Προβληματίζουν ακριβή ενέργεια, επιβολή δασμών, μείωση παραγωγής λιγνίτη

Το ενεργειακό κόστος στο εσωτερικό και οι πιέσεις που ασκούνται στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον λόγω του εμπορικού πολέμου αποτελούν τις δύο κυρίαρχες προκλήσεις για την εξορυκτική βιομηχανία στη χώρα μας. Οι πιέσεις στο εσωτερικό εντείνονται λόγω της μείωσης στην παραγωγή λιγνίτη, της πτώσης στην εσωτερική ζήτηση και της υποχώρησης του κατασκευαστικού κλάδου, αλλά και λόγω της παράνομης λατόμευσης, η οποία σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Αθανάσιο Κεφάλα δεν έχει εκλείψει.

Παρά τις πιέσεις που υφίσταται τα τελευταία χρόνια, ο εξορυκτικός κλάδος εξάγει το 85% της παραγωγής του σε αγορές του εξωτερικού, συμβάλλοντας σταθερά στην οικονομική μεγέθυνση. Η συνεισφορά του στο ΑΕΠ είναι σταθερά πάνω από το 3%, ενώ οι επενδύσεις ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ τα τελευταία οκτώ χρόνια. Τα στοιχεία αυτά καταγράφονται στη μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), που παρουσιάστηκε χθες από τον γενικό διευθυντή του ΙΟΒΕ καθηγητή Νίκο Βέττα και τον πρόεδρο του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Αθανάσιο Κεφάλα σε συνάντηση με τους δημοσιογράφους. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του κλάδου, οι τάσεις για την προσεχή πενταετία είναι θετικές, καθώς με εξαίρεση τον λιγνίτη, που θα αντιμετωπίσει σημαντική μείωση παραγωγής, αναμένεται αύξηση στα μεταλλικά ορυκτά, με ισχυρότερη την άνοδο στο αλουμίνιο, σημαντική ενίσχυση στα μάρμαρα και μικρή άνοδο στα βιομηχανικά ορυκτά. Εντούτοις, έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην παροχή ολοκληρωμένων λύσεων και υπηρεσιών ειδικά σε τομείς με υψηλή προστιθέμενη αξία, όπως το μάρμαρο. Όπως σημείωσε ο κ. Βέττας, η εξορυκτική βιομηχανία κράτησε το παραγωγικό της δυναμικό σε υψηλά επίπεδα πάρα τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση της ελληνικής οικονομίας, ενώ σύμφωνα με τον κ. Κεφαλά, στην προσπάθεια συγκράτησης παραγωγικού δυναμικού, σημαντική στήριξη προσέφερε η έντονη εξωστρέφεια πολλών εκ των δραστηριοτήτων του κλάδου, αφού το υψηλό ποσοστό εξαγωγών απέτρεψε τη δραστική μείωση της παραγωγής που παρατηρήθηκε σε άλλους κλάδους της οικονομίας.

Επιπλέον, η διεθνής συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο πολλών επιχειρήσεων του κλάδου διασφάλισε τη ροή επενδυτικών πόρων σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για την εξεύρεση χρηματοδότησης στην Ελλάδα. Στη μελέτη, ωστόσο, αναφέρεται και η επιδείνωση του εγχώριου επιχειρηματικού περιβάλλοντος, που είχε επίδραση στην κερδοφορία και στην προστιθέμενη αξία του κλάδου. Οι συνολικές πωλήσεις της εξορυκτικής βιομηχανίας υποχώρησαν σε 1,83 δισ. ευρώ το 2016, έναντι 2,16 δισ. ευρώ το 2015, ενώ η απόδοση ιδίων κεφαλαίων υπήρξε αρνητική. Η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία της εξορυκτικής βιομηχανίας υποχώρησε το 2016 μετά μια τριετία ανάκαμψης και διαμορφώθηκε στο 1,2 δισ. ευρώ, έναντι περίπου 1,4 δισ. ευρώ την περίοδο 2013-2015. Εντονότερη πτώση σημειώθηκε στους άμεσα συνδεδεμένους κλάδους μεταποίησης, με 19,9%, σε σύγκριση με 14,9% στους κλάδους εξόρυξης.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της Ευγενίας Τζώρτζη, 27/6/2018]

Πραγματοποιείται την Τετάρτη 27/6 στη Θεσσαλονίκη η κοινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας και των Δημοτικών Συμβουλίων των 38 Δήμων της Κεντρικής Μακεδονίας, παρουσία του Προέδρου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας Κώστα Αγοραστού και του Προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας Γιώργου Πατούλη, καθώς και εκπροσώπων της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης όλης της Μακεδονίας.

Η κοινή συνεδρίαση έχει ως μοναδικό θέμα συζήτησης τις εξελίξεις στο ζήτημα των Σκοπίων.

Την πρωτοβουλία για τη σύγκληση της κοινής συνεδρίασης έχουν ανακοινώσει ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας Λάζαρος Κυρίζογλου.

Η κοινή συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί αύριο Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018, στις 6.00’ το απόγευμα, στο ξενοδοχείοGrand Hotel Palace (Μοναστηρίου 305), στη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Στη συνεδρίαση έχουν κληθεί να συμμετάσχουν οι Περιφερειάρχες, οι Δήμαρχοι, τα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια της Δυτικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, οι Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων Δυτικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, τα Επιμελητήρια, τα Πανεπιστήμια, οι Ιερές Μητροπόλεις και Φορείς της Μακεδονίας.

[ΠΗΓΗ: http://aetoshal.blogspot.com/, 26/6/2018]

Το Eurogroup της 21ης Ιουνίου κατέληξε, όπως αναμενόταν, σε συμφωνία σχετικά με την περαιτέρω διαχείριση του ελληνικού δημοσίου χρέους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμφωνία που επετεύχθη αποτελεί μια σειρά διευκολύνσεων για την Ελλάδα στο ζήτημα αυτό, όντας όμως την ίδια ώρα στην καλύτερη περίπτωση ένα πολύ γλυκό ημίμετρο και στη χειρότερη ένα… «τυράκι» που συνοδεύεται από την αυστηρή επιτροπεία της χώρας μέχρι το 2060.

Τι προβλέπει όμως η απόφαση;

1. Η μέση διάρκεια δανείων του δεύτερου Μνημονίου θα επιμηκυνθεί κατά 10 χρόνια, επεκτείνοντας έτσι το χρονοδιάγραμμα εξόφλησής τους.
2. Η περίοδος χάριτος προτού η Ελλάδα αρχίσει να καταβάλει τόκους για τα εν λόγω δάνεια θα παραταθεί κατά 10 χρόνια, που σημαίνει ότι η χώρα μας δεν θα επιβαρύνεται έως το 2033.
3. Η Αθήνα μπορεί πλέον να λάβει τα έσοδα από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι κεντρικές τράπεζες των μελών της ευρωζώνης – που υπολογίζονται σε περίπου 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα θα εκταμιευτούν σε εξαμηνιαίες δόσεις. Η πρώτη θα αποδεσμευθεί τον προσεχή Δεκέμβριο και η τελευταία τον Ιούνιο του 2022. Αυτό είναι ένα σαφώς θετικό μέτρο.
4. Το μέχρι σήμερα αυξημένο επιτόκιο που χρεωνόταν για μια δόση στήριξης ύψους 11,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για την επαναγορά ομολόγων το 2012, αναστέλλεται μέχρι νεωτέρας.
5. Οι εταίροι μας δεσμεύονται ότι το 2032 θα επανεξετάσουν την βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και εάν είναι απαραίτητο θα λάβουν περεταίρω μέτρα
6. Από τη συμφωνία απουσιάζει όμως ένα βασικό ελληνικό αίτημα. Η σύνδεση του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης του χρέους με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Με δυο λέξεις, η περίφημη «ρήτρα ανάπτυξης». Η μεγάλη παίκτρια της ευρωπαϊκής οικονομίας, η Γερμανία, ήταν σταθερά αρνητική σε μια τέτοια συζήτηση, αρνούμενη σθεναρά το σχετικό αίτημα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για αυτόματη λειτουργία ενός τέτοιου μηχανισμού, χωρίς προϋποθέσεις πολιτικού ή κοινοβουλευτικού χαρακτήρα.

Είναι καλή η συμφωνία; Μια προφανής απάντηση είναι ότι η συγκεκριμένη συμφωνία αποτελεί το «χρύσωμα του χαπιού» ενόψει της δύσκολης συνέχειας για την Ελλάδα υπό καθεστώς – χαλαρότερου σε σύγκριση με σήμερα, αλλά συνεχούς – δημοσιονομικού ελέγχου, χωρίς δανειακά ανταλλάγματα μέχρι το 2060.

Στην πολιτική διάσταση του πράγματος, το να αναζητήσει κανείς το ποιες ήταν κάποτε οι θέσεις της σημερινής συγκυβέρνησης για το ζήτημα της διαχείρισης του χρέους, προκαλεί άμεση θυμηδία.

Άπαντες ενθυμούνται τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ (με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη τότε στις τάξεις του) όσο και τους ΑΝΕΛ (ο Πάνος Καμμένος στη γραμμή της Ζωής Κωνσταντοπούλου υποστήριζε και τον λογιστικό έλεγχο που θα αποδείκνυε ότι το χρέος είναι επαχθές και επονείδιστο) μιλούσαν σταθερά, συχνά και αναλυτικά για μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού δημόσιου χρέους, ενώ ταυτόχρονα ξόρκιζαν κάθε ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων καθώς θεωρούσαν ότι μια τέτοια «παροχή» από την πλευρά των εταίρων και δανειστών δεν θα συνιστούσε τίποτα περισσότερο από παράταση της επιτροπείας. Χαρακτηριστική μένει ακόμη η φράση του Αλέξη Τσίπρα: «Η επιμήκυνση είναι το σχοινί που θα κρεμαστούμε».

Ουσιαστικά, η φετινή συμφωνία αποτελεί, κατ’ εμέ, ό,τι καλύτερο μπορούσε να επιτευχθεί από την ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της πραγματικότητας στην οποία αυτή προσγειώθηκε μετά από την περιδιάβασή της στο χώρο του φαντασιακού και τις συνακόλουθες συνέπειες στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Η συμφωνία μείωσης του ελληνικού χρέους που επιτεύχθηκε το 2012 από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα είναι για χρόνια η μόνη που πραγματικά «κούρεψε» μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους και παράλληλα πέτυχε ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής (μέχρι το 2022) αλλά και δέσμευση των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ για νέα συζήτηση στο μέλλον και περαιτέρω επιμήκυνση.

Είναι προφανές ότι εκείνη η απόφαση αποτέλεσε σαφή οδηγό για τη σημερινή κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να κερδίσει ό,τι καλύτερο μπορούσε τουλάχιστον στο θέμα της επιμήκυνσης, από τη στιγμή που όλοι είχαν αντιληφθεί ότι ζήτημα μείωσης-κουρέματος δεν υπήρχε περίπτωση να τεθεί στην παρούσα φάση και μάλλον για πολλά χρόνια ακόμη.

Στην ουσία του ελληνικού προβλήματος όμως, αυτό που πρέπει να σημειωθεί με τρόπο σαφή και κατανοητό για τον καθένα είναι ότι η οποιαδήποτε ρύθμιση του χρέους, ακόμα και αυτή η ίδια η μείωσή του, δεν είναι ικανή να συμβάλει αποτελεσματικά στην επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη.

Ανάπτυξη σημαίνει δουλειές με ανθρώπινους όρους και αξιοπρεπείς αμοιβές. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται ένας «σεισμός» επιχειρηματικής δραστηριότητας και επενδύσεων, που θα αποτελέσουν το κύριο εφαλτήριο για την αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ και την εξάλειψη της ανάγκης η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να οδύρεται και να αγωνίζεται για το χρέος, κυνηγώντας στην ουσία την ουρά της.

Έτι περαιτέρω, κανείς δεν θα μπορέσει να εξηγήσει πολιτικά στον απλό άνθρωπο το πώς ακριβώς θα τον ωφελήσει η διευθέτηση του χρέους στη ζωή και την τσέπη του. Ούτε καν άλλο ένα κούρεμα δεν θα επρόκειτο να επηρεάσει άμεσα τις προοπτικές βελτίωσης του βιωτικού επιπέδου του ιδίου, των παιδιών του και ίσως των εγγονών του.

Απλές αλήθειες που τα κομματικά γυαλιά – ανεξαρτήτως χρώματος – σπάνια επιτρέπουν να ιδωθούν στην ολότητά τους. Και αυτή η νόσος μοιάζει οριζόντια και ανίατη.

photo: LOUISA GOULIAMAKI VIA GETTY IMAGES

[ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr/, του Γιώργου Θεοδωρίδη, Υπ. Διδάκτορα Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, 25/6/2018]

Αρνητικές τάσεις χθες στην αγορά πολύτιμων μετάλλων του Λονδίνου, με τον χρυσό να παραμένει σταθερός κοντά στα χαμηλά εξαμήνου που είχε αγγίξει την προηγούμενη Πέμπτη. Η εμπορική αντιπαράθεση ΗΠΑ – Κίνας απειλεί με επιβράδυνση την παγκόσμια οικονομία, γεγονός που θα μπορούσε να ευνοήσει τον χρυσό, εκτιμούν αναλυτές Ο χρυσός παρέμεινε χθες στα 1.268,06 δολ. ανά ουγκιά, κοντά στα χαμηλά εξαμήνου που είχε βρεθεί την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ το ασήμι υποχωρούσε 0,7%, στα 16,32 δολάρια. Πτώση άνω του 1% για την πλατίνα, στα 863 δολ., ενώ στην προηγούμενη συνεδρίαση είχε αγγίξει τα 851,74 δολ., τα χαμηλότερα επίπεδα από τον Φεβρουάριο του 2016.Απώλειες και για το παλλάδιο, στα 945,47 δολ., κοντά στα χαμηλά επτά εβδομάδων που είχε αγγίξει την περασμένη Παρασκευή.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 26/6/2018]