Το Σάββατο απόγευμα άνοιξα την τηλεόραση να δω τι θα πεί ο κος Τσίπρας στην καθιερωμένη του ομιλία στο πλαίσιο της ΔΕΘ, με την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Περίμενα κατ’ ελάχιστον να ακούσω τους λόγους της εκλογικής ήττας, μια –περιορισμένη έστω– αυτοκριτική, προθέσεις συνεργασίας για το καλό του τόπου, τεκμηριωμένη αντιπολίτευση…

Αντ’ αυτών άκουσα τι καλά που τα έκανε όλα ο ΣΥΡΙΖΑ για 4,5 χρόνια, και τι τυχερή είναι η σημερινή κυβέρνηση που θα επωφεληθεί από το τεράστιο έργο που άφησε πίσω του (!!!)…. Δεν παρέλειψε βέβαια να αναφερθεί στην μεγάλη… αγάπη του ΣΥΡΙΖΑ, την Eldorado Gold, και έκανε λόγο και γενικά τις εξορυκτικές δραστηριότητες κατηγορώντας την κυβέρνηση της ΝΔ λέγοντας “αγνοούν κάθε περιβαλλοντικό όρο και ετοιμάζουν μάλιστα και επέκταση των εργασιών της Eldorado και στην Θράκη παρά την μεγάλη αντίθεση της τοπικής κοινωνίας”.

Πριν ακούσω το πόσο ηλίθιοι είμαστε που δεν ξαναβγάλαμε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση –δεν θα παραξενευόμουν να το ακούσω…–, άλλαξα κανάλι και είδα ότι και η υπόλοιπη Ελλάδα, τον ΠΑΟΚ να παίρνει το διπλό μέσα στο Περιστέρι σε έναν θεαματικό αγώνα με πολλά γκολ..

Εξ άλλου η πρώτη σειρά του κομματικού ακροατηρίου του Αλέξη με Παππά, Φλαμπουράρη, Γεροβασίλη, Περιστέρα κ.λπ., να χειροκροτούν τον αρχηγό, με απώθησε και μου προκάλεσε μια πολύ δυσάρεστη  αίσθηση…

ΠΑΟΚ, ρε…