Η ΕΑΓΜΕ επιβεβαιώνει την αποστολή της για επιστημονική έρευνα και συνεργασία με επιστημονικούς και κρατικούς φορείς

Οι προοπτικές ανάπτυξης των υπεράκτιων αιολικών και το πρόβλημα της παράκτιας διάβρωσης παρουσιάστηκαν σε ειδική διεπιστημονική ημερίδα στις 20 Νοεμβρίου 2024, που διοργανώθηκε από την Ελληνική Αρχή Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών (Ε.Α.Γ.Μ.Ε.) στις εγκαταστάσεις της στο Ολυμπιακό Χωριό, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου GSEU – Geological Service for Europe που υλοποιείται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Γεωλογικών Υπηρεσιών EuroGeoSurveys.

Στην ημερίδα με θέμα την τρωτότητα των ακτών και την τοποθέτηση υπεράκτιων αιολικών πάρκων (“Coastal Vulnerability and Offshore Windfarm Siting”), οι προσκεκλημένοι ομιλητές, επιστήμονες εκπρόσωποι ευρωπαϊκών γεωλογικών ινστιτούτων ανέπτυξαν τα ευρήματα των σχετικών επιστημονικών μελετών και τους τρόπους με τους οποίους η γεωλογική έρευνα συμβάλει στην ανάπτυξη σύγχρονων και αναγκαίων εν μέσω κλιματικής κρίσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Στην έναρξη των εργασιών, καλωσόρισε τους συμμετέχοντες ο Γενικός Διευθυντής της ΕΑΓΜΕ, κ. Διονύσιος Γκούτης, τονίζοντας ότι η ΕΑΓΜΕ έχει την ευκαιρία να είναι μέρος ενός μεγάλου επιστημονικού πρότζεκτ και να παρέχει σημαντικά επιστημονικά δεδομένα για να συμβάλλει στις στρατηγικές των αρμόδιων κρατικών φορέων της Ελλάδας και της Ευρώπης, ώστε να λαμβάνονται αποτελεσματικές αποφάσεις για τα προβλήματα που βιώνουμε λόγω της κλιματικής αλλαγής. Στο πλαίσιο του εν λόγω ευρωπαϊκού έργου, η ΕΑΓΜΕ επιβεβαιώνει την αποστολή της για επιστημονική έρευνα και συνεργασία με επιστημονικούς και κρατικούς φορείς, ευρωπαϊκά γεωλογικά ινστιτούτα με άρτια αποτελέσματα και πολύτιμη συνεισφορά στην κοινωνία.

Στον χαιρετισμό του, ο Γενικός Γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, κ. Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης ανέφερε ότι η χώρα μας έχει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τα αποτελέσματα της ημερίδας μπορούν να αποτελέσουν κατευθυντήριες γραμμές, για να προχωρήσουν σημαντικές πρωτοβουλίες προς την κλιματική ουδετερότητα.

Η Γενική Γραμματέας της EuroGeoSurveys (EGS), κ. Julie Hollis, στάθηκε στο όραμα των ευρωπαϊκών γεωλογικών ινστιτούτων για βιωσιμότητα και μίλησε εκτενώς για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Απώτερος σκοπός να προσφερθούν τα αποτελέσματα της γεωλογικής έρευνας, να καταγραφούν τα οφέλη και οι κίνδυνοι των γεωλογικών φαινομένων, για τις κοινωνίες των ευρωπαϊκών κρατών, καθώς επιτείνονται οι κίνδυνοι της κλιματικής αλλαγής.

Ο Αριστοφάνης Στεφάτος, CEO της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων Α.Ε. (ΕΔΕΥΕΠ), χαιρετίζοντας την ημερίδα επισήμανε τη σημαντική συμβολή της ΕΑΓΜΕ στις επιστημονικές αναλύσεις που ανοίγουν ένα πεδίο με μεγάλη αναπτυξιακή προοπτική για την Ελλάδα και αποτελούν μείζον αποτέλεσμα στην ελληνική οικονομία, ενώ τόνισε την αγαστή συνεργασία των δύο φορέων ΕΔΕΥΕΠ και ΕΑΓΜΕ προς την επίτευξη των κοινών στόχων.

Τέλος ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) κ. Παναγιώτης Λαδακάκος, στην ομιλία του μεταξύ άλλων, υπογράμμισε τον καθοριστικό ρόλο των ερευνών στο να μειωθούν οι γεωλογικοί κίνδυνοι και να αξιοποιηθούν πλήρως οι μεγάλες δυνατότητες της Ελλάδας στο πεδίο της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας.

Ακολούθησαν παρουσιάσεις των προσκεκλημένων επιστημόνων, όπως και εξαιρετικά γόνιμος διάλογος για το μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, σε συνάρτηση με τις αρχές της βιωσιμότητας και επισκέψεις στο πεδίο γεωλογικού ενδιαφέροντος.

[ΠΗΓΗ: https://www.energodromio.gr/, 21/11/2024]

Άρθρο του προέδρου του προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών επιχειρήσεων κ Κώστα Γιατζιτζόγλου

Τις τελευταίες 3 δεκαετίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα ενοχλούσε (τον οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο) μπορούσε να «μεταφερθεί» σε μια τρίτη χώρα. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, αυτό σήμανε και μείωση του κόστους του παραγόμενου αγαθού, με αποτέλεσμα να μοιάζει με προφανές το τι έπρεπε να γίνει.

Δυστυχώς, μόλις πρόσφατα, η Ευρώπη συνειδητοποίησε ότι αυτή η «εύκολη λύση» έχει δημιουργήσει σοβαρή γεωπολιτική εξάρτηση από συγκεκριμένες χώρες, τόσο για αγαθά όσο και για πρώτες ύλες. Μάλιστα, σε ότι αφορά πρώτες ύλες, η πραγματική εξάρτηση είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση συνομολογεί. Από τις 34 κρίσιμες και στρατηγικές πρώτες ύλες – για τις οποίες οι Βρυξέλλες πρόσφατα αποφάσισαν ότι πρέπει να αποκτήσουμε μια στοιχειώδη αυτάρκεια- , η παραγωγή των 26 ελέγχεται από την διευρυμένη ομάδα των BRICS. Για 20 από αυτές, η παραπάνω ομάδα ελέγχει άμεσα και έμμεσα άνω των 2/3 της παγκόσμιας παραγωγής και – σε μερικές περιπτώσεις το 90 – 95%.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η Ευρώπη – κατά δήλωση της – θα ήθελε να αυξήσει την εξορυκτική δραστηριότητα επί του εδάφους της. Αυτό μοιραία θα προκαλέσει διαφόρων ειδών αντιδράσεις. Το θέμα της περίφημης κοινωνικής άδειας έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα. Τι είναι όμως αυτή η κοινωνική άδεια (για μια δραστηριότητα). Ενώ στο χώρο μας πρόκειται για ένα όρο που χρησιμοποιείται συχνά, δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός ορισμός. Όπως και πολλοί άλλοι όροι της καθημερινότητας, ενώ εκ πρώτης όψεως μοιάζει αρκετά προφανής, στην πραγματικότητα μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές παρερμηνείες και παρεξηγήσεις.

Κυριολεκτικά, «κοινωνική άδεια δραστηριοποίησης» είναι η άδεια που χορηγείται από την κοινωνία για την άσκηση μιας συγκεκριμένης δραστηριότητας. Εκ πρώτης όψεως, αυτό είναι κάτι που ισχύει σε όλες τις οργανωμένες κοινωνίες. Ο θεσμικός εκπρόσωπος της κοινωνίας, το οργανωμένο και επίσημο κράτος, μέσα από θεσπισμένους κανόνες και διαδικασίες, χορηγεί – ή δεν χορηγεί- την άδεια για την οποιαδήποτε δραστηριότητα. Για ποιο λόγο λοιπόν, ως «Κοινωνική άδεια δραστηριοποίησης» θεωρούμε κάτι ξεχωριστό – και αρκετά διαφορετικό – από την θεσμοθετημένη αδειοδότηση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Και εν τέλει, τι ακριβώς εννοούμε.

Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε εννοιολογικά τη φράση «κοινωνική άδεια δραστηριότητας». Κατ’ αρχήν, πρόκειται για μια άδεια την οποία χορηγεί η κοινωνία. Το πρώτο ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι ποιο τμήμα της κοινωνίας είναι αυτό που θα δώσει τη συγκεκριμένη άδεια για μια συγκεκριμένη εξορυκτική δραστηριότητα. Θα είναι η τοπική κοινωνία και σε ποια έκταση. Θα είναι η τοπική κοινωνία εκπροσωπούμενη από τους αιρετούς εκπροσώπους της. Θα είναι ένα τμήμα της τοπικής κοινωνίας και αν ναι, από ποιους θα εκπροσωπείται. Με ποια διαδικασία θα προκύπτει ότι η βούληση αυτής της κοινωνικής ομάδας εκφράζεται από αυτούς που δηλώνουν ότι την εκπροσωπούν. Και εν τέλει, θα πρέπει να εκφραστεί και το σύνολο της μη τοπικής κοινωνίας ή όχι. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι άνθρωποι που είχαν την ατυχία τα σπίτια τους να βρίσκονται 50 m μακριά από ένα καινούριο αεροδρόμιο, εμπορικό κέντρο, αυτοκινητόδρομο ή ακόμα ακόμα και κέντρο διασκεδάσεως, δεν θα είναι καθόλου διατεθειμένοι με συνηγορήσουν στη δημιουργία του. Παρόλα αυτά, οι κοινωνίες μας έχουν αποδεχθεί ότι το συλλογικό συμφέρον επικρατεί του ατομικού, εφ όσον ο θιγόμενος αποζημιωθεί για την θετική ζημία του.

Το επόμενο ερώτημα είναι με ποια διαδικασία θα δοθεί αυτή η άδεια, ποια κριτήρια πρέπει να πληροί αυτός που θα αδειοδοτηθεί και προφανώς με ποιες προδιαγραφές θα κληθεί να ασκήσει δραστηριότητα. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται εξαιρετικά θεωρητικά μέχρι την ώρα που θα προσπαθήσει κάποιος να σεβαστεί τις όποιες ανησυχίες των οποίων ανησυχούντων και να ακολουθήσει κάποια διαδικασία για να αποκτήσει τη συναίνεσή τους. Και βέβαια, τι θα συμβεί εάν δεν δοθεί η συναίνεση.

Το ζήτημα μιας επιπρόσθετης άδειας για μια ήδη αδειοδοτημένη από το επίσημο κράτος δραστηριότητα από ένα – αδιευκρίνιστο – κομμάτι της κοινωνίας, συνήθως προκύπτει μετά από κάποια σύγκρουση. Η σύγκρουση αυτή μπορεί να προέλθει από την αυθόρμητη αντίδραση κάποιων πολιτών, ή μπορεί να είναι αποτέλεσμα του επαγγελματισμού κάποιων καλοθελητών οι οποίοι βγάζουν το μεροκάματό τους δημιουργώντας προβλήματα σε άλλους. Προφανώς ως επιχειρήσεις και ως κλάδος δεν έχουμε καμία διάθεση να ασχοληθούμε με τους δεύτερους και θα πρέπει η πολιτεία, εφόσον είναι συντεταγμένη και επιθυμεί να είναι συντεταγμένη, να διαχειριστεί το πρόβλημα. 

Σε άλλες περιπτώσεις η σύγκρουση μπορεί να είναι μια κραυγή αγωνίας, μετά από κάποιο περιστατικό, είτε σαφούς παράβασης της νομοθεσίας, είτε αδιαφορίας για τους κανόνες ασφάλειες. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει η συντεταγμένη πολιτεία να επιληφθεί και να είναι τόσο αυστηρή ώστε να μην περνάει από το μυαλό κανενός να ακολουθεί τέτοιες τακτικές. Δυστυχώς είμαστε μια κοινωνία για την οποία η τήρηση των Νόμων δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Είμαστε από τις λίγες δυτικές χώρες που, για παράδειγμα, η απαγόρευση της στάθμευσης πάνω στο πεζοδρόμιο πρέπει να επιβληθεί με «αντιαρματικά» εμπόδια.

Το τρίτο ενδεχόμενο είναι η σύγκρουση να προέρχεται από την ειλικρινή αγωνία και ανησυχία κάποιων, οι οποίοι βρίσκονται μπροστά σε μια αλλαγή της καθημερινότητάς τους, η οποία πιστεύουν ότι θα είναι προς το χειρότερο. Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει καμία διάθεση να ρισκάρει τα κεκτημένα του και κάθε τέτοιο ενδεχόμενο δημιουργεί εύλογες ανησυχίες. Εδώ η ενασχόληση μας με το θέμα είναι απαραίτητη και ο ρόλος μας κρίσιμος. Οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και σαφήνεια σε όλα τα ερωτήματα και τις ανησυχίες ανθρώπων που εύλογα δεν γνωρίζουν. Η διαφάνεια, η ανοιχτή συζήτηση, η παράθεση των δεδομένων και η πρόσβαση στην πληροφορία είναι τα βασικά συστατικά για ένα ειλικρινή διάλογο εάν και οι δύο πλευρές προσέρχονται καλοπροαίρετα. Προφανώς ο διάλογος πρέπει να έχει αρχή και τέλος και πρέπει να είναι σαφές ότι δεν θα εξελιχθεί σε διαπραγμάτευση. Η όποια κοινωνική ομάδα δικαιούται να ζητήσει εχέγγυα για το ότι θα τηρηθούν οι νόμοι και οι κανόνες, αλλά μέχρι εκεί.

Σε όλα τα σεμινάρια για την διαχείριση κρίσεων επισημαίνεται ότι η εμπιστοσύνη οικοδομείται πριν ξεσπάσει το πρόβλημα. Η αποδοχή από «την κοινωνία» δραστηριοτήτων που μπορεί να προκαλούν όχληση ή ανησυχία, προϋποθέτει τόσο γνώση όσο και κοινωνική παιδεία. Συνεπώς, ο ρόλος του εκπαιδευτικού συστήματος είναι σημαντικός, όχι μόνο στο να διδάξει την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα των ορυκτών, αλλά και στο να αναδείξει την ύπαρξη ασφαλών και βιώσιμων τεχνολογιών απόκτησης τους.

Ακόμα πιο σημαντικός όμως, είναι ο ρόλος της πολιτείας, στο να πείσει τους πολίτες ότι οι ισχύοντες κανόνες θα γίνονται σεβαστοί εξ ίσου και από όλους. Εάν πράγματι θέλουμε να πάμε μπροστά, προφανώς δεν μπορεί να επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου, ούτε όμως και εκείνου που απλά κάνει περισσότερο θόρυβο !

[ΠΗΓΗ: https://www.amna.gr/, από ΑΠΕ-ΜΠΕ, 20/11/2024]

Ακόμα περισσότερο σφίγγει η Κίνα τα λουριά στην εξόρυξη και επεξεργασία σπάνιων γαιών. Η κινεζική κυβέρνηση έκανε πρόσφατα μια σειρά βημάτων, τα οποία δυσκολεύουν τις ξένες εταιρείες, κυρίως τους παραγωγούς ημιαγωγών, να αγοράσουν τα πολλά σπάνια μέταλλα και άλλου είδους ορυκτά που εξορύσσονται και δέχονται επεξεργασία στην Κίνα.

Ηδη, η Κίνα καλύπτει σχεδόν όλες τις ανάγκες του πλανήτη σε αυτά τα ορυκτά. Οι νέοι περιορισμοί παγιώνουν αυτή την κυριαρχία στην αγορά. Οι εξαγωγείς οφείλουν τώρα να καταγράφουν βήμα-βήμα πώς οι αποστολές των σπάνιων γαιών χρησιμοποιούνται στις εφοδιαστικές αλυσίδες της Δύσης. Αυτό προσέφερε το Πεκίνο μεγαλύτερη ισχύ για το ποιες ξένες εταιρείες θα πάρουν ένα μερίδιο από την περιορισμένη προμήθεια.

Η Κίνα αναλαμβάνει μεγαλύτερη ευθύνη γύρω από την εξόρυξη και την παραγωγή των μετάλλων. Οι δύο τελευταίες μονάδες επεξεργασίας σπάνιων γαιών στην Κίνα που ανήκουν σε ξένες εταιρείες, εξαγοράζονται από μία εκ των τριών κρατικών επιχειρήσεων, οι οποίες διαχειρίζονται ήδη τις άλλες μονάδες στην Κίνα.

Στις 15 Σεπτεμβρίου, το υπουργείο Εμπορίου στην Κίνα περιόρισε τις εξαγωγές του αντιμονίου, ενός υλικού που χρησιμοποιείται στους ημιαγωγούς, σε στρατιωτικά εκρηκτικά και άλλου είδους όπλα. Πέρυσι, το υπουργείο επέβαλε εξαγωγικούς περιορισμούς σε δύο ακόμα χημικά στοιχεία, το γάλλιο και το γερμάνιο, που επίσης αξιοποιούνται στην κατασκευή τσιπ.

Οι αξιωματούχοι στην εθνική ασφάλεια περιόρισαν τη ροή πληροφοριών σχετικά με τις σπάνιες γαίες, χαρακτηρίζοντας την εξόρυξη και επεξεργασία σπάνιων γαιών ως κρατικά μυστικά.

Τα ορυκτά αυτά αποτελούν πεδίο μάχης στην ευρύτερη αντιπαλότητα μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ γύρω από την προηγμένη τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων των ημιαγωγών που χρησιμοποιούνται για την τεχνητή νοημοσύνη. Κάθε πλευρά επιβάλει εξαγωγικούς ελέγχους στα υλικά που παράγει, προσπαθώντας παράλληλα να αναπτύξει εφοδιαστικές αλυσίδες με έμπιστους εταίρους.

«Η Κίνα έχει στριμώξει την αγορά για επεξεργασία κρίσιμων ορυκτών, αφήνοντας τις ΗΠΑ και τους εταίρους και συνεργάτες μας ευάλωτους σε σοκ στην εφοδιαστική αλυσίδα και υπονομεύοντας την οικονομική και εθνική ασφάλεια», ανέφερε σε δήλωση ο Λευκός Οίκος τον περασμένο μήνα.

Επί δύο μήνες το 2010, η Κίνα απαγόρευσε τις εξαγωγές σπάνιων γαιών στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια περιφερειακών εντάσεων. Ωστόσο, η τωρινή πρωτοβουλία της Κίνας είναι πολύ ευρύτερη. Το υπουργείο Εμπορίου της χώρας υποστηρίζει ότι παίρνει μέτρα για να συντηρήσει τους λιγοστούς φυσικούς πόρους, να αποθαρρύνει την ταχεία εξάπλωση των όπλων και να προστατεύσει την εθνική της ασφάλεια.

Οι σπάνιες γαίες από την Κίνα χρησιμοποιούνται σε μαχητικά F-35, καθώς και σε ανεμογεννήτριες, ηλεκτροκινητήρες, φακούς κάμερας και καταλυτικούς μετατροπείς αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας προέβλεψε ότι οι πράσινες βιομηχανίες, όπως οι ανεμογεννήτριες και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα χρειάζονται επτά φορές περισσότερες σπάνιες γαίες το 2040 σε σύγκριση με το 2020.

Το δυσπρόσιο, ένα μέταλλο που πωλείται έναντι τουλάχιστον 220 δολάρια το κιλό, χρησιμοποιείτο προηγουμένως ιδίως σε ισχυρούς μαγνήτες για ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στη ζέστη, καθιστώντας το όλο και πιο σημαντικό κομμάτι ανεπτυγμένων ημιαγωγών.

Η Κίνα παράγει το 99,9% από το δυσπρόσιο στον κόσμο, κατά κύριο λόγο σε μια μονάδα στο Βούξι κοντά στη Σαγκάη. 

Το εργοστάσιο αυτό είναι ένα από τα δύο τελευταία της Κίνας που ακόμη βρίσκονται σε ξένα χέρια. Ο ιδιοκτήτης και των δύο εργοστασίων είναι μία καναδέζικη εταιρεία, η Neo Performance Materials. Η Neo ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα πουλήσει μερίδιο 86% από το εργοστάσιο του Βούξι στην Shenghe Resources, μία εταιρεία, της οποίας ο μεγαλύτερος μέτοχος είναι το υπουργείο Φυσικών Πόρων της Κίνας. Η Neo κλείνει το άλλο εργοστάσιο στο Ζίμπο και μεταφέρει τον εξοπλισμό και το προσωπικό στην Shenghe.

Ελάχιστα ορυχεία εκτός της Κίνας και της Μιανμάρ έχουν εμπορικά εκμεταλλεύσιμες ποσότητες δυσπροσίου. Η παραγωγή του εξαιρετικά καθαρού μετάλλου που απαιτείται για τα τσιπ των υπολογιστών, οι οποίοι «τρέχουν» προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης, είναι εξαιρετικά δύσκολη: Η Neo χρειάστηκε επτά χρόνια για να τελειοποιήσει την χημική διαδικασία των 100 βημάτων στο εργοστάσιο στο Βούξι.

«Με μία εντελώς εμπορική έννοια, είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί μια επένδυση εκτός Κίνας, παρότι γίνονται πολλές συζητήσεις», δήλωσε ο Roderick G. Eggert, οικονομολόγος ορυκτών στο School of Mines του Κολοράντο.

(Φωτό: China Network/Reuters)

[ΠΗΓΗ: https://www.moneyreview.gr/, από The New York Times, 18/11/2024]

Συμμετείχε ο δήμαρχος κος Αριστοτέλη Στέλιος Βαλιάνος

Την κυβερνητική πολιτική για τον βιώσιμο και αποδοτικό τουρισμό ανέδειξε η Γραμματεία Παραγωγικών Φορέων & Επιχειρηματικότητας της ΝΔ σε ειδική θεματική ημερίδα που διοργάνωσε την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2024 στην Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 39ης Philoxenia-Hotelia, ανοίγοντας παράλληλα, με επίκεντρο αυτό, τη συζήτηση για μια μεγάλη βεντάλια από θέματα που απασχολούν σήμερα και θα συνεχίσουν να απασχολούν και στο προσεχές μέλλον τις διάφορες τοπικές κοινωνίες, επιχειρηματίες αλλά και πολίτες εξίσου, για την αξιοποίηση τους ως ευκαιρίας και επιλογής βιώσιμης τοπικής ανάπτυξης.

Την κεντρική ομιλία της ημερίδας της Γραμματείας, που είχε ως θέμα «Η φιλοξενία ως ευκαιρία και επιλογή βιώσιμης τοπικής ανάπτυξης», έκανε η Υφυπουργός Τουρισμού Έλενα Ράπτη, η οποία αναφέρθηκε στη στρατηγική του Υπουργείου Τουρισμού για την προώθηση της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης, η οποία υλοποιείται μέσα από την ανάληψη των αναγκαίων νομοθετικών πρωτοβουλίών, την αξιοποίηση διαθέσιμων πόρων και την παροχή εργαλείων στις τοπικές κοινωνίες για να αναδείξουν το προϊόν τους.

Η κ. Ράπτη υπογράμμισε ότι το ζητούμενο στη νέα εποχή είναι ο εμπλουτισμός του τουριστικού προϊόντος, με την παράλληλη διαφύλαξη και αξιοποίηση του πολιτισμού, της ιστορίας, της παράδοσης και του περιβάλλοντος και αναφέρθηκε στο πλαίσιο στοχευμένων δράσεων που είτε υλοποιούνται ήδη είτε είναι προγραμματισμένες για την αναβάθμιση τουριστικών υποδομών, όπως χιονοδρομικά κέντρα, ορεινά καταφύγια, τουριστικά λιμάνια, ιαματικά κέντρα, για την ενίσχυση της προσβασιμότητας σε παραλίες και για τη δημιουργία δικτύου αγροδιατροφής, γαστρονομίας και τουρισμού.

Στην εισαγωγική ενότητα της ημερίδας, το πλαίσιο της έθεσαν σε μια συζήτηση για τις τάσεις που επηρεάζουν το αύριο του ελληνικού τουρισμού ο Τάσος Γούσιος, Σύμβουλος Τουριστικής Ανάπτυξης και Ιδρυτής της Alpha Marketing με την Αργυρή Κατωπόδη, Οργανωτική Συντονίστρια του Τομέα Τουρισμού της ΝΔ.

Οι εργασίες της ημερίδας συνεχίστηκαν σε έξι θεματικές συζητήσεις, με επιμέρους τίτλους «Κορεσμός ή μετασχηματισμός; Η επόμενη μέρα για τον προορισμό Ελλάδα», «Η φιλοξενία της διπλανής πόρτας», «Αναπτύσσοντας υποδομές, δημιουργώντας αξία», «Η Δημιουργική Βιομηχανία ως ευκαιρία τουριστικής ανάπτυξης», «Οι Τέχνες ως τουριστική εμπειρία και ευκαιρία βιώσιμης ανάπτυξης», και «Οι Ψηφιακοί Νομάδες ως ευκαιρία μετασχηματισμού της τοπικής οικονομίας», στις οποίες συμμετείχαν εκπρόσωποι πολιτικών, αυτοδιοικητικών, κυβερνητικών, επιχειρηματικών και κοινωνικών φορέων, και από τις οποίες, σε περιβάλλον γόνιμου προβληματισμού και με τις παρεμβάσεις και κοινού που παρακολουθούσε τις εργασίες, προέκυψαν ιδέες και προτάσεις για περαιτέρω επεξεργασία και αξιοποίηση.

Στις θεματικές συζητήσεις συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι Βανέσα Αρχοντίδου, Αλπινίστρια, Υποψ. Ευρωβουλευτής ΝΔ, Συνιδρύτρια Up & Out Elite Adventures, Στέλιος Βαλιάνος, Δήμαρχος Αριστοτέλη Χαλκιδικής, Νίκος Κελαϊδίτης, Πρόεδρος ΗΑΤΤΑ (Σύνδεσμος των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων), Αντιπρόεδρος Ομοσπονδίας FedHATTA, Κωνσταντίνος Κιάμος, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Εταιρειών Βραχυχρόνιας Μίσθωσης Ακινήτων (STAMA Greece), Χριστίνα Τετράδη, ξενοδόχος, Αντιπρόεδρος Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΞΕΕ), Κωνσταντίνος Δεριζιώτης, Εκδότης Money & Tourism, Μέλος ΔΣ ΕΒΕΑ, Λεωνίδας Χριστόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος Creative Greece, Ευγενία Αλεξανδροπούλου – Αιγυπτιάδου, Πρόεδρος ΔΣ Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, Μάκης Μοναστηρίδης, Πρόεδρος ΔΣ Thessaloniki Convention Bureau, Αστέριος Πελτέκης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ, Ανδρέας Φιορεντίνος, Γενικός Γραμματέας ΕΟΤ, Παναγιώτης Αρχοντής, Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού, Περιφέρεια Ανατ. Μακεδονίας-Θράκης, και Δημήτρης Τσέλιος, Digital Nomad, CEO of Nomad365, Organiser of Athens Nomad Fest.

Τον συντονισμό των συζητήσεων είχαν τα στελέχη της Γραμματείας Παραγωγικών Φορέων και Επιχειρηματικότητας Αργυρή Κατωπόδη, Οργανωτική Συντονίστρια Τομέα Τουρισμού, Ιωάννα Μυταυτσή, Συντονίστρια Ειδικών Μορφών Τουρισμού, Γιάννης-Μάριος Ψιμάδας, Ειδικός Συντονιστής Δημιουργικής Βιομηχανίας, Ιφιγένεια Βλαχογιάννη, Συντονίστρια Πολιτιστικού Επιχειρείν και Αφροδίτη Κράβαρη, Συντονίστρια Ψηφιακής Οικονομίας & Επικοινωνίας και Ψηφιακών Νομάδων, ενώ την παρουσίαση της ημερίδας έκανε ο Γιάννης Τριανταφύλλου, Διευθυντής της Γραμματείας.

Στην ημερίδα χαιρετισμούς απηύθηναν η Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ και βουλευτής Μαρία Συρεγγέλα, ο επικεφαλής του γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη Γιάννης Παπαγεωργίου, ο Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής ΝΔ Ν. Θεσσαλονίκης Ζήσης Ιωακείμοβιτς και η Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Βίκυ Χατζηβασιλείου, η οποία εκπροσώπησε τον Περιφερειάρχη και νέο -πλέον- Ευρωπαίο Επίτροπο Βιώσιμων Μεταφορών και Τουρισμού Απόστολο Τζιτζικώστα.

Την ημερίδα παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, αυτοδιοικητικά στελέχη από όλη τη χώρα, επιχειρηματίες και επαγγελματίες του τουρισμού αλλά και ευάριθμοι άνθρωποι του Πολιτισμού, ο οποίος φέτος είχε την τιμητική του ως θέμα στην 39η Philoxenia-Hotelia.

[ΠΗΓΗ: https://banks.com.gr/, του Χρήστου Ν. Κώνστα, 17/11/2024]

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αναγνωρίσει τον κρίσιμο ρόλο της Σερβίας στο τοπίο των ΑΠΕ, ιδίως μέσω της ενσωμάτωσής της στις ευρωπαϊκές βιομηχανικές αλυσίδες εφοδιασμού. Με άφθονες στρατηγικές πρώτες ύλες, όπως ο χαλκός και το λίθιο, η Σερβία διαδραματίζει βασικό ρόλο στις προσπάθειες της ΕΕ για μετάβαση στην πράσινη ενέργεια

Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, μελέτη του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στο Βελιγράδι, με τίτλο «Παρουσίαση του εξορυκτικού κλάδου της Σερβίας – Μέταλλα, Ορυκτά και Κρίσιμες Πρώτες ύλες».

Όπως επισημαίνει η μελέτη, η ένταξη της Σερβίας στην Ενεργειακή Κοινότητα είναι απαραίτητη για την ευθυγράμμιση με τις ενεργειακές πολιτικές της ΕΕ, ιδίως όσον αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τη βιωσιμότητα. Τον Ιούλιο του 2024, η ΕΕ και η Σερβία υπέγραψαν μνημόνιο συνεννόησης για τη θέσπιση στρατηγικής εταιρικής σχέσης με επίκεντρο τις κρίσιμες πρώτες ύλες, τις αλυσίδες αξίας των συσσωρευτών και τα ηλεκτρικά οχήματα (EV). Αυτή η εταιρική σχέση αποσκοπεί στην ενίσχυση των δυνατοτήτων εξόρυξης και επεξεργασίας της Σερβίας, ιδίως στο λίθιο, σύμφωνα με τους στόχους πράσινης μετάβασης της ΕΕ.

Με την ανάπτυξη αυτών των δυνατοτήτων, η Σερβία όχι μόνο υποστηρίζει τους στόχους της ΕΕ για τις ΑΠΕ, αλλά τοποθετείται επίσης ως βασικός παράγοντας στη δημιουργία μιας σταθερής και περιβαλλοντικά υπεύθυνης αλυσίδας εφοδιασμού για βασικές πρώτες ύλες.

Η συνεργασία δίνει προτεραιότητα στην περιβαλλοντική συμμόρφωση, ενώ στοχεύει στην ενίσχυση της παραγωγής μπαταριών, της ανακύκλωσης και της ανάπτυξης της ηλεκτρικής κινητικότητας, καθιστώντας τη Σερβία κεντρική στο μέλλον της πράσινης ενέργειας της Ευρώπης.

Εξάλλου, όπως υπενθυμίζει το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στο Βελιγράδι, ο τομέας των ορυχείων και λατομείων έχει καθιερωθεί ως ένας εκ των σημαντικών συντελεστών της οικονομίας της γειτονικής χώρας, καθώς συνεισφέρει το 2,7% του εθνικού ΑΕΠ το 2022,από 2,1% το 2021 και 1,8% το 2020. Κατά την περίοδο αυτή, η αξία παραγωγής του τομέα, σε τρέχουσες τιμές, αυξήθηκε σε πάνω από 1,654 δισ. ευρώ από 864 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της SeeNext και του σερβικού Υπουργείου Μεταλλείων και Ενέργειας για περιοχές εξερεύνησης και εκμετάλλευσης στερεών ορυκτών πρώτων υλών, η μεταλλευτική βιομηχανία περιλαμβάνει μια αγορά με συνολικά 37 ενεργές εταιρείες, οι οποίες λειτουργούν με παραχωρήσεις είτε για εξερεύνηση είτε για εκμετάλλευση μετάλλων.

Σημαντικές περιοχές εξόρυξης και έργα στη Σερβία

Δεδομένου ότι η Σερβία είναι πλούσια σε ορυκτούς πόρους, οι ερευνητικές δραστηριότητες εξόρυξης βρίσκονται σε εξέλιξη στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, με εξαίρεση τη Βοϊβοντίνα, και επικεντρώνονται ιδιαίτερα στην περιοχή της Κεντρικής Σερβίας. Επιπλέον, οι περισσότερες δραστηριότητες εξερεύνησης σχετίζονται κυρίως με χρυσό και χαλκό, αλλά και ψευδάργυρο και μόλυβδο. Η εταιρεία με τη μεγαλύτερη περιοχή εξερεύνησης είναι η Konstantin Resources, αυστραλιανή εταιρεία που ερευνά μέταλλα όπως ο χρυσός, ο χαλκός, ο σίδηρος, ο μόλυβδος και ο ψευδάργυρος στο Kucevo, Majdanpek, Zagubica, Kosjeric, Pozega, Cacak, Gornji Milanovac και γύρω από το Priboj. Η μεγαλύτερη εκμετάλλευση πραγματοποιείται κυρίως από την κινεζική εταιρεία Zijin Mining στο Bor και Majdanpek.

(από: «Παρουσίαση του εξορυκτικού κλάδου της Σερβίας – Μέταλλα, Ορυκτά και Κρίσιμες Πρώτες ύλες»/ Πρεσβεία της Ελλάδος στο Βελιγράδι – Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων)

[ΠΗΓΗ: https://www.energia.gr/, 13/11/2024]