Ξέρετε εκείνο το παλιό ανέκδοτο που κυκλοφορούσε  την περίοδο του «ψυχρού πολέμου»; Κάλεσε, λέει, ο Νίξον στον Λευκό Οίκο τον Μπρέζνιεφ και του πρότεινε να τρέξουν οι δυο τους έναν αγώνα δρόμου. Πράγματι οι δυο ηγέτες έτρεξαν και νικητής ήταν ο Νίξον, ως πιο… fit! Την επόμενη μέρα οι αμερικανικές εφημερίδες έγραφαν για τη μεγαλειώδη νίκη του Νίξον. Ταυτόχρονα οι εφημερίδες της Σοβιετικής Ένωσης έγραφαν για τον… θρίαμβο του Μπρέζνιεφ που τερμάτισε δεύτερος μέσα στις ΗΠΑ, ενώ ο Νίξον τερμάτισε μόλις προτελευταίος…!!!

Έτσι η Κυριακή Μάλαμα, άξια αντικαταστάτρια της Κατερίνας Ιγγλέζη (αλήθεια τι να κάνει εκείνη η ψυχή;), σε γραπτή δήλωσή της με «ενημερώνει» για τα εξής:

“Η Eldorado ομολογεί ότι δεν έχει χρήματα για να κάνει την επένδυση και ψάχνει αγοραστή. Η κυβέρνηση δέχεται να την διευκολύνει αλλάζοντας τη σύμβαση, προφανώς αναιρώντας το βασικό πρόβλημα της εταιρίας, την καθετοποιημένη δηλαδή παραγωγή “καθαρού” μεταλλεύματος κι όλοι μαζί ψάχνουν για δάνειο! Είναι λοιπόν σαφές ότι η εξόρυξη χρυσού δεν είναι ούτε “καθαρή” επένδυση, ούτε εισφέρει στην πραγματική οικονομία κάτι άλλο εκτός από σκόνη και παιχνίδια κερδοσκοπίας”.

Δηλαδή όποια εταιρία ψάχνει στρατηγικό επενδυτή ή στρατηγικό εταίρο για να αναπτυχθεί, είναι κατακριτέα; Και από που βγαίνει το συμπέρασμα πως «ψάχνει αγοραστή», ή «ψάχνει για δάνειο»; Και βέβαια η εν κατακλείδι μπουρδολογία «Είναι λοιπόν σαφές ότι η εξόρυξη χρυσού δεν είναι ούτε “καθαρή” επένδυση, ούτε εισφέρει στην πραγματική οικονομία» (!!!), ήταν αναμενόμενη… Από που είναι σαφές; Από τις δικές σου υποθέσεις;

Προτελευταίος τερμάτισε ο Νίξον, έτσι;