Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή μοιράζει σε κάθε χριστιανό- και όχι μόνο –αρκετά ωφέλιμα μηνύματα. Παρ’ όλα από πολλούς χαρακτηρίζεται ως η χειρότερη ημέρα του χρόνου. Τον χαρακτηρισμό αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει το συναξάρι της ημέρας. Η εκκλησία μας, την ημέρα αυτή, επιτελεί τη μνήμη των φρικτών και σωτηρίων Παθών του Κυρίου, ως και του θανάτου Του επάνω στον Σταυρό αλλά και του ενταφιασμού Του. (Εξαιτίας των προαναφερθέντων έχει καθιερωθεί η ημέρα της Παρασκευής ως ημέρα νηστείας).
Πράγματι, είναι πολύ δύσκολο, οδυνηρό και συνάμα ωφέλιμο το γεγονός που σαν σήμερα συνέβη. Από τη μία, βλέπουμε τον Δημιουργό μας, αφού έχει ταπεινωθεί ήδη δια της ενανθρωπήσεώς Του, να φτάνει στην άκρα ταπείνωση δεχόμενος χωρίς αιτία ύβρεις, διωγμούς, ραπίσματα, μαστιγώματα, εμπαιγμούς, τον Σταυρό και τον θάνατο πάνω σε αυτόν. Μάλιστα δεν είναι τυχαία η μέθοδος θανάτωσης δια του Σταυρού, καθώς την εποχή εκείνη δήλωνε τον εξευτελιστικότερο θάνατο. Δείγμα αυτού το γεγονός ότι μαζί Του σταυρώνονται και δύο ληστές.
Ωστόσο, ιδιαίτερα παράδοξο θα έκρινε κανείς οτιδήποτε χαρακτηριζόταν ως ωφέλιμο στις απερίγραπτα οδυνηρές στιγμές. Πρωτίστως, για κάθε άνθρωπο η Σταύρωση του Κυρίου είναι ευεργετική, αφού δια του Αίματός Του καθαρίζει τις δικές μας αμαρτίες. Έπειτα, τις τελευταίες αυτές στιγμές, ο Κύριος μας διδάσκει την τέλεια αγάπη και συγχωρητικότητα όταν συγχωρεί του σταυρωτές Του: “Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι” (Λούκ. 23,34). Ακόμη το παράδειγμα του ληστή, ο οποίος ζητά από τον Χριστό να τον θυμηθεί στην Βασιλεία Του, καταδεικνύει σε κάθε έναν από εμάς πως ποτέ δεν είναι αργά να ζητήσουμε συγχώρεση για οτιδήποτε πράξαμε που βαραίνει την ψυχή μας, στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως . Ένας ληστής μια ζωή άρπαζε, χτύπαγε, έσπειρε πόνο και λύπη σε ανυπεράσπιστους. Όμως με μια φράση, σε μια στιγμή έμπρακτης και αληθινής μετάνοιας κέρδισε την αιώνια Βασιλεία. Εμείς τι περιμένουμε;
Βέβαια, ιστάμενοι απέναντι στον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό οι λέξεις σβήνουν, οι σκέψεις χάνονται και τα συναισθήματα πολλαπλασιάζονται.
Μέχρι και σήμερα θαυμάζουμε την σιωπηρή στάση που κρατά ο Κύριος καθ’ όλη τη διάρκεια της ψεύτικης αυτής δίκης εναντίον Του, ως και η αποσιωπούσα μορφή της θρηνωδούσας μητέρας, της μάνας Παναγίας, η οποία βλέπει τον Υιό της και Θεό μας να πάσχει αδίκως, εν τούτοις καταπνίγει τον πόνο της μέσα στην σιωπή.
Έτσι, ας παραμείνουμε κι εμείς σιωπηλοί, πενθούντες και προσευχόμενοι ώστε με τη φώτιση Εκείνου, που εμείς οι άνθρωποι σταυρώσαμε, να εγκολπωθούμε τα ύψιστα διδάγματα της ημέρας αυτής.
Τέλος, ας προσέξουμε το απείρου κάλλους ιδιόμελο τροπάριο που ψάλλεται το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στην έκτη ώρα, το οποίο περιγράφει τις ἐκ Θεού ευεργεσίες και την ανθρώπινη αγνωμοσύνη που φτάνει στο απόγειό της την ημέρα αυτή : “Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε. Οὐκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά ἔθνη κἀκεῖνα με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον».
[ΠΗΓΗ: https://aetoshal.blogspot.com/, 29/4/2021]