Αν δεν υπήρχε η ΕΛΣΤΑΤ να επιβεβαιώσει αυτή την απίστευτη εξέλιξη και τα εργατικά κέντρα της Κρήτης να κρούσουν των κώδωνα του κινδύνου για επικείμενη κοινωνική απόγνωση, ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Κρήτη είναι πρώτη πανελλαδικά στην ανεργία τον μήνα Ιούλιο με ποσοστό 20,9%;
Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η θλιβερή όσο και ανεπιθύμητη πρωτιά οφείλεται στην επέλαση του κορωνοιού, όμως οι επιπτώσεις που επιφέρει είναι εξίσου ξεκάθαρο, πως οφείλονται στην μονοκαλλιέργεια της τουριστικής βιομηχανίας που έκανε θραύση τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στον τόπο με την μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη όλα αυτά τα χρόνια.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, τον Ιούλιο η ανεργία σκαρφάλωσε στα ύψη στις περιφέρειες της χώρας, που η οικονομία τους είναι βασισμένη στον τουρισμό. Για παράδειγμα στην Περιφέρεια του Αιγαίου η ανεργία τον Ιούλιο κλείδωσε στο 19,6%, ενώ τον Ιούνιο ήταν στο 24,6%!
Στον αντίποδα βρίσκεται η Περιφέρεια Αττικής η οποία έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας με 13,4% κάτι που σίγουρα οφείλεται στο γεγονός ότι το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας είναι συγκεντρωμένο εκεί, ενώ η Περιφέρεια Μακεδονίας – Θράκης έχει το τρίτο χαμηλότερο ποσοστό με 18,8%, με διαφορά 0,1% από τη Περιφέρεια Θεσσαλίας με 18,7%.
Παρά το χαμηλότερο ποσοστό που είχε η Μακεδονία από την Κρήτη Θα μπορούσε ένας επιχειρηματίας ή υπάλληλος του τουρισμού και της εστίασης που ζει στη Νότια ή Δυτική Χαλκιδική να βλέπει με αισιοδοξία το παρόν και το μέλλον μετά τα όσα προηγήθηκαν αυτό το καλοκαίρι;
Η απάντηση είναι σίγουρα όχι, αφού τόσο ο μαζικός τουρισμός από το εξωτερικό, όσο και οι συνοδές απαγορεύσεις και τα περιοριστικά μέτρα που αφορούν τον covid -19, εντός συνόρων κάνουν την κατάσταση μη αναστρέψιμη με τα παρόντα δεδομένα.
Επομένως, πρέπει από την μονοκαλλιέργεια να περάσουμε σε ένα νέο παραγωγικό μείγμα το οποίο θα παρέχει αντίστοιχες εφεδρείες στην εκάστοτε οικονομία, εθνική ή τοπική, παρά τα απρόοπτα και τις αντιξοότητες που δύναται να φέρει η ίδια η ζωή και όχι επινοηθείσες θεωρίες ή εμμονικές δοξασίες.
Στον Δήμο Πολυγύρου ή στον Δήμο Αριστοτέλη υπάρχει ένα παράδειγμα παραγωγικού μείγματος, το οποίο προσφέρει αυτές τις αναγκαίες εφεδρείες που πρέπει να υπάρχουν, καθώς αμφότεροι και οι δύο δήμοι πέρα από το τουριστικό τους αποτύπωμα διαθέτουν και σοβαρές εξορυκτικές μονάδες που προσφέρουν σταθερή εργασία και εκατοντάδες καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας όλο τον χρόνο, «βρέξει χιονίσει», όπως λέει ο θυμόσοφος λαός.
Μετά από όλα όσα έχουμε ζήσει τους τελευταίους 7 μήνες ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης είναι η προάσπιση της δημόσιας και ατομικής υγείας σε συνδυασμό με την στήριξη της οικονομίας και της ανάπτυξης μετά και τα σημάδια που μας άφησε η δεκαετής μνημονιακή κρίση.
Πολλές θεωρίες ακούστηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ιδίως κατά της βιομηχανικής παραγωγής και δραστηριότητας, αφού προκαταβολικά στοχοποιούνταν κάθε επενδυτική και επιχειρηματική προσπάθεια στο όνομα του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.
Η πραγματικότητα διέψευσε εκείνους που επιλέγουν την ανέξοδη κριτική από την δημιουργία. Αν όμως θέλουμε να σταματήσουμε να ευχολογούμε ή να μοιρολογούμε για την δημιουργία ή την έλλειψη παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης με θέσεις εργασίας ή ανεργίας αντίστοιχα οφείλουμε να γίνουμε πιο ουσιαστικοί και παραγωγικοί.
Από αποτυχημένες σκηνοθεσίες εντάσεων και στρεβλών καταστάσεων είμαστε γεμάτοι και πλήρεις εμπειριών. Ας εργαστούμε για το κοινό καλό. Δεν θέλει κόπο, αλλά περίσσευμα σεβασμού και αναγνώρισης σε όσους προσπαθούν και δεν περιμένουν να γίνει ένας σεισμός ή πόλεμος για να επιβεβαιωθούν.
[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com/, 2/11/2020]