Στις περίφημες διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων το 416 π.Χ. όταν σε κάποια φάση οι Μήλιοι επικαλέστηκαν τις αρχές δικαίου και της ηθικής (οι αδύναμοι στην ιστορία από την εποχή του Θουκυδίδη ακόμη επικαλούνται συχνότερα ηθικές αρχές, το δίκαιο ή την οργή των Θεών…) οι Αθηναίοι απάντησαν μεταξύ άλλων ως εξής: “…αφού, πραγματικά, και οι δύο γνωρίζομε ότι κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, ότι, όμως, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του”.
Η απάντηση αυτή όπως την κατέγραψε ή έστω επινόησε ο Θουκυδίδης περικλείει ένα από τα ακριβότερα αποστάγματα της ανθρώπινης ιστορίας και της γενικότερα εξέλιξης στον πλανήτη μας.
Θυμήθηκα το παραπάνω εδάφιο από τον σημαντικότερο ιστορικό όλων των εποχών καθώς διάβαζα την πρόσφατη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στα “Νέα” όπου μεταξύ άλλων για τη στρατηγική μας απέναντι στην Τουρκία ανέφερε πως: “Με πειρατές διάλογο δεν κάνεις!”.
Στην ίδια συνέντευξη εμφανίζεται αντίθετος και στην προοπτική μιας προσφυγής στη Χάγη, στη βάση ενός “συνυποσχετικού” που θα παρακάμπτει – όπως αναφέρει – το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας…
Μεταξύ των δυο χωρών υπάρχουν διαφορές τούτο είναι γνωστό. Οι διαφορές επιλύονται είτε με το διεθνές δίκαιο για την ερμηνεία του οποίου είναι αρμόδιο κάποιο δικαστήριο είτε με την επιβολή της βούλησης εκάστου δια της ισχύος.
Αν πιστεύει κάποιος πως η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδα και Τουρκίας είναι τέτοια όπου το συμφέρον της χώρας κλίνει προς τη μονομερή επιβολή των δικαίων ή αυθαιρέτων διεκδικήσεων ας το πει καθαρά…
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τη συνέντευξη την παρουσίασε η “Εφημερίδα των Συντακτών” με τίτλο “Ξεσπάθωσε” ο Σαμαράς εναντίον του Μητσοτάκη”.
Βλέπε: “Ξεσπάθωσε” ο Σαμαράς εναντίον του Μητσοτάκη
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Σαμαράς βάλλει εναντίον ενός Μητσοτάκη. Στο παρελθόν είχε συνεισφέρει τα μέγιστα στην απομάκρυνση της κυβέρνησης του Κων. Μητσοτάκη από την εξουσία με τη δημιουργία της “Πολιτικής Άνοιξης” με την αποσκίρτηση Συμπιλίδη από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Η πρόωρη απομάκρυνση του Κων. Μητσοτάκη από την εξουσία άφησε ανολοκλήρωτες κάποιες αποκρατικοποιήσεις όπως του ΟΤΕ και της ΔΕΗ με αποτέλεσμα αυτές να καθυστερήσουν για δεκαετίες, συνεισφέροντας στη χρεοκοπία του 2010.
Φαίνεται όμως πως υπάρχει θεία δίκη ή “κάρμα” όπως το ονομάζουν οι “νεοεποχίτες” καθώς τη χρεοκοπία κλήθηκε το 2012 να χειριστεί ο ίδιος ο κ. Σαμαράς. Ευτυχώς για τον ίδιο και για μας καθώς μετά τις αντιμνημονιακές “πομφόλυγες” των Ζαππείων ο κ. Σαμαράς, όπως άλλωστε και ο κ. Τσίπρας αργότερα, ανέκρουσε πρύμναν και έκανε τα πάντα ώστε η χώρα να αποφύγει μια άτακτη χρεοκοπία και ένα “Grexit”.
Η συνέντευξη του κ. Σαμαρά στα “Νέα” βέβαια δόθηκε πριν τη δημοσιοποίηση της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.
Υπό το πρίσμα αυτό τα δεδομένα σήμερα έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά με αυτά της περασμένης εβδομάδας για τον τρόπο που η Ελλάδα πρέπει να επιλύσει τις διαφορές με την Τουρκία.
Η συμφωνία αποτελεί, όπως γράφαμε και χθες, το σημαντικότερο στρατηγικό βήμα μετά την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ το 1952. Αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς, όπως υποστηρίζουν αρκετοί, αποτελεί προπομπό της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Αμυντικού Πλέγματος στο οποίο η χώρα μας συμπεριλαμβάνεται (και ενδεχομένως συμπρωταγωνιστεί).
Όπως είναι φυσικό υπάρχουν ήδη αμφισβητήσεις για το τι ακριβώς προβλέπει αυτή η συμφωνία για ιδιαίτερα συγκεκριμένες πλευρές των διαφορών της Ελλάδας με την Τουρκία.
Υπάρχουν πάντα οι τζάμπα “μαξιμαλιστές” για τους οποίους όποια συμφωνία δεν περιλαμβάνει την απόδοση στην Ελλάδα ισχύ υπερδύναμης και κυριαρχία σε κάθε σημείο του πλανήτη που έχει αφήσει τα ίχνη του ο ελληνισμός από το Δούναβη μέχρι τον Ινδό ποταμό συνιστά υποχωρητικότητα και ενδεχομένως και μειοδοσία…
Τούτοι όσο παραμένουν περιθωριακοί είναι διασκεδαστικοί. Επικίνδυνοι για τα εθνικά συμφέροντα γίνονται σε περιπτώσεις όπως της Χούντας όταν προκάλεσαν την τραγωδία της Κύπρου.
Υπάρχουν όμως και επισημάνσεις σαν αυτές του Ε. Βενιζέλου ο οποίος αφού δίνει μεν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τη συμφωνία επισημαίνει: “Η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της και η ΑΟΖ ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της δεν συνιστούν “επικράτεια” στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν είμαι οπαδός του μαξιμαλισμού, αλλά ίσως υπάρχει περιθώριο για διευκρίνιση, έστω με τη μορφή δήλωσης ή επιστολής”…
Ενδιαφέρον έχει και η επισήμανση της κας Άννας Διαμαντοπούλου στο Liberal.gr που διαβλέπει την ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Αμυντικής ομπρέλας: “Η συμφωνία αυτή θέτει νέες βάσεις για την ενιαία ευρωπαϊκή αμυντική στρατηγική που είναι η μεγάλη πρόκληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα άρθρα 1, 2, και 3, που αναφέρονται με σαφήνεια στη συνεργασία επί όλων των θεμάτων άμυνας και ασφάλειας στον πολιτικό, στον στρατιωτικό τομέα και στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, και αντίστοιχα στη συνδρομή σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης, είναι κατά την άποψη μου το μοντέλο κοινής αμυντικής πολιτικής που θα μπορούσαν ιδεατά να υπογράψουν όλες οι χώρες της ΕΕ”…
Η αμυντική συμφωνία αποτελεί ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της ελληνικής πλευράς, δεν αποτελεί “φάρμακο” για κάθε νόσο και πρόβλημα. Μαζί με τον εκσυγχρονισμό των υπέργηρων μονάδων επιφανείας του στόλου η αποτρεπτική ισχύς πολλαπλασιάζεται.
Το πιθανότερο είναι πως οι περισσότερες από τις διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα παραμείνουν εκκρεμείς μέχρι που κάποια γενικότερη συμφωνία θα προκύψει μετά από αναμέτρηση των ισχυρών που θα αναδιανείμει τα πεδία ισχύος.
Για μικρές χώρες όπως η Ελλάδα αυτό που είναι αποδοτικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιλέγει να βρίσκεται με τους νικητές, όπως έκανε σοφά στο παρελθόν.
Εκ των υστέρων η επιλογή των Μηλίων αποδεικνύεται λάθος καθώς από την εισβολή των Αθηναίων δεν επιβίωσε κανένας για να πανηγυρίσει την ήττα τους στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου.
*Η απάντηση των Αθηναίων στους Μηλίους από τον Θουκυδίδη σε μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου.
– “Αθηναίοι: Έχει καλώς. Εμείς, εν τούτοις, δεν θα χρησιμοποιήσομε ωραίες φράσεις, υποστηρίζοντας με πολλά λόγια, που δεν πρόκειται να πείσουν κανένα, ή ότι την ηγεμονία μας αποκτήσαμε δικαίως, λόγω του ότι νικήσαμε τους Πέρσες ή ότι επιδιώκομε την επανόρθωση αδικιών, οι οποίες έγιναν εις βάρος μας. Ζητούμε όμως και από σας να μη νομίσετε ότι θα μας πείσετε, ισχυριζόμενοι ή ότι ως άποικοι των Λακεδαιμονίων, δεν λάβατε μέρος εις τον πόλεμο παρά το πλευρό μας, ή ότι δεν μας προξενήσατε κανένα κακό. Νομίζουμε, αντιθέτως, ότι επιβάλλεται να επιδιώξομε, και σεις και εμείς, εκείνο που θεωρούμε αληθινά κατορθωτό, αφού, πραγματικά, και οι δύο γνωρίζομε ότι κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, ότι, όμως, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του”
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Κώστα Στούπα, 30/9/2021]