ΣΕ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΗ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΛΑΡΚΟ

Στα βράχια οδεύει ολοταχώς η ΑΑΡΚΟ, μετά τη δικαστική απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων που η ίδια είχε υποβάλει κατά της ΔΕΗ, προκειμένου να μην της διακοπεί το ρεύμα. Το γεγονός έχει προκαλέσει συναγερμό στην κυβέρνηση, με τις πληροφορίες να θέλουν τον υπ. Ενέργειας Γ Σταθάκη να προχωρά ακόμη και σήμερα σε ανακοινώσεις για την τύχη της μεταλλουργίας, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο κάποιου είδους «διευκόλυνσης», αφού ίο σενάριο αποκρατικοποίησης δεν βρίσκεται στο τραπέζι

Εξάλλου η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να χρεωθεί το πολιτικό κόστος ενός «χριστουγεννιάτικου» λουκέτου μιας βιομηχανίας που παρ’ ότι καθημερινά γράφει ζημιές, εντούτοις συνεχίζει να απασχολεί 1.100 άτομα, και με το σωματείο εργαζόμενων να πιέζει για συνέχιση λειτουργίας της βιομηχανίας χωρίς ιδιωτικοποίηση και απώλεια θέσεων εργασίας ή εργασιακών δικαιωμάτων

Είχε προηγηθεί η αποστολή πριν από περίπου δέκα ημέρες επιστολής ειδοποίησης από τη ΔΕΗ προς τον ΑΔΜΗΕ, με την οποία τον ενημέρωνε ότι η ίδια σταματά πλέον να εκπροσωπεί τη ΑΑΡΚΟ, δηλαδή παύει να την προμηθεύει με ρεύμα, καθώς όχι μόνο της χρωστά 280 εκατ. ευρώ, αλλά έχει πάψει και προ πολλού να τηρεί τον μεταξύ τους διακανονισμό

Στην πράξη αυτό σημαίνει κάτι σαν «ξαφνικός θάνατος» για τη βιομηχανία νικελίου, καθώς τυχόν διακοπή τροφοδοσίας από τη ΔΕΗ συνεπάγεται ότι η μεταλλουργία θα πρέπει να αγοράζει το ρεύμα από το σύστημα, σε πολύ ακριβότερη τιμή, με την υποχρέωση μάλιστα να καταβάλλει γι’ αυτό εγγύηση και να πληρώνει το σύνολο της κατανάλωσης χωρίς καθυστέρηση. Στην ουσία κάτι τέτοιο για μια βιομηχανία με τα προβλήματα και τα χρέη της ΑΑΡΚΟ ισοδύναμε! με το οριστικό τέλος.

Παγκόσμιο ρεκόρ

Κι επειδή μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και η κυβέρνηση δεν εξετάζει σενάρια ιδιωτικοποίησης, μια πιθανή εξέλιξη είναι η ανακοίνωση εκ μέρους του κ. Σταθάκη κάποιου είδους διευκόλυνσης της ΔΕΗ προς τη ΑΑΡΚΟ, προκειμένου αυτή να κερδίσει χρόνο και να καταβάλει κάποια από τα χρωστούμενα, μέχρις ότου ία πράγματα να ξαναφτάσουν σε αδιέξοδο.

Εννοείται ότι η απόφαση της ΔΕΗ για άρση εκπροσώπησης της λΑΡΚΟ δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού πρέπει να κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ εταιρείας όπου ένας μόνο οφειλέτης τής χρωστά σχεδόν όσο η αξία της στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου (στα 311 εκατ. ευρώ χθες). Βέβαια, το καλύτερο είναι ότι η ΔΕΗ αποτελεί η ίδια μέτοχο της ΛΑΡΚΟ, κατέχοντας ποσοστό 11,4% στη μεταλλουργία, όταν το υπόλοιπο 55,2% ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ και το 33,4% στην Εθνική Τράπεζα.

Και παρά τις αλλεπάλληλες ρυθμίσεις και ευνοϊκές αποφάσεις, ακόμη και σε βάρος βιομηχανιών που εξοφλούν κανονικά τους λογαριασμούς τους, η ΛΑΡΚΟ συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, αδυνατώντας να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της.

Το σίριαλ της ΛΑΡΚΟ έχει ενοχλήσει σφόδρα τα ξένα funds που συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Τον Οκτώβριο, ένα από αυτά, η Horizon Growth, είχε ζητήσει από τη ΔΕΗ να τραβήξει την πρίζα από τη ΛΑΡΚΟ. Στην επιστολή του, το ξένο fund αφού εξέφραζε την έκπληξή του πώς είναι δυνατόν η νικελοβιομηχανία να χρωστά τόσα χρήματα στην επιχείρηση και παρ’ όλα αυτά η διοίκηση της ΔΕΗ να μην κάνει κάτι για να τα εισπράξει, ζητούσε από την επιχείρηση να λάβει δραστικά μέτρα, διαφορετικά να κόψει το ρεύμα.

Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν τον Μάρτιο του 2018, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατέστησε οριστική την απόφαση της Κομισιόν (του 2014) για την επιστροφή από τη ΛΑΡΚΟ προς το Δημόσιο κρατικών ενισχύσεων, ύψους 136 εκατ. ευρώ, πλέον τόκων. Τότε, ο υπουργός Ενέργειας Γ. Σταθάκης είχε συναντηθεί με όλους τους εμπλεκόμενους και είχε δηλώσει ότι η πρόσφατη καταδικαστική απόφαση δημιουργεί ένα νέο τοπίο, και πως πλέον όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά, δίχως ωστόσο να δώσει συνέχεια. Παρότι το θέμα είχε συζητηθεί με την επίτροπο Ανταγωνισμού, Μ. Βεστάγκερ, κατά την τελευταία επίσκεψή της στην Αθήνα, ουδείς γνωρίζει τι είδους λύσεις δρομολογήθηκαν

Η ιστορία σέρνεται από το 2014 όταν και εκδόθηκε απόφαση της Κομισιόν που απαιτούσε την άμεση ανάκτηση και επιστροφή των 136 εκατ. ευρώ, κάτι που στην ουσία θα σήμαινε λουκέχο για τη ΛΑΡΚΟ αφού τα χρήματα δεν υπήρχαν. Η τότε κυβέρνηση κατάφερε να παγώσει τις εξελίξεις, καταθέτοντας στις Βρυξέλλες σχέδιο πώλησης της εταιρείας μέσω δυο παράλληλων διαγωνισμών, έναν για τα πάγια και έναν για τα δημόσια μεταλλεία που έχουν παραχωρηθεί στη βιομηχανία. Το σχέδιο μπήκε οριστικά στο συρτάρι, όταν το 2015 η σημερινή κυβέρνηση θεώρησε ότι η ΛΑΡΚΟ μπορεί υπό κρατικό έλεγχο να καταφέρει να γυρίσει σε κερδοφορία. Παρά τα κατά καιρούς σχέδια που έχουν εκπονηθεί για μείωση του λειτουργικού κόστους, εξορθολογισμό της παραγωγής και εξυγίανση της εταιρείας, τίποτα απ’ αυτά δεν εφαρμόστηκε.

Ο τελευταίος δημοσιευμένος ισολογισμός της ΛΑΡΚΟ είναι του 2015 και δείχνει μια εταιρεία με ζημιές 79,3 εκατ. ευρώ, αλλά κυρίως με μη βιώσιμα κόστη παραγωγής. Τότε η μέση τιμή πώλησης νικελίου ήταν 11.886 δολάρια ο τόνος, όταν το εμπορικό κόστος της ΛΑΡΚΟ ανερχόταν σε 16.627 δολάρια ο τόνος. Δηλαδή για κάθε τόνο που παρήγαγε η βιομηχανία, έγραφε ζημιές 4.741 δολάρια. Φέτος τον Ιούνιο, οι τιμές νικελίου είχαν φτάσει κάποια στιγμή στα 15.700 δολάρια ο τόνος (υψηλά τριετίας), για να υποχωρήσουν τον Σεπτέμβριο στα 12.200 δολάρια.

[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Γιώργου Φιντικάκη, 12/12/2018]