Ηχηρά μηνύματα προς την Άγκυρα, πέντε εικοσιτετράωρα πριν σηκώσει αυλαία ο 61ος γύρος των διερευνητικών επαφών, έστειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της Βουλής.
“Με παρρησία διακηρύσσω ότι καμία συζήτηση δε μπορεί να αφορά την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα της χώρας. Ούτε προφανώς να αμφισβητεί διεθνείς συνθήκες και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Και για αυτό, ακριβώς, έχουμε πει πολλές φορές ότι εάν δεν καταφέρουμε να συμφωνήσουμε, τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι να συμφωνήσουμε για τον τρόπο, με τον οποίον θα παραπέμψουμε τη διαφωνία μας στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα”, τόνισε ο κ. Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός διεμήνυσε πως για την Ελλάδα, η διάθεση κυριαρχίας δε σημαίνει βούληση επικυριαρχίας. “Η άσκηση εθνικού δικαιώματος αποτελεί ταυτόχρονα και άσκηση διεθνούς συνεργασίας και η επέκταση των υδάτων προς δυσμάς στέλνει αναπόφευκτα και ένα μήνυμα προς ανατολάς. Δείχνει ότι η βία δεν παράγει δίκαιο, αλλά αντίθετα είναι το δίκαιο αυτό που παράγει Ειρήνη. Συνεπώς, στο ίδιο πνεύμα και με το ίδιο νομικό πλέγμα μπορούμε να ρυθμίσουμε και τη μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία. Αρκεί η ηγεσία των γειτόνων να εγκαταλείψει το μονόλογο των αμφισβητήσεων και να προσέλθει στο διάλογο. Στο τραπέζι των συνεννοήσεων”, τόνισε. “Η δική μας θέση ήταν σαφής εξαρχής. Σταματούν οι προκλήσεις ξεκινούν οι συζητήσεις. Χωρίς όμως η Αθήνα να ξεχνά ούτε την προηγούμενη στάση, ούτε συχνά και τη διπλή γλώσσα της Άγκυρας”, συμπλήρωσε.
Ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε ότι η Αθήνα προσέρχεται στις διερευνητικές επαφές, με αισιοδοξία, με αυτοπεποίθηση και με ελπίδες.
“Προσερχόμαστε όμως και με μηδενική αφέλεια. Θυμίζω ότι οι διερευνητικές επαφές είναι άτυπες, μη δεσμευτικές συναντήσεις…Είχαν διακοπεί μετά από σχεδόν 15 χρόνια, το 2016, επί της προηγούμενης κυβέρνησης και στόχος της δικής μας κυβέρνησης είναι τώρα να συνεχιστούν από το σημείο στο οποίο σταμάτησαν. Πολύ περισσότερο όταν από το ξεκίνημα της πρόσφατης κρίσης η Ελλάδα έχει ταχθεί πάντα υπέρ του διαλόγου υπό δύο συνθήκες. Να πάρουν τέλος οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας εντός της Ελληνικής οικονομικής αποκλειστικής ζώνης και να ξαναπιάσουμε το νήμα των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διεκόπησαν το 2016. Οι δύο αυτές συνθήκες σήμερα ισχύουν και επιπλέον υπάρχει και το κεκτημένο των αποφάσεων του ευρωπαϊκού συμβουλίου. Υπάρχει η προοπτική ουσιαστικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Υπάρχει η προοπτική της έκθεσης Μπορέλ. Υπάρχει και η ανάλογη αποφασιστική στάση των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρόθυμα θα συζητήσουμε στο φως του Διεθνούς δικαίου το ζήτημα για το οποίο διαφωνούμε εδώ και δεκαετίες. Τον καθορισμό δηλαδή των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο”, επεσήμανε.
“Πρώτος εγώ έχω πει πολλές φορές και σε αυτήν την αίθουσα, αλλά και στην Ευρώπη ότι οι κυρώσεις αυτές καθαυτές δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά μέσο, για να επανέλθουν οι γείτονες στο δρόμο του Διεθνούς Δικαίου και της κοινής λογικής. Πως εάν χρειαστεί να επιβληθούν θα βλάψουν πρωτίστως τον τουρκικό λαό που έχει κάθε λόγο να συνυπάρχει και να θέλει να συνυπάρχει ειρηνικά με τον ελληνικό λαό και ότι πρόθεσή μας είναι μία συνολική προσέγγιση που θα εξυπηρετούσε τελικά και τη λύση άλλων σοβαρών ζητημάτων. Όπως το προσφυγικό και το μεταναστευτικό”, συμπλήρωσε ο κ. Μητσοτάκης.
“Οι ελληνοαμερικανικοί δεσμοί θα γίνουν πιο ισχυροί από ποτέ”
Με το βλέμμα στη σημερινή ορκωμοσία Μπάιντεν και την…αλλαγή σκυτάλης στο Λευκό Οίκο, ο πρωθυπουργός εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι ελληνοαμερικανικοί δεσμοί θα γίνουν πιο ισχυροί από ποτέ. “Η Ελλάδα έχει πλέον καταστεί κομβικό σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή και, παρά τις διαφορετικές οπτικές σε πολλά ζητήματα, η συνεργασία μας με την απερχόμενη αμερικανική διοίκηση έφερε πολύ θετικά αποτελέσματα. Και με τη νέα ηγεσία η σύμπλευση αυτή θα γίνει ακόμα αποτελεσματικότερη. Γνωρίζω προσωπικά τον πρόεδρο Μπάιντεν. Είναι ένας έμπειρος πολιτικός, που γνωρίζει όσο λίγοι την περιοχή μας, αλλά και τις ευαισθησίες της. Είναι ένας ηγέτης που πορεύεται με σύνεση αλλά και με αυτοπεποίθηση. Κυρίως, όμως, πορεύεται με σταθερές και αδιαπραγμάτευτες αξίες”, ανέφερε.
Παράλληλα, στην ομιλία του στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, τόνισε:
-Για πρώτη φορά μετά την προσάρτηση των Δωδεκανήσων το 1947 η εθνική επικράτεια μεγεθύνεται περίπου κατά 10%. Όχι με απόσπαση εδαφών, ούτε σε βάρος άλλων χωρών, αλλά με την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στη θαλάσσια ζώνη που απλώνεται από τους Οθωνούς μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο. Και με διαδικασίες απόλυτα θεμελιωμένες στους κανόνες του Διεθνούς δικαίου.
-Την επέκταση των χωρικών μας υδάτων την είχα ήδη προαναγγείλει από τον Αύγουστο και πράγματι τέσσερις μήνες μετά η θάλασσές μας εκεί διπλασιάζονται. Ένα δικαίωμα απόλυτα συμβατό με τη διεθνή νομιμότητα και το οποίο η Ελλάδα, προφανώς, μπορεί να ασκήσει και σε άλλες περιοχές. Προφανώς και στην Κρήτη αλλά και αλλού. Όμως, σε χρόνο, με τρόπο και υπό συνθήκες που ίδια θα το επιλέξει. Είναι κάτι που αναφέρεται ρητά στο πρώτο κιόλας άρθρο του νομοσχεδίου. Πρόκειται για ένα πολύ καθαρό μήνυμα που στέλνει και τώρα η κυβέρνηση σε όσους προσπαθούν με απειλές, με λεονταρισμούς να στερήσουν από την πατρίδα μας ό,τι της επιτρέπουν οι κανόνες του Διεθνούς δικαίου…
-Η σημερινή εξέλιξη δεν προέκυψε τυχαία και τίποτα από όσα οδήγησαν σε αυτή δεν ήταν αυτονόητο. Όλα, όμως, υπήρξαν αποτέλεσμα της ενεργητικής διπλωματίας που άσκησε και ασκεί αυτή η κυβέρνηση. Περνώντας από την αμήχανη καταγραφή των δεδομένων, στη δυναμική διαμόρφωση τους. Αφήνοντας πίσω αγκυλώσεις και παλιά φοβικά σύνδρομα. Επιλέγοντας την κεντρική σκηνή των αποτελεσματικών κινήσεων από το μοναχικό θεωρείο των παρατηρήσεων με λιγότερα λόγια και περισσότερη δράση. Οι συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο είναι κρίκοι Ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας. Πρόκειται και για χειροπιαστό παράδειγμα και υπόδειγμα ασφάλειας και σταθερότητας σε μία περιοχή που κάποιοι απειλούν να μετατρέψουν σε ναρκοπέδιο.
-Αυτή η διεύρυνση των δικαιωμάτων μας στη θάλασσα θα είχε παραμείνει Χίμαιρα, εάν η Ελλάδα δεν είχε δρομολογήσει, με σχέδιο και μεθοδικότητα, ένα ευρύ σύστημα συμμαχιών σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Η εξωτερική μας πολιτική ξεδιπλώνεται πλέον έμπρακτα σε πολλά επίπεδα και αποτυπώνεται με συγκεκριμένα αποτελέσματα σε διαφορετικά σημεία του παγκόσμιου χάρτη…
-Σήμερα για πρώτη φορά η έκφραση πρόθεσης μετατρέπεται σε χειροπιαστό αποτέλεσμα. Από μελλοντική δυνατότητα μετατρέπεται σήμερα σε τρέχουσα πραγματικότητα. Το νέο δόγμα για την προστασία των θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων μας συνδυάστηκε με την αξιοπιστία της χώρας μας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και έτσι ο Έβρος και το Αιγαίο κατοχυρώθηκαν στην πράξη ως τα ανατολικά όρια ολόκληρης της Ηπείρου μας…
-Η δράση στα διεθνή μέτωπα δε θα ήταν δυνατή χωρίς την εγγύηση ότι η θωράκιση της πατρίδας μας είναι εξασφαλισμένη. Για αυτό και η καλύτερη αναγνώριση του έργου των Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι άλλη από την έμπρακτη ενίσχυση τους. Μετά τη συμφωνία για τα Rafale, εξελίσσεται η αναβάθμιση των F16. Προχωρούν οι ενέργειες για την απόκτηση νέων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων. Μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Για το Ναυτικό, όπως έχω δεσμευτεί, θα προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών ΜΕΚΟ, αλλά και η δρομολόγηση ναυπήγησης τεσσάρων νέων φρεγατών πολλαπλού ρόλου. Θα είναι η μεγάλη απόφαση την οποία θα πρέπει να πάρουμε ως χώρα το πρώτο εξάμηνο του 202. Και βέβαια προχωράμε και σε σημαντική ενίσχυση του στρατού ξηράς. Συνολικά, μιλάμε για ένα πολύ φιλόδοξο μεγάλο πρόγραμμα 105 διαφορετικών πρωτοβουλιών, ύψους 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δρομολογείται ακόμα η ενίσχυση του δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων, με πρόσληψη ακόμα 15.000 νέων επαγγελματιών στελεχών.
-Διπλωματία και Άμυνα συμπλέουν σε μία ενιαία εθνική κοίτη, όπως ενιαία προφανώς είναι και η εξωτερική πολιτική, για την οποία συνεργάζεται ο πρωθυπουργός με τον υπουργό Εξωτερικών. Το λέω αυτό, γιατί άκουσα χθες κάποιες αναφορές για δήθεν διαφοροποιήσεις. Είναι ισχυρισμοί χωρίς ίχνος αλήθειας και είναι τουλάχιστον παράξενο να ακούγονται από αυτούς, οι οποίοι είχαν αναθέσει την εθνική ευθύνη από τη μία πλευρά στον κ. Καμμένο και από την άλλη στον κ. Κοτζιά. Όλα έχουν ένα όριο και εγώ θα κρατήσω από αυτή τη συζήτηση το γεγονός ότι διαμορφώνεται η συνθήκη για μία ουσιαστική διακομματική σύμπλευση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής μεταξύ των περισσότερων κομμάτων της εθνικής αντιπροσωπείας.
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Δημήτρη Γκάτσιου, 20/1/2021]