Όλοι συμφωνούν πως η χώρα έχει άμεση ανάγκη επενδύσεων. Όλα αυτά στα λόγια βέβαια. Ας σκεφτούμε όλοι κάτι απλό. Αν οποιοσδήποτε από εμάς διέθετε π.χ. δέκα εκατομμύρια ευρώ θα τα επένδυε αυτή τη στιγμή ή θα περίμενε να δει πώς θα πάει η κατάσταση; Προφανώς δύσκολα θα ρίσκαρε κάποιος τα χρήματά του στην ελληνική αγορά.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στην πραγματική οικονομία είναι δραματική από όποια πλευρά και να κοιτάξεις. Ο βασικός μοχλός χρηματοδότησης που είναι τα πιστωτικά ιδρύματα ουσιαστικά τρέχουν να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται από κόκκινα δάνεια. Οι τράπεζες, λοιπόν, κινούνται ως ζόμπι χωρίς να έχουν πραγματική δυνατότητα νέων χορηγήσεων. Οι τιμές των μετοχών τους έχουν εξαϋλωθεί, ενώ κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα χρειαστούν και έναν τέταρτο γύρο ανακεφαλαιοποίησης στο μέλλον.
ΟΠΟΤΕ όπως είναι απόλυτα λογικό και όλα τα υποτιθέμενα εργαλεία χρηματοδότησης, όπως το ΕΣΠΑ και άλλα, απλά αργοσέρνονται χωρίς να στηρίζουν στην ουσία κάποιες νέες ή υφιστάμενες επιχειρήσεις. Τα παχιά λόγια, όμως, συνεχίζονται. Εδώ και πέντε έξι χρόνια όλο φτιάχνεται και ποτέ δεν δημιουργείται η περιβόητη αναπτυξιακή/ επενδυτική τράπεζα. Ναι, αυτή στην οποία θα έμπαινε και η γερμανική Kfw.
ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ αδειοδοτήσεων και το φορολογικό σύστημα αποτελούν φόβο και τρόμο για κάθε επενδυτή. Τίποτα απολύτως δεν προχωράει, ακόμα και σε περιπτώσεις που οι επενδυτές… παρακαλάνε να ρίξουν χρήμα. Τα παραδείγματα του Ελληνικού και της Eldorado αποθαρρύνουν όσους παρά το γενικότερο κλίμα θέλουν να κάνουν δουλειές στη χώρα μας.
ΤΗΝ ίδια ώρα χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις μεταναστεύουν σε Βουλγαρία και Κύπρο και δεκάδες εισηγμένες στο χρηματιστήριο –τελευταίο παράδειγμα η Τιτάν– μεταφέρουν την έδρα τους στην Ευρώπη. Είτε για φορολογικούς λόγους είτε για να επιτύχουν καλύτερους όρους δανεισμού.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ σκανδαλώδεις υποθέσεις όπως της Folli Follie και του αντιπροέδρου της Jumbo πλήττουν ανεπανόρθωτα το προφίλ όλων των ελληνικών επιχειρήσεων. Και βέβαια το γεγονός ότι βρίσκονται στα χέρια της Δικαιοσύνης, δυστυχώς, δεν λέει και πάρα πολλά για το πού και πότε θα καταλήξουν. Υπάρχουν έτσι κι αλλιώς παραδείγματα επιχειρηματιών που π.χ. «πιάστηκαν στα πράσα» πριν από αρκετά χρόνια να μεταφέρουν δάνεια δεκάδων εκατομμυρίων από τις εταιρίες στην τσέπη τους και ακόμα… ερευνώνται.
ΚΑΙ υπάρχουν και κάποιοι που, ως συνήθως, κάνουν ό,τι γουστάρουν. Τελευταίο παράδειγμα το Mega. Οι τρεις μέτοχοι έβαλαν λουκέτο στο κανάλι, αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα πήραν ή διεκδικούν τηλεοπτική άδεια για άλλα κανάλια.
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ κανείς πως με όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν στον επιχειρηματικό τομέα θα καταφέρει να ορθοποδήσει ποτέ η πραγματική οικονομία και μαζί η χώρα; Μάλλον απίθανο…
[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, του Γιάννη Τσαπρούνη, 1/11/2018]