Μιθριδατισμός –μας λέει η εγκυκλοπαίδεια– αποκαλείται η πρακτική της αυτοπροστασίας από τη δράση ενός δηλητηρίου μέσω της σταδιακής αυτοχορήγησης σε μη θανατηφόρες δόσεις. Ο όρος προέρχεται από τον Μιθριδάτη ΣΤ’ τον Ευπάτορα, βασιλιά του Πόντου, που από το φόβο του μήπως τον δηλητηριάσουν χορηγούσε στον εαυτό του βαθμιαία αυξανόμενες μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου, ώστε να αναπτύξει τελικά ανοσία.
Αυτό όμως δεν του βγήκε σε καλό, διότι σύμφωνα με τη μυθολογία, μετά την ήττα του από τον Πομπήιο, ο Μιθριδάτης αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει χρησιμοποιώντας δηλητήριο αλλά απέτυχε λόγω της ανοσίας που είχε αναπτύξει και τελικά διέταξε έναν μισθοφόρο για να τον σκοτώσει με ένα σπαθί.
Δεσμευμένος ο Μιθριδάτης, λοιπόν, από προσωπικούς φόβους, ανέπτυξε μια άκρως ανορθόδοξη τακτική αυτοπροστασίας. Ο όρος σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως μεταφορικά για να περιγράψει τη σταδιακή εξοικείωση και αποδοχή πραγμάτων που προηγουμένως θεωρούνταν ιδιαίτερα επικίνδυνα.
Ακριβώς ότι κάνουμε εδώ και χρόνια με αποκορύφωση την περίοδο της κρίσης… Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευθεί ο καλπάζων «ωχαδελφισμός» και η σταδιακή αντικατάσταση στη συνείδηση του μέσου πολίτη της έννοιας της δημοκρατίας με την έννοια της οχλοκρατίας.
Από τις αρχές του 2015 βιώνουμε τον απόλυτο πολιτικό παραλογισμό, ενάντια σε οποιαδήποτε λογική και ηθική. Σαν λαός έχουμε αποκτήσει πλέον ανοσία στο πολιτικό ψέμα, την απάτη, την εξόφθαλμη κοροϊδία των κυβερνώντων. Δεν μας σοκάρει τίποτα πια, διότι τα έχουμει δει όλα (μέχρι αυτή τη στιγμή… Αύριο δεν ξέρεις…). Και τα καταπίνουμε όλα αδιαμαρτύρητα με τη δικαιολογία των καθημερινών βαρών, απωθώντας οποιαδήποτε (αυτο)κριτική.
Διότι, πως αλλιώς μπορείς να ανεχθείς έναν Πρωθυπουργό που σου παίρνει 10 στα μουλωχτά και πανηγυρίζει καθώς σου επιστρέφει το 1 με ταρατατζούμ και φιέστες… Που τη στιγμή που υπάρχουν 90 επιβεβαιωμένοι νεκροί, ο ίδιος αναλαμβάνει την «πολιτική ευθύνη» και όλα καλά… Και που ο ίδιος του ο ξάδελφος, Γιώργος Τσίπρας φτάνει στο σημείο να αναφέρει: «Οι δεκάδες νεκροί στο Μάτι οφείλονται κατά κύριο λόγο στο ακραίο φαινόμενο και σε δομικές αδυναμίες που το μετέτρεψαν σε ανθρώπινη καταστροφή παρά σε κρίσιμα διαχειριστικά λάθη».
Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, εξηγείται και η παθητική ανοχή από μεγάλο μέρος του λαού της επιχειρούμενης εθνικής μειοδοσίας στον βωμό της «προοδευτικότητας», με Υπουργούς και παράγοντες να υποστηρίζουν με επιμονή τα «γλωσσικά ατοπήματά» τους… Το «ήταν γλωσσικό ατόπημα» αντικατέστησε το all time classical «παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου»…
Πρέπει άμεσα να ξυπνήσουμε και να σταματήσουμε τις καθημερινές μικρές δόσεις «δηλητηρίου» που ποτίζουμε την ατομική και εθνική μας συνείδηση. Πρέπει να επιστρέψουμε στις αρχές και τα ιδεώδη της δημοκρατικής κοινωνίας αρχίζοντας μάλιστα με μια ειλικρινή αυτοκριτική. Να σταματήσουμε να είμαστε χοντρόπετσοι στην καθημερινή καταπάτηση των κοινωνικών, εθνικών και άλλων δικαιωμάτων μας και να βγούμε από την αυταπάτη του Μιθριδατισμού πως «τίποτα δεν μας αφορά, αφού δεν μας αγγίζει προσωπικά»…
Η σταδιακή εξοικείωση και αποδοχή πραγμάτων που πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν απαράδεκτα και ανεπίτρεπτα το μόνο που καταφέρνει είναι να διαστρεβλώνει την πατροπαράδοτη αντίληψη για τι είναι δημοκρατική διαδικασία και τι όχι, και να αλλοιώνει την εθνική μας ταυτότητα. Όχι αυτή με τη Μακεδονία, τις ονομασίες και τις γλώσσες.. Την άλλη, εκείνη που είναι κρυμμένη βαθιά μέσα στο DNA μας και είναι υπεύθυνη για την επιβίωσή μας ως ελληνική έθνος μέχρι τον 21ο αιώνα. Κρίμα να την αποβάλλουμε έτσι άκριτα, για ένα καπρίτσιο της τύχης, για το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης και υπό το βάρος μιας οικονομικής κρίσης…
Διάβασα πρόσφατα σε ένα άρθρο τα λόγια του Γερμανού πάστορα Martin Niemöller, που ήταν φυλακισμένος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης από το Ναζιστικό καθεστώς: «Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει»…
Και μην ξεχνάτε, ο Μιθριδάτης τελικά, ούτε να αυτοκτονήσει δεν κατάφερε…-
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Αχιλλέα Σκυριανού, 10/8/2018]