ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ… ΜΕ BONUS

Πάνω από 10 χρόνια η καθυστέρηση επενδύσεων στη μονάδα χρυσού στη Χαλκιδική, όπου η μετανάστευση παίρνει τραγικό χαρακτήρα.

Ορίζοντες στην καινοτομία και στις δεξιότητες δεν έχουμε ανάγκη στην οικονομία; Βρήκαμε την φόρμουλα. Δοκιμαστικά bonus στους κρατικούς υπαλλήλους!!. 

Ακούγεται και διαβάζεται κοινωνικά δίκαιο και αναπτυξιακά λογικό, να παρακινείς, ως Πολιτεία, την κρατική σου μηχανή με bonus και άλλα κίνητρα να προσαρμοστεί σε ορίζοντες που θα την κάνουν περισσότερο ανταγωνιστική. Μπράβο μας, ως εδώ…

Την εικόνα όμως που θέλεις να φτιάξεις και να περάσεις την χαλάνε οι προτεραιότητες που βάζεις στην πολιτική σου. Ειδικά ο χρόνος που επιλέγεις να εφαρμόσεις κίνητρα με bonus.

Δεν διαβάζονται καλά. Δεν ακούγονται έτσι όπως θα έπρεπε να ακουστούν, όσο την Ελλάδα την σκεπάζει η φαυλότητα 10ετιών, με το επίκεντρο και στην κρατική μηχανή. Σε όλη την έκταση που ασχολείται, ελέγχει, παρεμβαίνει και επηρεάζει κυβερνητικά σχέδια που συνδέονται με την υποτιθέμενη προσπάθειά σου για αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Να μια, γενική ματιά, κάτω από τα σκεπάσματα της πολύχρονης πολιτικής φαυλότητας, στην έκταση που καλύπτει και την κρατική μηχανή. 

Είναι άμοιρη ευθυνών η κρατική μηχανή για την αποεπένδυση, τον διωγμό σοβαρών ξένων επενδύσεων, την επιχειρηματική μετανάστευση και τη μετεγκατάσταση υπολογίσιμων επενδύσεων σε διπλανές χώρες με πρώτη επιλογή (μέχρι και πρόσφατα) την Τουρκία; 

Καθόλου άμοιρη. Αντίθετα η κρατική μηχανή είναι “εκπαιδευμένη” κομματικά να προσαρμόζεται στην όποια κυβερνητική βούληση να αποφύγει το πολιτικό κόστος ή στις αντιπολιτευτικές τακτικές κυβερνητικής ανατροπής κερδίζοντας προγραμματικές υποσχέσεις, της επόμενης κυβέρνησης. 

Τι συμβαίνει άλλωστε και σήμερα, με την εισφορά αλληλεγγύης και τα bonus. Είναι ή δεν είναι πληρωμή προγραμματικών υποσχέσεων; 

Πάμε παρακάτω. Έχει εκπαιδευθεί η κρατική μηχανή, στον τρόπο χειρισμού των επενδύσεων ώστε να εμπεδωθεί εκτός και εντός Ελλάδας, το μόνιμο πολιτικό σλόγκαν ότι η Ελλάδα είναι χώρα επενδυτικών ευκαιριών;

Πώς επιμένεις, ως πολιτική παράταξη, ότι η Ελλάδα είναι χώρα επενδυτικών ευκαιριών όταν οι πολιτικές σου, σε επίπεδο κόμματος, και οι μικροπολιτικές σου σε κάθε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης είχαν και μέσα στην 12ετή οικονομική κρίση, ρόλο “διώκτη” με καθαρά πολιτικά κριτήρια.

  • Πάνω από 10 χρόνια η καθυστέρηση επενδύσεων στη μονάδα χρυσού στη Χαλκιδική, όπου η μετανάστευση παίρνει τραγικό χαρακτήρα. 
  • Πάνω από 15 χρόνια η καθυστέρηση σε ιδιωτικοποίηση κρατικών βιομηχανιών που λειτουργούν μόνο από τα έσοδα φόρων όλων των πολιτών. 
  • Πάνω από 12 χρόνια η καθυστέρηση στο Ελληνικό και στις μπουλντόζες που έρχονται. 
  • Πάνω από 10 χρόνια η καθυστέρηση στις κινέζικες επενδύσεις στον Πειραιά λόγω κομματικής εμπλοκής. 
  • Πάνω από 15 χρόνια ο σχεδιασμός για αναγέννηση της ναυπηγικής βιομηχανίας λόγω παρεμβάσεων. 
  • Πάνω από 20 χρόνια συζητάμε τη νέα εκβιομηχάνιση της χώρας και το επενδυτικό κενό που ξεκίνησε στα 100 δισ. ευρώ το 2018 και το μόνο που άλλαξε είναι να βρίσκεται στα 150 δισ. ευρώ σήμερα.     

Και κάπως πιο βαθειά. Υπάρχει μέσα στον δαιδαλώδη κρατισμό της χώρας, όραμα που να ανοίγει δρόμους στους πολίτες προς το επιχειρείν ή ακόμη και στην οποιαδήποτε μεγάλη ή μικρή προσπάθεια σύνδεσης της εκπαίδευσης με την παραγωγή και ευρύτερα την οικονομία; Πολύ δε περισσότερο για σύνδεση της έρευνας και των μελετών με την παραγωγή που να αμείβει ταλέντα και εκείνους με τη σπουδή για το πλάνο αυτό. 

Δεν υπάρχει τίποτε, εκτός από αυτά που ακούγονται σε ημερίδες και συνέδρια. Ξεχνιόνται στην πράξη, όταν σβήνουν τα φώτα της τηλεόρασης…

Λειτουργεί σε εμάς, όπως από τη διπλανή Βουλγαρία μέχρι τη Φινλανδία, σύστημα διευκόλυνσης νέου ή παλαιού επιχειρηματία για το πού μπορεί, χωροταξικά, από το Ταίναρο μέχρι τον Έβρο να αξιοποιήσει επιχειρηματικά του σχέδια με τοπικές ευκαιρίες, προσφέροντας και κοινωνικό έργο με θέσεις εργασίας; 

Τι συμβαίνει λοιπόν; Φταίει η κρατική μηχανή για όλα αυτά; Φταίνε οι κρατικοί υπάλληλοι; Και άρα δεν δικαιούνται οικονομικών κινήτρων και bonus, ώστε να δώσουν το κάτι παραπάνω που ίσως μπορούν αλλά δεν το δίνουν; 

Δεν αναζητούμε ποιος φταίει για την απαράδεκτη εικόνα με την αδύναμη χώρα μας να αναβαθμίσει την ανταγωνιστικότητά της ως οικονομία και ως κοινωνία. Όσο όμως πολιτικοί και πολιτικές τους παρεμβαίνουν με συντήρηση του κρατικοδιαιτισμού και των πελατειακών σχέσεων (για τους δικούς τους λόγους…), δεν ξεκινάς μόνιμες επιδοματικές στρατηγικές και κίνητρα της μορφής bonus. Αυτά ακολουθούν αν…, αφανίσεις τη φαυλότητα.

 

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 18/1/2022]