Τον τελευταίο καιρό γίνεται λόγος και μάλιστα έντονος για την εκμετάλλευση των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική και των συμφερόντων που διακυβεύονται για την τοπική και εθνική οικονομία. Με αυτήν την αφορμή, επιτρέψατε να καταθέσω κάποιες σκέψεις, που αφορούν το παρελθόν της περιοχής, οι οποίες κρίνονται επίκαιρες λόγω του παγκοσμίου εορτασμού των ετών 2016 και 2017 για τα 2.400 έτη από τη γέννηση του Αριστοτέλη.

Ο Αριστοτέλης (Στάγειρα Χαλκιδικής 384 Χαλκίδα 322) γνώριζε την ύπαρξη των μεταλλείων της περιοχής. As μη λησμονούμε ότι η γενέτειρα του Στάγειρα, πλησίον του σημερινού χωριού Σταυρός, ήταν εύπορη λόγω των μεταλλείων αργύρου, που διέθετε. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης κατά την πρώτη παραμονή του στην Αθήνα (368 7 348 7) ως μέλος της Ακαδημίας του Πλάτωνος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της αναγεννήσεως των αττικών μεταλλείων του Λαυρίου, ως αποτέλεσμα των μέτρων που έλαβε ο Αθηναίος Καλλίστρατος. Κατά τη δεύτερη παραμονή του στην Αθήνα (335 323) ως διευθυντής του Λυκείου, που είχε ιδρύσει, συνέγραψε τα πολιτειολογικά και ηθικά του συγγράμματα, στα οποία κάνει εκτενή λόγο για τη μεταλλευτική , ως έναν κατά φύσιν τρόπο πλουτισμού (Πολιτικά, Βιβλίο Α’, Κεφάλαιο 9). Γνώστης των τεχνικών της επεξεργασίας των μετάλλων και των τεχνικών εξορύξεως, θα προβάλει τη σημασία της μεταλλευτικής για την οικονομία της πόλεως των Αθηνών.

Οι σκέψεις αυτές ας συνετίσουν τόσο τους κυβερνώντες όσο και τους επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο της πολύπαθης Χαλκιδικής και ας αναλογισθούν ότι το τελικό ζητούμενο πρέπει να είναι η ανάκαμψη της οικονομίας. Η ορθολογική χρήση του ορυκτού πλούτου και η συνετή διαχείριση θα ωφελήσουν όλους μας.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, επιστολή του Χρήστου Μπαλόγλου, 26/08/2017]