωμένο, συγκεκριμένο και πειστικό σχέδιο να αλλάξουν όλα αυτά;

Θέμα 2ο: Η «ανάκτηση της εργασίας», όπως το διατύπωσε ο πρωθυπουργός, είναι ένας στόχος αυτονόητος σε μια χώρα όπου η ανεργία αποκλιμακώνεται με απελπιστικά αργούς ρυθμούς και κινείται ακόμη κοντά στο 20%, παρά την αποδημία μισού εκατομμυρίου νέων υψηλής εκπαίδευσης. Μόνον που ο ίδιος ο όρος «ανάκτηση», ευνοεί την ψευδαίσθηση ότι για να λύσουμε το πρόβλημα αρκεί να επιστρέψουμε εκεί όπου βρισκόμασταν πριν το μνημόνιο.

Λάθος: Ακόμη και πριν το μνημόνιο, ακόμη και στις χρονιές με τον υψηλότερο ρυθμό μεγέθυνσης, όπως το 2003-2004, η ελληνική οικονομία δημιουργούσε περίπου τις μισές θέσεις εργασίας από όσες αντιστοιχούσαν στον αριθμό των νέων που κάθε χρόνο περνούσαν από την εκπαίδευση στην αγορά εργασίας. Εξ ου και η πίεση για προσλήψεις στο δημόσιο, για θέσεις stage, για ετεροαπασχολούμενους συμβασιούχους καθαριότητας στους δήμους και όλα όσα αποτέλεσαν την ντροπή της δεκαετίας πριν το μνημόνιο. Να γυρίσουμε εκεί, δεν έχει νόημα. Αλλά ακούσατε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο, έναν οδικό χάρτη για κάπου αλλού;

Θέμα 3ο: Στο ερώτημα «γιατί η Ελλάδα χρειάστηκε οκτώ χρόνια και πλήρωσε ένα πολλαπλάσιο τίμημα ύφεσης και ανεργίας απ’ ότι οι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας που χτυπήθηκαν από την κρίση;»- η απάντηση είναι πια σχεδόν ομόφωνη: Επειδή η Ελλάδα, αντίθετα από την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Κύπρο, ήταν η μόνη χώρα όπου οι βασικές πολιτικές δυνάμεις απέτυχαν να συναινέσουν έστω και στην απλή διαπίστωση της χρεοκοπίας, πολύ περισσότερο σε ένα ελάχιστο «εθνικό σχέδιο» αντιμετώπισης των συνεπειών της.

Η πολλή συναίνεση – το ξέρουμε όλοι – βλάπτει την πολιτική και, εν τέλει, την Δημοκρατία. Αλλά η μηδενική συναίνεση, αυτή η εντελώς δική μας, βαλκανική κουλτούρα πολιτικού ανταγωνισμού, ματαιώνει όλους τους ωραίους και γενναίους πολιτικούς λόγους περί του μέλλοντός μας.

Αν συμφωνήσουμε πως χρειαζόμαστε μια φορολογική μεταρρύθμιση που πρέπει να μείνει ανέγγιχτη σε βάθος δεκαετίας, μια εκ θεμελίων ανασύνταξη του Δημοσίου και μια γενναία μεταρρύθμιση στην Δικαιοσύνη. Κι αν συμφωνήσουμε πως όλα αυτά πρέπει να γίνουν στην μακρά διάρκεια, χωρίς να υποκύψουν στις συντεχνιακές πιέσεις και εμπνέοντας εμπιστοσύνη στους πολίτες της χώρας πρώτα, στους υποψήφιους επενδυτές κατόπιν, πώς μπορεί να γίνει αυτό δίχως μια στοιχειώδη συνεννόηση, στα βασικά και θεμελιώδη, ανάμεσα στις «συστημικές» πολιτικές δυνάμεις;

[Φωτό SOOC]

[ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr, του Παύλου Τσίμα, 10/9/2018]

ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗ ΔΕΘ

“Στην Ελλάδα η διασφάλιση της αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους, δυστυχώς δεν μπορεί να δώσει μίας ανάλογης έκτασης και βάθους στήριξη στην αναχρηματοδότηση του ιδιωτικού χρέους, το οποίο εξακολουθεί να βαραίνει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην Ευρωζώνη, εκτός ίσως της Ιταλίας, το τραπεζικό σύστημα και την αναπτυξιακή τάση στην οικονομία…”.

Στη βάση αυτής της εκτίμησης αρμόδια στελέχη της Κομισιόν, σχολιάζοντας τις χθεσινές απαντήσεις του Πρωθυπουργού, υποστήριξαν στο Capital.gr ότι το μείζον ζήτημα για την Ελλάδα την αμέσως επόμενη περίοδο, είναι το πώς θα διασφαλίσει την αναχρηματοδότηση της οικονομίας στον ιδιωτικό τομέα.

Οι ξένες επενδύσεις, όπως σημειώνεται, μπορούν μόνο εν μέρει να δώσουν τους πόρους που χρειάζεται η οικονομία, σε μία περίοδο που το δημόσιο θα συνεχίσει σε γενική γραμμή την περιοριστική πολιτική του στη δημόσια και την ιδιωτική κατανάλωση, προκειμένου να πετύχει τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5%.

Το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται μεταξύ “Σκύλλας και Χάρυβδης” καθώς συμπιέζεται και θα συνεχίσει να συμπιέζεται, τόσο από τις επιπτώσεις του υψηλού όγκου των NPLs στο εσωτερικό όσο και από τις ολοένα και δυσκολότερες συνθήκες αναχρηματοδότησης από το εξωτερικό περιβάλλον.

Για το δεύτερο σημείο μάλιστα υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία στις Βρυξέλλες καθώς η ΕΚΤ έχει ήδη μπει σε περίοδο απόσυρσης από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης σε ένα περιβάλλον που η FED συνεχίζει ήδη να αυξάνει τα επιτόκια και το “κόστος” του χρήματος.

Από την 1/1/2019 η ΕΚΤ παύει πλέον να προσθέτει ρευστότητα στο ευρωπαϊκό σύστημα διακόπτοντας τις αγορές χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού).

Το γεγονός αυτό εκτιμάται ότι θα οδηγήσει τις αγορές σε μία προεξόφληση των νέων συνθηκών με συνέπεια την ταχύτερη αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα για τις οικονομίες που δεν βρίσκονται στα υψηλά κλιμάκια αξιοπιστίας από την πλευρά των Οίκων Αξιολόγησης του χρέους.

Η Ελλάδα παρότι πλέον είναι εκτός των προγραμμάτων στήριξης διαθέτει ένα εξαιρετικά υψηλό απόθεμα που την οχυρώνει περισσότερο από πολλές άλλες χώρες της Ευρωζώνης από τις πιέσεις αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους της.

Αλλά αυτό δεν καλύπτει και τον ιδιωτικό τομέα και ειδικά το τραπεζικό σύστημα που στο ίδιο διάστημα θα πρέπει να πετύχει εξαιρετικά φιλόδοξους στόχους οσο αφορά την μείωση των NPLs, πριν καταφέρει να διαθέσει πόρους για την στήριξη της κερδοφορίας του.  

Η επιδείνωση, λόγω της αλλαγής της νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών, του διεθνούς τραπεζικού περιβάλλοντος, στο οποίο αναγκαστικά οι εγχώριες τράπεζες θα πρέπει να στραφούν για την κάλυψη των αναγκών τους, προς το παρόν δεν φαίνεται ότι μπορεί να αντιμετωπισθεί εύκολα. Ούτε μπορεί να ελαφρυνθεί από το γεγονός ότι το δημόσιο διαθέτει επαρκείς εγγυήσεις για την εξυπηρέτηση του χρέους του μεσοβραχυπρόθεσμα.

Στο κρίσιμο αυτό ζήτημα ο Πρωθυπουργός απέφυγε να απαντήσει με πειστικό τρόπο όταν ρωτήθηκε στην ΔΕΘ και αυτό γεννά ανησυχίες για το πώς στον κρατικό σχεδιασμό η αναχρηματοδότηση του ιδιωτικού χρέους θα εξασφαλισθεί τα επόμενα χρόνια. Κυρίως δε το πώς αυτή η αδυναμία δεν θα συμπαρασύρει εκ νέου και το δημόσιο σκέλος του χρέους…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Γ. Αγγέλη, 10/9/2018]

ELDORADO: ΈΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ 1 ΔΙΣ. ΔΟΛ.

Μήνυμα ότι για να ενεργοποιήσει επιπλέον επενδύσεις 1 δις δολαρίων στη μεταλλευτική της δραστηριότητα στην Ελλάδα θα πρέπει να υπάρξει συναίνεση από τις τοπικές κοινωνίες και συνεργασία με την κυβέρνηση έστειλε ο Άντορ Λιπς, αντιπρόεδρος της Eldorado Gold στο Government Relations, από το βήμα του συνεδρίου με θέμα «Οι ορυκτές πρώτες ύλες ως βασικός μοχλός ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία» που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων στο πλαίσιο της 83ης ΔΕΘ.

«Έχουμε μέχρι σήμερα επενδύσει 1,5 δισ. δολ. και δημιουργήσει συνολικά 2.500 θέσεις εργασίας. Η Ελλάδα έχει εξαιρετικούς ορυκτούς πόρους, καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, αλλά η Eldorado Gold για να προχωρήσει στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων στις Σκουριές και γενικότερα στην υλοποίηση των projects που έχει έτοιμα και τα οποία δεν μπορούν “να περιμένουν στο ράφι”, χρειάζεται τη συνεννόηση και συνεργασία και από πλευράς κοινωνίας όπως και από πλευράς κυβέρνησης» πρόσθεσε ο ίδιος.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, Αθανάσιος Κεφάλας, ανέφερε ότι αυτή τη στιγμή «βρίσκονται on hold» στον μεταλλευτικό τομέα της Ελλάδας σημαντικές επενδύσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν σημαντικά το συνολικό ύψος των επενδεδυμένων κεφαλαίων στον κλάδο. Ο ίδιος υπενθύμισε ότι κάθε χρόνο επενδύονται στον κλάδο στην Ελλάδα περί τα 300 εκατ. ευρώ, ενώ η συνολική συμμετοχή του μεταλλευτικού τομέα στο ΑΕΠ διαμορφώνεται στο ύψος των 5,4 δισ. ευρώ ή σταθερά πάνω από το 3% του ΑΕΠ.

Την ίδια στιγμή εισφέρει περίπου το 4% των θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης που υφίστανται στην ελληνική βιομηχανία, ήτοι περισσότερες από 100.000 (τέταρτη στην ευρωπαϊκή κατάταξη και 7η μεταξύ των κλάδων της βιομηχανίας στην Ελλάδα-ειδικά στην περιφέρεια). Προς τις ΗΠΑ -την τιμώμενη χώρα στη φετινή ΔΕΘ- οι ελληνικές εξαγωγές του κλάδου ανέρχονται σε περίπου 180 εκατ. ευρώ και αποτελούνται από βιομηχανικά ορυκτά (22%), μη σιδηρούχα μεταλλεύματα όπως αργίλιο και αλουμίνα (10%) και αλουμίνιο (4%).

Ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχουν ώριμα κοιτάσματα χρυσού, ψευδαργύρου και μολύβδου, αξίας περίπου 18 δισ. ευρώ, τα οποία θα πρέπει να αξιοποιηθούν από τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις, τόνισε ο καθηγητής μεταλλουργίας του ΕΜΠ Ιωάννης Πασπαλιάρης.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 11/9/2018]

ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΕΝΩ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΟΙΡΑΖΕ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Πνίγηκε στα δακρυγόνα η πόλη την ώρα του συλλαλητηρίου για την Μακεδονία, ενώ ο πρωθυπουργός μοίραζε υποσχέσεις και… όραμα από το Βελλίδειο

Σοβαρά επεισόδια σημάδεψαν τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Την ώρα της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στο Βελλίδειο, η Θεσσαλονίκη πνιγόταν στα δακρυγόνα. Παρά ταύτα, πραγματοποιήθηκε δυναμικό συλλαλητήριο για την Μακεδονία, ενώ διαδηλώσεις πραγματοποίησαν τα συνδικάτα και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Τα επεισόδια ξεκίνησαν από νωρίς το απόγευμα και συνεχίζονταν έως αργά το βράδυ του Σαββάτου. Στο επίκεντρο των επεισοδίων βρέθηκε το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, ωστόσο ένταση σημειώθηκε και μεταξύ αντιεξουσιαστών – αστυνομίας στην Καμάρα. Αργά το βράδυ, σημειώνονταν προσαγωγές (πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον πέντε) για τα επεισόδια στην Καμάρα, ενώ δεκάδες κάδοι απορριμμάτων και παγκάκια συνέχιζαν να καίγονται στο κέντρο της πόλης, που θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο.

Από την εκτεταμένη χρήση χημικών, διαδηλωτές αντιμετώπισαν αναπνευστικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι από τα επεισόδια μια γυναίκα τραυματίστηκε στο πόδι. Αν και η εκτεταμένη χρήση χημικών έγινε στο ύψος του Δημαρχιακού Μεγάρου, στον Λευκό Πύργο και μπροστά από το Βασιλικό Θέατρο, τα δακρυγόνα δημιούργησαν πρόβλημα σε εκείνους που ήθελαν να επισκεφθούν τα περίπτερα της ΔΕΘ, κάποιους προσκεκλημένους που εισέρχονταν στο Βελλίδειο, ακόμη και πολίτες που κάθονταν στις καφετέριες της Λεωφόρου Νίκης.

Στο στόχαστρο των αστυνομικών δυνάμεων βρέθηκαν κατά κύριο λόγο οι διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έτσι, οικογένειες με μικρά παιδιά έτρεχαν να προφυλαχθούν από τους τόνους των χημικών που έπεσαν στην παραλία, κοντά στο Μακεδονία Παλλάς. Την ίδια ώρα, μεταξύ Δημαρχείου και Αρχαιολογικού Μουσείου εξελισσόταν μάχη, με ομάδα διαδηλωτών να εκτοξεύουν πέτρες, φωτοβολίδες και κροτίδες και οι αστυνομικοί να απαντούν με δακρυγόνα και βομβίδες κρότου – λάμψης.

Τα επεισόδια ξεκίνησαν από το Δημαρχείο, όταν κάποιοι από τους διαδηλωτές θέλησαν να σπάσουν το μπλόκο της αστυνομίας, που δεν τους επέτρεπε να προσεγγίσουν το Βελλίδειο. Η αστυνομία απάντησε δυναμικά και η Θεσσαλονίκη πνίγηκε στα χημικά. Απαντώντας, οι διαδηλωτές φώναζαν ρυθμικά υβριστικά συνθήματα για τον Αλέξη Τσίπρα.

Δείτε εδώ ένα σχετικό βίντεο:

[ΠΗΓΗ: http://www.in.gr, 8/9/2018]

ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΗ ΔΕΘ: ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΧΩΝ

Μιλώντας στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει την πραγματικότητα με θετικό τρόπο και επιχείρησε να δώσει εικόνα παροχών, αν και όχι πάντα με αντίκρισμα.

Με έναν τρόπο όσα έκανε ο πρωθυπουργός τα προηγούμενα τρία χρόνια, όλες οι διαπραγματεύσεις, οι συμβιβασμοί, η αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών, είχαν έναν στόχο: να μπορέσει να πάει στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2018 και να πει την πρώτη «ατάκα» της ομιλίας του, δηλαδή ότι εγκαινιάζει «την πρώτη Διεθνή Έκθεση που μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια δεν γίνεται κάτω από τη σκιά των Μνημονίων που βάραιναν την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.»

Βέβαια, ήδη αυτή την εναρκτήρια φράση θα πρέπει να τη δούμε στην πραγματική της διάσταση. Την επόμενη εβδομάδα έρχονται στην Αθήνα τα «τεχνικά κλιμάκια» των «θεσμών» για την πρώτη αξιολόγηση της φάσης της «ενισχυμένης εποπτείας» για να θυμίσουν ότι απέχουμε πολύ από την έξοδο από την επιτροπεία.

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να κάνει πλήθος θετικών αναφορών στις ΗΠΑ και να αναφερθεί σε κοινές αξίες και αγώνες, σε μια τοποθέτηση που ακούστηκε ομολογουμένως αμήχανα, εάν αναλογιστούμε ότι ακόμη και αμερικανοί Πρόεδροι, όπως ο Μπιλ Κλίντον, έχουν παραδεχτεί τις αμερικανικές ευθύνες για σκοτεινές στιγμές της νεώτερης ιστορίας όπως η δικτατορία των συνταγματαρχών.

Η επίκληση της ανάπτυξης

Όμως, ΔΕΘ σημαίνει οικονομία και ο πρωθυπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει εδώ το οικονομικό του πρόγραμμα και μάλιστα σε μια ομιλία που εκ των πραγμάτων αποτελεί και τη σχεδόν επίσημη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας για τις εκλογές του 2019.

Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η χώρα έχει καταγράψει 18 μήνες θετικών ρυθμών ανάπτυξης αλλά παρέλειψε να σχολιάσει την υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης στο δεύτερο τρίμηνο του 2018. Αναφέρθηκε στην υποχώρηση της ανεργίας στο 19,1% και υποστήριξε ότι η πλειοψηφία των νέων θέσεων είναι πλήρους απασχόλησης, αν και οφείλουμε να πούμε ότι τα στοιχεία αναφέρουν ότι το 2017 μάλλον αυτό δεν ίσχυε.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε επίσης ότι δεσμεύεται ότι μέσα σε 5 χρόνια θα πέσει η ανεργία στο 10%. Βέβαια, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό δεν χρειαζόταν «δέσμευση» δεδομένου ότι αυτός ο ρυθμός είναι πάνω κάτω ο τρέχων ρυθμός μείωσης της ανεργίας και ακόμη κι έτσι θα σημαίνει ότι έχουμε περάσει μέσα από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα υψηλής ανεργίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας στάθηκε αρκετά στο θέμα του χρέους επιμένοντας ότι είναι πλέον βιώσιμο και ότι έχουμε χαμηλές πληρωμές μέχρι το 2032, παραλείποντας βέβαια να αναφερθεί στις εκτιμήσεις που υποστηρίζουν ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2030 το ελληνικό χρέος θα καταστεί εκ νέου μη βιώσιμο.

Έχει, όμως, τη σημασία του ότι ο πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε σε «έξοδο στις αγορές» προτιμώντας απλώς να υπογραμμίσει ότι έως το 2020 έχουμε καλυμμένες τις δανειοδοτικές ανάγκες της χώρας από το «χρηματοδοτικό μαξιλάρι» που δημιούργησε η τελευταία δανειακή δόση.

Αναφέρθηκε θετικά στις κατά τη γνώμη του μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις στην χώρα μας ως στοιχείο ανάπτυξης. Όμως, δεν ανέφερε ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό αφορά τα ποσά που έρχονται για τις συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις και όχι τόσο για πραγματική δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων και διαδικασιών.

Ο πρωθυπουργός στάθηκε προφανώς στα θέματα της εργασίας, επιμένοντας στην προοπτική αύξησης του κατώτατου μισθού, αν και χωρίς συγκεκριμένη «ποσοτική» δέσμευση και χωρίς ειδικότερη αναφορά στο θέμα του υποκατώτατου μισθού.

Ξεχωριστή αναφορά υπήρξε στο θέμα της υγείας. Ο πρωθυπουργός θέλησε να δώσει έμφαση και να τονίσει ότι σκοπεύει να ενισχύσει παρά πέρα το χώρο της υγείας και να ενισχύσει και τη θέση των εργαζομένων εκεί.

Ωστόσο, ενδεικτική της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί στο χώρο της υγείας και των ορίων των παρεμβάσεων του δημοσίου είναι και το γεγονός ότι μια σειρά από εντυπωσιακές εξαγγελίες όπως η επιστροφή του «Ερρίκος Ντυνάν» στο δημόσιο ή η κατασκευή νέων νοσοκομείων όπως η κατασκευή του Νοσοκομείου Παίδων Θεσσαλονίκης και του Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής αλλά και η δημιουργία του Ωνάσειου Εθνικού Μεταμοσχευτικού Κέντρου και του Ωνάσειου καρδιοχειρουργικού και μεταμοσχευτικού Παίδων, θα γίνουν από τις χορηγίες του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και το Ίδρυμα Ωνάση.

Αντίστοιχα, ο πρωθυπουργός υπογράμμισε τα βήματα που γίνονται στην προνοιακή πολιτική, αλλά δεν εξήγησε ως πότε θα θεωρούμε θετικό να απαντιέται ο κίνδυνος αποπτώχευσης από μια επιδοματική πολιτική ή από τη διανομή για άλλη μια φορά κοινωνικού μερίσματος από το υπερπλεόνασμα.

Ο πρωθυπουργός μίλησε θετικά για το χώρο της Παιδείας και επέμεινε στο γεγονός ότι έγιναν έγκαιρα οι προσλήψεις χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών ώστε να είναι έγκαιρα στη θέση τους. Όμως, ο πρωθυπουργός δεν εξήγησε πώς αποτελεί αναβάθμιση της παιδείας η αποφυγή των μονίμων διορισμών και η κάλυψη μεγάλου μέρους των κενών από επισφαλείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που αναγκάζονται συχνά να μετακινούνται από νομό σε νομό για να καλύπτουν τα κενά του δημόσιου σχολείου.

Αβεβαιότητα για τις συντάξεις

Ο πρωθυπουργός στάθηκε στο θέμα των συντάξεων. Ο πρωθυπουργός δεν δεσμεύτηκε ότι δεν θα γίνει η μείωση των συντάξεων. Απλώς υποστήριξε ότι τα στοιχεία διαψεύδουν τις προβλέψεις των διεθνών οργανισμών και κυρίως του ΔΝΤ και πλέον ο ΕΦΚΑ είναι πλεονασματικός.

Σε αυτό το πλαίσιο υποστήριξε ότι όταν υπάρξουν τα πλήρη στατιστικά δεδομένα θα πάμε στους ευρωπαίους εταίρους και θα εξηγήσουμε αυτή τη θέση και «ήδη διαφαίνεται ότι οι εταίροι μας αποδέχονται και είναι και ευτυχείς για τη νέα δημοσιονομική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί. Αλλά εμείς ταυτόχρονα θα τους εξηγήσουμε ότι το μέτρο αυτό, πέρα από αχρείαστο δημοσιονομικά είναι μη διαρθρωτικό αλλά και αντιαναπτυξιακό».

Θα έλεγε κανείς ότι εν μέρει ξαναγυρνάμε στην εποχή του 2015 όταν πολλές φορές ακούσαμε από κυβερνητικά χείλη την πεποίθηση ότι «θα τους πείσουμε γιατί οι θέσεις μας είναι δίκαιες και ορθολογικές». Κοινώς απέχουμε ακόμη από το να μπορούμε να μιλήσουμε για βεβαιότητα ως προς το θέμα αυτό.

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην συνταγματική μεταρρύθμιση για να υπογραμμίσει ότι έχουμε μπροστά μας και θεσμικές μεταρρυθμίσεις επαναλαμβάνοντας το κάπως γενικόλογο περίγραμμα με το οποίο συνήθως αναφέρεται σε αυτό το θέμα.

Προεκλογικές παροχές

Βέβαια προεκλογική περίοδος χωρίς παροχές δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα. Και δεν αναφερόμαστε απλώς στην ούτως ή άλλως προαναγγελθείσα εξαγγελία για το γήπεδο του ΠΑΟΚ, αλλά στο σύνολο των περιορισμών στις εισφορές και τα βήματα φορολογικής ελάφρυνσης που εξήγγειλε.

Ο προεκλογικός χαρακτήρας των εξαγγελιών ήταν παραπάνω από προφανής. Ήταν ως εάν η κυβέρνηση να προσπαθεί να καλύψει τις εκλογικές απώλειες που έχει σε συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες, από τους ένστολους και λοιπές κατηγορίες δημοσίων λειτουργούν που θα έχουν αναδρομικά έως τις μειώσεις στις εισφορές ελεύθερων επαγγελματιών και φυσικά τη σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ. Ωστόσο, εύλογα θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει γιατί δεν μπορούσε εξαρχής να ήταν πιο ισορροπημένη η επίθεση σε αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες.

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να αναφερθεί φυσικά στις επενδύσεις και στα μεγάλα έργα, άλλωστε η ΔΕΘ είναι ταιριαστό περιβάλλον για τέτοιες εξαγγελίες. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί και η θετική του αναφορά στη Συμφωνία των Πρεσπών, όπως όμως θεώρησε αυτονόητα θετικό το χαρακτήρα της, επιλέγοντας να μην κάνει τον κόπο να διαλεχτεί με τις αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί τόσο από πολιτικές δυνάμεις όσο και από την κοινωνία.

Σε τελική ανάλυση τα χημικά που έπεφταν σε όσους διαδήλωναν έξω από το «Βελίδειο», είναι ενδεικτικά του πώς αντιμετωπίζει το διάλογο η συγκεκριμένη κυβέρνηση.

Μικρό το καλάθι

Παρότι ο πρωθυπουργός μπόρεσε να πει ότι είναι η πρώτη ΔΕΘ «εκτός μνημονίων», όμως στην πραγματικότητα το καλάθι με το οποίο πήγε ήταν μικρό.

Ούτε ένα συνεκτικό όραμα ανάπτυξης παρουσίασε, πέραν της παράθεσης τάσεων που ούτως ή άλλως είναι ενεργές, ούτε έδειξε πώς θα μπορέσουμε να έχουμε πραγματική βελτίωση της θέσης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Από τις παροχές του άλλες είναι εμφανώς υπό την αίρεση των θεσμών, όπως αυτές που αφορούν τις συντάξεις ή το κοινωνικό μέρισμα και άλλες είναι εμφανώς προεκλογικές, ορισμένες μάλιστα έχουν και χρονικό σημείο εφαρμογής αρκούντως μακρινό.

Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι έχουμε μια κυβέρνηση που όσο ικανή αποδείχτηκε στο να περάσει μνημόνια άλλο τόσο συναντά δυσκολία στο να μπορέσει πραγματικά να δώσει προοπτική σε μια κοινωνί

[ΠΗΓΗ: http://www.in.gr, 9/9/2018]