Dimitar Bechev, επισκέπτης σχολιαστής στο Carnegie Europe
Η ανθεκτικότητα έχει γίνει το αγαπημένο τσιτάτο της ΕΕ και για καλό λόγο. Η διαταραχή που προκλήθηκε από τον κορονοϊό και τώρα από την εργαλειοποίηση των προμηθειών φυσικού αερίου από τον Πούτιν, μαρτυρούν τις ευπάθειες που συνεπάγεται το μοντέλο ολοκλήρωσης που υποστηρίζει η Ευρώπη.
Ωστόσο δεν έχει ακόμη φανεί εάν συμβαδίζουν τα λόγια με τις πράξεις. Πάρτε για παράδειγμα την ενέργεια. Η διακοπή των ρωσικών προμηθειών αερίου πρέπει να αντισταθμιστεί από παραδόσεις από άλλους εξωτερικούς πωλητές, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Αφρικής, του Κόλπου και της Κασπίας. Μπορεί να αποδειχθούν (ή όχι) αξιόπιστα στο μέλλον. Η απόφαση του OPEC+ να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου είναι λόγος για επιφυλακτικότητα. Μακροπρόθεσμα, η σταδιακή εισαγωγή των ΑΠΕ -που θεωρητικά θα πρέπει να ενισχύσει την αυτάρκεια- πιθανότατα θα τονίσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τις εισαγωγές κρίσιμων υλικών και τεχνολογίας από την Κίνα.
Υπάρχουν πολλαπλές αντισταθμίσεις και διλήμματα που εμπλέκονται στην επιδίωξη της ανθεκτικότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ανθεκτικότητα είναι ένας πάντα άπιαστος στόχος. Οι έξυπνες πολιτικές και επιλογές είναι δυνητικά διαθέσιμες στους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. Αλλά δεν είναι δωρεάν. Επεκτείνετε τις ΑΠΕ για παράδειγμα, αλλά επενδύστε επίσης στην τεχνολογία καθώς και στα έξυπνα δίκτυα διανομής. Τελικά, η απάντηση στο ερώτημα για το εάν η Ευρώπη παίρνει στα σοβαρά την ανθεκτικότητα, θα είναι θετική μόνο όταν υπάρξουν σαφείς ενδείξεις ότι οι Ευρωπαίοι είναι προετοιμασμένοι να πληρώσουν τον λογαριασμό. Δεν είμαι σίγουρος ότι είμαστε εκεί ακόμη.
Elisabeth Braw, ανώτερη συνεργάτης στο American Enterprise Institute
Ναι, η Ευρώπη παίρνει στα σοβαρά την ανθεκτικότητα. Ή μάλλον, η Ευρώπη αρχίζει να παίρνει στα σοβαρά την ανθεκτικότητα. Μέχρι τις αρχές του 2020, άνθρωποι σαν κι εμένα, που εστιάζουν στην κοινωνική ανθεκτικότητα, συνέχιζαν να μιλούν για την ανάγκη να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία και κυρίως για μεγαλύτερη εκπαίδευση του κοινού. Τότε ήρθε ο κορονοϊός και έφερε δραματικά το παράδειγμα. Έκτοτε, έχω δει σημαντική αλλαγή στη λογική των κυβερνήσεων για την ανθεκτικότητα και ήμουν μέρος διαφόρων κυβερνητικών πρωτοβουλιών για την οικοδόμηση ανθεκτικότητας σε συγκεκριμένους τομείς.
Αλλά είναι απολύτως σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η κοινωνική ανθεκτικότητα δεν είναι απλώς μια κυβερνητική δραστηριότητα, ούτε πρέπει να είναι. Η ανθεκτικότητα είναι ευθύνη όλης της κοινωνίας, και ευτυχώς, ένα μεγάλος μέρος της συμβαίνει εκεί. Για παράδειγμα, ήμουν ενθουσιασμένη που είδα εταιρείες να κάνουν μεγάλα βήματα για να βελτιώσουν την ανθεκτικότητα τους στην επιθετικότητα της γκρίζας ζώνης.
Ασφαλώς, μπορούν να γίνουν περισσότερα και νομίζω ότι θα δούμε περισσότερες προσπάθειες σύμφωνα με τις γραμμές της πρωτοποριακής δημόσιας εκπαίδευσης της Σουηδίας. Αλλά να δοθούν τα εύσημα στις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας, κάτι που είναι πολύ πιο περίπλοκο από ό,τι μπορεί να φαίνεται.
Olivier de France, ανώτερος ερευνητής στο γαλλικό ινστιτούτο για διεθνείς και στρατηγικές υποθέσεις
Στις 10 Οκτωβρίου 2022, η Ρωσία βομβάρδιζε πολίτες σε λεωφορεία, πανεπιστήμια και παιδικές χαρές στο κέντρο του Κιέβου. Την ίδια ημέρα, μια γνωστή βρετανική εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο το οποίο εξέφραζε παράπονα για το ότι “το να παραγγείλεις έναν καφέ στο Pret a Manger έχει γίνει χαοτική, μπερδεμένο και εντελώς εξοργιστικό” για έναν πελάτη του Λονδίνου. Αυτό είναι μια -εντελώς ανέκδοτη- απεικόνιση του χάσματος που χωρίζει έναν λαό που πολεμάει για τη ζωή του στην Ουκρανία, από τον υπόλοιπη “παλαιά ήπειρο μικροαστών, που είναι ασφαλείς στην υλική τους άνεση, ξεκινώντας μια νέα περιπέτεια στην οποία η τραγωδία έχει αυτοπροσκληθεί’, όπως το έθεσε κάποτε ο ίδιος ο Εμμανουέλ Μακρόν.
Εδώ λοιπόν μπορεί να βρίσκεται το εμπόδιο στις νεοφυείς προσπάθειες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα στα κράτη-μέλη τους. τα θεσμικά όργανα –όντας θεσμοί- συνηθίζουν να βλέπουν την ανθεκτικότητα ένα εγχείρημα που πρέπει να αναληφθεί από κάτω προς τα πάνω. Ωστόσο, το αποτέλεσμα του πολέμου έγκειται τόσο στην Ευρώπη όσο και στην ανθεκτικότητα των ίδιων των Ευρωπαίων: τι μπορούν να αντέξουν, να συνεισφέρουν και να θυσιάσουν τους επόμενους χειμερινούς μήνες. Είναι ένα παραπέτασμα άνεσης παρά ένα σιδηρούν παραπέτασμα που αποκλείει το Κίεβο από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σήμερα. Η μοίρα της Ουκρανίας θα εξαρτηθεί από το εάν θα το αφήσουμε (το παραπέτασμα) να καλύψει όλη την ήπειρο.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/88150
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, από carnegieeurope.eu, 18/10/2022]