Αντιμέτωπη με τον… μεγαλύτερο μύθο της, αυτό των κακών επιχειρηματιών , έρχεται πλέον η Αριστερά, καθώς πλέον οι θεωρίες τελείωσαν, αφού τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά τη χώρα. Ενόσω, λοιπόν, η ανεργία βρίσκεται στο 27% με προοπτική, δύστυχα , ανοδική, η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει πολύ γρήγορα ότι οι επιχειρήσεις μικρές, μικρομεσαίες, μεγάλες είναι το βασικότερο εργαλείο μιας κυβέρνησης και μίας χώρας να ξεπεράσει την κρίση και το μείζον κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας.

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά καλούνται να αφήσουν πίσω τους αριστερούς μύθους για τους κακούς επιχειρηματίες που… ξεζουμίζουν τον λαό, να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να δώσουν οξυγόνο στην επιχειρηματικότητα, ώστε να απορροφήσει τις τραγικές συνέπειες και τους κραδασμούς της κρίσης.. Όσο κι αν θέλει μία κυβέρνηση, όσες επιδοτήσεις κι αν δώσει, όσα επιδόματα κι αν μοιράσει και όσους διορισμούς στο Δημόσιο κι αν κάνει, δεν μπορεί ποτέ να περιορίσει την ανεργία με ένα κουμπί. Αντιθέτως, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μειωθεί η ανεργία και να περιοριστεί σε τουλάχιστον ανεκτά επίπεδα: η άνθηση του επιχειρείν, της επιχειρηματικής δραστηριότητας η οποία απορροφά ανέργους, δημιουργεί θέσεις εργασίας, ανακυκλώνει τα χρήματα, αυξάνει τον κύκλο εργασιών για ολόκληρους οικονομικούς κλάδους, προσθέτει ζωντάνια σε μία οικονομία.

Όμως, ενώ όλα τα παραπάνω μπορεί να τα καταλάβει ο κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη λογική και δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να δείξει ότι είναι… διώκτης της επιχειρηματικότητας. Για την ακρίβεια, την ώρα που δεν κάνει τίποτα για τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ετοιμάζεται να διώξει και τις μεγάλες εταιρείες, οι οποίες, ως γνωστόν, πολλές φορές προσελκύουν κι άλλες και δημιουργούν κυψέλες επιχειρηματικότητας σε συγκεκριμένους οικονομικούς και παραγωγικούς κλάδους. Για παράδειγμα, ακόμη και τώρα, στελέχη της κυβέρνησης εξαγγέλλουν αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, ξεχνώντας ότι μία επιχείρηση, ακόμη κι αν δεν πληρώνει καθόλου φόρους, προσφέρει τα μέγιστα στην ελληνική οικονομία: κρατά ζωντανή την οικονομική δραστηριότητα, διατηρεί θέσεις εργασίας, αυξάνει τις θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα αυξάνει το ελληνικό ΑΕΠ. Τέτοιου τύπου εξαγγελίες, όμως, προφανώς και αποθαρρύνουν όλους όσοι θα ήθελαν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αφού σκέφτονται ότι μπορεί να βρεθούν αύριο να πληρώνουν τεράστια ποσά φόρων, που θα τους οδηγήσουν στο λουκέτο. Παράλληλα, η κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει ότι στέλνει τραγικά αρνητικά μηνύματα σε υποψήφιους επενδυτές, όταν πολεμά τις επενδύσεις ανοιχτά: εδώ και 10 ημέρες, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει ανακαλέσει μερικές άδειες στις Σκουριές, προσπαθώντας να εμποδίσει από το παράθυρο την εξόρυξη χρυσού. Παράλληλα, η κυβέρνηση διώχνει όλους όσοι ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στα περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια, διαμηνύοντας ότι ιδιωτικοποιήσεις τέλος. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει και την επένδυση στο Ελληνικό, που θα μετατρέψει το παραλιακό μέτωπο της Αθήνας σε αθηναϊκή Ριβιέρα, και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει γύρω στις 50.000 θέσεις εργασίας! Όλα τα παραπάνω δεν είναι αστοχίες, ούτε απλώς λάθη: είναι η οικονομική αυτοκτονία μιας χώρας, όταν η κυβέρνηση της δηλώνει ότι το πρώτο της μέλημα είναι η καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης και της ανεργίας που μαστίζει την κοινωνία, ιδιαίτερα τους νέους . Κι όμως, μία τέτοια κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανοίξει την πανάκριβη και αντιπαραγωγική ΕΡΤ, να επαναπροσλάβει τους σχολικούς φύλακες και τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, αντί να δημιουργήσει κίνητρα και να διευκολύνει την επενδυτική και επιχειρηματική δραστηριότητα, που θα λύσει το πρόβλημα γρήγορα, αποτελεσματικά και, κυρίως, χωρίς να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Δηλαδή όλοι εμείς, για να μην ξεχνιόμαστε…

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 15/03/2015

Διαβάζω στα σημερινά ΝΕΑ μια ιστορία, πολύ πικρή… Το Ενέν Μπομόν είναι μια πόλη 26.000 κατοίκων στη Βόρεια Γαλλία, κοντά στη Λίλη. Τα ορυχεία που υπήρχαν εδώ έκλεισαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με αποτέλεσμα η ανεργία να εκτοξευθεί στα ύψη και να πλησιάζει σήμερα λόγω και της κρίσης το 20%, ποσοστό διπλάσιο του εθνικού μέσου όρου. Ο πρώτος δήμαρχος μετά τον πόλεμο ήταν κομμουνιστής, αλλά όλοι οι επόμενοι ήταν σοσιαλιστές. Και στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου το Ενέν Μπομόν ήταν η μόνη πόλη της Γαλλίας που το Εθνικό Μέτωπο της κας Λεπέν κέρδισε από τον πρώτο γύρο. Δεν χρειάζεται πια να είσαι ακροδεξιός για να ψηφίζεις τη Λεπέν. Έτσι κέρδισε η αρχηγός του Εθνικού Μετώπου την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις. Έτσι ελπίζει να κερδίσει και την προεδρία της Γαλλίας.
Εμείς εδώ όμως έχουμε και εναλλακτικές για τα ορυχεία, έτσι Τόλη, Χριστόδουλε, Μαρία, Γιάννη, και όλοι οι άλλοι; Τουρισμός και εναλλακτικός τουρισμός!!! Τα μεσόγεια Μαδεμοχώρια θα αναπτυχθούν και θα ζουν όλοι σαν βασιλιάδες από τον τουρισμό και τον αγροτουρισμό… Κατά χιλιάδες θα καταφτάνουν οι επισκέπτες για να περπατήσουν στον Κάκαβο, να αγοράσουν τσάι του βουνού, να αρμέξουν κατσίκες, να φάνε μανιτάρια, να αγοράσουν μέλι και να βλέπουν τα πουλιά… Και θα δημιουργηθούν 2.500 χιλιάδες θέσεις εργασίας στα χωριά, για να αντικαταστήσουν αυτές που θα χαθούν αν κλείσουν τα μεταλλεία… Εντάξει, και τώρα ξυπνήστε…

Σε ανάρτηση στην οικονομική ηλεκτρονική εφημερίδα www.Voria.gr με ημερομηνία 2/9/2014 διαβάζουμε για την κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσαν πρόεδροι 13 Εργατικών Κέντρων της Β. Ελλάδας, ενόψει της μεγάλου συλλαλητηρίου που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, κατά την εμφάνιση του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της φετινής ΔΕΘ.

Ειπώθηκε λοιπόν στη συνέντευξη τύπου πως η ανεργία σε Μακεδονία – Θράκη ανατρέπει τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας. Κυμαίνεται πάνω από 40%, σε πολλές περιπτώσεις και το 50% του ενεργού εργατικού δυναμικού, ακόμη και στη …καλή περίοδο του καλοκαιριού, με τον τουρισμό και τη μεταποίηση στα εξαγώγιμα φρούτα, ενώ σχεδόν «τυχερές» είναι οι περιοχές που η ανεργία είναι κοντά, έστω λίγο πάνω, από το 30%.

Όταν έλαβε το λόγο ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής, Θεόδωρος Αδαλής, άκουσαν όλοι έκπληκτοι πως «η ανεργία στη Χαλκιδική είναι στο 20% επειδή, στο βόρειο τμήμα του νομού τα μεταλλεία δημιουργούν απασχόλησης (1.200 προσλήψεις πέρυσι), ενώ στο νότιο είναι η τουριστική βιομηχανία». Χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι περισσότερο; Στα υπάρχοντα στοιχεία δεν συμπεριλαμβάνονται βέβαια οι μελλοντικές προαναγγελθείσες θέσεις εργασίας από την Ελληνικός Χρυσός.

Ο κος Αδαλής σημείωσε επίσης πως, ειδικά στις μικρές τουριστικές επιχειρήσεις η ανασφάλιστη εργασία είναι ο κανόνας, ενώ πολύ δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί η αγορά με μία μόνο Επιθεωρήτρια Εργασίας.

Νέα έκρηξη παρουσίασε η ανεργία στο πρώτο τρίμηνο του 2013, και μείωση της απασχόλησης, εξέλιξη που αντανακλά η συνεχιζόμενη ύφεση στην οποία βρίσκεται η οικονομία. Ταυτόχρονα αποδεικνύεται ότι σι κατασκευές, η μεταποίηση και το εμπόριο είναι οι κλάδοι που έπληξε n ανεργία στην τελευταία τετραετία, από την έναρξη της κρίσης το 2008, με τους ρυθμούς να επιταχύνονται από το 2010, με την ένταξη της χώρος στο μνημόνιο. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το ποσοστό της ανεργίας διαμορφώθηκε στο πρώτο τρίμηνο του έτους στο 27,4%, έναντι 26,0% του Δ’ τριμήνου του 2012 και έναντι 22,6% του πρώτου τριμήνου του 2012. Παράλληλα επιδεινώθηκαν οι διαρθρωτικές αδυναμίες της αγοράς εργασίας, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων, των νέων και των γυναικών. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, κατά το Α’ τρίμηνο του 2013 ο αριθμός των απασχολούμενων ανήλθε σε 3.595.921 άτομα και των ανέργων σε 1.355.237 άτομα. Η απασχόληση μειώθηκε κατά 2,3% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 6,3% σε σχέση με το Α’ τρίμηνο του 2012. Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 4,6% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 21,0% σε σχέση με το Α’ τρίμηνο του 2012. Από τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει πως οι κλάδοι που υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες θέσεων απασχόλησης τα τελευταία χρόνια είναι: Οι κατασκευές, όπου οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν κατά 55% (ή κατά 218.000), σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του 2008, όταν και ξεκίνησε n κρίση ή κατά 48% σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του 2010, λίγο πριν από την ένταξη της χώρος στο μνημόνιο. Οι λόγοι ήταν n διακοπή της κατασκευής των μεγάλων έργων υποδομής, αλλά και n κατάρρευση της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας.

Με αυτά τα αποτελέσματα γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων και η μείωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την υλοποίηση έργων σε τομείς όπως οι ΑΠΕ, οι εξορύξεις, η έρευνα, κ.ά. Επίσης, κατά γενική ομολογία, οι ρυθμοί με τους οποίους απορροφώνται κοινοτικά κονδύλια μέσω ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων είναι αργοί και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο σε έλλειψη προσωπικού για την επεξεργασία των φακέλων των αιτούντων και στο ισχύον στριφνό γραφειοκρατικό σύστημα κατάθεσης-αξιολόγησης-υλοποίησης.