Εάν συνεχίσετε όπως ξεκινήσατε, η Ελλάδα θα γίνει μια άλλη χώρα, “προφήτευσε” στον κ. Μητσοτάκη ο κ. Watsa. Τι βλέπει; Τον μονόδρομο που μπήκαμε.
Οι ιδιωτικές επενδύσεις, το άνοιγμα των κρατικών μονοπωλίων σε ενέργεια, νερά, μεταφορές και η αποκρατικοποίηση, σε συνδυασμό με επενδύσεις (ώστε να μοιρασθούν δουλειές -της προκοπής- με ανθρώπινους μισθούς, σε 600-700.000 νέους, από τους ακόμη 870.000 άνεργους) είναι μονόδρομος της οικονομίας από το 2020. Και αυτό ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Ο δρόμος χαράχθηκε. Μένει ο τρόπος που θα τον βαδίσουμε. Τίποτε άλλο.
Είναι οι προοπτικές που μεγαλοεπενδυτές, πολυεθνικών, επιπέδου Watsa, έχουν το χάρισμα να διακρίνουν, στην αναζήτησή τους για πραγματικές ευκαιρίες, σε χώρες με σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, έστω και εξ ανάγκης, όπως η Ελλάδα.
Γι’ αυτό και στη Βουλή, δύο ημέρες μετά, η αγωνιώδης προσπάθεια (διεκδικητών της εξουσίας) να αποδείξουν (στα λόγια βέβαια και με μπερδεμένα σοσιαλιστικά ή ψευτοαριστερά κομπογιαννίτικα…), πως ο δικός τους μονόδρομος (επενδύσεις, αποκρατικοποιήσεις και άνοιγμα της αγοράς) είναι πολύ καλύτερος από εκείνον της Ν.Δ. και του κ. Μητσοτάκη. Οι διαφορές, πάντα στον τρόπο περπατήματος… Όχι στην κατεύθυνση. Με μια βαθύτερη ματιά θα τα δούμε και εμείς.
Κανείς (από εκείνους που διεκδικούν εξουσία –όχι το ΚΚΕ ή τις φτηνές κομματικές παραφυάδες που παρακαλάνε για κυβερνητική στέγη–) δεν υποστήριξε (ανοιχτά και καθαρά) ότι οι απύθμενες αριστερές βλακείες με την τάξη των τεμπέληδων “επιδοματούχων”, την “ελαστική” μορφή εργασίας 300 ευρώ και τη δουλειά με μαύρα (για συμπλήρωμα), είναι το θεραπευτικό αντίδοτο στη νόσο της ανεργίας 870.000 νέων (κατά 65%) ή πολύ περισσότερο (εδώ γελάνε και οι κότες…) στην επιστροφή των 550.000 Ελλήνων επιστημόνων και ταλαντούχων από το εξωτερικό. Κάποια αριστερά ψελλίσματα για την τύχη των επιδομάτων, ήταν καθιερωμένες κομματικές κλάψες, πριν την επόμενη βαθιά ρουφηξιά της φραπεδιάς…
Κανείς δεν υποστήριξε (ανοιχτά και καθαρά) πως είναι κάθετα αντίθετος με την αποκρατικοποίηση. Πως είναι ενάντια στη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές για την πώληση 29 ΔΕΚΟ και την υποθήκευση της κρατικής περιουσίας μέχρι το 2117 (ως σιγουριά για τα δανεικά). Στις προγραμματικές του κ. Μητσοτάκη διαφοροποιήθηκαν μόνο στον χρόνο και στον τρόπο της αποκρατικοποίησης. Κουβέντα για το ποιες θα αποκρατικοποιηθούν και πώς. Η γνωστή αριστερή σύγχυση. Οι αντιδράσεις για το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος και τα κρατικά αεροδρόμιο που πήγαν και θα πάνε στην Fraport (όπως, ότι πρόκειται για κρατική γερμανική…) ήταν μάλλον σκόπιμα ανόητες. Δηλαδή (ρωτάμε εμείς) πώς θα τις αναπτύξουμε μέσω του κράτους, όταν χρωστάμε πάνω από 380 δισ. ευρώ!!!
Κανείς δεν υποστήριξε (ανοιχτά και καθαρά) τα συνθήματα της ντουντούκας, για καταστροφή στα δάση και στα αρχαία της Ελλάδας, με το Ελληνικό, ή το επενδυτικό πρόγραμμα της Cosco στον ΟΛΠ ή τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Πειραιά-Ελευσίνας ή, τέλος- τέλος, τον χρυσό της Χαλκιδικής. Τα κατινίστικα… για τις σχέσεις του Ελληνικού με την κυβέρνηση και τα καραγκιοζιλίκια για τις πολυκατοικίες που θα κόψουν τον ούριο άνεμο της παραλίας του Ελληνικού… ούτε γέλια δεν προκάλεσαν.
Κανείς δεν υποστήριξε (ανοιχτά και καθαρά), δεν τους συνέφερε άλλωστε, ότι οι πολιτικές στην οικονομία (την 10ετία της κρίσης) προστάτευσαν (μετά μανίας) την ολιγαρχία, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τα συμφέροντα μιας εγχώριας ομάδας που τα ενδιαφέροντα και τα λεφτά τους είναι εκτός Ελλάδας. Ότι η κωλυσιεργία των κυβερνήσεων (2009-2019) και για την αποκρατικοποίηση, το άνοιγμα της αγοράς (ενέργειας, φυσικού αερίου, ορυκτού πλούτου), μαζί με την αδιαφορία για τα λουκέτα, τις απολύσεις και την αλλαγή έδρας, των τελευταίων μεγάλων συγκροτημάτων της χώρας, ήταν, τουλάχιστον, περίεργη… Διαφορετικά, ποιος ο λόγος, (αφού βαδίζαμε σε δρόμο ανάπτυξης από το 2017…) να παραμένουν τα capital controlς, με την ύπαρξη των οποίων “δικαιολόγησαν” και την επιχειρηματική μετανάστευση…
Μια προσεκτικότερη “ανάγνωση” (από σωστές γωνίες) της δήθεν “πολιτικής αντιπαλότητας” στη Βουλή, μεταξύ των διεκδικητών της εξουσίας και των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης (στο άνοιγμα της οικονομίας, την αποκρατικοποίηση και τις ιδιωτικές επενδύσεις, από το 2020) θα εμφανίσει τον μονόδρομο, βούτυρο στο ψωμί…, των ψευτοσοσιαλιστών και των “θεατρίνων” αριστερών, που δεν τους συμφέρει να τον ανοίξουν οι ίδιοι, καθώς (εκτός των άλλων) ελέγχονται και από την ολιγαρχία, που επιμένει στον κρατισμό της οικονομίας. Κάνουμε λάθος;
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 22/7/2019]