Μείωση της τάξεως του 2,8% εμφάνισε ο δείκτης κύκλου εργασιών στη βιομηχανία κατά τον μήνα Οκτώβριο. Το ποσό μπορεί να είναι αρνητικό, είναι όμως αισθητά μικρότερο σε σχέση με το αντίστοιχο που καταγράφηκε τον Οκτώβριο του 2015 συγκριτικά με τον αντίστοιχο μήνα του 2014. Μειωμένος πάντως ήταν ο δείκτης συγκριτικά με τον Σεπτέμβριο καθώς έκλεισε με πτώση της τάξεως του 9,7%. Ο μέσος δείκτης του 12μήνου Νοεμβρίου 2015 Οκτωβρίου 2016, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δωδεκαμήνου Νοεμβρίου 2014 Οκτωβρίου 2015, παρουσίασε μείωση κατά 6,8% έναντι μείωσης 9,9% που σημειώθηκε από τη σύγκριση των αντιστοίχων προηγούμενων 12μηνων. Η μείωση του γενικού δείκτη κατά 2,8% τον φετινό Οκτώβριο συγκριτικά με τον αντίστοιχο περσινό προήλθε:

1. Από τη μείωση κατά 3,2% του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικών βιομηχανιών. Στη μείωση αυτή συνέβαλαν κυρίως οι μειώσεις των δεικτών των κλάδων: ποτών, χημικών προϊόντων, βασικών φαρμακευτικών προϊόντων και σκευασμάτων, προϊόντων από ελαστική και πλαστική ύλη και μηχανημάτων και ειδών εξοπλισμού.
2. Από τη μείωση κατά 4,6% του δείκτη κύκλου εργασιών εγχώριας αγοράς και από τη μείωση κατά 0,3% του δείκτη κύκλου εργασιών εξωτερικής αγοράς. Η μείωση του δείκτη εγχώριας αγοράς προήλθε κυρίως από τις μειώσεις στους κλάδους ποτών, χημικών προϊόντων, βασικών φαρμακευτικών προ ιόντων και σκευασμάτων και προ ιόντων από ελαστική και πλαστική κλπ. Επίσης καταγράφηκε μείωση 1,5% στον δείκτη κύκλου εργασιών ορυχείων λατομείων, με τη μεγαλύτερη μείωση να εντοπίζεται στον κλάδο εξόρυξης άνθρακα και λιγνίτη. Όσον αφορά τον δείκτη εξωτερικής αγοράς, η μικρή μείωση του προήλθε κυρίως από τη μείωση κατά 1,2% του δείκτη κύκλου εργασιών των μεταποιητικών βιομηχανιών (τρόφιμα, είδη ένδυσης, χημικά προϊόντα, βασικά μέταλλα και μηχανήματα), ενώ ενισχύθηκε από την αύξηση κατά 42,9% του δείκτη ορυχείων και λατομείων.

Αύξηση της τάξεως του 21,7% παρατηρήθηκε στον δείκτη κύκλου εργασιών ορυχείων και λατομείων. Στην αύξηση αυτή συνέβαλαν κυρίως οι αυξήσεις στους κλάδους εξόρυξης μεταλλούχων μεταλλευμάτων και άλλων εξορυκτικών και λατομικών δραστηριοτήτων.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 21/12/2016]

«Οι Σκουριές έπρεπε να γίνουν “Τέξας” για τον Ελληνικό Χρυσό για να βάλει τις φωνές ο ΣΕΒ και η πολιτική παρωδία σε επενδύσεις και επενδυτές όπως η Cosco να γίνουν πενταετές σήριαλ για να πάρει ανοικτή θέση;»

Ό,τι νόημα και αν είχαν τρεις λέξεις, στο τέλος της ομιλίας του προέδρου του ΣΕΒ, κ. Θεόδωρου Φέσσα, στο βιομηχανικό συνέδριο, “…είμαστε ακόμη ζωντανοί” αυτή ήταν όλη κι όλη η ουσία της πρωτοβουλίας της βιομηχανίας να δηλώσει παρούσα στις εξελίξεις, στις οποίες πρωταγωνιστής βεβαίως και είναι η οικονομία αλλά το “φόντο” παρουσιάζεται καθαρά πολιτικό. Και ο ΣΕΒ δεν ήθελε να απουσιάζει.

Παρ’ όλα αυτά το ερώτημα “θέλουμε πράγματι βιομηχανία στην Ελλάδα;” δεν απαντήθηκε ούτε και σε αυτό το βιομηχανικό συνέδριο του ΣΕΒ (όπως και σε δύο προηγούμενα).

Και, κατά τη γνώμη μου, δεν θα απαντηθεί ούτε στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου, στις 21 Ιουνίου, έστω και αν θεσμικά (όπως και η ΔΕΘ) προσφέρει ευκαιρία γα δείγμα πολιτικής γραφής στη βιομηχανία και κατ’ επέκταση στην οικονομία.

Τι φταίει λοιπόν και ποιος φταίει για τις αποστάσεις των κομμάτων εξουσίας, των πολιτικών και της πολιτικής από τη βιομηχανία, τη βιομηχανική Ελλάδα, τις επενδύσεις και (τελικά) από την ιδιωτική οικονομία τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης;

Έφταιγε η εκδίκηση κράτους και πολιτικών στα λεφτά του ιστορικού σχεδίου Μάρσαλ που η ένθεν και ένθεν προπαγάνδα τα έριξε όλα στο ξεκοκάλισμα τους από τη βιομηχανία και ας μην πήρε πάνω από το 20% ή στα θαλασσοδάνεια που ουδέποτε ξεκαθαρίστηκε τι και πόσα ήταν και πόσο κατέστρεψαν… την οικονομία;

Έφταιγαν οι χουντικές συμβάσεις που, κατά τον Παναγή Παπαληγούρα του 1974, υπέγραψαν με τους συνταγματάρχες εφοπλιστές και βιομήχανοι;

Έφταιγαν πράγματι οι Νιάρχος Ανδρεάδης, Τσάτσος, Δράκος, Κεφάλας, Σκαλιστήρης, και άλλοι δέκα περίπου εγχώριοι βιομηχανικοί Όμιλοι που από το 1975 μέχρι το 1985 που κάηκαν μαζί με τα ξερά των 33 προβληματικών επιχειρήσεων του ΟΑΕ όταν αγοράστηκαν από το κράτος, σε βάρος της Εθνικής, της ΕΤΒΑ, της ΑΤΕ και των φορολογουμένων, για να δικαιολογηθεί η σοσιαλιστική κοινωνικοποίηση, της συμφοράς, του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της Ν.Δ. αφού την αποδέχθηκε σιωπηρά;

Έφταιξαν τα (κατά Καραμανλή και Παπανδρέου) γυάλινα πόδια της βιομηχανίας μαζί με τη συγκυρία ανασχηματισμού της ανταγωνιστικότητας στην τότε ΕΟΚ και σε συνδυασμό με την πετρελαϊκή κρίση του 1973 και την ένταξη της Ελλάδας στην Ένωση το 1981;

Ίσως και να έφταιξαν ξεχωριστά  και όλα μαζί ανακατεμένα στο αρνητικό κλίμα που προκαλούσε ο αγώνας δρόμου Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή για περισσότερο κρατισμό με εγγυήσεις διορισμών και με “αποδείξεις” τις κρατικοποιήσεις και τις κοινωνικοποιήσεις που έφεραν στην Ελλάδα το , μέχρι και σήμερα, γνωστό μείγμα της οικονομικής πολιτικής.

Την ελεγχόμενη από το κράτος οικονομία, που σχηματοποιήθηκε αρχικά την πενταετία 1975-1980 (με την πλήρη κρατικοποίηση, των μεταφορών, της ενέργειας, της εκμετάλλευσης του υπεδάφους και των πετρελαίων) και ολοκληρώθηκε την δεκαπενταετία 1981-1995 (με την κρατικοποίηση και της μεσαίας βιομηχανίας μέχρι και την παραγωγή ούζου…).

Στην πρώτη όμως τριετία των κρατικοποιήσεων και αποβιομηχάνισης η μόνη φωνή της υπαρκτής ελληνικής βιομηχανίας ήταν η περιβόητη συνέντευξη της Διοίκησης του ΣΕΒ στα ΜΜΕ (την πρώτη τριετία των κρατικοποιήσεων)  όπου κατηγορήθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για “σοσιαλμανία…” και τίποτε άλλο.

Από το 1988 και μετά μάλιστα (μια 5ετία από την ίδρυση του ΟΑΕ που ανέλαβε να “εξυγιάνει” τις 33 προβληματικές βιομηχανίες), τα κρατικοποιημένα βιομηχανικά συγκροτήματα έγιναν και μέλη του ΣΕΒ με υψηλές συνδρομές και συγκεκριμένους “κρατικούς βιομήχανους” στη διοίκησή του Συνδέσμου!!!

Και ας έκλειναν τις ιδιωτικές βιομηχανίες αφού είχαν κρατική ανοχή στα φέσια σε νερό, φως, φόρους και άλλα. Η περίπτωση ΛΑΡΚΟ δίνει ένα παράδειγμα έστω και αν το πλήρωσε μόνη της η ΔΕΗ.

Ο ΣΕΒ τήρησε μεν το δόγμα Μποδοσάκη “εμείς είμαστε με το γκοβέρνο”, αλλά έδωσε και το δικαίωμα στην, ένθεν και ένθεν, πολιτική προπαγάνδα να τον αποκαλεί (μέχρι και στις μέρες μας ) μικρομάγαζο…

Είναι βέβαια αλήθεια πως ο ΣΕΒ, από τον θεσμικό του ρόλο, δεν επιτρέπεται να ασκεί πολιτική, πράγμα που αποφεύγει να κάνει. Και μόνο παρατραβηγμένα στοιχεία… μπορούν να παρουσιάσουν το αντίθετο.

Ωστόσο δεν επιτρέπεται στη βιομηχανία να μην αναλαμβάνει ανοικτά τις ευθύνες της για το αναπάντητο ερώτημα (40 χρόνια τώρα) αν θέλουμε βιομηχανία στον τόπο προβάλλοντας εντονότερα (όχι με πλάγιους ήχους) τις περιπέτειες επενδύσεων και επενδυτών στη χώρα, τη βιομηχανική μετανάστευση και τα περισσότερα από 200 ηχηρά βιομηχανικά λουκέτα μόνο την τελευταία 10ετία.

Οι Σκουριές έπρεπε να γίνουν “Τέξας” για τον Ελληνικό Χρυσό για να βάλει τις φωνές ο ΣΕΒ και η πολιτική παρωδία σε επενδύσεις και επενδυτές όπως η Cosco να γίνουν πενταετές σήριαλ για να πάρει ανοικτή θέση;

Υπάρχουν, λοιπόν, και αυτές οι ευθύνες για το αναπάντητο ερώτημα αν (πολιτικοί, κόμματα, και κοινωνία) θέλουμε όντως βιομηχανική την Ελλάδα (στηρίζοντας μια διαφανή αλλά έντονα τολμηρή βιομηχανική επανάσταση) ή αν (μοιραία) θα συνεχίσουμε να βολευόμαστε (όλοι μας) στην ομπρέλα της “γκρίζας” κρατικοδίαιτης πολιτικής που τα περιέχει όλα. Και μάλιστα αλά καρτ..

[ΠΗΓΗ: capital.gr., του Γιώργου Κράλογλου, 25/5/2016]

Εάν σκάσουν μία ή δύο νέες “βόμβες”, που ακούγονται, για μετανάστευση ή λουκέτα μεγάλων εγχώριων βιομηχανικών συγκροτημάτων θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε. Γιατί η ελληνική μεταποίηση είναι και εργοδότης του 25% (εργάτες, υπάλληλοι, παράλληλες υπηρεσίες) αλλά, ταυτόχρονα, και ο σημαντικότερος επενδυτής που χρειαζόμαστε. Όταν τάζουμε λοιπόν να το εννοούμε. Τα παιχνίδια θα τα πληρώσουμε όλοι.

Παρακολουθώ πάνω από ένα μήνα έντονη κινητικότητα από την πλευρά της κυβέρνησης, τόσο με δηλώσεις και υποσχέσεις όσο και με διαλόγους, και φόρουμ συζητήσεων, για ώθηση της βιομηχανικής ανάπτυξης με ελκυστικά κίνητρα σε επενδύσεις, επεκτάσεις και εκσυγχρονισμούς.

Ακούγονται απλοποιήσεις διαδικασιών αδειοδότησης, διευκολύνσεις στις εγκαταστάσεις της μεταποίησης, Επιχειρηματικά Πάρκα, Βιομηχανικές ζώνες και άλλα πολλά χαρούμενα και χαρωπά…

Την περασμένη εβδομάδα, θέμα επικαιρότητας ήταν η κατανόηση, μετά από 18 μήνες άσκοπης “αγριάδας” και ανόητης κόντρας, από το ΥΠΕΝ της αναγκαιότητας για εργασία, επενδύσεις και προκοπή στην Χαλκιδική.

Τις προάλλες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε για τον νέο αναπτυξιακό νόμο που θα βάλει μπροστά η κυβέρνηση (μετά το πάγωμά του από το 2013) υποσχόμενος, ούτε λίγο ούτε πολύ, φορολογικά και άλλα κίνητρα ζηλευτά και από την Βουλγαρία στην οποία λειτουργούν 9.000 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων και έχουν ανοιχθεί 60.000 επιχειρηματικοί κωδικοί.

Φαίνεται πως η ατμόσφαιρα αυτή αναθάρρησε και τον ΣΕΒ που προγραμμάτισε συνέδριο για να αναδείξει θέματα που έχει ανάγκη η βιομηχανία.

Προχθές στην Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς η υφυπουργός Βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη, παρουσιάζοντας την πολιτική του υφυπουργείου της, υποσχέθηκε μύρια όσα που όμως συμπίπτουν με αυτά που έχει ανάγκη η βιομηχανία για να επανέλθει από εκεί που την υποβάθμισε η μεταπολίτευση.

Και εδώ ακριβώς είναι το κομβικό σημείο του δρόμου ή για καλύτερες ημέρες στην βιομηχανία ή για το γελοίο της υπόθεσης και τον εμπαιγμό της μεταποίησης των περίπου 700.000 απασχολούμενων (συμπεριλαμβανομένων και όσων εργάζονται σε δορυφορικές επιχειρήσεις εμπορίου και υπηρεσιών).

Προς ώρας στα θετικά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι συγκρότησε υφυπουργείο Βιομηχανίας, μετά από 30 χρόνια κατάργησης του αυτόνομου υπουργείου Βιομηχανίας, από το ΠΑΣΟΚ, και την απαξίωση, στην συνέχεια, από την Ν.Δ, της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας (που έμεινε το 1982) σε μπουλούκι κρατικών υπαλλήλων περιφερόμενους από υπουργείο σε υπουργείο.

Στα θετικά είναι επίσης ότι το έστω και υφυπουργείο Βιομηχανίας, με την υφυπουργό Θεοδώρα Τζάκρη, έχει να παρουσιάσει πεπραγμένα που όντως έχουν επικροτηθεί από τις βιομηχανικές Οργανώσεις.

Αυτό έγινε προφανώς, γιατί η υφυπουργός, φαίνεται πως ξεχώρισε τις πραγματοποιήσιμες και τις ρεαλιστικές προτάσεις αφήνοντας στην άκρη εισηγήσεις πρωτοβουλιών εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Τα “κουμπιά της Αλέξαινας” όμως ξεκινούν από εδώ και πέρα γιατί χωρίς επενδύσεις (θεωρούνται αναγκαίες σε ύψος 100 δισ. για ανάπτυξη στην επόμενη πενταετία και 50 δισ. για συντήρηση της μεταποίησης) τα περί εκρήξεων της οικονομίας των Τσίπρα και Παππά θα γίνουν αυγά κλούβια… και χαζά ανέκδοτα…

Οι επενδύσεις αυτές εκτός από ιδιωτικές πρέπει να έχουν και έντονο βιομηχανικό χρώμα γιατί μόνο η βιομηχανία μπορεί να εξασφαλίσει απασχόληση ουσίας και προοπτικές θέσεων εργασίας.

Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση υπόσχεται όσα υπόσχεται οφείλει να αποδείξει και ότι είναι σε θέση να τα πραγματοποιήσει.

Αλλά, μόνο με το υφυπουργείο, της υφυπουργού Θεοδώρας Τζάκρη, υπό τον υπουργό κ. Γ. Σταθάκη, που θυμάται την βιομηχανία μόνο σε τελετές και δεξιώσεις…, το μόλις “ανανήψαν” υπέρ των ιδιωτικών επενδύσεων υπουργείοΥΠΕΝ και τον ακαθόριστων αρμοδιοτήτων υπουργό Νίκο Παππά, δεν είσαι σε θέση να εγγυηθείς, ως κυβέρνηση, ρόδινο μέλλον στην βιομηχανία…

Κατά την γνώμη μου εάν δεν ανασυσταθεί ανεξάρτητο υπουργείο Βιομηχανίας με δύο έως τρεις Γενικές Γραμματείες και ανάλογες Γενικές Διευθύνσεις, κάθετων αρμοδιοτήτων στις επενδύσεις, στην σύνδεση της παραγωγής με την έρευνα, στην εξωστρέφεια και στην χωροταξία,  τα λόγια Τσίπρα και Τζάκρη θα μείνουν αριστερή αερολογία. Και ο αναπτυξιακός νόμος κουρελόχαρτο δια πάσα χρήση… Γι’ αυτό αν παίζετε και με την βιομηχανία, σύντροφοι, προσέξτε τις νάρκες… Θα σκάσουν και πρώτους εσάς θα πάρουν σβάρνα. Γιατί εσείς είστε (τελικά) που υποσχεθήκατε και υπουργείο Βιομηχανίας και ώθηση της βιομηχανίας.

[ΠΗΓΗ: capital.gr, 13/5/2016, του Γιώργου Κράλογλου]

Ύφεση δείχνουν βιομηχανία και εξαγωγές. Μείωση βιομηχανικής παραγωγής κατά 4% και πτώση 11,4% των εξαγωγών τον Μάρτιο

Ύφεση και φορολογία εξάντλησαν τις αντοχές της βιομηχανίας. Συρρίκνωση της παραγωγής, μείωση της απασχόλησης και των αποδοχών στα επτά χρόνια της κρίσης. Την ύφεση που μαστίζει την ελληνική βιομηχανία καταδεικνύουν τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για την εξέλιξη του δείκτη βιομηχανικής παραγωγής τον Μάρτιο, ο οποίος παρουσίασε μείωση κατά 4% έναντι αύξησης 5,4% τον Μάρτιο του 2015. Η υποχώρηση οφείλεται κυρίως στη μείωση της παραγωγής των ορυχείων και των λατομείων κατά 23,8% και της μεταποιητικής παραγωγής κατά 2,5%.

Εμπόδια

Είναι φανερό ότι οι αντοχές της εγχώριας βιομηχανίας εξαντλούνται, την ίδια στιγμή που n χώρα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη την ανασυγκρότηση του παραγωγικού της μοντέλου για να εξέλθει από την κρίση. Η εσωτερική υποτίμηση δεν οδήγησε στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Η παρατεταμένη αβεβαιότητα και η χρηματοδοτική ασφυξία ως απόρροια των capitalcontrols, n υπερφορολόγηση και το υψηλό κόστος ενέργειας έφεραν συρρίκνωση της παραγωγής, μείωση της απασχόλησης και των αποδοχών. Στα 7 χρόνια της κρίσης, το μείγμα πολιτικής που εφαρμόστηκε, με το βάρος να πέφτει στους φόρους, δεν άφησε περιθώρια πολιτικών ενίσχυσης της βιομηχανίας, ενός κλάδου που παράγει την υψηλότερη προστιθέμενη αξία από κάθε άλλον και μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες απεξάρτησης από τις εισαγωγές.

Τα ηχηρά λουκέτα μεγάλων εταιρειών, όπως οι βιομηχανίες ΙΜΑΣ, Softex, ΒΓΣ, Χαλυβουργικό, HellenicSteel, Βιομέκ, Nutriant, Pepsico ΗΒΗ, Neoset, Shelman, Delica, είναι αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Ένας νέος κύκλος αποβιομηχάνισης έχει ανοίξει, συμπαρασύροντας και συνδεδεμένες επιχειρήσεις από τον τομέα των υπηρεσιών. Ο αγώνας για επιβίωση κυρίως των βιομηχανιών με εξωστρεφή δραστηριότητα αναμένεται να δυσκολέψει περαιτέρω με την επιβολή των νέων φορολογικών μέτρων και της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών. Χαρακτηριστική είναι n περίπτωση της προοπτικής αύξησης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο, όταν σήμερα επιβαρύνει την τιμή του κατά 40%. Ασφυκτικά θα λειτουργήσει για τη βιομηχανία αλλά και τον τομέα των μεταφορών και της αγροτικής παραγωγής και n αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης.

Ενεργειακό κόστος

Και όμως, η μείωση του ενεργειακού κόστους, όπως φάνηκε από την περίπτωση της χαλυβουργίας ΣΟΒΕΛ (όμιλος Βιοχάλκο), έχει άμεσο αντίκτυπο στην αύξηση της παραγωγής και της ανταγωνιστικότητας. Όπως αναφέρουν κύκλοι της εταιρείας, από τον Μάρτιο, που υπέγραψε νέα σύμβαση με τη ΔΕΗ, που διασφαλίζει χαμηλότερο κόστος ηλεκτροδότησης, η λειτουργία της επιχείρησης από 8 ώρες αυξήθηκε στις 11-13 ώρες. Το θέμα του ενεργειακού κόστους, ωστόσο, παραμένει άλυτο για την πλειοψηφία των ενεργοβόρων βιομηχανιών, γι’ αυτό και η υποχρέωση της ΔΕΗ, να υπογράψει συμβάσεις με τους πελάτες υψηλής τάσης, συμπεριλήφθηκε στο προσχέδιο του μνημονίου. Στο προσχέδιο διευκρινίζεται ότι τα τιμολόγια θα πρέπει να βασίζονται στο κόστος και να λαμβάνουν υπ’ όψιν τα χαρακτηριστικά του προφίλ των καταναλωτών. Ενδεικτικό του ελλείμματος πολιτικής μείωσης του ενεργειακού κόστους για τη βιομηχανία είναι και το ότι δεν έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα οι κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις της Ε.Ε., που θεσμοθετήθηκαν για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής ενεργοβόρου βιομηχανίας.

Η εξέλιξη, πάντως, του μείγματος καυσίμου ηλεκτροπαραγωγής της χώρας είναι ανησυχητική για τις δυνατότητες διαμόρφωσης μιας πολιτικής χαμηλού ενεργειακού κόστους για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Η συμμετοχή του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή έχει υποχωρήσει στο 24% έναντι 45% και 50% κατά τα προηγούμενα χρόνια. Στην υποχώρηση του λιγνίτη οφείλεται, κυρίως, η μείωση της παραγωγής ορυχείων και λατομείων κατά 23,8% τον Μάρτιο, που συμπαρέσυρε προς τα κάτω και τον γενικό δείκτη βιομηχανικής παραγωγής.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Χρύσας Λιάγγου, 11/05/2016]

Κάθετη πτώση, η οποία έφτασε στο 18,9%, κατέγραψε η Ελληνική Στατιστική Αρχή tov Οκτώβριο παρακολουθώντας τον δείκτη κύκλου εργασιών στη βιομηχανία. Πρόκειται για μεγάλη επιδείνωση συγκριτικά με πέρυσι, καθώς τον Οκτώβριο του 2014 συγκριτικά με τον αντίστοιχο μήνα του 2013 παρουσιάστηκε άνοδος κατά 5 %. Ο μέσος γενικός δείκτης του δωδεκαμήνου Νοεμβρίου 2014 Οκτωβρίου 2015, σε σύγκριση με τον ίδιο δείκτη του δωδεκαμήνου Νοεμβρίου 2013 Οκτωβρίου 2014, παρουσίασε μείωση κατά 10,0%, έναντι μείωσης 2,4% που σημειώθηκε από τη σύγκριση των αντίστοιχων προηγούμενων δωδεκαμήνων.

Η μείωση του Γενικού Δείκτη Κύκλου Εργασιών στη βιομηχανία κατά 18,9% τον μήνα Οκτώβριο 2015, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Οκτωβρίου 2014, οφείλεται στις παρακάτω μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων της βιομηχανίας:

α. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Ορυχείων Λατομείων κατά 12,5%. Ειδικότερα, στη μείωση αυτή συνέβαλαν κυρίως οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: εξόρυξης άνθρακα και λιγνίτη, εξόρυξης μεταλλούχων μεταλλευμάτων και άλλων εξορυκτικών και λατομικών δραστηριοτήτων.

β. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 19,0%. Ειδικότερα, στη μείωση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: ειδών ένδυσης, παραγώγων πετρελαίου και άνθρακα, μη μεταλλικών ορυκτών και επισκευής και εγκατάστασης μηχανημάτων και εξοπλισμού.

Επίσης, η μείωση του Γενικού Δείκτη Κύκλου Εργασιών στη Βιομηχανία κατά 18,9% τον μήνα Οκτώβριο 2015, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Οκτωβρίου 2014, οφείλεται στις μεταβολές των δεικτών των επιμέρους αγορών ως εξής:

Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Εγχώριας Αγοράς κατά 17,8%. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Εξωτερικής Αγοράς κατά 20,3%.

Η μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Εγχώριας Αγοράς κατά 17,8% τον μήνα Οκτώβριο 2015, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Οκτωβρίου 2014, οφείλεται σης παρακάτω μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας, δηλαδή:

α. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Ορυχείων Λατομείων κατά 7,5%. Ειδικότερα, στη μείωση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: εξόρυξης άνθρακα και λιγνίτη και άλλων εξορυκτικών και λατομικών δραστηριοτήτων.

β. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 17,9%. Ειδικότερα, στη μείωση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: παραγώγων πετρελαίου και άνθρακα, μη μεταλλικών ορυκτών, βασικών μετάλλων, κατασκευή μεταλλικών προϊόντων και επισκευής και εγκατάστασης μηχανημάτων και εξοπλισμού.

Η μείωση του Γενικού Δείκτη Κύκλου Εργασιών Εξωτερικής Αγοράς κατά 20,3% τον μήνα Οκτώβριο 2015, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Οκτωβρίου 2014, οφείλεται στις παρακάτω μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας:

α. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Ορυχείων Λατομείων κατά 16,9%.

β. Στη μείωση του Δείκτη Κύκλου Εργασιών Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 20,4%.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 22/12/2015]