Μιλώντας στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει την πραγματικότητα με θετικό τρόπο και επιχείρησε να δώσει εικόνα παροχών, αν και όχι πάντα με αντίκρισμα.

Με έναν τρόπο όσα έκανε ο πρωθυπουργός τα προηγούμενα τρία χρόνια, όλες οι διαπραγματεύσεις, οι συμβιβασμοί, η αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών, είχαν έναν στόχο: να μπορέσει να πάει στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2018 και να πει την πρώτη «ατάκα» της ομιλίας του, δηλαδή ότι εγκαινιάζει «την πρώτη Διεθνή Έκθεση που μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια δεν γίνεται κάτω από τη σκιά των Μνημονίων που βάραιναν την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.»

Βέβαια, ήδη αυτή την εναρκτήρια φράση θα πρέπει να τη δούμε στην πραγματική της διάσταση. Την επόμενη εβδομάδα έρχονται στην Αθήνα τα «τεχνικά κλιμάκια» των «θεσμών» για την πρώτη αξιολόγηση της φάσης της «ενισχυμένης εποπτείας» για να θυμίσουν ότι απέχουμε πολύ από την έξοδο από την επιτροπεία.

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να κάνει πλήθος θετικών αναφορών στις ΗΠΑ και να αναφερθεί σε κοινές αξίες και αγώνες, σε μια τοποθέτηση που ακούστηκε ομολογουμένως αμήχανα, εάν αναλογιστούμε ότι ακόμη και αμερικανοί Πρόεδροι, όπως ο Μπιλ Κλίντον, έχουν παραδεχτεί τις αμερικανικές ευθύνες για σκοτεινές στιγμές της νεώτερης ιστορίας όπως η δικτατορία των συνταγματαρχών.

Η επίκληση της ανάπτυξης

Όμως, ΔΕΘ σημαίνει οικονομία και ο πρωθυπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει εδώ το οικονομικό του πρόγραμμα και μάλιστα σε μια ομιλία που εκ των πραγμάτων αποτελεί και τη σχεδόν επίσημη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας για τις εκλογές του 2019.

Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η χώρα έχει καταγράψει 18 μήνες θετικών ρυθμών ανάπτυξης αλλά παρέλειψε να σχολιάσει την υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης στο δεύτερο τρίμηνο του 2018. Αναφέρθηκε στην υποχώρηση της ανεργίας στο 19,1% και υποστήριξε ότι η πλειοψηφία των νέων θέσεων είναι πλήρους απασχόλησης, αν και οφείλουμε να πούμε ότι τα στοιχεία αναφέρουν ότι το 2017 μάλλον αυτό δεν ίσχυε.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε επίσης ότι δεσμεύεται ότι μέσα σε 5 χρόνια θα πέσει η ανεργία στο 10%. Βέβαια, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό δεν χρειαζόταν «δέσμευση» δεδομένου ότι αυτός ο ρυθμός είναι πάνω κάτω ο τρέχων ρυθμός μείωσης της ανεργίας και ακόμη κι έτσι θα σημαίνει ότι έχουμε περάσει μέσα από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα υψηλής ανεργίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας στάθηκε αρκετά στο θέμα του χρέους επιμένοντας ότι είναι πλέον βιώσιμο και ότι έχουμε χαμηλές πληρωμές μέχρι το 2032, παραλείποντας βέβαια να αναφερθεί στις εκτιμήσεις που υποστηρίζουν ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2030 το ελληνικό χρέος θα καταστεί εκ νέου μη βιώσιμο.

Έχει, όμως, τη σημασία του ότι ο πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε σε «έξοδο στις αγορές» προτιμώντας απλώς να υπογραμμίσει ότι έως το 2020 έχουμε καλυμμένες τις δανειοδοτικές ανάγκες της χώρας από το «χρηματοδοτικό μαξιλάρι» που δημιούργησε η τελευταία δανειακή δόση.

Αναφέρθηκε θετικά στις κατά τη γνώμη του μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις στην χώρα μας ως στοιχείο ανάπτυξης. Όμως, δεν ανέφερε ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό αφορά τα ποσά που έρχονται για τις συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις και όχι τόσο για πραγματική δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων και διαδικασιών.

Ο πρωθυπουργός στάθηκε προφανώς στα θέματα της εργασίας, επιμένοντας στην προοπτική αύξησης του κατώτατου μισθού, αν και χωρίς συγκεκριμένη «ποσοτική» δέσμευση και χωρίς ειδικότερη αναφορά στο θέμα του υποκατώτατου μισθού.

Ξεχωριστή αναφορά υπήρξε στο θέμα της υγείας. Ο πρωθυπουργός θέλησε να δώσει έμφαση και να τονίσει ότι σκοπεύει να ενισχύσει παρά πέρα το χώρο της υγείας και να ενισχύσει και τη θέση των εργαζομένων εκεί.

Ωστόσο, ενδεικτική της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί στο χώρο της υγείας και των ορίων των παρεμβάσεων του δημοσίου είναι και το γεγονός ότι μια σειρά από εντυπωσιακές εξαγγελίες όπως η επιστροφή του «Ερρίκος Ντυνάν» στο δημόσιο ή η κατασκευή νέων νοσοκομείων όπως η κατασκευή του Νοσοκομείου Παίδων Θεσσαλονίκης και του Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής αλλά και η δημιουργία του Ωνάσειου Εθνικού Μεταμοσχευτικού Κέντρου και του Ωνάσειου καρδιοχειρουργικού και μεταμοσχευτικού Παίδων, θα γίνουν από τις χορηγίες του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και το Ίδρυμα Ωνάση.

Αντίστοιχα, ο πρωθυπουργός υπογράμμισε τα βήματα που γίνονται στην προνοιακή πολιτική, αλλά δεν εξήγησε ως πότε θα θεωρούμε θετικό να απαντιέται ο κίνδυνος αποπτώχευσης από μια επιδοματική πολιτική ή από τη διανομή για άλλη μια φορά κοινωνικού μερίσματος από το υπερπλεόνασμα.

Ο πρωθυπουργός μίλησε θετικά για το χώρο της Παιδείας και επέμεινε στο γεγονός ότι έγιναν έγκαιρα οι προσλήψεις χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών ώστε να είναι έγκαιρα στη θέση τους. Όμως, ο πρωθυπουργός δεν εξήγησε πώς αποτελεί αναβάθμιση της παιδείας η αποφυγή των μονίμων διορισμών και η κάλυψη μεγάλου μέρους των κενών από επισφαλείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που αναγκάζονται συχνά να μετακινούνται από νομό σε νομό για να καλύπτουν τα κενά του δημόσιου σχολείου.

Αβεβαιότητα για τις συντάξεις

Ο πρωθυπουργός στάθηκε στο θέμα των συντάξεων. Ο πρωθυπουργός δεν δεσμεύτηκε ότι δεν θα γίνει η μείωση των συντάξεων. Απλώς υποστήριξε ότι τα στοιχεία διαψεύδουν τις προβλέψεις των διεθνών οργανισμών και κυρίως του ΔΝΤ και πλέον ο ΕΦΚΑ είναι πλεονασματικός.

Σε αυτό το πλαίσιο υποστήριξε ότι όταν υπάρξουν τα πλήρη στατιστικά δεδομένα θα πάμε στους ευρωπαίους εταίρους και θα εξηγήσουμε αυτή τη θέση και «ήδη διαφαίνεται ότι οι εταίροι μας αποδέχονται και είναι και ευτυχείς για τη νέα δημοσιονομική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί. Αλλά εμείς ταυτόχρονα θα τους εξηγήσουμε ότι το μέτρο αυτό, πέρα από αχρείαστο δημοσιονομικά είναι μη διαρθρωτικό αλλά και αντιαναπτυξιακό».

Θα έλεγε κανείς ότι εν μέρει ξαναγυρνάμε στην εποχή του 2015 όταν πολλές φορές ακούσαμε από κυβερνητικά χείλη την πεποίθηση ότι «θα τους πείσουμε γιατί οι θέσεις μας είναι δίκαιες και ορθολογικές». Κοινώς απέχουμε ακόμη από το να μπορούμε να μιλήσουμε για βεβαιότητα ως προς το θέμα αυτό.

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην συνταγματική μεταρρύθμιση για να υπογραμμίσει ότι έχουμε μπροστά μας και θεσμικές μεταρρυθμίσεις επαναλαμβάνοντας το κάπως γενικόλογο περίγραμμα με το οποίο συνήθως αναφέρεται σε αυτό το θέμα.

Προεκλογικές παροχές

Βέβαια προεκλογική περίοδος χωρίς παροχές δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα. Και δεν αναφερόμαστε απλώς στην ούτως ή άλλως προαναγγελθείσα εξαγγελία για το γήπεδο του ΠΑΟΚ, αλλά στο σύνολο των περιορισμών στις εισφορές και τα βήματα φορολογικής ελάφρυνσης που εξήγγειλε.

Ο προεκλογικός χαρακτήρας των εξαγγελιών ήταν παραπάνω από προφανής. Ήταν ως εάν η κυβέρνηση να προσπαθεί να καλύψει τις εκλογικές απώλειες που έχει σε συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες, από τους ένστολους και λοιπές κατηγορίες δημοσίων λειτουργούν που θα έχουν αναδρομικά έως τις μειώσεις στις εισφορές ελεύθερων επαγγελματιών και φυσικά τη σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ. Ωστόσο, εύλογα θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει γιατί δεν μπορούσε εξαρχής να ήταν πιο ισορροπημένη η επίθεση σε αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες.

Ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να αναφερθεί φυσικά στις επενδύσεις και στα μεγάλα έργα, άλλωστε η ΔΕΘ είναι ταιριαστό περιβάλλον για τέτοιες εξαγγελίες. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί και η θετική του αναφορά στη Συμφωνία των Πρεσπών, όπως όμως θεώρησε αυτονόητα θετικό το χαρακτήρα της, επιλέγοντας να μην κάνει τον κόπο να διαλεχτεί με τις αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί τόσο από πολιτικές δυνάμεις όσο και από την κοινωνία.

Σε τελική ανάλυση τα χημικά που έπεφταν σε όσους διαδήλωναν έξω από το «Βελίδειο», είναι ενδεικτικά του πώς αντιμετωπίζει το διάλογο η συγκεκριμένη κυβέρνηση.

Μικρό το καλάθι

Παρότι ο πρωθυπουργός μπόρεσε να πει ότι είναι η πρώτη ΔΕΘ «εκτός μνημονίων», όμως στην πραγματικότητα το καλάθι με το οποίο πήγε ήταν μικρό.

Ούτε ένα συνεκτικό όραμα ανάπτυξης παρουσίασε, πέραν της παράθεσης τάσεων που ούτως ή άλλως είναι ενεργές, ούτε έδειξε πώς θα μπορέσουμε να έχουμε πραγματική βελτίωση της θέσης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Από τις παροχές του άλλες είναι εμφανώς υπό την αίρεση των θεσμών, όπως αυτές που αφορούν τις συντάξεις ή το κοινωνικό μέρισμα και άλλες είναι εμφανώς προεκλογικές, ορισμένες μάλιστα έχουν και χρονικό σημείο εφαρμογής αρκούντως μακρινό.

Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι έχουμε μια κυβέρνηση που όσο ικανή αποδείχτηκε στο να περάσει μνημόνια άλλο τόσο συναντά δυσκολία στο να μπορέσει πραγματικά να δώσει προοπτική σε μια κοινωνί

[ΠΗΓΗ: http://www.in.gr, 9/9/2018]